Η Θράκη είναι πολύτιμο κομμάτι της πατρίδας μας. Ένας θησαυρός πολιτισμού, ιστορίας και ανθρώπινου δυναμικού, με εξαιρετικές δεξιότητες και δυνατότητες. Οποιοσδήποτε στρέφεται εναντίον της και αποπειράται να την προσδέσει στο σκοταδιστικό και απάνθρωπο άρμα της Τουρκίας στρέφεται εναντίον του λαού και του έθνους μας.
Αυτό συμβαίνει εδώ και αρκετές δεκαετίες στην περιοχή και η επιδημία του «ιού» του τουρκισμού έχει αρχίσει να λαμβάνει απειλητικές διαστάσεις. Οπως έγραψε η «δημοκρατία», η τελευταία «τορπίλη» που έριξαν οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι κύκλοι εναντίον της Ελλάδας ήταν η «ξεδιάντροπη επιστολή - πρόκληση που έστειλαν οι τουρκόφιλοι μηχανισμοί της Θράκης στον πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα Ντέιβιντ Πιρς, όπου θέτουν ευθέως ζήτημα τουρκικής μειονότητας».
Σ' αυτό το κατάπτυστο και σφόδρα ανθελληνικό κείμενο, το οποίο προωθεί απροκάλυπτα τις επιδιώξεις της Τουρκίας για την περιοχή, αναφέρεται μεταξύ άλλων το ακόλουθο: «Το Ισλάμ είναι η θρησκεία μας, όχι η εθνική μας ταυτότητα. Εθνική ταυτότητά μας είναι η τουρκική!» Η κίνηση των εμπνευστών της σύνταξης και αποστολής της επιστολής είναι απολύτως αποκρουστική. Ελληνες πολίτες αρνούνται την εθνική ταυτότητά τους και απευθύνονται για... βοήθεια στον Αμερικανό πρέσβη! Ετι, δε, οι ίδιοι αποπειρώνται να δημιουργήσουν περαιτέρω προβλήματα στην πατρίδα μας, επισημαίνοντας προβλήματα των «μουσουλμάνων Τούρκων στη Ρόδο και την Κω, όπου οι παραβιάσεις και η καταπίεση έχουν αυξηθεί τα τελευταία δύο χρόνια».
Η λύση σε αυτού του είδους τα προβλήματα δεν είναι σύνθετη. Απλή είναι. Το ελληνικό κράτος να αγκαλιάσει με όλη του τη θέρμη τους πολίτες, να μεριμνήσει για την καλή διαβίωσή τους, να διασφαλίσει την ισονομία και την ισοπολιτεία τους και να τσακίσει δίχως καθυστέρηση τις κεφαλές της τουρκικής όχεντρας, όσους δηλαδή επιδιώκουν την κοσοβοποίηση της Θράκης.
Από αυτές τις «κεφαλές» πρέπει άμεσα να αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια. Ούτως ή άλλως, αυτοί οι άνθρωποι δεν ήθελαν ούτε θέλουν να έχουν καμία σχέση με την πατρίδα μας και διάκεινται εχθρικά προς αυτήν.
Κατά ένα περίεργο τρόπο, πλανάται αυτές τις μέρες στην ατμόσφαιρα η αμφιβολία, για το εάν τελικά απαιτούνται όντως 180 ψήφοι για την εκλογή του ΠτΔ ή μπορεί η εκλογή να γίνει και με λιγότερες ψήφους; Δεν γνωρίζουμε ποιοι και γιατί διακινούν αυτή την αμφιβολία, αλλά σίγουρα απευθύνονται σε ηλίθιους και σε εκείνους που δεν γνωρίζουν το Σύνταγμα, οι οποίοι δυστυχώς δεν είναι και λίγοι.
Όλη αυτή η φημολογία βασίζεται πάνω στο ότι το Σύνταγμα δεν μιλάει για 180 βουλευτές, αλλά για τα 3/5 στην τρίτη ψηφοφορία. Επομένως κάποιοι αναρωτιούνται αν θα προσμετρηθούν και οι βουλευτές που θα είναι απόντες και κυρίως αυτοί που είναι φυλακισμένοι. Τα πράγματα όμως είναι απόλυτα ξεκάθαρα.
Σύμφωνα με το άρθρο 32 παρ. 3 του Συντάγματος: «Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται εκείνος που συγκέντρωσε την πλειοψηφία των δύο τρίτων του συνολικού αριθμού των βουλευτών. Aν δεν συγκεντρωθεί η πλειοψηφία αυτή, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται ύστερα από πέντε ημέρες. Aν δεν επιτευχθεί ούτε στη δεύτερη ψηφοφορία η οριζόμενη πλειοψηφία, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται ακόμη μία φορά ύστερα από πέντε ημέρες, οπότε εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκείνος που συγκέντρωσε την πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών».
Επομένως, για να το κλείσουμε οριστικά το θέμα, απαιτούνται τα 3/5 (180) του όλου αριθμού των βουλευτών (300), ανεξάρτητα αν υπάρχουν απόντες, φυλακισμένοι, ασθενείς, απέχοντες κ.λ.π. Δεν υπάρχει λοιπόν περίπτωση να εκλεγεί ΠτΔ κάποιος που δεν θα έχει συγκεντρώσει 180 θετικές ψήφους στο πρόσωπό του. Τελεία και παύλα.
ΥΓ. Επειδή η όλη προσοχή εστιάζεται στους προφυλακισμένους βουλευτές, αυτή τη στιγμή οι προφυλακισμένοι βουλευτές της ΧΑ δεν έχουν απολέσει τη βουλευτική τους ιδιότητα, οπότε και η ελληνική Βουλή διαθέτει 300 βουλευτές. Ενδεχομένως όμως, μέχρι τότε που θα γίνει η ψηφοφορία για ΠτΔ, να έχουν καταδικαστεί οι βουλευτές της ΧΑ και να τους έχουν αφαιρεθεί τα πολιτικά δικαιώματα, οπότε θα απολέσουν και την βουλευτική ιδιότητα. Όμως θα έρθουν οι επιλαχόντες στη θέση τους, οπότε και πάλι η Βουλή θα έχει 300 βουλευτές.
Προσπαθώντας να αναδιφήσω τι κρύβεται κάτω από την επιφάνεια, τα παράσημα, τη βιτρίνα, τον πίλο της εξουσίας, σαστίζω. Κάτω από το εξουσιαστικό , κλαρωτό πηλήκιο των κλαρούχων αρχόντων, κρύβεται το κομματικό πηλήκιο. Παραμέσα το κρανίο και – εσωτερικά- το … περιεχόμενο. Εδώ υπάρχει πρόβλημα ελλείμματος. Δυστυχώς αυτό δεν είναι μόνον διανοητικό. Είναι και ηθικό, αξιακό, πατριωτικό. Γιατί δεν νοείται η Πατρίδα να βιώνει μια απίστευτη (πρωτόγνωρη σε περίοδο ειρήνης) τραγωδία και οι αποκλειστικά υπεύθυνοι ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ να ενδιαφέρονται μόνον για την διατήρηση ή την αρπαγή της εξουσίας !!!….. Δεν είναι δυνατόν να δαπανούν ατελείωτες ώρες, να συναλλάσσονται, να εκτίθενται, να γλείφουν εκεί – και εκείνους – που έφτυναν, μόνο και μόνον για τις καρέκλες. Μήνες τώρα οι μεν αγωνίζονται να συγκεντρώσουν 180 βουλευτές για εκλογή Προέδρου, οι δε πασχίζουν ώστε αυτό να μη συμβεί, να πέσει η Κυβέρνηση (διακαής , διαχρονικός καημός και πόθος κάθε Αντιπολίτευσης η οποία “σέβεται” την Δημοκρατική πρακτική και τον εαυτό της, από την επομένη – ή και το ίδιο βράδυ; – των εκλογών). Επίπονος αγώνας για το …… καλό εκάστου εξ αυτών των ….. “Πατριωτών “/ “Δημοκρατών”. Αλήθεια (Σ.Σ Έχω ξαναασχοληθεί με το ζήτημα) γιατί δεν αφιερώνουν – ό λ ο ι τους – αυτό τους τον ζήλο /εργώδη προσπάθεια σε κάτι πολύ σπουδαιότερο, εθνωφελές: Να συγκαλέσουν (Σ.Σ Θα έπρεπε να το είχε ζητήσει και εκείνος, ο κος Πρόεδρος) συμβούλιο εθνικό υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας , και να συζητήσουν από κοινού – χωρίς εξαιρέσεις και αποκλεισμούς – τρόπους αντιμετώπισης της κρίσης; (Σ.Σ Έχουν εξάλλου ως επιχείρημα τις ομολογίες αποτυχίας των Ιδίων : ΔΝΤ και Τρόικας!). Δεν είναι απαράδεκτο, ντροπή, αυτό που συμβαίνει; Δεν είναι επιβλαβής η προεδρολογία ,καθώς και η πολύμηνη (Σ.Σ ό,τι εξέλιξη και να υπάρξει ) παρατεινόμενη εκλογολογία / προεκλογική περίοδος; Ποιό είναι σήμερα το προέχον, το μείζον; Ο αριθμός για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας ή η σωτηρία της Πατρίδας;
ΥΓ Αν δεν αλλάξουν ρότα οι άφρονες αν δεν επικεντρωθούν στην έξοδο από την κρίση, τότε οι συνέπειες / εξελίξεις θα είναι καταστροφικές. Φοβούμαι οτι οι κ.κ. πολιτικοί μας δεν μας φόρτωσαν μόνον με ελλείμματα και χρέη οικονομικά. Αλλά έλλειμμα εθνικού χρέους (δικό τους) προς την χειμαζόμενη -εξαιτίας τους!- Πατρίδα μας.
Ισλαμικό Χαλιφάτο, Κομπάνι, Τουρκία Οι ραγδαίες εξελίξεις του 2014 οδηγούν στο συμπέρασμα πως το Κομπάνι αποτελεί το «κόκκινο κουμπί» μιας μεγάλης έκρηξης που θα πατηθεί όταν λυγίσουν και οι τελευταίοι, ηρωικοί Κούρδοι υπερασπιστές της.
Το Κομπάνι, η Κουρδική περιοχή της Συρίας δίπλα στα σύνορα με την Τουρκία και τους Κούρδους του Βόρειου Ιράκ, αυτονομήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2014 πριν την αυτονόμηση του Εφρίν στις 29 Ιανουαρίου και μετά την αυτονόμηση του Τζίζρε (22 Ιανουαρίου 2014). Όλα αυτά με βάση την απόφαση της Βουλής του Δυτικού Κουρδιστάν που ελήφθη στις 6 και 7 Ιανουαρίου 2014 για την αυτονομία του Συριακού Κουρδιστάν με τρία διαφορετικά καντόνια.
Η Τουρκία, αντιμέτωπη πλέον με τα μεγάλα σφάλματα στα οποία την οδήγησε η μεγαλομανία των ηγετών της, άρχισε να ενισχύει απροκάλυπτα τους τζιχαντιστές με την ελπίδα να πνίξουν στο αίμα την Κουρδική αυτονομία στην Συρία. Παράλληλα, άρχισε να προετοιμάζεται για «ακίνδυνη» εισβολή, με το πρόσχημα της δημιουργίας «ζώνης ασφαλείας» πάνω στα ερείπια που ελπίζει να αφήσει το Ισλαμικό Χαλιφάτο των τζιχαντιστών στο Συριακό Κουρδιστάν.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά:
Οι εξελίξεις στο Συριακό Κουρδιστάν δρομολογήθηκαν μετά την εξασφάλιση από το Ισλαμικό Χαλιφάτο μεγάλων εκτάσεων γης στο Βόρειο και Δυτικό Ιράκ τον Ιούλιο του 2014 και την παράδοση από τον Ιρακινό στρατό στους τζιχαντιστές της πλούσιας σε πετρέλαια περιοχής της Μοσούλης (7 Αυγούστου 2014) μετά από «σκληρές μάχες» που δεν κράτησαν παραπάνω από 48 ώρες.
Αποτελεί κοινό μυστικό πως οι Τούρκοι «εξαργυρώνουν» τα λάφυρα του πετρελαίου σε πολύ φτηνές τιμές από το Ισλαμικό Χαλιφάτο το οποίο, σύμφωνα με τον γιατρό Μουσλέμ Ιεμπραχέμ, εκπρόσωπο του Κουρδικού Δημοκρατικού Κινήματος στην Ελλάδα «λειτουργεί σαν παρακλάδι του τουρκικού στρατού. Η Τουρκία τους υποστηρίζει, πολλές φορές και απροκάλυπτα, χρηματικά, με όπλα, με νοσηλεία, με εκπαίδευση, ενώ εμποδίζει τη μετακίνηση των δικών μας στο πεδίο της μάχης, αλλά και την ανθρωπιστική βοήθεια στους εκατοντάδες τραυματίες μας. Στις διαδηλώσεις στην Τουρκία, τζιχαντιστές με την πλήρη υποστήριξη της αστυνομίας σκοτώνουν τους Κούρδους που διαμαρτύρονται. Δεν είναι κρυφό. Η Τουρκία παρέχει στο Ισλαμικό Χαλιφάτο αυτό που δεν έχει από αλλού -πολιτική κάλυψη. Προτιμάει να έχει στα σύνορά της το Χαλιφάτο, παρά ένα δημοκρατικό κουρδικό καντόνι» (Συνέντευξη στο zougla.gr, 6 Οκτωβρίου 2014).
Ο Κούρδος γιατρός δεν είναι ο μόνος που έχει αυτή τη γνώμη. Ο αρθρογράφος και αναλυτής της Μιλλιέτ Τζενγκίζ Τσαντάρ, στις αρχές Οκτωβρίου 2014 έγραφε: «Είναι απαράδεκτο, αλλά η Άγκυρα θέλει να πέσει το Κομπάνι, να το πούμε ξεκάθαρα. Η παραδοσιακή άποψη του τουρκικού κράτους είναι να βλέπει τους Κούρδους ως τη συνέχεια του «ισλαμικού τουρκικού κράτους». Η Άγκυρα δεν μπορεί να δεχτεί μια κουρδική αυτοδιάθεση, διότι αυτή η μορφή θα μπορούσε να είναι ένα «κακό παράδειγμα» για τους Κούρδους της Τουρκίας».
Είχαν προηγηθεί σοβαρές επισημάνσεις από την έγκυρη Αμερικανική εφημερίδα New York Times (17 Σεπτεμβρίου 2014) η οποία κατηγόρησε –μεταξύ άλλων- την Τουρκία ότι αγοράζει πετρέλαιο από τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, προκαλώντας την συνηθισμένη, έξαλλη αντίδραση του Ρ.Τ. Ερντογάν «Αυτό, με τις πιο ελαφριές εκφράσεις, είναι αναίδεια, είναι αθλιότητα, είναι προστυχιά!».
Αθλιότητα, προστυχιά ή αναίδεια, γεγονός είναι πως στις 21 Σεπτεμβρίου 2014 οι 49 Τούρκοι διπλωμάτες που συνελήφθησαν σαν «όμηροι» των τζιχαντιστών κατά την κατάληψη της Μοσούλης αφέθηκαν ελεύθεροι από το Ισλαμικό Χαλιφάτο, ατσαλάκωτοι, με τις γραβάτες τους και χωρίς να ανοίξει μύτη!
Μπορεί με την απελευθέρωση των ομήρων η Τουρκία να έχασε την δικαιολογία «μη ανάμειξης» στο πλευρό της Δύσης εναντίον του Ισλαμικού Χαλιφάτου, αλλά η στάση της δεν άλλαξε καθόλου: Παραμένει «κάθετα αρνητική» σε κάθε στρατιωτική ανάμειξη της Τουρκίας στη συμμαχία εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, ενώ δεν δέχεται να χρησιμοποιηθεί ούτε η πολύ σημαντική για τους Αμερικανούς βάση του Ινσιρλίκ.
Στις 2 Οκτωβρίου 2014 ο φυλακισμένος Κούρδος ηγέτης Αμπντουλάχ Οτσαλάν προειδοποίησε ότι οι ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ του ΡΚΚ και του τουρκικού κράτους θα τερματιστούν, αν επιτραπεί στους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους να διαπράξουν σφαγή στην κουρδική πόλη Κομπάνι, στα σύνορα με τη Συρία.
Λίγες μέρες αργότερα (9 Οκτωβρίου 2014) ο ιμάμης Φετουλάχ Γκιουλέν, απεύθυνε από τις ΗΠΑ αυστηρή προειδοποίηση προς τους νέο-οθωμανούς ηγέτες της σημερινής Τουρκίας: «Αυτοί που μετέτρεψαν την Τουρκία σε ‘έξυπνο’ κράτος δεν πρέπει να ξεπεράσουν τις φιλοδοξίες τους και να την εμπλέξουν σε πόλεμο γιατί θα οδηγήσουν τον λαό σε μια συμφορά παρόμοια με αυτή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όπως οι Νεότουρκοι τελείωσαν τη μεγάλη Οθωμανική Αυτοκρατορία, ελπίζω αυτοί να μην κάνουν το ίδιο με το διάδοχο της αυτοκρατορίας κράτος, θυσιάζοντας τις επόμενες γενιές. Διαφορετικά το τουρκικό έθνος δεν θα ανακάμψει».
Ήδη από το 2013 οι μισθοφόροι του Ισλαμικού Χαλιφάτου άρχισαν να καταλαμβάνουν δεκάδες Κουρδικά χωριά και να αποκλείουν σταδιακά το τεράστιας στρατηγικής σημασίας Κομπάνι – η πόλη βρίσκεται στην μέση των δρόμων που οδηγούν στα άλλα δύο Κουρδικά καντόνια της Συρίας και η πτώση του θα συμπαρασύρει και τα άλλα δύο. Από τις 15 Σεπτεμβρίου 2014 η πόλη που έχει εκκενωθεί από το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της, πολιορκείται από πάνοπλους τζιχαντιστές με άρματα μάχης, πυραύλους, πολύ βαρύ οπλισμό και απαγορευμένα χημικά όπλα, αλλά οι λιγοστοί Κούρδοι υπερασπιστές της, με ατσάλινη θέληση που υποκαθιστά την έλλειψη σοβαρού εξοπλισμού, πολεμούν (μέχρι στιγμής) με μεγάλη επιτυχία κρατώντας την μισή πόλη εκτός ελέγχου των τζιχαντιστών.
Η κυνική στάση της Τουρκίας, η αποκοπή κάθε τροφοδοσίας ή υποστήριξης προς τους ηρωικούς υπερασπιστές της πόλης μέσω της μοναδικής διόδου από τα Τουρκικά σύνορα, επτά μέρες μετά την προειδοποίηση του ηγέτη των Κούρδων Α. Οτσαλάν προς την Τουρκική ηγεσία, πυροδότησε τεράστιας έκτασης επεισόδια στις μεγαλύτερες πόλεις της Τουρκίας και στην Κουρδοκρατούμενη νοτιοανατολική Τουρκία, από την Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014. Οι φιλοκουρδικές διαδηλώσεις σε ολόκληρη την Τουρκία απαιτούν άμεση βοήθεια στους πολιορκημένους Κούρδους της Συρίας και επεκτείνονται με αμείωτη ένταση έχοντας στοιχίσει (μέχρι τώρα) την ζωή 40 ανθρώπων.
Στις 15 Οκτωβρίου 2014 Κούρδοι κατέλαβαν Τουρκικά φυλάκια της συνοριακής πόλης Νίσιβη δείχνοντας στην πράξη τι θα επακολουθήσει μέσα στην Τουρκία σε περίπτωση τελικής πτώσης της πόλης Κομπάνι. Την ίδια μέρα, Αμερικανός αξιωματούχος «διέρρευσε» την πληροφορία ότι η Τουρκία συζητά την παραχώρηση των βάσεων του Ινσιρλίκ στις συμμαχικές επιχειρήσεις εναντίον του Ισλαμικού Χαλιφάτου αλλά η Τουρκική κυβέρνηση έσπευσε να διαψεύσει την πληροφορία μέσα σε λίγες ώρες.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η Τουρκία ισορροπεί σε ένα επικίνδυνο, τεντωμένο σκοινί. Προσπαθεί απεγνωσμένα να κερδίσει χρόνο με την βεβαιότητα ότι η Συριακή πόλη Κομπάνι θα πέσει, αλλά τώρα ίσως ήδη να είναι πολύ αργά. Οι Κούρδοι, με την απίστευτη αντίστασή τους απέναντι σε αδίστακτους μισθοφόρους τζιχαντιστές, έχουν ήδη καταφέρει να στρέψουν την προσοχή της παγκόσμιας κοινής γνώμης επάνω τους και μάλιστα με μεγάλη συμπάθεια.
Οι Κούρδοι του ΡΚΚ που αγωνίζονται μέσα στην Τουρκία για να τους βοηθήσουν δεν είναι πλέον «τρομοκράτες» στην συνείδηση της παγκόσμιας κοινής γνώμης ενώ τα τερατώδη πεπραγμένα των Τούρκων νέο-οθωμανών δεν καλύπτονται όπως κατά το παρελθόν – ούτε καν με την τεράστια γεοστρατηγική σημασία της Τουρκίας αφού και αυτή ακόμα, εμφανίζει στις μέρες μας έντονα σημάδια κατάρρευσης!
Σε παραλήρημα προκλητικότητας ο Τούρκος Πρόεδρος Ρ.Τ. Ερντογάν δήλωσε πώς δεν είναι στόχος το Ισλαμικό Κράτος, αλλά η ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία. Επί της ουσίας παραδέχθηκε πώς χρησιμοποιεί και ενισχύει τους τζιχαντιστές, καταδεικνύει τις επόμενες-πόλεις στόχους των τζιχαντιστών και δεν διστάζει να προχωρήσει ακόμη και σε μετωπική σύγκρουση με τους Κούρδους.
Τα πράγματα όμως δεν είναι και πολύ καλά για τον Ερντογάν αφού η πολιτική του νέο-οθωμανισμού τον φέρνει αντιμέτωπο με πολλές χώρες και μπορεί να του γυρίσει μπούμερανγκ. Οι Κούρδοι ήδη βρίσκονται στα «κάγκελα» λόγω της στάσης της Άγκυρας στην πολιορκία των τζιχαντιστών στο Κομπάνι και είναι αποφασισμένοι να βάλουν «φωτιά» στην Τουρκία.
«Η απομάκρυνση της τρομοκρατικής οργάνωσης του Ισλαμικού κράτους από τη Συρία δεν είναι αρκετή. Ο κύριος στόχος μας πρέπει να είναι η ανατροπή του καθεστώτος του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ», είπε ο Τούρκος πρόεδρος μιλώντας στο Πανεπιστήμιο Μαρμαρά της Κωνσταντινούπολης.
Ο Ερντογάν επανέλαβε την αναγκαιότητα του σχηματισμού μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων και μιας ουδέτερης ζώνης στη Συρία. Έτσι, τον βολεύει προκειμένου να διεισδύσει στη Συρία.
«Οι ένοπλες ομάδες, παρακλάδια του εκτός νόμου PKK της Τουρκίας, συνεχίζουν των αγώνα τους ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος το οποίο υπερτερεί σε αριθμό και σύγχρονο εξοπλισμό», είπε ο Τούρκος Πρόεδρος. Προφανώς κάτι θα ξέρει περισσότερο αυτός που τους εξόπλισε με όπλα και πυρομαχικά.
«Στη Συρία υπάρχουν πολλές πόλεις σαν την Κομπάνι. Είναι το Χαλέπι, η Λατάκια, η περιοχή των Τουρκμένων, αλλά ο στόχος μας δεν είναι το Ισλαμικό Κράτος, είναι η πτώση του Άσαντ», είπε. Με δύο λόγια ο Ερντογάν κατέδειξε τους επόμενους στόχους των τζιχαντιστών σε περίπτωση πτώσης του Κομπάνι.
Αναφερόμενος στην εκπαίδευση τρομοκρατικών ομάδων «μετριοπαθών ισλαμιστών της συριακής αντιπολίτευσης», σημείωσε, «για αυτό θέλουμε τη δημιουργία μιας ζώνης ασφαλείας, μιας ουδέτερης ζώνης στο έδαφος της Συρίας, προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα εκπαίδευσης των ανταρτών της αντιπολίτευσης της Συρίας εκεί, ώστε να αρχίσουν να διεξάγουν πόλεμο με το καθεστώς του Άσαντ».
Το παραλήρημα του δεν είχε τέλος. Εμφάνισε την Τουρκία ως τη χώρα που μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια στην περιοχή και χαρακτήρισε τα σύνορα «τεχνητά». «Τα σύνορα στη Μέση Ανατολή είναι τεχνητά και έχουν γίνει από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, αμέσως μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, προκαλώντας τα αιτία της μακράς διάρκειας του πόνου και της κρίσης στην περιοχή», δήλωσε ο Ερντογάν.
Σε μία δε επίδειξη του νέο-οθωμανισμού πρόσθεσε πώς «έπρεπε να μην υπάρχουν σύνορα μεταξύ των χωρών της Μέσης Ανατολής, όπως είναι στα μυαλά και στις καρδιές των ανθρώπων. Η Τουρκία διαδραματίζει το δικό της ρόλο στην καταπολέμηση του σεχταρισμού, εθνικισμού και όλων των άλλων τμημάτων της Μέσης Ανατολής.
Η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που θα μπορούσε να προσφέρει ειρήνη στην εν λόγω περιοχή. Η Τουρκία είναι η ελπίδα των λαών της Μέσης Ανατολής. Η Τουρκία μπορεί να άρει τα σύνορα στη Μέση Ανατολή χωρίς να αλλάξει τα φυσικά όρια, αλλά να εμπνεύσει ελπίδα και εμπιστοσύνη», κατέληξε ο Τούρκος πρόεδρος.
Η μεγάλη ιδέα του νέο-οθωμανισμού που διακατέχει τον Ερντογάν και τον Νταβούτογλου ίσως αποδειχθεί μοιραία για την Τουρκία και την οδηγήσει σε διάλυση…
ΣΦΟΔΡΟΙ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΡΚΚ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΤΩΝ ΚΟΥΡΔΩΝ ΤΗΣ ΚΟΜΠΑΝΙ
ΕΚΤΑΚΤΟ: Η Άγκυρα συμμάχησε με το ISIL και βομβαρδίζει τους Κούρδους
Toυρκικά F-16 και F-4 έπληξαν στόχους των Κούρδων του ΡΚΚ στην επαρχία Χακάρι, βάζοντας τέλος στην εκεχειρία και αποκαλύπτοντας με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο την υποστήριξη των Τούρκων προς τους ισλαμιστές του ΙSIL.
Tουρκικά μαχητικά απογειώθηκαν πριν από λίγο από τις βάσεις στη Malatya και το Ντιαγιάρμπακιρ και βομβάρδισαν στόχους του Τουρκικού Εργατικού Κόμματος, PKK, στη νοτιοανατολική Τουρκία, στα εδάφη του Κουρδιστάν, "μετά τις συνεχιζόμενες επιθέσεις σε τουρκικά φυλάκια" και συγκεκριμένα στην επαρχία Χακάρι.
«Μαχητικά F-16 και F-4 έπληξαν στόχους των Κούρδων που εδώ και ημέρες επιτίθενται με ρουκέτες στα τουρκικά φυλάκια» αναφέρει η Χουριέτ
Υπενθυμίζεται ότι ο φυλακισμένος ηγέτης του PKK, Αμπντουλάχ Οτσαλάν την περασμένη εβδομάδα είχε απευθύνει τελεσίγραφο στον Ερντογάν, ότι εάν δεν στηρίξουν τους Κούρδους της Κομπάνι έναντι του Ισλαμικού Κράτους, αυτό θα σημάνει αυτομάτως τον τερματισμό των ειρηνευτικών συνομιλιών, και την αρχή νέων συγκρούσεων.
Ο βομβαρδισμός έλαβε χώρα κατόπιν της επίθεσης των Κούρδων διαδηλωτών στο φυλάκιο του Dağlıca στην νοτιοανατλική περιφέρεια του Diyarbakır. Oι Κούρδοι ήθελαν το άνοιγμα των συνόρων για να μπορέσουν να προστρέξουν προς βοήθεια των μαχητών της Κομπάνι. Οι Τούρκοι το αρνούνταν κατηγοηματικά βοηθώντας έτσι τους ισλαμιστές να πάρουν την πόλη.
Με την ενέργειά τους αυτή οι Τούρκοι δεν περίμεναν την λήξη του τελεσίγραφου και πέρασαν πρώτοι στην επίθεση κατά των Κούρδων. Είναι εμφανές ότι οι ισλαμιστές εγκληματίες του ISIL που αποκεφαλίζουν, ακρωτηριάζουν και σκοτώνουν αμάχους, γυναίκες και παιδιά, θεωρούνται για την Τουρκία "έντιμοι" πολεμιστές του Ισλάμ. Η Δύση εξέθρεψε αυτούς τους εγκληματίες όπως και αυτές τις συμπεριφορές της Άγκυρας. Το ISIL χρηματοδοτήθηκε και εξοπλίστηκε από τις ΗΠΑ, Σαουδική Αραβία,Κατάρ, και Τουρκία, οι πρηγούμενοι όμως βγήκαν έξυπνα από το "κάδρο" και άφησαν μόνο τον Ρ.Τ.Ερντογάν να φαίνεται, άλλωστε και αυτός δεν έκανε καμμια προσπάθεια να κρυφτεί.
ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΑΕΡΟΜΑΧΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ
Ασκήσεις «Νικηφόρος-Τοξότης» 1994-2000 & το δόγμα του Ε.Α.X.: Όταν υπήρχε Ελλάδα στην Α.Μεσόγειο... (VIDEO)
Η υπογραφή συμφωνίας ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κύπρο για κοινή έρευνα και διάσωση των δύο χωρών στο θαλάσσιο χώρο μεταξύ Ελλάδος και Κύπρου -κατά τα πρότυπα της ήδη υπάρχουσας συμφωνίας του εναέριου χώρου μεταξύ των FIR Αθηνών και Λευκωσίας μοιραία ανασύρει μνήμες από το πάλαι ποτέ Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΕΑΧ).
Το τελευταίο ήταν μια προσπάθεια Αθήνας και Λευκωσίας για κοινή άμυνα και επιχειρήσεις σε περίπτωση νέας τουρκικής επέμβασης στην Μεγαλόνησο. Το ΕΑΧ ουσιαστικά ήταν η άμεση συνδρομή των ελληνικών δυνάμεων, αεροναυτικών κυρίως, για την υπεράσπιση Εθνικού Εδάφους.
Η αποστολή των ελληνικών δυνάμεων θα γινόταν σχεδόν αυτοματοποιημένα, βάσει υπαρχόντων σχεδίων. Ταυτόχρονα και υποδομές στην Κύπρο δημιουργήθηκαν για την φιλοξενία μέρους των δυνάμεων αυτών. Μια τέτοια ήταν η ΑΒ «Ανδρέας Παπανδρέου» στην Πάφο, ενώ άλλες κινήσεις έγιναν σε λιμάνια για τον ελλιμενισμό σκαφών του ΠΝ.
Σε αυτό το πλαίσιο η πραγματοποίηση κοινών ασκήσεων ήταν το ζητούμενο καθώς μόνο οι δοκιμές σε επιχειρησιακές συνθήκες θα αποδείκνυαν πόσο αυτό θα ήταν εφικτό. Ως ιδέα ο ΕΑΧ προϋπήρχε από τα τέλη της δεκαετίας του ΄80 αλλά άρχισε να μορφοποιείται στις αρχές του ΄90.
Στην πράξη ο ΕΑΧ ξεκίνησε επί υπουργίας Γεράσιμου Αρσένη ((13 Οκτωβρίου 1993 – 25 Σεπτεμβρίου 1996) και τελείωσε επί Άκη Τσοχατζόπουλου (25 Σεπτεμβρίου 1996 – 24 Οκτωβρίου 2001).
Ιδιαίτερα ο Άκης Τσοχατζόπουλος (ανεξάρτητα από τις ατιμωτικές πράξεις του που δυστυχώς αδίκησαν ένα σημαντικό έργο στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας) ήταν ένθερμος οπαδός του ΕΑΧ και μάλιστα αυτό φρόντισε να το αποδείξει στην πράξη με τον γενικότερο συντονισμό και προώθηση των ασκήσεων.
Η πρώτη ελληνική συμμετοχή σε άσκηση «Νικηφόρος- Τοξότης» πραγματοποιήθηκε μεταξύ 6 και 10 Οκτωβρίου 1994 όταν τέσσερα μαχητικά τύπου A-7H που είχαν απογειωθεί από την 115ΠΜ στη Σούδα –έδρα την εποχή εκείνη των κουρσάρων- και είχαν πραγματοποιήσει εικονικές προσβολές εγγύς υποστήριξης κατά την προέλαση σύμφωνα με το σενάριο της άσκησης, της ΧΧ Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας της Κυπριακής Εθνοφρουράς με άρματα AMX-30B2.
Τα A-7H συνοδεύονταν από ζεύγος F-16C Block 30 της 330Μ που είχαν απογειωθεί από το Καστέλι. Η συνολική διάρκεια του σκέλους μετάβασης στην Κύπρο από την Κρήτη ήταν 23 λεπτά και τα αεροσκάφη της ΠΑ παρέμειναν στον Κυπριακό εναέριο χώρο 60 λεπτά πριν επιστρέφουν στις βάσεις από όπου είχαν εξορμήσει.
Η αποστολή εκείνη των αεροσκαφών της ΠΑ αποτέλεσε και την πρώτη φορά που ελληνικά μαχητικά πετούσαν πάνω από την ελεύθερη Κύπρο εγκαινιάζοντας μια περίοδο όπου η Ελλάδα θα επιδείκνυε το ενδιαφέρον της για την άμυνα της μεγαλονήσου με έμπρακτο τρόπο.
1995
Το 1995 η ΠΑ παρουσίασε αυξημένη δραστηριότητα στην Κύπρο με συμμετοχή μαχητικών αεροσκαφών και στις δύο ημέρες που διήρκησε η «Νικηφόρος». Την πρώτη ημέρα 25 Σεπτεμβρίου 1995, τρία αεροσκάφη A-7H και δύο F-16C πέταξαν πάνω από το χώρο της άσκησης υποστηρίζοντας με εικονικές βολές την επιχείρηση ανακατάληψης από τις δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς των υψωμάτων που είχε καταλάβει ο εχθρός.
Τα αεροσκάφη είχαν απογειωθεί από αεροδρόμια της ηπειρωτικής Ελλάδας πραγματοποιώντας το σκέλος της πτήσης μετάβασης σε 71 λεπτά. Τη δεύτερη ημέρα, 26 Σεπτεμβρίου τρία F-16C Block 30 και τρία A-7H εκτέλεσαν τις πρώτες βολές με πραγματικά πυρά (βόμβες και ρουκέτες) στο χώρο της άσκησης πραγματοποιώντας την προπαρασκευή της επίθεσης, για να αφήσουν στη συνέχεια στα τεθωρακισμένα και το πυροβολικό της συνέχιση της προελάσεως.
Την επόμενη 27 Σεπτεμβρίου, τέσσερα F-16C Block 30 συμμετείχαν στην παρέλαση των τμημάτων που μετείχαν της άσκησης ενώ δύο αεροσκάφη προσγειώθηκαν για πρώτη φορά στην ΑΒ της Πάφου «Ανδρέας Παπανδρέου» όπου ο τότε πρόεδρος της Κύπρου κ. Γλαύκος Κληρίδης είχε μεταβεί για να συγχαρεί τους Έλληνες χειριστές, για τη συμμετοχή τους στην άσκηση
Νικηφόρος 96/Τοξότης 2
Η Νικηφόρος 96 είχε ξεκινήσει στις 4 Οκτωβρίου, αλλά από τις προηγούμενες ημέρες σκάφη του ΠΝ σε συνεργασία με αεροσκάφη της ΠΑ, κύρια F-16C Block 30 της 330Μ και 346Μ που αρκετά είχαν μετασταθμεύσει στην Κρήτη, ασκούνταν στην περιοχή του νότιου Αιγαίου και στις 5 Οκτωβρίου οι ναυτικές μονάδες είχαν συγκεντρωθεί βόρεια της Κρήτης.) Η συμμετοχή της ΠΑ συνίστατο από την αποστολή 28(!) συνολικά αεροσκαφών (12 A-7H και 16 F-16C) που κάλυψαν συνολικά την άσκηση «Νικηφόρος/Τοξότης» ενώ από τα αεροσκάφη F-16, κάποια ήταν επιφορτισμένα με την παροχή προστασίας όχι ενταγμένα στο σενάριο της άσκησης, αλλά παρέχοντας πραγματική προστασία από τα αντίστοιχα τουρκικά, ενώ αριθμός από τα A-7H δρούσε ως εφεδρικά σε περίπτωση που κάποιο άλλο ακύρωνε λόγο τεχνικού προβλήματος
Μάλιστα τη δεύτερη ημέρα της «Νικηφόρος-Τοξότης 96» πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά και η ρίψη Ελλαδιτών αλεξιπτωτιστών σε κυπριακό έδαφος. Ένα C-130H από την Ελευσίνα μετέφερε 25 αλεξιπτωτιστές οι οποίοι πραγματοποίησαν το άλμα τους από επιχειρησιακό ύψος των 500 ποδών, κάτι που δεν γίνεται σε καμιά άσκηση εθνικού επιπέδου για λόγους ασφαλείας.
1997: Ο Άκης Τσοχατζόπουλος στην Κύπρο
Η τελική φάση της άσκησης «Νικηφόρος-Τοξότης ΄97» πραγματοποιήθηκε στις 14 Οκτωβρίου και την παρακολούθησαν μαζί με την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Κύπρου και ο Έλληνας υπουργός Αμύνης κ. Άκης Τσοχατχζόπουλος, υπενθυμίζοντας με αυτό τον τρόπο την τότε αποφασιστικότητα της Αθήνας για τη στήριξη του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου. Από πλευράς ΠΑ η συμμετοχή στην άσκηση κινήθηκε στα πλαίσια της προηγούμενης «Νικηφόρος-Τοξότης» με ζεύγη αεροσκαφών A-7H και F-16C να προχωρούν σε βολές ρουκετών και βομβών Mk 83 των 500 λιβρών, ενώ για δεύτερη φορά αεροσκάφος C-130H προχώρησε σε ρίψη μικτής –από Έλληνες και Κυπρίους- δύναμης 40 αλεξιπτωτιστών.
Να σημειωθεί πως στις 16η Οκτωβρίου που ήταν η ημέρα που επέστρεφε ο υπουργός Αμύνης από την Κύπρο και μόνο το γεγονός αυτό στάθηκε ικανό για την ΤΗΚ να προβεί στην ανοικτή πρόκληση επεισοδίου με στόχο το υπουργικό C-130.
Αυτό έγινε καθώς το αεροσκάφος πετούσε 50 ν.μ. νοτίως της Κρήτης ζεύγος τουρκικών F-16 πλησίασε το αεροσκάφος και το ένα από αυτά πέρασε σε απόσταση μόλις 80 μέτρων από αυτό, ενώ τα ρεμού των καυσαερίων εκτός από τον ξερό κρότο κατάφεραν να ταρακουνήσουν όλο το αεροσκάφος και φυσικά τους επιβαίνοντες σε αυτό.
Τα τουρκικά αεροσκάφη καταδιώχτηκαν από δύο ελληνικά F-16 και τη θέση τους πήραν άλλα δύο αεροσκάφη που βρίσκονταν ήδη στον αέρα.
Την ημέρα εκείνη η ΠΑ πραγματοποίησε 198 εξόδους(!) ενώ οι εμπλοκές ανήλθαν σε 90 αριθμοί πρωτόγνωροι ακόμη και για τα σκληροτράχηλα ελληνικά readiness. Από εκείνη την αερομαχία είναι και το περίφημο με τον Έλληνα χειριστή να αναφωνεί: «Θα τον ξεσκίσω τον μπινέ»...
1998: Βαδίζοντας προς την απεμπλοκή
Η «Νικηφόρος/Τοξότητας 98» ενσωμάτωσε κάποια από τα επιχειρησιακά διδάγματα της προηγούμενης άσκησης καθώς η ΤΗΚ είχε εκδηλώσει σαφέστατα τους στόχους της.
Για ακόμη μια φορά ορμητήριο της ΠΑ για τις αποστολές στην Κύπρο ήταν η Κρήτη, όπου είχαν μετασταθμεύσει περισσότερα από 20 F-16 Block 30 και 50, - η 347Μ είχε συμπληρώσει τη δύναμή της των 20 αεροσκαφών στις 25 Ιουνίου- και έτσι η συγκεκριμένη «Νικηφόρος» ήταν η πρώτη που μετείχαν τα νεοπαραληφθέντα τότε F-16 block 50.
Στην Κρήτη υπήρχαν ακόμη 10 Mirage 2000 και φυσικά A-7H, F-4E αλλά και RF-4E. Τα αεροσκάφη πραγματοποίησαν βολές με πραγματικά πυρά στο πλαίσιο της άσκησης ενώ τέσσερα F-16 παρέμειναν για 24 ώρες στην αεροπορική βάση της Πάφου.
Στην παρέλαση που ακολούθησε εκτός από τα ελληνικά μαχητικά για πρώτη φορά συμμετείχε και ένα ελικόπτερο του ΠΝ Aegean Hawk.
To 1999 δεν έγινε μεταστάθμευση , σημαντικός όμως αριθμός αεροσκαφών μετακινήθηκε στην Κρήτη (F-16 Καστέλι, Mirage 2000 Ηράκλειο), ώστε να υποστηρίξουν τις επιχειρήσεις των A-7 και F-16 που θα μετέβαιναν στην Κύπρο. Οι κινήσεις των Τούρκων ήταν πιο περιορισμένες σε σχέση με τον παροξυσμό του 96 και 97.
Το 2000 έμελλε να είναι η τελευταία χρονιά που η ΠΑ θα έστελνε μαχητικά αεροσκάφη στην Κύπρο. Τα μαχητικά που μετέβησαν, ήταν αεροσκάφη Α-7 και F-16, ενώ ζεύγος F-16 Block 30 διανυκτέρευσαν για τελευταία φορά στην ΑΒ της Πάφου.
Από τότε μέχρι σήμερα η μοναδική επαφή της ΠΑ με την Κύπρο ήταν ένα(!) εκαπιδευτικό ταξίδι T-6A Texan II το 2011 στην Κύπρο, όταν η τουρκική Αεροπορία έχει κάνει τον κυπιακό εναέριο χώρο "χωράφι της"
Κανένας υπουργός Εθνικής Άμυνας δεν παρακολούθησε άσκηση «Νικηφόρος-Τοξότης» καθώς και η κυπριακή ηγεσία φρόντισε να εξαφανίσει τον «Νικηφόρο» από το πρόγραμμά της. Εποχές και πράξεις μιας περιόδου που σήμερα είναι αδιανόητες για την ποιότητα της πολιτικής ηγεσίας που διαθέτουμε.
Ο ενεργειακός πλούτος της Κυπριακής Δημοκρατίας και το Κυπριακό
του Σταύρου Λυγερού
Μπορεί η Λευκωσία να κρατάει ανοικτές στο τραπέζι όλες τις επιλογές όσον αφορά τον τρόπο διοχέτευσης του κυπριακού φυσικού αερίου στην αγορά, αλλά ήδη προσανατολίζεται να το εξάγει στην Αίγυπτο και στην Ιορδανία. Η πρόσφατη έγκριση από τις δύο πλευρές της κυπρο-αιγυπτιακής συμφωνίας για συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων που βρίσκονται στη γραμμή οριοθέτησης της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) των δύο χωρών (υπεγράφη στις 13 Δεκεμβρίου 2013) αποτελεί ένα πρόσθετο βήμα για την ανάπτυξη της μεταξύ τους συνεργασίας κι όχι μόνο στον ενεργειακό τομέα. Η προ ημερών δεύτερη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας Βενιζέλου, Κύπρου Κασουλίδη και Αιγύπτου Σούκρι στο περιθώριο της γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη επιβεβαίωσε την αλλαγή των γεωπολιτικών ισορροπιών στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Αίγυπτος του προέδρου Σίσι βρίσκεται σε ανοικτή ρήξη με την Τουρκία του Ερντογάν, γεγονός που εκ των πραγμάτων ωθεί την πρώτη προς την πλευρά της Αθήνας και της Λευκωσίας. Το ίδιο σε γενικές γραμμές είχε συμβεί και με το Ισραήλ, αν και μία σημαντική πτέρυγα της ισραηλινής πολιτικής ελίτ δεν έχει παραιτηθεί από την προσπάθεια να γεφυρώσει το ρήγμα με την Άγκυρα.
Ισχυροί κύκλοι στη Δύση, αλλά και κάποιοι στην ίδια την Κύπρο προωθούν την ιδέα το κυπριακό φυσικό αέριο να διοχετευθεί στην Τουρκία μέσω των κατεχομένων και στη συνέχεια μέσω υποθαλάσσιου αγωγού. Το επιχείρημά τους είναι το φθηνότερο κόστος και η διοχέτευση μέσω των υφιστάμενων αγωγών προς την ευρωπαϊκή αγορά. Η Λευκωσία δεν συζητάει ένα τέτοιο ενδεχόμενο πριν επιλυθεί το Κυπριακό και γενικότερα είναι επιφυλακτική στο να βάλει τα αυγά της στο τουρκικό καλάθι. Επισήμως, η πρώτη επιλογή της είναι η κατασκευή τερματικού σταθμού υγροποίησης και φόρτωσης του κυπριακού φυσικού αερίου στο Βασιλικό στα νότια παράλια της Μεγαλονήσου. Το πλεονέκτημα αυτής της επιλογής είναι ότι λόγω της υγροποίησης το κυπριακό φυσικό αέριο θα μπορεί να διοχετεύεται σ’ όλες τις αγορές, ειδικά στις αγορές της διψασμένης για ενέργεια Άπω Ανατολής, γεγονός που μπορεί να εξασφαλίζει υψηλότερες τιμές. Υπάρχουν, ωστόσο, δύο κρίσιμα μειονεκτήματα. Το πρώτο είναι το υψηλό κόστος κατασκευής του χερσαίου τερματικού σταθμού (περίπου 10 δις ευρώ). Για να αποσβεστεί μία τέτοια επένδυση απαιτείται η τροφοδοσία του με μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου. Το κοίτασμα Αφροδίτη στο θαλάσσιο οικόπεδο 12 της κυπριακής ΑΟΖ (υπολογίζεται από 3,6 μέχρι 6 τρις κυβικά πόδια) είναι ανεπαρκές. Το ενδεχόμενο να υγροποιείται και να εξάγεται από εκεί και το ισραηλινό φυσικό αέριο έχει συζητηθεί, αλλά η κοινοπραξία της αμερικανικής εταιρείας Noble Energy και της ισραηλινής DELEK δείχνει απροθυμία να κάνει το βήμα. Ένας πρόσθετος λόγος που η κατασκευή χερσαίου τερματικού σταθμού απομακρύνεται ως ενδεχόμενο είναι η πτώση των τιμών υγροποιημένου φυσικού αερίου. Η συμφωνία Μόσχας-Πεκίνου για διοχέτευση μεγάλων ποσοτήτων ρωσικού φυσικού αερίου στη διψασμένη για ενέργεια Κίνα αλλάζει τα δεδομένα στην Άπω Ανατολή και αναμένεται να ρίξει περαιτέρω τις τιμές. Οι τιμές αναμένεται να πέσουν πιο πολύ τα επόμενα χρόνια, λόγω της διοχέτευσης στη διεθνή αγορά του φθηνού φυσικού αερίου που παράγεται με τη νέα μέθοδο από σχιστολιθικά πετρώματα, αλλά και λόγω της ανακάλυψης νέων κοιτασμάτων στην Αυστραλία και στη Μοζαμβίκη. Τα πάντα, ωστόσο, θα εξαρτηθούν από τα αποτελέσματα των γεωτρήσεων στα υπόλοιπα θαλάσσια οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ. Αυτές τις ημέρες η κοινοπραξία της ιταλικής εταιρείας ΕΝΙ και της κορεατικής KOGAS πραγματοποιεί γεώτρηση στο οικόπεδο 9, όπου έχει εντοπισθεί το κοίτασμα Ονασαγόρας. Εάν τα αποτελέσματα, που αναμένονται τον Δεκέμβριο, δείξουν ότι το κοίτασμα είναι μεγάλο και εάν θετικά είναι και τα αποτελέσματα των επόμενων γεωτρήσεων από την ίδια κοινοπραξία στα οικόπεδα 2 και 3, τότε τα δεδομένα θα αλλάξουν. Στο τραπέζι θα επανέλθει όχι μόνο το σχέδιο για κατασκευή του χερσαίου τερματικού στο Βασιλικό, αλλά και η κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού μεταφοράς του φυσικού αερίου στην Ελλάδα και από εκεί στη δυτική Ευρώπη. Ας σημειωθεί ότι μεταξύ της Ελλάδας, της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Ισραήλ έχει υπογραφεί σχετική συμφωνία προθέσεων (8 Αυγούστου 2013). Στην πραγματικότητα, όμως, η εν λόγω συμφωνία έχει μπει στο ράφι, επειδή προς το παρόν τουλάχιστον δεν υφίστανται οι οικονομικοτεχνικές προϋποθέσεις για την υλοποίησή της. Τα τεχνικά προβλήματα κατασκευής ενός τέτοιου αγωγού φαίνεται πως επιλύονται, αλλά το εμπόδιο είναι το κόστος και η αβεβαιότητα ως προς τις διαθέσιμες ποσότητες φυσικού αερίου. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο δραστήριος αρμόδιος υπουργός της Κυπριακής Δημοκρατίας Γιώργος Λακκοτρύπης αποφεύγει επιμελώς κάθε αναφορά σ’ αυτό το σχέδιο. Αντιθέτως, έδειξε την προτίμησή του στην κατασκευή του χερσαίου τερματικού στο Βασιλικό. Το σχέδιό του είναι σε πρώτο στάδιο να μετατρέψει την ελεύθερη Κύπρο σε κέντρο παροχής υπηρεσιών στον ενεργειακό τομέα. Παραλλήλως προωθεί την ολοκλήρωση των γεωτρήσεων, ώστε να ξεκαθαρίσει η εικόνα για τα υπάρχοντα κοιτάσματα. Το γεγονός, πάντως, ότι μεγάλες διεθνείς πετρελαϊκές εταιρείες έχουν δείξει ζωηρό ενδιαφέρον επιβεβαιώνει ότι οι ενδείξεις είναι ενθαρρυντικές. Μέχρι τότε, η Λευκωσία στρέφεται προς την Αίγυπτο και την Ιορδανία, αλλά ψάχνει και άλλες αγορές για τη σύναψη μακροπρόθεσμων συμβολαίων. Ας σημειωθεί ότι και το Ισραήλ προσανατολίζεται στη διοχέτευση του δικού του φυσικού αερίου στην αιγυπτιακή αγορά. Ο Λακκοτρύπης εκτιμά ότι μέχρι τις αρχές του 2016 η Κυπριακή Δημοκρατία θα έχει υπογράψει το πρώτο μακροπρόθεσμο συμβόλαιο, ώστε να προλάβει δυσμενείς εξελίξεις στη διεθνή αγορά. Η λύση που προς το παρόν φαίνεται πιο εύκολη και συμφέρουσα είναι το κυπριακό φυσικό αέριο να υγροποιηθεί σε πλωτή μονάδα πάνω από το κοίτασμα Αφροδίτη και να διοχετευθεί σε χώρες που διαθέτουν εγκαταστάσεις αποϋγροποίησης. Δεν αποκλείεται, όμως, και η κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού προς την Αίγυπτο. Το μειονέκτημα μίας τέτοιας επιλογής είναι ότι η Κυπριακή Δημοκρατία θα εξαρτάται υπερβολικά από την πολιτικά ασταθή αιγυπτιακή αγορά. Λόγω του μικρού μεγέθους της κυπριακής αγοράς έχει κριθεί ασύμφορη η κατασκευή δικτύου παροχής φυσικού αερίου για τα νοικοκυριά. Γι’ αυτό και φυσικό αέριο θα χρησιμοποιηθεί μόνο για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία εξόρυξης και μεταφοράς του κυπριακού φυσικού αερίου στην Κύπρο, για την ηλεκτροπαραγωγή θα χρησιμοποιείται ισραηλινό φυσικό αέριο. Είναι αξιοσημείωτο, πάντως, ότι η Λευκωσία έχει εδραιώσει το δικαίωμά της να εκμεταλλευθεί τα ενεργειακά κοιτάσματά της, παρά τις τουρκικές αντιδράσεις. Πριν λίγες ημέρες, ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Μπάϊντεν επανέλαβε στη συνάντησή του με τον Ερντογάν την αμερικανική θέση ότι η Άγκυρα δεν πρέπει κατ’ ουδένα τρόπο να παρεμποδίσει τις γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ. Η κρίση στην Ουκρανία έχει μετατρέψει σε οξύ πρόβλημα την εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο, γεγονός που ωθεί και την Ουάσιγκτον και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στην αναζήτηση εναλλακτικών πηγών τροφοδοσίας. Εάν οι εν εξελίξει γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ και αργότερα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα δείξουν ότι τα ενεργειακά κοιτάσματα είναι μεγάλα, ο γεωοικονομικός χάρτης και κατ’ επέκτασιν οι γεωπολιτικές ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο θα διαφοροποιηθούν ποιοτικά προς όφελος του Ελληνισμού. Η Ευρώπη θα έχει σε σημαντικό βαθμό λύσει το πρόβλημά της και μάλιστα από πηγές που βρίσκονται στην αυλή της.
