Από το ΧΟΡΑ και το ΠΙΡΙ ΡΕΙΣ Barbaros τίποτα δεν έμαθαν Ελλάδα και Κύπρος

Tweet

Από το ΧΟΡΑ και το ΠΙΡΙ ΡΕΙΣ Barbaros τίποτα δεν έμαθαν Ελλάδα και Κύπρος

Γράφει ο 
Χρήστος Κουτσογιαννόπουλος*


Η Ελλάδα και η Κύπρος φαίνεται ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την τακτική που ακολουθεί η Τουρκία από τη δεκαετία του 1970 με τα ερευνητικά σκάφη τα οποία αποτελούν το «έξυπνο» εργαλείο της στρατηγικής προώθησης τωντουρκικών διεκδικήσεων πρώτα στο Αιγαίο και στην συνέχεια στην Ανατολική Μεσόγειο. 
Το θέμα των ερευνών για υδρογονάνθρακες επανήλθε στο προσκήνιο, καθώς στην Άγκυρα τέθηκε σε ισχύ διάταγμα που εξουσιοδοτεί την τουρκική κρατική εταιρεία πετρελαίου (ΤΡΑΟ) να πραγματοποιήσει έρευνες στην Ανατολική Μεσόγειο, στην οποία περιλαμβάνεται τμήμα ελληνικής υφαλοκρηπίδας, νότια και ανατολικά του Καστελόριζου, αλλά και στην Κυπριακή ΑΟΖ με αποτέλεσμα να ξυπνήσουν μνήμες «Χόρα», «Σισμίκ» «Malene Ostervold» και «ΠίριΡέις». 

Η στρατηγική αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων με ερευνητικά σκάφη συνοδεία πολεμικών ξεκίνησε το 1975 όταν το ερευνητικό σκάφος «Χόρα» βγήκε για πρώτη φορά να ερευνήσει υποθαλάσσια κοιτάσματα πετρελαίου και μάλιστα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα την οποία και παραβίασε. Ένα χρόνο αργότερα τονΙούλιο του 1976 η Τουρκία τορπίλισε τον ελληνοτουρκικό διάλογο και ανάγγειλε εκτεταμένα γυμνάσια στο Αιγαίο και έξοδο του «Χόρα» για σεισμικές έρευνες σε ζώνες του Αιγαίου που ανήκουν στην υφαλοκρηπίδα των ελληνικών νησιών.


Το «Χόρα» μέχρι το 1976 ανήκε στην τουρκική «Ναυτιλιακή Τράπεζα»υποδηλώνοντας έμμεσα απαιτήσεις της γειτονικής χώρας για συνεκμετάλλευση της υφαλοκρηπίδας με την Ελλάδα. Τον Μάιο του 1976 η Ναυτιλιακή Τράπεζα το παραχώρησε επίσημα στο «Ινστιτούτο Μεταλλειολογικών Ερευνών» της Τουρκίας για τη διενέργεια υποθαλάσσιων επιστημονικών ερευνών, σεισμολογικού και γεωλογικού χαρακτήρα. Είχαν προηγηθεί οι απαραίτητες μετατροπές και προσθήκες σε επιστημονικά όργανα .Λίγο καιρό αργότερα, μετονομάστηκε σε «ΜΤΑ Sismik Ι», υποδηλώνοντας τη νέα του αποστολή.
Με αυτό το όνομα εμφανίστηκε εν δράσει μεταξύ Λήμνου και Μυτιλήνης και προκάλεσε τη μεγάλη κρίση του Μαρτίου του 1987 με αποτέλεσμα ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου να διατάξει πολεμική κινητοποίηση και να θέσει ΗΠΑ και ΝΑΤΟ ενώπιον των ευθυνών τους για το ενδεχόμενο πολεμικής εμπλοκής στο Αιγαίο με τα γνωστά αποτελέσματα.


Η Τουρκία συνέχισε τις εναντίον της Ελλάδας προκλήσεις βγάζοντας το ερευνητικό σκάφος «ΠίριΡέις» να αρμενίζει στα ελληνικά χωρικά ύδατα θέλοντας να δείξει ότι παραμένει σταθερή στις διεκδικήσεις της και ότι είναι έτοιμη και πάλι να προκαλέσει προβοκάτσια μεγάλου μεγέθους όπως και στο παρελθόν .Το 2008 η Τουρκία χρησιμοποίησε για πρώτη φορά ξένο ερευνητικό σκάφος το νορβηγικό«Malene Ostervold» για να πραγματοποιήσει έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα συνοδεία πάντα τουρκικής φρεγάτας. Η Ελλάδα αντέδρασε και πάλι με διαβήματα με τα γνωστά αποτελέσματα.

Η νέα κατάσταση που δημιουργήθηκε στην Ανατολική Μεσόγειο που υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις μπορεί να επεκταθεί και σε άλλες θαλάσσιες περιοχές σε συνδυασμό με την απροθυμία ξένων εταιρειών να συμμετέχουν σε εξοφθάλμως παράνομες με βάση το διεθνές Δίκαιο των Θαλασσών ενέργειες οδήγησε την Τουρκία να αναθεωρήσει την στρατηγική της και να αναθέσει στην τουρκική κρατική εταιρεία πετρελαίου (ΤΡΑΟ) να προχωρήσει στην αγορά του νορβηγικού υπερσύγχρονου ερευνητικού σκάφους «Polarcus Samur» με την σχετική τεχνογνωσία αξίας 165 εκατ. δολαρίων, το οποίο μετονόμασε σε «Barbaros Hayredin Pasa» .Με άλλα λόγια η Τουρκία έχει πλέον δυνατότητα με το υπερσύγχρονο ερευνητικό σκάφος που διαθέτει να κάνει τρισδιάστατες έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα του Καστελόριζου της Ρόδου της Κάσου της Καρπάθου και της Κρήτης ενώ αναμένεται να αποκτήσει τη δυνατότητα να κάνει και γεωτρήσεις, με θαλάσσιες πλατφόρμες που σύντομα θα αγοράσει .
Αυτή την στιγμή το τούρκικο ερευνητικό σκάφος «Barbaros Hayredin Pasa» συνοδευόμενο από την φρεγάτα Gelibolu αλωνίζει ακάθεκτο στην κυπριακή ΑΟΖ. Το «Barbaros Hayredin Pasa» πέρασε μέσα από το Οικόπεδο 2 και βρίσκεται στα όρια του Οικοπεδου1.Απέχει μόλις 39 ναυτικά μίλια από το γεωτρύπανο SAIPEM 10000 της ENI-KOGAS και κινείται με ταχύτητα 4,5 κόμβων ανά ώρα. Σύμφωνα με δηλώσεις του κ. Κασίνη σε αυτή την ταχύτητα μπορεί να διενεργήσει σεισμογραφικές έρευνες αδιαφορώντας για τις ΝΟΤΑΜ που έχουν εκδοθεί από την Κυπριακή Δημοκρατία το Ισραήλ και την Ρωσία..



Αυτό που πετυχαίνει συνεχώς η Τουρκία τις τελευταίες δεκαετίας απέναντι σε μια Ελλάδα που δεν έχει βρει τρόπο αντίδρασης είναι κάθε φορά μετά από κρίση στις σχέσεις των δύο χωρών να υπογράφεται μια νέα συμφωνία με όλο και πιο άσχημους και δυσμενείς για την Πατρίδα μας όρους. Αυτό έγινε μετά την τραγωδία της Κύπρου το 1974 (συμφωνία της Γενεύης), μετά την πρώτη κρίση στο Αιγαίο το 1976 (συμφωνία της Βέρνης), μετά την κρίση του Μαρτίου του 1987 (συμφωνία του Νταβός), μετά την τραγωδία των Ιμίων του 1996 (συμφωνία της Μαδρίτης), μετά την κρίση με τους πυραύλους S-300 το 1998 (συμφωνία του Ελσίνκι).
 
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι στο μέλλον η Τουρκία με τα σύγχρονα πλοία επιστημονικών ερευνών που διαθέτει συνοδευόμενα από πολεμικά πλοία θα προβαίνει όχι μόνο σε αμφισβητήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων στις ΑΟΖ Ελλάδας Κύπρου αλλά και σε τρισδιάστατες έρευνες και γεωτρήσεις με θαλάσσιες πλατφόρμες που σύντομα θα αγοράσει. Το ερώτημα που τίθεται είναι τα «παθήματα θα γινουν μαθήματα» ώστε να αντιμετωπιστούν μονομερείς ενέργειες και τετελεσμένα που μπορεί να δημιουργήσει η Τουρκία στις ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου ;

*O Χρήστος Κουτσογιαννόπουλος είναι Ανώτατος Αξιωματικός εν Αποστρατεία 
 ΜΑ .Διεθνείς Σχέσεις και PhD. Επιχειρησιακή Οργάνωση 


Tweet

Ο Μεταξάς μέσα από τα μάτια της εγγονής του !!

H Ιωάννα Φωκά Μεταξά είναι εγγονή του Ιωάννη Μεταξά, γεννημένη το 1939 από τη μικρότερη κόρη του Νανά.

Ιστορικός, αρχαιολόγος, συγγραφέας με πλούσιο έργο αλλά και κοινωνική δράση. Έχει λάβει μέρος σε ανασκαφές, έχει εργαστεί 
-μεταξύ άλλων- στη σύνταξη της εγκυκλοπαίδειας "Πάπυρος - Λαρούς - Μπριτάννικα" κι έχει τιμηθεί στα Κρατικά Λογοτεχνικά Βραβεία.

Ήταν μόλις ενάμιση έτους όταν ο παππούς της έφυγε από τη ζωή το 1941, όμως έχει αφιερώσει πολύ ενέργεια και χρόνο υπερασπιζόμενη τη μνήμη και το έργο του.

Πριν από 5 χρόνια δημιούργησε μία πλούσια ηλεκτρονική συλλογή ιστορικών ντοκουμέντων για τα έργα και τις ημέρες του.

Η κ. Φωκά ζει στην Κηφισιά, στο "σπίτι του ΟΧΙ", εκεί που ο Ιωάννης Μεταξάς αρνήθηκε πριν από 74 χρόνια την υποταγή της Ελλάδας στους Ιταλούς.

Ήταν Δευτέρα 28 Οκτωβρίου του 1940. Στις 3 τα ξημερώματα, ο Ιταλός Πρέσβης Εμμανουέλε Γκράτσι κατέφθασε στο σπίτι του Μεταξά και παρέδωσε τελεσίγραφο με το οποίο απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο. Οι Ιταλοί ζητούσαν την κατάληψη στρατηγικών σημείων του Ελληνικού Βασιλείου προκειμένου να διευκολυνθεί ο Ιταλικός Στρατός για την μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική.

Η "τελεσιγραφική διακοίνωσις" ήταν ιδιοχείρως γραμμένη στη γαλλική γλώσσα.

"Alors c' est la guerre" (επομένως έχουμε πόλεμο) ήταν η απάντηση του Ιωάννη Μεταξά, που σήμανε την εισβολή των ιταλικών στρατευμάτων στην Ήπειρο και την εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο.

"Νύκτα στις τρείς με ξυπνούν, ο Τραυλός. Έρχεται ο Grazzi. -Πόλεμος! -Ζητώ αμέσως Νικολούδη, Μαυρουδή. -Αναφέρω Bασιλέα. -Καλώ Πάλαιρετ και ζητώ βοήθειαν Αγγλίας. -Κατεβαίνω 5 Υπουργικόν Συμβούλιον. Όλοι πιστοί και Μαυρουδής. -Όλοι πλην Κύρου. -Βασιλεύς. Περιφορά μαζί του. Φανατισμός του λαού αφάνταστος. -Μάχαι εις σύνορα Ηπείρου. -Βομβαρδισμοί. Σειρήνες. - Αρχίζουμε να τακτοποιούμεθα. Ο Θεός βοηθός!!"γράφει ο ίδιος ο Μεταξάς στο ημερολόγιό του την 28η Οκτωβρίου 1940.

Ο υπουργός Τύπου Θεολόγος Νικολούδης ήταν ο πρώτος που έφθασε στο σπίτι στην Κηφισιά λίγο μετά την αναχώρηση του Γκράτσι. Εκεί έλαβε και τις εντολές για την σχετική δημοσίευση στον ημερήσιο Τύπο της Δευτέρας 28 Οκτωβρίου.

Η άρνηση του Μεταξά έμεινε στην ιστορία ως το "ΟΧΙ" των Ελλήνων. Ένα "ΟΧΙ" που εκφράστηκε από μία αμφιλεγόμενη ιστορική προσωπικότητα.

"Το παν είναι να είναι κανείς προσωπικότης. Όλα τα άλλα, εξουσία, πλούτη, ισχύς, επιρροή, τιμές και δόξα, δεν είναι τίποτα απέναντι αυτού" έγραφε ο Ιωάννης Μεταξάς το 1934.

Προσωπικότης. Στρατιωτικός. Πολιτικός. Πρωθυπουργός της Ελλάδος. Το 1936 διέλυσε τη Βουλή κι επέβαλε το Καθεστώς της 4ης Αυγούστου.

Δικτάτορας.

Ένας όρος μη αποδεκτός από την εγγονή του.

"Eδώ και 5 χρόνια, έχω δημιουργήσει τον ιστότοπο www.ioannismetaxas.gr, για τον Ιωάννη Μεταξά, τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος 1936 -1941 και Εθνικό Κυβερνήτη, όπως είχε επικρατήσει να αποκαλείται τότε.

Έχω την τιμή να είμαι εγγονή του, δηλαδή κόρη της μικρότερης κόρης του Νανάς.

Σε εγκυκλοπαίδειες του εξωτερικού ο Ιωάννης Μεταξάς αποκαλείται General Ioannis Metaxas, ή Statesman Ioannis Metaxas, ή Prime Minister Ioannis Metaxas.

Στην Ελλάδα τα τελευταία 35 χρόνια αποκαλείται από πολιτικούς και ιστορικούς, ο Δικτάτορας.

Θεωρώ αυτή την ονομασία άκομψη, μικρόψυχη και κακόβουλη.

Θέλω να υπενθυμίσω στους αναγνώστες σας, ότι ο Ιωάννης Μεταξάς υπήρξε στρατιωτικός και πολιτικός με 51 χρόνια προσφοράς στην Ελλάδα πριν καταλήξει στην αναγκαία λύση της Δικτατορικής διακυβέρνησης τα 4 τελευταία χρόνια της ζωής του.

Την στιγμή που αποφάσισε την Δικτατορία, και ζήτησε από τον Βασιλέα Γεώργιο Β' την υπογραφή του στο διάταγμα, της άρσης άρθρων του Συντάγματος, ως ύστατη λύση, είχε ήδη λάβει 3 μήνες νωρίτερα, 240 ψήφους από την Βουλή ως Πρωθυπουργός, προκειμένου να προετοιμάσει τη χώρα το ταχύτερο, ως ο καταλληλότερος στρατηγός, για το ενδεχόμενο εμπλοκής της Ελλάδας στο πόλεμο.

Έχω την εντύπωση ότι περισσότερο από άλλες ιστορικές προσωπικότητες ο Ιωάννης Μεταξάς έχει παρερμηνευθεί.

Μία δικτατορία και μάλιστα με σημαντικό έργο σε όλους τους τομείς, θέτει σε αμφιβολία τους θεσμούς και το έργο της Δημοκρατίας και θέλω να πιστεύω ότι αυτό αποτελεί επίσης ένα λόγο της αρνητικής στάσης της πολιτείας.

Με τα κείμενά μου προσπαθώ να ενημερώσω τους ενδιαφερόμενους για την εξαιρετική προσωπικότητα και το έργο του".

Στρατιωτικός

"Η στρατιωτική του σταδιοδρομία ξεκίνησε το 1885, όταν εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων. Το 1888 απεφοίτησε πρώτος στην τάξη ως Ανθυπολοχαγός του Μηχανικού. Έλαβε μέρος στον πόλεμο του 1897 και εν συνεχεία μετεκπαιδεύτηκε στη σχολή Πολέμου του Βερολίνου.

Ως λοχαγός, το διάστημα 1910-1915, επελέγη από τον Πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο να γίνει ο προσωπικός του Σύμβουλος επί των στρατιωτικών θεμάτων. Έλαβε μέρος ως Επιτελής στους Βαλκανικούς Πολέμους και διετέλεσε Αρχηγός Στρατιάς στο Β' Βαλκανικό Πόλεμο το 1913. Δύο χρόνια αργότερα, ως Συνταγματάρχης έγινε Αρχηγός του Επιτελείου για σύντομο διάστημα και ζήτησε να αποστρατευθεί όταν διαφώνησε με τον Βενιζέλο. Εξορίστηκε με εντολή των Γάλλων Στρατιωτικών, που στήριζαν την Κυβέρνηση του Βενιζέλου και έμεινε 3 χρόνια με επιτήρηση, στην Κορσική - Σαρδηνία- Ιταλία, από το 1917 έως το1920. Αποστρατεύτηκε το 1921 με τον βαθμό του Αντιστράτηγου".

Πολιτικός

"Ο Ιωάννης Μεταξάς πολιτεύτηκε ως δημιουργός και Αρχηγός του Κόμματος των Ελευθεροφρόνων. Συμμετείχε στην Οικουμενική Κυβέρνηση Ζαΐμη (1918 – 26) ως Υπουργός Συγκοινωνιών. Είναι αυτός που εισηγείται και αρχίζει τα εκτεταμένα έργα οδοποιίας σε όλη την επικράτεια , ύδρευσης και αποχέτευσης των Αθηνών. Το 1936 εξελέγη με 7 βουλευτές, ανέλαβε το Υπουργείο Στρατιωτικών και έγινε Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Δεμερτζή. Διετέλεσε Πρωθυπουργός της Ελλάδος από το 1936 έως το 1941 στην Κυβέρνηση της 4ης Αυγούστου διατηρώντας συγχρόνως τα Υπουργεία Εξωτερικών , Στρατιωτικών ( και τα τρία όπλα ) και Παιδείας".

"Στον ιστότοπο που δημιούργησα προσπάθησα τα κείμενα να μην ξεπερνούν τις δύο σελίδες ώστε να είναι εύκολα αναγνώσιμα. Τα συμπλήρωσα με ανάρτηση κειμένων, που πολύ δύσκολα μπορεί να βρει κανείς ακόμα και σε μεγάλες βιβλιοθήκες.

Υπάρχουν ντοκουμέντα από το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ, οι ΛΟΓΟΙ του της τετραετίας 1936-1941, που φανερώνουν σκέψεις και τα έργα του, Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ, δηλαδή η Αρθρογραφία, ΒΕΝΙΖΈΛΟΥ - ΜΕΤΑΞΆ 1934-1935, στις εφημερίδες Βήμα και Καθημερινή, τα οποία είναι διαθέσιμα και σε έντυπες εκδόσεις.

Επίσης σε pdf, μεταξύ άλλων, πάρα πολλά έντυπα με το έργο της Κυβέρνησης 1936 -1941.

Μεγάλη έκταση έχω αφιερώσει και στην Ε.Ο.Ν, την οργάνωση των νέων που η ίδρυσή της στόχο είχε την πρακτική και ηθική προετοιμασία και στήριξη του άμαχου πληθυσμού και των παιδιών. Το περιοδικό τους Η ΝΕΟΛΑΙΑ έχει και αυτό αναρτηθεί σε pdf, και τα 133 τεύχη του είναι αναγνώσιμα".

Στις 28 Οκτωβρίου 2014 το "σπίτι του ΟΧΙ" στην Κηφισιά θα αναβιώσει μία από τις πλέον σημαντικές στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, που καθορίστηκε από τον Ιωάννη Μεταξά.

Πολιτικός; Στρατιωτικός; Πρωθυπουργός; Εθνικός Κυβερνήτης; Δικτάτορας;

Προσωπικότης, δίχως αμφιβολία, που αξίζει κανείς να μελετήσει ιστορικά.

Πηγή: news247.gr, φωτογραφίες: ioannismetaxas.gr,facebook.com/pages/Ιωάννα-Φωκά-Μεταξά

Tweet

Φριτς Σούμπερτ. Ο ναζί που έκανε ολοκαυτώματα στην Κρήτη και τη Μακεδονία

Οι Σουμπερίτες έβγαζαν τα νύχια ή τα μάτια των χωρικών για να τους αναγκάσουν να προδώσουν τους αντάρτες ή χάραζαν το σώμα τους με συρμάτινες βούρτσες και μετά άλειφαν τις αιμορραγούσες πληγές με αλάτι


Οι «Σουμπερίτες» και οι «Πουλικοί» ήταν δύο ένοπλα τάγματα με λιγοστούς αλλά αδίστακτους Έλληνες εθελοντές, που πρόδωσαν την πατρίδα και υπηρέτησαν στον γερμανικό στρατό κατά τη διάρκεια της Κατοχής.

Σύμφωνα με τη Μηχανή του Χρόνου, έπαιρναν εντολές από τη Βέρμαχτ, φορούσαν γερμανικές στολές και διακρίθηκαν για τη βιαιότητα και τη σαδιστική συμπεριφορά τους σε βάρος αμάχων συμπατριωτών τους. Πήραν το όνομά τους από τους επικεφαλής τους,τον Γερμανό επιλοχία Φριτς Σούμπερτ και τον απότακτο Έλληνα συνταγματάρχη Γεώργιο Πούλο.

Ο Σούμπερτ στην Κρήτη

Σύμφωνα με έρευνα του ιστορικού Θανάση Φωτίου, που δημοσιεύτηκε με τίτλο «Η ναζιστική τρομοκρατία στην Ελλάδα», ο Σούμπερτ γεννήθηκε το 1897 στο Ντόρτμουντ. Πολέμησε με τη Βέρμαχτ στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και βρέθηκε στη Σμύρνη ως μέλος της γερμανικής αποστολής που αναδιοργάνωσε τμήματα του οθωμανικού στρατού τα οποία πολέμησαν εναντίον της Αντάντ (αγγλογαλλική συνεργασία). Στη συνέχεια όπως πολλοί βετεράνοι του πολέμου ο Σούμπερτ έγινε μέλος του ναζιστικού κόμματος του Χίτλερ το 1934.

Η ιστορική αναζήτηση εντοπίζει τα ίχνη του στη Κρήτη το 1941. Είναι δεκανέας και τον φωνάζουν «ο Τούρκος», επειδή μιλά την τουρκική γλώσσα με ηλικιωμένους Μικρασιάτες και έχει ανατολίτικα χαρακτηριστικά. Ο Σούμπερτ από ασήμαντος υπαξιωματικός, εξελίχθηκε σε έναν πανίσχυρο διοικητή «Σώματος Κυνηγών» περίπου 150 ανδρών. Στρατολόγησε Έλληνες με μειωμένη εθνική συνείδηση, αλλά και ποινικούς κρατούμενους.

Στόχος τους ήταν να πολεμήσουν τους αντιστασιακούς και το κίνητρο της προδοσίας ήταν τα χρήματα, η αίσθηση εξουσίας και όσον αφορά τους εγκληματίες που ήταν στη φυλακή έτσι κέρδισαν την αποφυλάκισή τους. Αυτοί οι λίγοι φόρεσαν τη γερμανική στολή και έκαναν φρικτά εγκλήματα κατά των συμπατριωτών τους. Ήταν μια τακτική που ακολουθούσαν οι Γερμανοί σε όλη την Ευρώπη. Στην Ελλάδα ελάχιστοι δέχθηκαν να φορέσουν τη γερμανική στολή.

Οι «Σουμπερίτες» έδρασαν αρχικά στην Κρήτη, με πυρήνα την οικογένεια των Τζουλιάδων από το χωριό Κρουσώνας Ηρακλείου. Τα μέλη της οικογένειας εξοπλίστηκαν από τους Γερμανούς και στράφηκαν κατά των συμπατριωτών τους. Η σύγκρουση ήταν βίαιη γιατί ο Κρουσώνας είχε παλικάρια που πολέμησαν τον εισβολέα και οργάνωσαν αμέσως αντιστασιακές ομάδες.

Οι «Σουμπερίτες»,έκαναν επιδρομές στα χωριά και βασάνιζαν ή δολοφονούσαν πατριώτες κάθε ηλικίας. Μέχρι τις αρχές του 1944 η καταδιωκτική ομάδα του Σούμπερτ, με έδρα το χωριό Αυγενική, εκτέλεσε σε διάφορα χωριά της Κρήτης περισσότερους από 200 αμάχους. Στην Κρήτη ο χαρακτηρισμός «Σουμπερίτης» αποτελεί ακόμη βαριά βρισιά· δηλώνει τον υπάνθρωπο, το απόβρασμα, τον χυδαίο προδότη. Κι αυτό γιατί τα μέλη της ομάδας χρησιμοποίησαν κάθε είδος βασανιστηρίου. Έβγαζαν τα νύχια ή τα μάτια των χωρικών για να τους αναγκάσουν να προδώσουν τους αντάρτες ή χάραζαν το σώμα τους με συρμάτινες βούρτσες και μετά άλειφαν τις αιμορραγούσες πληγές με αλάτι.

Αυτό έκαναν στον Κώστα Μπαντουβά, αδελφό του αρχηγού της αντίστασης στην Κρήτη, για να αποκαλύψει πού είχε κρύψει ένα μεγάλο φορτίο με όπλα και πυρομαχικά στο Μετόχι Βορού Μονοφατσίου. Εκείνος όμως δεν αποκάλυψε το παραμικρό. Αφού του έσπασαν και τα κόκαλα στα άκρα, τον έθαψαν ενώ ήταν ακόμη ζωντανός. Ήταν ένας μαρτυρικός θάνατος που συγκλόνισε τους συναγωνιστές του.

«Κρεματόρια» στην Ελλάδα

Οι «Σουμπερίτες» στην Κρήτη ήταν από τους πρώτους που έκαιγαν τα θύματά τους. Η αρχή έγινε στις 6 Οκτωβρίου 1943, στο χωριό Καλή Συκιά Ρεθύμνου. Τα αποκαλούμενα «ελληνικά SS», αφού πρώτα λεηλάτησαν τα σπίτια, τους έβαλαν φωτιά και φώναξαν τις γυναίκες που έμεναν σε αυτά να τη σβήσουν. Όταν εκείνες έπιασαν τους κουβάδες, τις πέταξαν μέσα και τις έκαψαν ζωντανές. Η 28χρονη Ευαγγελία Γρυντάκη ήταν μία από τις 12 γυναίκες που κάηκαν ζωντανές. Πρώτα της πήραν από την αγκαλιά τον γιο της, που ήταν μόλις είκοσι μηνών, και τον πέταξαν στο χώμα. Έτσι το μωρό γλίτωσε, αλλά η μάνα, που ήταν 8 μηνών έγκυος, κάηκε ζωντανή.

Το ολοκαύτωμα του Χορτιάτη

Αυτό που οι «Σουμπερίτες» έκαναν πειραματικά στο Ρέθυμνο, το «τελειοποίησαν» τον Σεπτέμβριο του ’44 στον Χορτιάτη Θεσσαλονίκης. Ο διεστραμμένος Σούμπερτ εγκατέλειψε κακήν κακώς την Κρήτη, μετά από μια αποτυχημένη επιχείρηση στα Μεσκλά, όπου οι αντάρτες αποδεκάτισαν το περίφημο «Σώμα Κυνηγών». Ο γερμανός στρατηγός Μπρόγερ τον μετέθεσε, γιατί είχε πλήξει το κύρος της Βέρμαχτ. Ο Σούμπερτ βρήκε καταφύγιο αρχικά στα Γιαννιτσά και μετά στο Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης, όπου έστησε το νέο του στρατηγείο. Με τα υπολείμματα της παλιάς ομάδας και νέους έλληνες εθελοντές από τη Μακεδονία, έκανε το μεγαλύτερο από τα εγκλήματά του.

Με πρόσχημα μια αντάρτικη επίθεση και τον θάνατο ενός γερμανού στρατιώτη, ο Σούμπερτ έστησε μια οργανωμένη επιχείρηση αντιποίνων στον Χορτιάτη. Με την αμέριστη συμπαράσταση των ελλήνων συνεργατών του, συγκέντρωσε τα γυναικόπαιδα και στη συνέχεια τα εγκλώβισε σε δύο κτίρια, στον φούρνο του Γκουραμάνη και στο σπίτι του Νταμπούδη. Εκεί άνοιξε πυρ, έβαλε φωτιά και έκαψε ζωντανούς 149 κατοίκους. Οι 128 ήταν γυναίκες και παιδιά.

Ο Σούμπερτ στο απόσπασμα, το πρωτοπαλίκαρο στο Άγιον Όρος

1945, δυτική Αυστρία. Ο Σούμπερτ, που μιλούσε άπταιστα ελληνικά, παρουσιάστηκε στους Αμερικανούς ως Έλληνας με το όνομα Κωνσταντινίδης. Ίσως γι’ αυτό πολλοί αργότερα θεωρούσαν εσφαλμένα ότι ήταν ελληνικής καταγωγής. Τον Σεπτέμβριο του 1945 επέστρεψε στην Ελλάδα μαζί με άλλους έλληνες ομήρους. Η αληθινή του ταυτότητα αποκαλύφθηκε τυχαία από έναν χωρικό, που στο πρόσωπό του αναγνώρισε τον εξολοθρευτή του χωριού του. Η δίκη του έγινε το καλοκαίρι του 1947. Καταδικάστηκε και εκτελέστηκε στις 22 Οκτωβρίου. Ο Σούμπερτ μέχρι την τελευταία στιγμή υποστήριζε ότι δεν ήταν το πρόσωπο που αναζητούσαν.

Την ημέρα της εκτέλεσης ένας πρώην αξιωματικός, ο Ε. Μάλαμας, πλησίασε το απόσπασμα και ζήτησε να πυροβολήσει εκείνος τον Σούμπερτ. Ο αξιωματικός αρνήθηκε. Μετά την εκτέλεση ο Μάλαμας ζήτησε επίμονα να του επιτραπεί να ρίξει τουλάχιστον τη χαριστική βολή. Ούτε αυτό του επιτράπηκε· ήταν πατέρας ενός παιδιού που ο Σούμπερτ είχε εκτελέσει μαζί με άλλους 15 νέους στο Ασβεστοχώρι. Τη χαριστική βολή έδωσε ο επικεφαλής αξιωματικός, ο όποιος όπως απαθανάτισε ο φωτογράφος Σωκράτης Ιορδανίδης, δεν δίστασε ούτε στιγμή να τραβήξει σκανδάλη.

Μηχανή του Χρόνου

Γιατί η Ρωσία δεν δίνει αντιπλοϊκούς πυραύλους στη Κύπρο;

Tweet

Γιατί η Ρωσία δεν δίνει αντιπλοϊκούς πυραύλους στη Κύπρο;   

 

Του Καθηγητή Γ.Ζουγανέλη

Ξεκινώ το άρθρο υπενθυμίζοντας ότι η ΑΟΖ είναι εθνικό έδαφος και όποιος δεν προστατεύει το εθνικό του έδαφος είναι προδότης κατά το σύνταγμα. Σε προηγούμενα άρθρα έχω εξηγήσει γιατί η Κύπρος δεν έχει ανακηρύξει ΑΟΖ. Οριοθετώντας τα νότια και ανατολικά συνορά της στην πραγματικότητα δεν έχει ορίσει την ΑΟΖ της. Η ΑΟΖ της Κύπρου είναι μια κλειστή επιφάνεια. Αν τη φανταστούμε σαν ένα τετράγωνο και ο πλέον αφελής αντιλαμβάνεται ότι αυτό δεν ορίζεται απο δύο μόνο γραμμές αλλά απο τέσσερις. Στη παρούσα κατάσταση, η Τουρκία κάνει έρευνες στην εν δυνάμει ΑΟΖ της Κύπρου. Η Τουρκία κάνει την έρευνα της σε διεθνή ύδατα. Δεν κάνει τίποτα παράνομο.

Η Κύπρος πρέπει το γρηγορότερο να ανακηρύξει συνολικά την ΑΟΖ της με γεωγραφικές συντεταγμένες που πρέπει να στείλει το γρηγορότερο στον ΟΗΕ. Έτσι όλα θα είναι σαφή. Αν κάποιο κράτος έχει αντίρρηση και ο Λϊβανος έχει κάποιες αντιρρήσεις τότε μπορεί να διεκδικήσει ότι θέλει σε ένα απο τα δύο διεθνή δικαστήρια που συστήνει ο Νόμος της Θάλασσας. Δεν πιστεύω τα κραξίματα που ακούγονται σε Ελλάδα και κυρίως τη Κύπρο περί των ανομιών της Τουρκίας γιατί δεν υπάρχουν. 
Δεν πρέπει να δίνονται ψεύτικες εντυπώσεις στο κόσμο. Πρώτα πρέπει να υπάρξει ανακήρυξη συνολικά και μετά μπορούν να ακουστούν τα υπόλοιπα.
Ο λόγος που δεν κάνουν ανακήρυξη των ΑΟΖ τους και των υφαλοκρηπίδων τους η Ελλάδα και η Κύπρος είναι ότι οι εταιρέιες που θα εξορρύσουν τους υδρογονάνθρακες δεν επιθυμούν να φορολογούνται. Τα συμβόλαια λοιπόν που έχουν ήδη υπογράψει ή θα υπογράψουν Ελλάδα και Κύπρος δεν πρέπει να είναι σε οικόπεδα που είναι σε διεθνή ύδατα αλλά σε σωστά και συνολικά ανακηρυγμένες ΑΟΖ. Αυτό η Κυπριακή κυβέρνηση δεν το κάνει και περί άλλων τυρβάζει.
Με τη διεθνοποίηση της προσπάθειας διάσωσης του αεροπλάνου που έπεσε απο πλοία του ΟΗΕ που ήταν στη περιοχή για άλλη “δουλειά”, στη πραγματικότητα ή Κυπριακή κυβέρνηση γκριζάρησε τη περιοχή έρευνας και διάσωσης που έχει στην ευθύνη της ενώ έσχισε τη πρόσφατη συμφωνία ενοποίησης των περιοχών έρευνας και διάσωσης που έχουν το δικαίωμα να παρέμβουν Ελλάδα και Κύπρος. Αλήθεια σε χάρτη ποιές είναι αυτές οι περιοχές; Γιατί δεν υπάρχουν κάπου να τις βλέπομε όλοι;
Σχετικά με την αγορά πλοίων απο τη Κυπριακή δημοκρατία είναι ένα θλιβερό θέμα και δεν τυφλώνει κανένα οποιαδήποτε λογική απάντηση. Ακόμη και τώρα να αγορασθούν τέτοια πλοία δεν θα μπορούν να είναι σε υπηρεσία πριν περάσουν κάποιοι μήνες. Αν στη περίοδο αυτή εμφανισθεί μια τουρκική πλατφόρμα στη περιοχή τί θα γίνει; Θα είναι πολύ αργά.
Υπο τη πίεση χρόνου λοιπόν η Κύπρος πρέπει να αγοράσει ή να δανεισθεί αντιπλοϊκούς πυραύλους απο τη Ρωσία. Η απόσταση που μπορούν να χτυπήσουν Τουρκικά πλοία αυτοί οι πύραυλοι φτάνουν τα 300 με 500 χμ. Ας χρησιμοποιηθούν και Ρώσοι χειριστές για να κερδηθεί χρόνος.
Άρα δύο πράγματα χρειάζονται αυτή τη στιγμή να κάνει η Κύπρος: α) συνολική ανακήρυξη της ΑΟΖ της με γεωγραφικές συντεταγμένες σταλμένες στον ΟΗΕ και β) αγορά ή δανεισμό ικανού αριθμού αντιπλοϊκών πυραύλων.

Tweet

Οι Γερμανοί δίνουν τους ελληνόφωνους συνεργάτες τους: Και στρατιωτικοί τα έπιασαν! Τα στρατοδικεία τι κάνουν;

Posted by olympiada 

Στο θέμα των μιζών για ελληνικά εξοπλιστικά προγράμματα επανέρχεται ρεπορτάζ της Süddeutsche Zeitung. Ο γερμανός δημοσιογράφος Κλάους Οττ κάνει λόγο για ύπαρξη αποκαλυπτικής ηλεκτρονικής αλληλογραφίας μεταξύ εμπλεκομένων σε Ελλάδα και Γερμανία.

Όπως επισημαίνει, «η εισαγγελία (σ.σ. της Βρέμης) αξιολογεί αλληλογραφία και έγγραφα στην υπόθεση του εξοπλιστικού σκανδάλου. Δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία: ο ελληνικός στρατός δωροδοκήθηκε, ώστε να αναλάβει παραγγελίες η Rheinmetall». Οι αποστολείς των επίμαχων e-mail, ο πρώην αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού Παναγιώτης Ευσταθίου και οι συνεργάτες του, «δεν άφησαν στους γερμανούς συνεταίρους τους καμία αμφιβολία για το πώς λειτουργεί το σύστημα».

Ο αρθρογράφος σημειώνει ότι «τα αποκαλυπτικά e-mail» αξιολογούνται από τους εισαγγελείς που ερευνούν τις κατηγορίες περί δωροδοκίας κατά την πώληση του γερμανικού συστήματος αντιαεροπορικής άμυνας Asrad έναντι 150 εκατομμυρίων ευρώ στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.

Όπως υπογραμμίζεται, «στο μεταξύ η υποψία έγινε βεβαιότητα. Ο Ευσταθίου δωροδόκησε στελέχη υπουργείων και των ενόπλων δυνάμεων στην Αθήνα προκειμένου να επιλέξουν τους πυραύλους εδάφους-αέρος Stinger της Rheinmetall AG του Ντίσελντορφ. Και αρκετοί υπεύθυνοι της θυγατρικής εταιρείας Rheinmetall Defence Electronics στη Βρέμη το γνώριζαν ή το ανέχονταν συνειδητά προκειμένου να πάρουν την παραγγελία».

Όπως σημειώνεται στο δημοσίευμα, «η εισαγγελία της Βρέμης διεξάγει έρευνες εναντίον 12 νυν και πρώην υπαλλήλων του ομίλου Rheinmetall. Ορισμένοι από αυτούς θα πρέπει να αναμένουν ότι θα οδηγηθούν στο δικαστήριο».

Hellasforce.com

Tweet

Η προετοιμασία για άμυνα της VIII μεραρχίας και η ιστορική νύχτα της 27ης προς 28η Οκτωβρίου 1940 στον τομέα ευθύνης της

Γράφει ο Φιλίστωρ

Πρόλογος – Το ελληνικό αμυντικό δόγμα στα βόρεια σύνορα

Το Μεσοπολεμικό Ελληνικό αμυντικό δόγμα ως το καλοκαίρι του 1939 προετοίμαζε τις Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις για μια πιθανή επίθεση από την Βουλγαρία, που παρέμενε η μοναδική σταθερά αναθεωρητική δύναμη στην περιοχή των Βαλκανίων. Όλα τα αμυντικά κονδύλια που είχαν εγκριθεί, διατέθηκαν για την οχύρωση της Ελληνοβουλγαρικής μεθορίου – την περίφημη γραμμή Μεταξά – μια αλυσίδα απόρθητων φρουρίων που λίγο έλειψε να σταματήσουν ακόμη και τις πανίσχυρες Γερμανικές τεθωρακισμένες μεραρχίες στην εισβολή του 1941. Για τον τομέα των συνόρων με την Αλβανία δεν υπήρχε πρόβλεψη αμυντικής θωράκισης καθώς η γειτονική χώρα, ασχέτως φιλοδοξιών και προθέσεων δεν αποτελούσε ρεαλιστικό επιθετικό κίνδυνο για την Ελλάδα.

Η Ήπειρος προμαχούσα έναντι της Ιταλικής απειλής….

Αυτή η κατάσταση άλλαξε δραματικά μετά την εύκολη κατάληψη της Αλβανίας από την Ιταλία το καλοκαίρι του 1939. Παρά τις επίσημες Ιταλικές διαβεβαιώσεις για τις αγνές προθέσεις έναντι της Ελλάδας, το Γ. Ε. Σ. αμέσως ξεκίνησε μια προσπάθεια εκπόνησης ενός πρόχειρου σχεδίου αμύνης έναντι μιας πιθανής Ιταλικής επίθεσης, ενώ ενέκρινε κάποια μικρά κονδύλια για την οχύρωση της Ελληνο-Αλβανικής μεθορίου. Ψυχή της προσπάθειας αυτής αναδείχθηκε ο υποστράτηγος Χαράλαμπος Κατσιμήτρος, διοικητής της VIII μεραρχίας Ηπείρου, ένας ικανότατος στρατιωτικός ηγήτωρ και μελλοντικός ήρωας των πρώτων Ελληνικών αμυντικών επιτυχιών έναντι της Ιταλικής επίθεσης. Ο Κατσιμήτρος είχε λάβει μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους, στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στη Μικρασιατική Εκστρατεία με τον βαθμό του Λοχαγού, όπου είχε διακριθεί και τραυματιστεί σοβαρά. Είχε βαθιά γνώση του πολέμου και των απροσδόκητων δυσκολιών που ανέκυπταν τόσο στα χαμηλά επίπεδα διοίκησης όσο και στα ανώτερα.

Η μονάδα του Κατσιμήτρου στον Ελληνικό στρατιωτικό σχεδιασμό του ΓΕΣ όπως τον είχε εγκρίνει ο ίδιος ο Παπάγος, σε περίπτωση Ιταλικής επίθεσης, όφειλε να επιβραδύνει όσο περισσότερο μπορούσε την Ιταλική προέλαση ώσπου να ολοκληρωθεί η Ελληνική επιστράτευση και να μπει στον αγώνα ο κύριος όγκος του Ελληνικού στρατού. Όμοια αποστολή είχε και το απόσπασμα Δαβάκη στον τομέα της Πίνδου, όμως εκεί οι δυνατότητες ήταν πολύ περιορισμένες λόγω των μικρών δυνάμεων στον τομέα (μόλις 3 τάγματα!). Ο Κατσιμήτρος διοικούσε την VIII μεραρχία στην περιοχή από το 1938 και είχε αναπτύξει ιδιαίτερες σχέσεις τόσο με τους ιφυσταμένους του και τους στρατιώτες του, όσο και με τον τοπικό πληθυσμό. Ηπειρώτης ο ίδιος (η καταγωγή του ήταν από τα Άγραφα), είχε αποφασίσει να μην δώσει στο εχθρό ούτε σπιθαμή εδάφους και να προτάξει αντίσταση μέχρι θανάτου στον τομέα του Καλπακίου, ορεινό σημείο που δέσποζε σε όλη την τοποθεσία και αποτελούσε μια άριστη εκ φύσεως οχυρή γραμμή για άμυνα. Ο Κατσιμήτρος πίστευε ότι η κύρια Ιταλική ενέργεια θα στρεφόταν εναντίον της τοποθεσίας αυτής και αποφάσισε να τα επικεντρώσει τις προσπάθειες του εκεί.

Η κατασκευή των οχυρώσεων και η προετοιμασία του τομέα στο Καλπάκι

Έτσι, χρησιμοποιώντας την κρατική επιχορήγηση που είχε διατεθεί για τον σκοπό αυτό (μόλις 82 εκατομμύρια δρχ), ανέσκαψε όλη αυτή την περιοχή δημιουργώντας αμυντικές πτυχώσεις, ενώ δημιούργησε με μεγάλη τέχνη κρυφά οχυρά σημεία όπου έκρυψε το πυροβολικό του και σήμανε όλες τις τοποθεσίες που θεωρούσε ως πιθανότερες για την συγκέντρωση του εχθρού. Αρωγοί στην προσπάθεια αυτή υπήρξαν όλοι οι κάτοικοι της περιοχής που εκτός από εθελοντική εργασία πρόσφεραν και ότι άλλο μπορούσαν (άλογα κτλ) για να διευκολυνθεί το έργο της προετοιμασίας του εδάφους. Ο ίδιος ο Κατσιμήτρος επισκεπτόταν συχνά τις μονάδες της μεραρχίας από την Κακαβιά ως

την Πρέβεζα, και με ομιλίες του προς τα στελέχη και τους οπλίτεςπροσπαθούσε να τους τονώσει το ηθικό και να εξάψει τον πατριωτισμό τους. Γνώριζε άριστα την μορφολογία του εδάφους και την ψυχολογία των κατοίκων του και χρησιμοποιούσε τις γνώσεις αυτές για να βελτιστοποιήσει την άμυνα του έναντι της Ιταλικής επιβουλής.

Σημαντικό ρόλο στην όλη προσπάθεια διαδραμάτισε ο συνταγματάρχης Μαυρογιάννης διοικητής του πυροβολικού της μεραρχίας, ένας αληθινός σκαπανέας της Ηπείρου, ο οποίος ανέπτυξε μια ακαταπόνητη δραστηριότητα σε όλη την περιοχή τοποθετώντας τα πυροβόλα του ακόμη και σε ορεινές σπηλιές, καμουφλάροντας όλα τα σημεία έναντι του φόβου της υπεροπλίας της Ιταλικής αεροπορίας. Μέσα σε λίγους μήνες όλος ο τομέας είχε σκαφτεί και διαμορφωθεί κατάλληλα για άμυνα, με αντιαρματικές τάφρους, συρματοπλέγματα, ναρκοπέδια και πολυβολεία. Όλος ο νομός της Ηπείρου βρισκόταν σε ένα πολεμικό οργασμό πολλούς μήνες πριν την ιταλική εισβολή. Ήδη τον Αύγουστο του 1939 έγινε μια πρώτη επιστράτευση στους κατοίκους της περιοχής και μια δεύτερη τελική τον Αύγουστο του 1940 μετά τον άνανδρο τορπιλισμό της Έλλης”, όταν πια ο Ελληνο-ιταλικός πόλεμος φαινόταν επικείμενος.

Στις 24 Αυγούστου το ΓΕΣ έστειλε εκ νέου διαταγές στον Κατσιμήτρο μέσω του συνταγματάρχη Γεώργιου Γρίβα (μετέπειτα αρχηγού της “Χ” και της ΕΟΚΑ), στις οποίες εκ νέου προσπαθούσε να περάσει το πνεύμα της κλιμακωτής επιβράδυνσης της αναμενόμενης Ιταλικής επίθεσης στον ηγήτορα της VIII μεραρχίας, μέχρι να εμπλακούν και οι υπόλοιπες δυνάμεις στον Αγώνα. Η λογική τους προέβλεπε και πιθανή υποχώρηση ώστε να μην αποκοπεί η VIII μεραρχία, την οποία καλούσαν να σώσει την τιμή των Ελληνικών όπλων. Πολλοί στρατιωτικοί αναλυτές εκ των υστέρων χαρακτήρισαν τις διαταγές ηττοπαθείς και ανεφάρμοστες, ο γράφων θα τις προσδιόριζε ως μια προσπάθεια ρεαλιστικής προσέγγισης για την αντιμετώπιση ενός ισχυρότερου αντιπάλου. Ο Κατσιμήτρος πάντως

είχε πάρει τις αποφάσεις του και αναδείχθηκε, κατά την γνώμη μου, ως η κυριότερη μορφή του έπους του 1940, καθώς αν δεν κατάφερνε να αναχαιτίσει τις πρώτες Ιταλικές επιθέσεις, ίσως όλα να είχαν εξελιχθεί πολύ δυσμενέστερα για τον Ελληνικό στρατό.

Η νύχτα της 27ης προς 28η Οκτωβρίου στον τομέα της VIII μεραρχίας

Την τελευταία εβδομάδα του Οκτωβρίου, η VIII μεραρχία ήταν πλήρως επιστρατευμένη με τους Ηπειρώτες να αποτελούν κατά 4/5 την δύναμη της. Το ιστορικό βράδυ της 27ης προς 28η Οκτωβρίου, ένα από τα ιστορικότερα της σύγχρονης Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους, οι Ελληνικές προφυλακές της μεραρχίας κατέγραψαν ασυνήθιστη κίνηση στον απέναντι Ιταλικό τομέα. Το νέο αμέσως μεταφέρθηκε στην διοίκηση της μεραρχίας τηλεφωνικά. Ο Κατσιμήτρος λαμβάνει τα αγωνιώδη τηλεφωνήματα των προφυλακών, αλλά πριν ενημερώσει την Αθήνα περιμένει τον Μαυρογιάννη. Αυτός λίγο πριν τα μεσάνυχτα επιστρέφει στο διοικητήριο και ενημερώνει τον υποστράτηγο ότι η Ιταλική επίθεση είναι θέμα λίγων ωρών.

Ο Κατσιμήτρος αμέσως ενημερώνει τον αντισυνταγματάρχη Κορόζη του Γ.Ε.Σ. για τις εξελίξεις και την επικείμενη Ιταλική επίθεση. Τον διαβεβαιώνει ότι“…..μπορεί να μην έχω το ανάστημα του στρατάρχου Πεταίν, όστις κατά το 1916 αμυνόμενως σθεναρώς στο Βερντέν είπε ότι δεν θα περάσουν οι Γερμανοί, αλλά δύναμαι να σας διαβεβαιώσω εν πλήρει πεποιθήσει ότι δεν θα περάσουν οι Ίταλοι από το Καλπάκι.”.Αμέσως μετά ο Κατσιμήτρος θέτει σε συναγερμό τηλεφωνικά όλες τις μονάδες προκαλύψεως και τα παραμεθόρια φυλάκια διατάσσοντας επιφυλακή και ασθενή άμυνα μέχρι το βασικό σημείο αντίστασης. Είναι άξιο λόγου το γεγονός ότι εκείνο το βράδυ όλες οι τηλεφωνικές συνδέσεις, παρά τον φόρτο επικοινωνίας, δούλεψαν άψογα φαινόμενο πρωτοφανές για Ελλάδα ακόμη και για την εποχή μας.

Επίλογος – η απόρριψη του Ιταλικού τελεσιγράφου – Πόλεμος!

Ο Κατσιμήτρος αποσύρθηκε για να κοιμηθεί στην κλίνη του στις 01.00 το πρωί, ο ύπνος του όμως έμελλε να είναι βραχύς. Μόλις δύο ώρες μετά ένας ηλικιωμένος άνδρας κάπου σε ένα προάστιο της Αθήνας, φορώντας πυζάμες λόγω του περασμένου της ώρας, με ελαφρά τρεμάμενα χέρια θα παραλάβει το ιταμό Ιταλικό τελεσίγραφο και θα προφέρει τις περίφημες Γαλλικές λέξεις: “Alors, c’ est la guerre”. Λίγο μετά, στις 04.00 τα ξημερώματα, το τηλέφωνο του Κατσιμήτρου θα κροταλίσει, με αυτό τον μονότονο κλασικό ήχο που έκαναν οι τηλεφωνικές συσκευές εκείνης της εποχής. Από την άλλη άκρη του σύρματος θα ακουστεί η βραχνή φωνή του Κορόζη που μεταφέρει τις διαταγές του Παπάγου…”…Πόλεμος! ο πρόεδρος της κυβερνήσεως Ιωάννης Μεταξάς απέρριψε ιταλικόν τελεσίγραφον….”.

Στις 05.30, μίση ώρα πριν λήξει το άνανδρο τελεσίγραφο, η νύχτα έγινε μέρα στους τομείς προκαλύψεως της VIII μεραρχίας. Ένα φράγμα πυρός κατέκαψε τον Ελληνικό τομέα, ενώ ακούγονταν οι ερπίστριες των Ιταλικών τεθωρακισμένων της μεραρχίας “Κενταύρων” που πλησίαζαν. Τα Ιταλικά βομβαρδιστικά με τις χαμηλές πτήσεις τους και τους βομβαρδισμούς τους συμπλήρωναν την κόλαση πυρός και οι Έλληνες οπλίτες λαμβάνουν το βάπτισμα του πυρός μέσα

σε ένα κολασμένο δαντικό σκηνικό. Δεν σάστισαν όμως, αλλά συμπτύχθηκαν κανονικά, όπως προέβλεπε το σχέδιο που είχε εκπονήσει το επιτελείο της μεραρχίας, προς τις κύριες γραμμές Ελληνικής αντίστασης. Οι γέφυρες του ποταμού Αωού ανατινάσσονται για να επιβραδύνουν την Ιταλική προέλαση και ήδη καταγράφονται οι πρώτες Ελληνικές επιτυχίες, όπως στο ύψωμα του Αηδονοχωρίου, όπου ο ταγματάρχης Βερσής(*) με έναν λόχο και μια πυροβολαρχία θα θερίσει τους προελαύνοντες Ιταλούς και θα καταστρέψει δύο τεθωρακισμένα.

Το ΈΠΟΣ του 1940 έχει ξεκινήσει….

(*) Ο ταγματάρχης Βερσής θα αυτοκτονήσει ενώπιον των οπλιτών του, όταν θα γίνει η συνθηκολόγηση το 1941, γιατί δεν άντεχε να παραδώσει τα πυροβόλα του στον εχθρό. Το τελετουργικό της θυσίας, όπως το περιγράφει ο υποστράτηγος Ι. Α. Βερνάρδος:

“Το V Σύνταγμα Πυροβολικού παρέδωσε τα πυροβόλα και τον οπλισμό του εις το χωρίον Σταυράκι. Η ταχύπτερος φήμη έφερε μέχρις ημών την νύκτα της επομένης, ότι ο ταγματάρχης πυροβολικού Βερσής Κωνσταντίνος, διοικητής μοίρας πυροβολικού, ετίμησε, κατά τρόπον μεγαλειώδη, το υπερήφανον όπλον του. Όταν, δηλαδή, έλαβε την διαταγή να παραδώση τα πυροβόλα του, συνεκέντρωσεν τους άνδρας της μοίρας του με μέτωπον προς νότον, προς την αιώνιαν Ελλάδα. Διέταξε και πάντες έψαλαν τον Εθνικό μας Ύμνον, και κατόπιν, αφού ησπάσθη τα πυροβόλα του, έδωσε διαταγήν και τα συνέτριψαν με δυναμίτιδα. Κι ενώ ακόμη το έδαφος εσείετο από τας εκρήξεις, ο Βερσής, στηρίξας το περίστροφόν του εις τον δεξιόν του κρόταφον, ηυτοκτόνησε”. (Ι.Α. Βερνάρδου “Τρεμπεσίνα”, σελ. 176. Εκδόσεις Ν. Αλικιώτης και Υιοί).

Επίμετρον

Η Ημερήσια Διαταγή του Χρ. Κατσιμήτρου στις 28/10/1940

Αξιωματικοί και οπλίται της Ογδόης Μεραρχίας,

Ο Πρέσβης της Ιταλίας εν Αθήναις εζήτησεν από την Κυβέρνησιν ημών να διέλθη ο Ιταλικός Στρατός δια του εδάφους μας. 
Η Κυβέρνησις απέρριψε την αίτησιν ταύτην και διέταξε αντίστασιν μέχρις εσχάτων. Ήδη διανοίγεται το στάδιον της εκτελέσεως του υπέρτατου προς την πατρίδα καθήκοντος δια αντιστάσεως, μέχρι εσχάτων συμφώνως προς το σχέδιον ενεργείας.
Αξιωματικοί και οπλίται της Ογδόης Μεραρχίας αμυνθήτε του Ιερού Πατρίου εδάφους μετά φανατισμού εναντίον του επιδρωμέως όστις θέλει να προσβάλη ημάς ύπουλως και άνανδρως.
Αναμνησθήτε των ενδόξων παραδόσεων του Έθνους μας και πολεμήσατε μετά λύσσης κατά του ανάδρου εχθρού όστις τόσον ατίμως και άναδρως θέλει να προσβάλη τούτο.
Δείξατε εις αυτόν ότι είμεθα εις θέσιν να δώσουμεν την δέουσαν απάντησιν όπως έδωσαν οι Πρόγονοί μας εις τους επιδρομείς Πέρσας. Ο Θεός ας βοηθήσει τον Τίμιον υπέρ Πατρίδος αγώνα μας και ας ευλογήσει τα όπλα μας διότι θα αγωνισθώμεν υπέρ βωμών και εστιών και υπέρ της ελευθερίας μας.
Με την πεποίθησιν ακράδαντον υπέρ της νίκης αναφωνώ μεθ’ ημών.

Ζήτω, το Έθνος!
Ζήτω, η Πατρίς!
Ζήτω, ο Στρατός!

Η Ημερήσια Διαταγή του Χρ. Κατσιμήτρου στις 30/10/1940

ΕΠΙΤΕΛ. ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΙΙΙ. ΓΡΑΦ. ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ Αριθ. Πρωτ. 30904
ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΑΤΑΓΗ

” Λήξαντος του προκαλυπτικού αγώνος, από σήμερον η Μεραρχία κατέχει την ωργανωμενην τοποθεσίαν δι’ όλων των δυνάμεών της. Επί της τοποθεσίας ταύτης θα δοθή ο αποφασιστικός αγών προς τον εχθρόν. 
Ο αγών θα διεξαχθή μετά πείσματος και επιμονής ακαταβλήτου.
Άμυνα καρτερά επί των θέσεών μας μέχρις εσχάτων. 
Ουδεμία ιδέα εις ουδένα να υπάρχη περί υποχωρήσεως. 
Μέχρι τούδε τα προκαλυπτικά τμήματα συνεπτύσσοντο συμφώνως τω σχεδίω Υποχωρητικού Ελιγμού. Ήδη πάντες, από του Στρατηγού Διοικητού της Μεραρχίας μέχρι και του τελευταίου στρατιώτου, θα αγωνισθώμεν επί των θέσεών μας. 
Και εν ανάγκη θα πέσωμεν όλοι υπερασπιζόμενοι αυτά…”

Πηγές

Αλέξανδρος Ζαούσης, Οι δύο Όχθες 1939-1945, εκδόσεις Παπαζήση

Δημήτριος Λιμνιάτης, Αντιστράτηγος ε.α. , Το έπος του 1940 και ο υποστράτηγος Χαράλαμπος Κατσιμήτρος, (Περιοδικό «Ιστορία Εικονογραφημένη», τ. 352, Οκτ. 1997)

Άγγελος Τερζάκης «Η Ελληνική Εποποιία 1940-1941», Αθήνα 1964.

Tweet

Έτσι κερδίζονται οι νίκες…

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός 
Δάσκαλος, Κιλκίς 

Ξεφύλλιζα αυτές τις ημέρες έναν τόμο, τιτλοφορείται: «Η εποποιΐα 1940-41», εκδόσεις «Αρχείον Ιστορικόν Σελίδων» (του 1965), ο οποίος περιέχει, σε φωτοτυπίες, πρωτοσέλιδα εφημερίδων της εποχής του 1940-41, κατά την διάρκεια τής μεγαλειώδους νίκης. Σε πολλά διαβάζουμε κείμενα πολεμικών ανταποκριτών.

Σ’ ένα απ’ αυτά ο Αλέκος Λιδωρίκης (δημοσιογράφος και γνωστός θεατρικός συγγραφέας 1907-1988), τον Ιανουάριο του 1941, γράφει στην εφημερίδα «Η ΝΙΚΗ», για «το μεγάλο μυστικό των πολεμιστών μας». Ζει με τους στρατιώτες, μοιράζεται τα πάθια και τους καημούς τους, χαίρεται και καμαρώνει την αντρειοσύνη τους. «Κάπου στο μέτωπο», όπως σημειώνει, συναντά έναν φαντάρο.

Αντιγράφω: 

«Αυτό που μου ‘κανε κατάπληξη, που μου ‘δωσε συγκίνηση, που έκθαμβο με κράτησε για αρκετά λεπτά, ήταν το θέαμα ενός φαντάρου, που κουρασμένος, τσακισμένος, με γένεια ατίθασα και άτακτα, αιματωμένος, λασπωμένος, είχε τραβήξει μοναχός κάτω από ένα δέντρο και κάτι χάραζε σ’ ένα χαρτί. 

Πλησίασα για να τον δω, βέβαιος πως γράφει στην μάνα, στη γυναίκα του, στο σπίτι… Μα τί μεγάλο λάθος! Με τη ορθογραφία που κρατώ, διάβασα αυτούς τους στίχους:

“Βρε τη κανόνια, τη ντουφέκια, τη κακό/στους Ιταλούς σκορπίσαμαι παντού τον πανικό/Βόηθα Χριστέ και Παναγιά και ση άγιου Ανδρέα/στη χάρη σου να φθάσωμε όλος ο στρατός παρέα”.

Τον κοίταξα, με κοίταξε… Αυθόρμητα με πήρε το γέλιο, που ίσως να έμοιαζε με κλάμα…

- Βρέ συ, τι κάνεις; τον ρώτησα χτυπώντας τον στον ώμο…

Σήκωσε το κεφάλι του, έξυσε τ’ αγριωπά του γένεια, με την παλάμη ολόκληρη. Κι απάντησε:

- Γλεντάω!

Μία λέξη… Μέσα σ’ αυτήν ας διακρίνει ο αναγνώστης κάτι από το μυστήριο, το ανεξάντλητο γοητευτικό μυστήριο που κρύβει στην ψυχή του ο αγαπημένος στρατιώτης μας».

Γλέντι ήταν το ’40 για τον λαό μας, τον οπλίτη και τον πολίτη. Πανηγύρι ήταν ο πόλεμος. Γλεντούσε, καταματωμένος ο άγνωστος στρατιώτης. Το μυστικό, το γοητευτικό μυστήριο, που τάραζαν τα σπλάχνα του-και δεν μας το αποκαλύπτει ο αείμνηστος Λιδωρίκης-ήταν ένα, απλό και μεγαλοπρεπές: το ντροπή να ντροπιαστούμε. Εκείνη η γενιά, η γενιά του ’40, σκαρφάλωσε στις περήφανες αετοκορφές, «κομμένες θαρρείς απ’ το χέρι του Θεού», γιατί άφηναν πίσω τους «λίκνα και τάφους, που μουρμουρίζουν» (Νικ. Βρεττάκος), το αθάνατο κρασί του Εικοσιένα την μέθυσε, μία νηφάλιος μέθη που στην γλώσσα μας λέγεται φιλοπατρία.

Θυμήθηκα μια φράση του αγίου Κοσμά του Αιτωλού:

« …Καθώς ένα χελιδόνι χρειάζεται δύο πτέρυγας διά να πετά εις τον αέρα, ούτω και ημείς χρειαζόμεθα αυτάς τα δύο αγάπας-αγάπην εις τον Θεόν μας και εις τους αδελφούς μας-διότι χωρίς αυτών είναι αδύνατον να σωθώμεν» («Κοσμάς ο Αιτωλός», επ. Αυγουστίνου Καντιώτου, σελ. 109).

Αν θέλουμε και μεις ως πατρίδα να πετάξουμε, πρέπει να αποκτήσουμε και πάλι τα πρωτινά μας φτερά τα μεγάλα. Και η μία «πτέρυγα» λέγεται φιλοπατρία και η άλλη πίστη.

Το ’40, το βράδυ που επισκέφτηκε ο Γκράτσι τον Μεταξά και κηρύχτηκε ο πόλεμος, ξεκίνησε μία κρίση. Σ’ εκείνη την κρίση ο λαός μας, δεν κρύφτηκε στα υπόγεια, όπως τον θέλουν οι Γραικύλοι της σήμερον, που γράφουν τις έντυπες μαγαρισιές και τις περνούν και στα σχολικά βιβλία. (Βιβλίο Γλώσσας Ε’ Δημοτικού, σελ. 44-45).

Σ’ εκείνη την κρίση δεν περίμεναν από τα κεντρικά δελτία ειδήσεων των καναλιών, να βρουν παρηγοριά.

Διαβάζω και πάλι μία άλλη ανταπόκριση του Αλ. Λιδωρίκη, στην εφ. «Ασύρματος» αυτή τη φορά, στις 25 Μαρτίου του 1941.

«Απάνω στην Κλεισούρα μία νύχτα βροχερή και σκοτεινή, θυμάμαι ένα παλληκαρόπουλο που άκουγε σκεπτικό τ’ άλλα παιδιά να τραγουδάνε σιγά-σιγά, γλυκά-γλυκά, πεσμένα και κουκουλωμένα πάνω και μέσα στις κουβέρτες τους και στα αντίσκηνά τους. Θολώσανε έξαφνα τα μάτια του.
- Ξέρεις τι σκέπτομαι; μου είπε. Πώς ήμασταν ως τώρα γενιά φτωχή και αλογάριαστη και παρεξηγημένη. Μας έλεγαν ανάξιους των προγόνων μας, μιλούσανε μόνο γι’ αυτούς και μας ξεγράφανε τους νέους, σαν να μην είχαμε και μεις στα στήθη μας φωτιά…
Αυτό ήταν το μεγάλο λάθος που φτάσαμε ως κι οι ίδιοι-εμείς οι Έλληνες-να το πιστέψουμε απόλυτα. Είχαμε λησμονήσει κι αυτούς τους στίχους του μεγάλου Σολωμού:
- Η ψυχή μου αναγαλλιάζει
πως ο κόρφος καθεμιάς
γλυκοβύζαχτο ετοιμάζει
γάλα αντρειάς και ελευθεριάς».

Ίσως και σήμερα αυτό το άθλιο, τρισάθλιο και κακόβουλο ψέμα μας καθηλώνει, μας παραλύει. Πώς νέρωσε πια το γάλα της Ελληνίδας μάνας μας, πως σβήστηκε η Παράδοση. Όχι. Τίποτε δεν χάθηκε. Αν φύγουν τα σάβανα και οι σαβανωτές μας, ξένοι και οι ημέτερες ανθρωποκάμπιες της πολιτικής, θα λάμψει και πάλι η ηλιόλουστη Ελλάδα μας.

Να κλείσω μ’ ένα από τα ηρωϊκότερα επεισόδια εκείνου του καιρού. 

Το διηγήθηκε ο Στρατής Μυριβήλης, κατά την εκφώνηση του πανηγυρικού στην Ακαδημία Αθηνών στις 27 Οκτωβρίου του 1960.

«Είχε οργανωθή, όπως θα θυμάστε, κατά τη διάρκεια του αγώνος υπηρεσία μεταγγίσεως αίματος, από τον Ερυθρό Σταυρό της Ελλάδος. Είχα ένα φίλο γιατρό, σ’ αυτή την υπηρεσία, λοιπόν πήγαινα κάπου-κάπου να τον δω και να τα πούμε.
Ο κόσμος έκαμε ουρά κάθε μέρα για να δώση το αίμα του για τους τραυματίες μας. Ήταν εκεί νέοι, κοπέλες, γυναίκες, μαθητές, παιδιά, που περίμεναν τη σειρά τους. Μια μέρα λοιπόν ο επί της αιμοδοσίας φίλος μου γιατρός, είδε μέσα στη σειρά των αιμοδοτών που περίμεναν, να στέκεται και ένα γεροντάκι.
- Εσύ, παπούλη, του είπε ενοχλημένος, τι θέλει εδώ;
Ο γέρος απάντησε δειλά:
- Ήρθα κ’ εγώ, γιατρέ, να δώσω αίμα.
Ο γιατρός τον κοίταξε με απορία και συγκίνηση. Ο γέρος παρεξήγησε το δισταγμό του. Η φωνή του έγινε πιό ζωηρή.
- Μη με βλέπεις έτσι, γιατρέ μου. Είμαι γερός, το αίμα μου είναι καθαρό, και ακόμα ποτές μου δεν αρρώστησα. Είχα τρεις γιούς. Σκοτώθηκαν και οι τρεις εκεί πάνω. Χαλάλι της πατρίδας. Όμως μου είπαν πως οι δυό, πήγαν από αιμορραγία. Λοιπόν, είπα στη γυναίκα μου, θα ‘ναι κι άλλοι πατεράδες, που μπορεί να χάσουν τα παλληκάρια τους γιατί δε θα ‘χουν οι γιατροί μας αίμα να τους δώσουν. Να πάω να δώσω κ’ εγώ το δικό μου. “Άϊντε, πήγαινε, γέρο μου” μου είπε κι ας είναι για την ψυχή των παιδιών μας. Κ’ εγώ σηκώθηκα και ήρθα.

Αγαπητοί φίλοι.

Σας ανέφερα περιπτώσεις που μπορούν και έπρεπε να γράφονται στα βιβλία των παιδιών μας, όταν θ’ αποχτήσουν τα παιδιά μας τα βιβλία που πρέπει, όπως αναφέρονται παραδείγματα για την ανδρεία και την αρετή των Ελλήνων, ξεσηκωμένα απ’ την αρχαία μας ιστορία. Από κανένα απ’ αυτά τα ιστορικά παραδείγματα δεν είναι κατώτερα αυτά που είδα και άκουσα στην προκάλυψη του Ελληνικού Στρατού, το χειμώνα του ’41. Όμως καμμιά ιστορία, ούτε η αρχαία ελληνική, δεν αναφέρει ένα παράδειγμα, σαν κι αυτό που μου διηγήθηκε ο φίλος μου ο γιατρός του Ερυθρού Σταυρού. Το νέο στοιχείο που προσθέτει τούτη η διήγηση, είναι το στοιχείο της αγάπης. Είναι το στοιχείο του χριστιανικού αλτρουισμού, με το οποίο η θρησκεία του Ιησού συμπλήρωσε τον κανόνα της αρετής που μας παράδωσε η αρχαία Ελλάδα. Ανδρείους μπορεί να βγάλη κάθε πατρίδα. Αγίους, όμως, μόνο η Ελλάδα».

Tweet

(Photos) How Did the US Media Respond to Greece’s “No” and Subsequent Victory During WWII?

When Italy invaded Greece in the early morning hours of October 28, 1940 following an overnight ultimatum for surrender that was rejected by the Greeks, the American media went into a frenzy with articles, editorials and political cartoons in admiration of the Greeks and the advances they made in the subsequent months to push the Italians back and win what was at the time, the first Allied victory of the war. Below is a selection of US newspaper political cartoons from October up until the Nazi invasion the following April of 1941.