Τέλος Νοεμβρίου τα καλά νέα για τους ενστόλους
Posted by economikos στο Οκτωβρίου 14, 2014
14 Οκτωβρίου, 2014
Γιατί είναι αναπόφευκτη η σύγκρουση Δύσης - Ισλάμ
- Όσοι αφελώς πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρξει οριστική ειρήνη στον ανεπτυγμένο κόσμο καλά θα κάνουν να εξετάσουν κάποιες πολύ καυτές πραγματικότητες με ιστορικό περιεχόμενο
- Η σημασία των λέξεων και η νέα μορφή δειλίας στη Δύση
Δεν θα ξεχάσω εύκολα τη συζήτηση που είχα πριν από μία δεκαετία με τον αείμνηστο Πολωνό ιστορικό, πολιτικό και ευρωβουλευτή Μπρόνισλαφ Γκέρεμεκ, που σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα. Συγγραφέας το 1980 του βιβλίου «Άθλιοι και Κακοποιοί» (εκδ. Grasset, Γαλλία), ο Πολωνός διανοούμενος πίστευε ότι μία μόνιμη αιτία πολέμου στον πλανήτη μας θα είναι οι διαφορετικές αντιλήψεις που έχουν οι άνθρωποι για την ειρήνη!
Πίστευε, επίσης, ότι ο δυτικός νεωτερικός κόσμος, χάρη στην εντυπωσιακή υλική ανάπτυξή του, έχει απομακρυνθεί από τις βασικές αιτίες που προκαλούν βία στις υποανάπτυκτες κοινωνίες -που είναι ο φανατισμός, η τιμή και η εκδίκηση. «Η κατάσταση αυτή», μας έλεγε ο Πολωνός ιστορικός και ευρωβουλευτής, «απομακρύνει από τις ανεπτυγμένες κοινωνίες την αίσθηση του θανάτου, με αποτέλεσμα οι τελευταίες να ατονούν μπροστά σε σοβαρούς κινδύνους και να μην είναι έτοιμες να προστατεύσουν τη ζωή τους. Αυτή είναι μία μορφή δειλίας που θα αποθρασύνει σε βάθος χρόνου τους εχθρούς της Δύσης και των ανοικτών κοινωνιών γενικά...».
Μελετητής των ολοκληρωτικών ιδεολογιών, ο Μπ. Γκέμερεκ πίστευε στον αρνητικό ρόλο που παίζουν οι λέξεις όταν χρησιμοποιούνται από ολοκληρωτικές ιδεολογίες και πώς, μέσα από αυτές, αδίστακτοι δημαγωγοί και συμπλεγματικοί πολιτικοί εξαπατούσαν λαούς. «Υπάρχει πιο κραυγαλέα απάτη από το να αυτοχαρακτηρίζονται λαϊκές δημοκρατίες καθεστώτα που μόνον δημοκρατικά δεν ήσαν;», τόνιζε ο Πολωνός διανοούμενος.
Στη δύναμη των λέξεων και στον ρόλο τους πιστεύει και ο Γάλλος στρατηγός Αλέξανδρος Λαλάν-Μπερτράν, πρώην επικεφαλής των ενδιάμεσων δυνάμεων του ΟΗΕ στον Λίβανο και σήμερα στέλεχος στο Γαλλικό Ινστιτούτο Ανωτάτων Μελετών Εθνικής Άμυνας. Μιλώντας σε εκδήλωση του Ινστιτούτου, επεσήμανε ότι οι λέξεις αποτελούν σοβαρό όπλο παραπλάνησης, μέσω δε αυτών επιχειρείται -ερήμην της πραγματικότητας– η ιδεολογικοποίηση της πραγματικότητας, η οποία, ανεξαρτήτως του χρώματός της, συνιστά μία πολύ σοβαρή, αν όχι θανάσιμη, ασθένεια του πνεύματος.
«Αν θέλουμε να είμαστε αποτελεσματικοί σε μια αντιπαράθεση, προέχει η υιοθέτηση της αρχής της πραγματικότητας, η οποία μας λέει ότι, ασχέτως αν μας αρέσει ή όχι, τα πράγματα είναι αυτά που είναι. Όσο πιο κοντά είμαστε στην αντίληψη αυτή, τόσο λιγότερες πιθανότητες έχουμε να κάνουμε σοβαρά λάθη», είπε ο Γάλλος στρατηγός. Για να επισημάνει στη συνέχεια ότι ένας άτυπος τρίτος παγκόσμιος πόλεμος βρίσκεται ήδη στα σκαριά.
«Ένας πόλεμος που θα έχει διάρκεια, διότι το ακραίο Ισλάμ θα εκμεταλλεύεται την κατάσταση παράνοιας που επικρατεί στον μουσουλμανικό κόσμο και θα επιχειρεί συνεχώς να αποκτά εξουσίες, ώστε κάποια στιγμή να χρησιμοποιήσει κατά της Δύσης τόσο τα οπλοστάσια συμβατικών όπλων, όσο και αυτά της μαζικής καταστροφής που θα έχει στη διάθεσή του. Συνεπώς, η σύγκρουση Δύσης - Ισλάμ είναι αναπόφευκτη και απομένει να δει κανείς τι θα προκύψει. Με βάση τα σημερινά δεδομένα, η Δύση θα έχει στο πλευρό της την Ιαπωνία και την Ινδία, πιθανότατα δε και τη Ρωσία - η οποία, όμως, απομακρυνόμενη σήμερα από τις δυτικές δυνάμεις, προφανώς επιδιώκει να ισχυροποιηθεί γεωπολιτικά για να μην είναι ένας φτωχός συγγενής στην περίπτωση της σύγκρουσης με το Ισλάμ.
Όσο για την Κίνα, η πιθανότερη εκδοχή είναι να βρεθεί στο πλευρό του ισλαμικού κόσμου, κυρίως από αντίθεση προς την Ιαπωνία και την Ινδία. Σε αυτήν τη νέα γεωπολιτική συγκυρία, το Ινστιτούτο εκτιμά ότι τρεις χώρες που θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην αντιπαράθεση Δύσης - Ισλάμ είναι το Ισραήλ, ως εργαστήριο, η Αίγυπτος, το Ιράν και η Τουρκία - με την τελευταία να παίζει τα χρόνια που έρχονται πολύ σημαντικό ρόλο για τη μερική ισλαμοποίηση των Βαλκανίων, αφενός, και ως ενεργειακός κόμβος, αφετέρου», τόνισε ο Γάλλος στρατηγός.
«Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι η Τουρκία δεν είναι μόνον 80 εκατομμύρια Τούρκοι εντός της χώρας. Υπάρχουν άλλα 150 εκατομμύρια τουρκόφωνοι πληθυσμοί, τους οποίους η σημερινή ισλαμική εξουσία θα επιδιώξει να θέσει υπό τον έλεγχό της. Το σημερινό δίδυμο εξουσίας στην Τουρκία μπορεί να έχει απέναντί του τον κεμαλισμό ως αντίπαλον δέος, όμως πολύ αμφιβάλλουμε αν έχει εγκαταλείψει την αντίληψη του παντουρκισμού, πιθανότατα δε και αυτήν του Μεγάλου Χαλιφάτου», τονίζει ένας ερευνητής του Γαλλικού Ινστιτούτου Ανώτατων Μελετών Εθνικής Άμυνας.
Έτσι, σε διάφορα σενάρια που εκπονούν μελετητές-αναλυτές του Ινστιτούτου ως προς την Ευρώπη, η Τουρκία έχει την πρώτη θέση όχι πλέον ως πιθανός εταίρος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, αλλά ως δυνητικός της αντίπαλος, με διφορούμενους κάθε φορά ρόλους. Γι' αυτό, σήμερα η Ε.Ε. παρακολουθεί και αναλύει προσεκτικά τις ρωσοτουρκικές σχέσεις, με δεδομένη την επιρροή που θέλει να έχει η Τουρκία στους μουσουλμάνους της Κριμαίας, της Σιβηρίας και του Βόλγα.
Τζιχάντ και ιδεολογία
Στο παρελθόν, όταν ο κόσμος ήταν διπολικός με κυρίαρχες δυνάμεις τις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ένωση, η ιδεολογική αντιπαράθεση ήταν αυτή της αντιπαραβολής δύο πολιτικών οικονομικών συστημάτων -του κομμουνισμού και της φιλελεύθερης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας– με στόχο τη διαχείριση της κοινωνίας. Ο κομμουνισμός πίστευε ότι το κράτος-κόμμα, ως δήθεν εκπρόσωπος του προλεταριάτου, μπορούσε να διαχειριστεί καλύτερα την οικονομία και την κοινωνία, ενώ στην άλλη όχθη κυρίαρχο ήταν το μοντέλο της λιγότερης ή περισσότερης κοινωνικής οικονομίας της αγοράς, υπό συνθήκες εναλλαγής κομμάτων στην εξουσία. Τελικά, στην αντιπαράθεση αυτή -η οποία για πολλά χρόνια στηριζόταν στην αποκαλούμενη, λόγω πυρηνικών όπλων, ισορροπία του τρόμου– νικήτρια βγήκε η κοινοβουλευτική δημοκρατία και η συναφής με αυτήν οικονομία της αγοράς.
Έτσι, η τελευταία, με εξαίρεση δύο-τρεις περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα της Κούβας και της Βορείου Κορέας, εφαρμόζεται παντού και αποτελεί πλανητικό οικονομικό σύστημα. Παράλληλα, μέσω του συστήματος αυτού, τα τριάντα τελευταία χρόνια επεκτάθηκε και το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης, με αποτέλεσμα, κατά την Παγκόσμια Τράπεζα, 900 εκατομμύρια άνθρωποι να βγουν από την παγίδα της φτώχειας, ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία, η Νότιος Αφρική, η Βραζιλία και το Βιετνάμ.
Από την άλλη πλευρά, όμως, η παγκοσμιοποίηση –η οποία έχει πλέον έντονες χρηματοοικονομικές διαστάσεις– δημιούργησε ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο, που κάποιοι οικονομολόγοι, όπως ο Ρ. Μούσσα, σύμβουλος στρατηγικής της Deutsche Bank στην Ιαπωνία, αποκαλούν «συλλογική αυταπάτη».
Κατά τον Μούσσα, για μία οκταετία (1997-2004) η παγκόσμια οικονομία στηρίχθηκε στη χρηματιστηριακή και γενικότερα στη χρηματοοικονομική παραγωγή πλούτου, φαινόμενο που δεν απαιτεί ούτε προσπάθεια ούτε εργασία.
Εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη πίστεψαν ότι τα χρηματιστήρια και τα προϊόντα τους ήταν σπηλιές του Αλή Μπαμπά στις οποίες αρκούσε να μπει κανείς για να γίνει πλούσιος. Το ίδιο, όμως, πίστεψαν και πολλές κρατικές εξουσίες, οι οποίες άρχισαν να δανείζονται το εικονικό χρήμα που προέκυπτε από τις τραπεζικές μοχλεύσεις.
Έτσι, από τη μια πλευρά προέκυψαν κράτη πρόνοιας φούσκα και, από την άλλη, εκατομμύρια υπερδανεισμένοι πολίτες, που θεωρούσαν ότι το μοχλευμένο χρήμα ήταν εισόδημά τους! Όταν λοιπόν έσκασε στις ΗΠΑ η φούσκα των ακινήτων και των υψηλού κινδύνου ενυπόθηκων δανείων, δημιουργήθηκε μία πρωτόγνωρη κρίση, η οποία από μόνη της παράγει κραυγαλέες ανισότητες. Αυτές που προκαλούνται από τις πολιτικές λιτότητας τις οποίες πρέπει να εφαρμόζουν οι υπερχρεωμένες χώρες προκειμένου να αποφύγουν την άτακτη χρεοκοπία. Δυστυχώς δε, σε πολλές χώρες, για μία μακρά περίοδο το επιχειρείν και η ατομική δημιουργία ήσαν αντικείμενο χλευασμού, με αποτέλεσμα αυτοί που μπορούν να παράγουν πραγματικό πλούτο στην πραγματική οικονομία, δηλαδή οι επιχειρηματίες, σήμερα να είναι διστακτικοί και καχύποπτοι όταν τους προτείνεται να αναλάβουν κινδύνους.
Οι νοοτροπίες αυτές είναι βαθύτατα ριζωμένες και στον μουσουλμανικό κόσμο, όπου το ιδεολογικό κοκτέιλ θρησκευτικού ισλαμισμού και πρωτόγονου μαρξισμού οδηγεί σε πλήρη παραγωγική παράλυση κοινωνίες που περιμένουν τα πάντα από τον Αλλάχ, τον Μωάμεθ και τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή. Όμως, στο μεταξύ, και όσο διαρκεί η αναμονή της θείας χάριτος, έρχονται ο τζιχαντιστές - οι οποίοι, με όπλο την καλλιέργεια της ιδεολογίας της αρπαγής του πλούτου των «απίστων» και τη βιολογική τους εξαφάνιση, αφιονίζουν αγράμματους και μοιρολάτρες νέους, τους οποίους στη συνέχεια στέλνουν στον θάνατο.
Όσοι παρακολουθούν τις διάφορες διαδικτυακές ανακοινώσεις των τζιχαντιστών θα έχουν διαπιστώσει ότι η Δύση παρουσιάζεται ως μία τεράστια υπόθεση λαφυραγωγίας. Κατά κανόνα, στη διαδικτυακή «φιλολογία» τους, οι τζιχαντιστές, επειδή γνωρίζουν ότι απευθύνονται σε νέους χωρίς καμία απολύτως θρησκευτική και ιστορική γνώση, αναφέρονται συνεχώς στην Oumma, δηλαδή στην παγκόσμια ισλαμική κοινότητα χωρίς να τη διαχωρίζουν στις επιμέρους θρησκευτικές της κατηγορίες (σουνίτες, σιίτες) - οι οποίες, ωστόσο, δεν παύουν να αλληλοσφάζονται.
Εντυπωσιακή είναι επίσης η διαδικτυακή ισλαμική προπαγάνδα και στο επίπεδο των νέων μουσουλμάνων που κατοικούν σε δυτικές χώρες και έχουν την εθνικότητα των χωρών διαμονής τους. Από τις υπηρεσίες ασφαλείας της Γαλλίας, του Βελγίου και του Ηνωμένου Βασιλείου εκτιμάται ότι μέχρι στιγμής έχουν στρατολογηθεί από τις χώρες αυτές περισσότεροι από 3.000 τζιχαντιστές, αρκετοί από τους οποίους είναι και πτυχιούχοι ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Ωστόσο, στις δυτικές χώρες οι τζιχαντιστές δεν στρατολογούν μόνον «μαχητές» κατά των «απίστων». Εντάσσουν νέους μουσουλμάνους σε δίκτυα τρομοκρατίας, καθώς και σε οργανώσεις του οικονομικού εγκλήματος. Κύριο ιδεολογικό υπόβαθρο αυτών των στρατολογήσεων είναι η αντίληψη ότι «μπροστά στην πίστη, η ζωή έχει μικρή αξία», σε σύγκριση με τους αξιακούς κώδικες του δυτικού κόσμου, ο οποίος απαρτίζεται από τους «άπιστους» που «λεηλάτησαν» και εξευτέλισαν τις μεγάλες αρχές του Ισλάμ. Έτσι, οι «πιστοί» πρέπει να εκδικηθούν τους εχθρούς εξοντώνοντάς τους. Στο πλαίσιο δε αυτό, όλα επιτρέπονται – αρκεί να επιτυγχάνεται ο στόχος, που είναι η καταστροφή της Δύσης.
Σύμμαχος του Ισλάμ στην τακτική του για εσωτερική υπονόμευση των δυτικών κοινωνιών είναι η φθίνουσα δημογραφία στις ανεπτυγμένες χώρες, η σχετικά υψηλή ανεργία, ιδιαίτερα των νέων, και η μετανάστευση.
Τέλος, ένας άλλος σοβαρός κίνδυνος για τον κόσμο μας είναι αυτή η ίδια η πορεία των αναπτυσσόμενων χωρών προς την ευημερία – πορεία που εγκυμονεί συγκρούσεις. Πρόκειται για το φαινόμενο της «ευημερίας του κακού», το οποίο αναλύει πολύ εντυπωσιακά στο ομώνυμο βιβλίο του ο Γάλλος συγγραφέας Ντανιέλ Κοέν, που έχει μεταφράσει στα ελληνικά ο καθηγητής Οικονομίας και πρώην υπουργός Τάσος Γιαννίτσης.
Πολύ συνοπτικά, στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας τονίζει –όχι χωρίς επιχειρήματα– ότι ο δρόμος προς την ανάπτυξη και την ευμάρεια χωρών όπως η Κίνα και η Ινδία εμπεριέχει τους ίδιους γεωπολιτικούς κινδύνους που αναδύθηκαν όταν στη Δύση κάλπαζαν ο αποκαλούμενος βιομηχανικός πολιτισμός και οι συναφείς με αυτόν νέες πηγές παραγωγής πλούτου. Δημιουργήθηκε τότε μία νέα τάξη πραγμάτων στον διεθνή καταμερισμό της εργασίας, η οποία εμπεριείχε και τους συγκρουσιακούς κινδύνους που ενυπάρχουν σε κάθε φάση ριζικού ανασχηματισμού των όρων της παραγωγής.
Μπορεί, λοιπόν, η ίδια ιστορία να επαναληφθεί;
Μία δυνητική απάντηση θα ήταν: γιατί όχι;
Πηγή Euro2day
Ισχυρότατη κρίση στις σχέσεις της Δανίας με την Τουρκία
Συνεχίζονται οι αντιδράσεις για την απελευθέρωση στην Τουρκία κρατούμενου που είχε προσπαθήσει να δολοφονήσει τον ενάντιο στο Ισλάμ Λάρς Χέντεγκαρ.
Δανοί πολιτικοί έκαναν έκκληση να παγώσουν οι σχέσεις με την Τουρκία.
Ο υπουργός Εξωτερικών της Δανίας Μάρτιν Λίντεγκααρντ, σε δήλωση του στην εφημερίδα Μπερλίγκσκε επιβεβαίωσε πως επεδόθη νότα προς την Τουρκία, ενώ ο εκπρόσωπος του Λαϊκού κόμματος της Δανίας ο Σόρεν Έσπερσεν δήλωσε:
"Μια χώρα σύμμαχος μας στο ΝΑΤΟ πως κάνει κάτι τέτοιο;ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΧΕΝΤΕΓΚΑΡΝΤ ΒΡΕΘΗΚΕ Η ΤΟΥΡΚΙΑ
Η Τουρκία πρέπει να αποβληθεί από το ΝΑΤΟ και να αποκλειστεί κάθε πιθανότητα εισόδου της στην Ε.Ε.".
Την ώρα που πολιτικά κόμματα στην δανική βουλή ζητούσαν το πάγωμα των σχέσεων με την Τουρκία, ο πρωταγωνιστής του θέματος αυτού ο Λάρς Χέντεγκαρντ δήλωσε:
"Εγώ περίμενα να εκδοθεί ο ύποπτος στην Δανία για να δικαστεί και με εξέπληξε πολύ η απελευθέρωση του.Πηγή "Τουρκικά Νέα"
Η Τουρκία καταρχήν είναι μια μουσουλμανική χώρα και πολύ πιστή στο Ισλάμ.
Για τους μουσουλμάνους στην Τουρκία δεν είμαστε καθόλου σημαντικοί και συνεχίζουν να αφοδεύουν πάνω μας.
Ο ύποπτος ενδεχομένως πέρασε πια σε Συρία ή Ιράκ για να κόψει εκεί κεφάλια γυναικών και παιδιών".
Σχόλιο ιστολογίου: Η "ιδιαίτερη" πολιτική της Τουρκίας αρχίζει να της δημιουργεί πλέον πολλά προβλήματα, αλλά κυρίως, δημιουργεί αντίπαλες - εχθρικές προς αυτήν χώρες. Ο Ερντογάν μπορεί να νιώθει ήδη σουλτάνος, αλλά η τύχη του "σουλτανάτου" μάλλον έχει ήδη αρχίσει να προδιαγράφεται πολύ ομιχλώδης...
Τα ΜΜΕ των Σκοπίων κάνουν λόγο για νέα πρόταση Νίμιτς για την ονομασία
Ειδησεογραφικές ιστοσελίδες των Σκοπίων, επικαλούμενες καλά ενημερωμένες πηγές της εφημερίδας «Σλόμποντεν Πέτσατ» (Sloboden Pecat) - η οποία δεν έχει ωστόσο δημοσιεύσει ακόμη το σχετικό θέμα - γράφουν για μια «νέα πρόταση Νίμιτς», την οποία ο ειδικός διαμεσολαβητής του ΟΗΕ ενδέχεται, όπως σημειώνουν, να καταθέσει σε Αθήνα και Σκόπια μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου.
Σύμφωνα με τις ιστοσελίδες αυτές, η πρόταση για το διεθνές όνομα της χώρας θα είναι «Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας», η γλώσσα θα ονομάζεται «μακεδονική» και ο λαός της «πολίτες της Άνω Μακεδονίας».
Περισσότερες λεπτομέρειες για τη νέα ενδεχόμενη πρόταση του ειδικού διαμεσολαβητή του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς, όπως σημειώνουν οι εν λόγω ιστοσελίδες, θα αναφέρονται στην αυριανή έντυπη έκδοση της εφημερίδας «Σλόμποντεν Πέτσατ».
Οι ιστοσελίδες που μεταδίδουν τις παραπάνω πληροφορίες και η εφημερίδα «Σλόμποντεν Πέτσατ» πρόσκεινται στο μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης των Σκοπίων τη «Σοσιαλδημοκρατική Ένωση» (SDSM) του Ζόραν Ζάεβ.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Ο Έμπολα του τουρκισμού
Αυτό συμβαίνει εδώ και αρκετές δεκαετίες στην περιοχή και η επιδημία του «ιού» του τουρκισμού έχει αρχίσει να λαμβάνει απειλητικές διαστάσεις. Οπως έγραψε η «δημοκρατία», η τελευταία «τορπίλη» που έριξαν οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι κύκλοι εναντίον της Ελλάδας ήταν η «ξεδιάντροπη επιστολή - πρόκληση που έστειλαν οι τουρκόφιλοι μηχανισμοί της Θράκης στον πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα Ντέιβιντ Πιρς, όπου θέτουν ευθέως ζήτημα τουρκικής μειονότητας».
Σ' αυτό το κατάπτυστο και σφόδρα ανθελληνικό κείμενο, το οποίο προωθεί απροκάλυπτα τις επιδιώξεις της Τουρκίας για την περιοχή, αναφέρεται μεταξύ άλλων το ακόλουθο: «Το Ισλάμ είναι η θρησκεία μας, όχι η εθνική μας ταυτότητα. Εθνική ταυτότητά μας είναι η τουρκική!»
Η κίνηση των εμπνευστών της σύνταξης και αποστολής της επιστολής είναι απολύτως αποκρουστική. Ελληνες πολίτες αρνούνται την εθνική ταυτότητά τους και απευθύνονται για... βοήθεια στον Αμερικανό πρέσβη! Ετι, δε, οι ίδιοι αποπειρώνται να δημιουργήσουν περαιτέρω προβλήματα στην πατρίδα μας, επισημαίνοντας προβλήματα των «μουσουλμάνων Τούρκων στη Ρόδο και την Κω, όπου οι παραβιάσεις και η καταπίεση έχουν αυξηθεί τα τελευταία δύο χρόνια».
Η λύση σε αυτού του είδους τα προβλήματα δεν είναι σύνθετη. Απλή είναι. Το ελληνικό κράτος να αγκαλιάσει με όλη του τη θέρμη τους πολίτες, να μεριμνήσει για την καλή διαβίωσή τους, να διασφαλίσει την ισονομία και την ισοπολιτεία τους και να τσακίσει δίχως καθυστέρηση τις κεφαλές της τουρκικής όχεντρας, όσους δηλαδή επιδιώκουν την κοσοβοποίηση της Θράκης.
Από αυτές τις «κεφαλές» πρέπει άμεσα να αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια. Ούτως ή άλλως, αυτοί οι άνθρωποι δεν ήθελαν ούτε θέλουν να έχουν καμία σχέση με την πατρίδα μας και διάκεινται εχθρικά προς αυτήν.
Πηγή "Δημοκρατία"
Πόσοι βουλευτές απαιτούνται για εκλογή ΠτΔ; 180 ή μπορεί και λιγότεροι;
Posted by Εξουσία στο Οκτωβρίου 14, 2014
Η μεγάλη έκρηξη πλησιάζει επικίνδυνα...
Ισλαμικό Χαλιφάτο, Κομπάνι, Τουρκία
Οι ραγδαίες εξελίξεις του 2014 οδηγούν στο συμπέρασμα πως το Κομπάνι αποτελεί το «κόκκινο κουμπί» μιας μεγάλης έκρηξης που θα πατηθεί όταν λυγίσουν και οι τελευταίοι, ηρωικοί Κούρδοι υπερασπιστές της.
Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης
Η Τουρκία, αντιμέτωπη πλέον με τα μεγάλα σφάλματα στα οποία την οδήγησε η μεγαλομανία των ηγετών της, άρχισε να ενισχύει απροκάλυπτα τους τζιχαντιστές με την ελπίδα να πνίξουν στο αίμα την Κουρδική αυτονομία στην Συρία. Παράλληλα, άρχισε να προετοιμάζεται για «ακίνδυνη» εισβολή, με το πρόσχημα της δημιουργίας «ζώνης ασφαλείας» πάνω στα ερείπια που ελπίζει να αφήσει το Ισλαμικό Χαλιφάτο των τζιχαντιστών στο Συριακό Κουρδιστάν.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά:
Οι εξελίξεις στο Συριακό Κουρδιστάν δρομολογήθηκαν μετά την εξασφάλιση από το Ισλαμικό Χαλιφάτο μεγάλων εκτάσεων γης στο Βόρειο και Δυτικό Ιράκ τον Ιούλιο του 2014 και την παράδοση από τον Ιρακινό στρατό στους τζιχαντιστές της πλούσιας σε πετρέλαια περιοχής της Μοσούλης (7 Αυγούστου 2014) μετά από «σκληρές μάχες» που δεν κράτησαν παραπάνω από 48 ώρες.
Αποτελεί κοινό μυστικό πως οι Τούρκοι «εξαργυρώνουν» τα λάφυρα του πετρελαίου σε πολύ φτηνές τιμές από το Ισλαμικό Χαλιφάτο το οποίο, σύμφωνα με τον γιατρό Μουσλέμ Ιεμπραχέμ, εκπρόσωπο του Κουρδικού Δημοκρατικού Κινήματος στην Ελλάδα «λειτουργεί σαν παρακλάδι του τουρκικού στρατού. Η Τουρκία τους υποστηρίζει, πολλές φορές και απροκάλυπτα, χρηματικά, με όπλα, με νοσηλεία, με εκπαίδευση, ενώ εμποδίζει τη μετακίνηση των δικών μας στο πεδίο της μάχης, αλλά και την ανθρωπιστική βοήθεια στους εκατοντάδες τραυματίες μας. Στις διαδηλώσεις στην Τουρκία, τζιχαντιστές με την πλήρη υποστήριξη της αστυνομίας σκοτώνουν τους Κούρδους που διαμαρτύρονται. Δεν είναι κρυφό. Η Τουρκία παρέχει στο Ισλαμικό Χαλιφάτο αυτό που δεν έχει από αλλού -πολιτική κάλυψη. Προτιμάει να έχει στα σύνορά της το Χαλιφάτο, παρά ένα δημοκρατικό κουρδικό καντόνι» (Συνέντευξη στο zougla.gr, 6 Οκτωβρίου 2014).
Είχαν προηγηθεί σοβαρές επισημάνσεις από την έγκυρη Αμερικανική εφημερίδα New York Times (17 Σεπτεμβρίου 2014) η οποία κατηγόρησε –μεταξύ άλλων- την Τουρκία ότι αγοράζει πετρέλαιο από τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, προκαλώντας την συνηθισμένη, έξαλλη αντίδραση του Ρ.Τ. Ερντογάν «Αυτό, με τις πιο ελαφριές εκφράσεις, είναι αναίδεια, είναι αθλιότητα, είναι προστυχιά!».
Αθλιότητα, προστυχιά ή αναίδεια, γεγονός είναι πως στις 21 Σεπτεμβρίου 2014 οι 49 Τούρκοι διπλωμάτες που συνελήφθησαν σαν «όμηροι» των τζιχαντιστών κατά την κατάληψη της Μοσούλης αφέθηκαν ελεύθεροι από το Ισλαμικό Χαλιφάτο, ατσαλάκωτοι, με τις γραβάτες τους και χωρίς να ανοίξει μύτη!
Μπορεί με την απελευθέρωση των ομήρων η Τουρκία να έχασε την δικαιολογία «μη ανάμειξης» στο πλευρό της Δύσης εναντίον του Ισλαμικού Χαλιφάτου, αλλά η στάση της δεν άλλαξε καθόλου: Παραμένει «κάθετα αρνητική» σε κάθε στρατιωτική ανάμειξη της Τουρκίας στη συμμαχία εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, ενώ δεν δέχεται να χρησιμοποιηθεί ούτε η πολύ σημαντική για τους Αμερικανούς βάση του Ινσιρλίκ.
Στις 2 Οκτωβρίου 2014 ο φυλακισμένος Κούρδος ηγέτης Αμπντουλάχ Οτσαλάν προειδοποίησε ότι οι ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ του ΡΚΚ και του τουρκικού κράτους θα τερματιστούν, αν επιτραπεί στους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους να διαπράξουν σφαγή στην κουρδική πόλη Κομπάνι, στα σύνορα με τη Συρία.
Λίγες μέρες αργότερα (9 Οκτωβρίου 2014) ο ιμάμης Φετουλάχ Γκιουλέν, απεύθυνε από τις ΗΠΑ αυστηρή προειδοποίηση προς τους νέο-οθωμανούς ηγέτες της σημερινής Τουρκίας: «Αυτοί που μετέτρεψαν την Τουρκία σε ‘έξυπνο’ κράτος δεν πρέπει να ξεπεράσουν τις φιλοδοξίες τους και να την εμπλέξουν σε πόλεμο γιατί θα οδηγήσουν τον λαό σε μια συμφορά παρόμοια με αυτή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όπως οι Νεότουρκοι τελείωσαν τη μεγάλη Οθωμανική Αυτοκρατορία, ελπίζω αυτοί να μην κάνουν το ίδιο με το διάδοχο της αυτοκρατορίας κράτος, θυσιάζοντας τις επόμενες γενιές. Διαφορετικά το τουρκικό έθνος δεν θα ανακάμψει».
Η κυνική στάση της Τουρκίας, η αποκοπή κάθε τροφοδοσίας ή υποστήριξης προς τους ηρωικούς υπερασπιστές της πόλης μέσω της μοναδικής διόδου από τα Τουρκικά σύνορα, επτά μέρες μετά την προειδοποίηση του ηγέτη των Κούρδων Α. Οτσαλάν προς την Τουρκική ηγεσία, πυροδότησε τεράστιας έκτασης επεισόδια στις μεγαλύτερες πόλεις της Τουρκίας και στην Κουρδοκρατούμενη νοτιοανατολική Τουρκία, από την Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014. Οι φιλοκουρδικές διαδηλώσεις σε ολόκληρη την Τουρκία απαιτούν άμεση βοήθεια στους πολιορκημένους Κούρδους της Συρίας και επεκτείνονται με αμείωτη ένταση έχοντας στοιχίσει (μέχρι τώρα) την ζωή 40 ανθρώπων.
Στις 15 Οκτωβρίου 2014 Κούρδοι κατέλαβαν Τουρκικά φυλάκια της συνοριακής πόλης Νίσιβη δείχνοντας στην πράξη τι θα επακολουθήσει μέσα στην Τουρκία σε περίπτωση τελικής πτώσης της πόλης Κομπάνι. Την ίδια μέρα, Αμερικανός αξιωματούχος «διέρρευσε» την πληροφορία ότι η Τουρκία συζητά την παραχώρηση των βάσεων του Ινσιρλίκ στις συμμαχικές επιχειρήσεις εναντίον του Ισλαμικού Χαλιφάτου αλλά η Τουρκική κυβέρνηση έσπευσε να διαψεύσει την πληροφορία μέσα σε λίγες ώρες.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:Η Τουρκία ισορροπεί σε ένα επικίνδυνο, τεντωμένο σκοινί. Προσπαθεί απεγνωσμένα να κερδίσει χρόνο με την βεβαιότητα ότι η Συριακή πόλη Κομπάνι θα πέσει, αλλά τώρα ίσως ήδη να είναι πολύ αργά.
Οι Κούρδοι, με την απίστευτη αντίστασή τους απέναντι σε αδίστακτους μισθοφόρους τζιχαντιστές, έχουν ήδη καταφέρει να στρέψουν την προσοχή της παγκόσμιας κοινής γνώμης επάνω τους και μάλιστα με μεγάλη συμπάθεια.
Οι Κούρδοι του ΡΚΚ που αγωνίζονται μέσα στην Τουρκία για να τους βοηθήσουν δεν είναι πλέον «τρομοκράτες» στην συνείδηση της παγκόσμιας κοινής γνώμης ενώ τα τερατώδη πεπραγμένα των Τούρκων νέο-οθωμανών δεν καλύπτονται όπως κατά το παρελθόν – ούτε καν με την τεράστια γεοστρατηγική σημασία της Τουρκίας αφού και αυτή ακόμα, εμφανίζει στις μέρες μας έντονα σημάδια κατάρρευσης!
Πηγή Analyst
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Η ΘΡΑΚΗ ΜΑΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ
