Σχολιάζει ο Κλεισθένης.
Οι πολιτικάντηδες κατά καιρούς μας πιπιλίζουν το μυαλό με βαρύγδουπες δηλώσεις ,«η βουλή είναι ο ναός της δημοκρατίας» ή « η βουλή είναι ένα απ’ τα βάθρα της δημοκρατίας». Κουραφέξαλα, την έχουν γραμμένη εκεί που
δεν πιάνει μελάνι.
Εκτός απ’ την συνεχή υποβάθμισή της την χρησιμοποιούν για κάθε άλλο θέμα πλην των αναγκαίων.
Κοκορομαχίες για εντυπώσεις, προεδρολογία, αριθμολαγνεία, ανταλλαγή ύβρεων και «κούφιων» καταγγελιών, μ’ αυτά ασχολούνται στην βουλή κυβερνητικοί και αντιπολιτευόμενοι βουλευτές. Να τους χαιρόμαστε.
Εξηγούμαι.
Αυτές τις ‘μέρες δεχόμαστε βομβαρδισμό ενημέρωσης από
ντόπια και ξένα ΜΜΕ για τα όσα συμβαίνουν στον περίγυρο. Απ’ την Λιβύη έως την Ουκρανία. Σε Λιβύη, Αίγυπτο, Ιράκ, Συρία, Αφγανιστάν, Βουλγαρία, ΠΓΔΜ, Κόσοβο, Αλβανία και Ουκρανία μαίνονται πόλεμοι ή γίνονται συνταρακτικά γεγονότα. Είναι λίγο-πολύ γνωστά.
Κανονικά έπρεπε στην βουλή να συζητούνται αυτές οι εξελίξεις για ενημέρωση των βουλευτών και του λαού. Όφειλαν να κάνουν προ ημερησίας διατάξεως συζητήσεις.
Αντ’ αυτού έχουμε σπασμωδικές κινήσεις του υπουργείου εξωτερικών με παντελή έλλειψη ενημέρωσης.
Ο υπουργός έχει στήσει ένα καπετανάτο στο υπουργείο με κάποιους συμβούλους και αποφασίζουν τις παρεμβάσεις τους στα εξωτερικά θέματα χωρίς να ενημερώνουν κανένα, ούτε την βουλή ούτε τον λαό.
Αν νομίζουν ότι δεν οφείλουν να ενημερώσουν τουλάχιστον τον λαό για το τι συμβαίνει και ποιες πρωτοβουλίες παίρνουν, είναι πολύ γελασμένοι. Θα το πληρώσουν στις κάλπες.
Η καταδίκη της συγκυβέρνησης στις εκλογές με αφήνει παγερά αδιάφορο, εκείνο που με τρομάζει είναι ότι στις εξελίξεις στα γειτονικά κράτη θίγονται και τα εθνικά μας συμφέροντα.
Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη σε μια, ό μη γένοιτο, εθνική καταστροφή; Τι είδους ευθύνη θα αναλάβει; πολιτική; όπως γίνεται κάθε φορά, και κουκουλώνονται οι άλλες ευθύνες απ’ όλα τα υπόλοιπα κόμματα;
Εθνικιστικοί κύκλοι στην Αλβανία προπαγανδίζουν ανοιχτά υπέρ μιας μεγάλης Αλβανίας. Συμπεριλαμβάνουν σ’ αυτήν την Ήπειρο, κομμάτι της Μακεδονίας και την Κέρκυρα. Αλβανός δημοσιογράφος ξεστόμισε ότι η Αλβανία θα γίνει μεγάλη μόνο με πόλεμο.
Τι έχουν να πουν για όλα αυτά οι κυβερνώντες και οι εξουσιαστές;
Παίζουν το κρυφτό με την τρόικα και ψάχνουν να βρουν τους 180 ή 120 αντίστοιχα;
Θα κάνουμε 72 ή 100 δόσεις, θα φύγει το ΔΝΤ, άρχισε η ανάπτυξη μειώνεται η ανεργία και άλλες τέτοιες βλακείες μας τσαμπουνάνε κάθε ‘μέρα.
Μακάρι να μην γίνει τίποτε κακό όπως συνήθως γίνεται. Η κυβερνητική παράλυση, η αδυναμία συνεννόησης και το πολιτικό κόστος μας έχουν ξαναφέρει σε δυσμενή θέση και έχουμε υποστεί μέχρι και εθνικές ακρωτηριάσεις.
Ας ελπίσουμε ότι έστω και τώρα θα συνειδητοποιήσουν την σοβαρότητα και τους κινδύνους των εξελίξεων και θα πράξουν ανάλογα.
Μέχρι τότε αγρυπνούμε.
