Η διαπίστωση πως το ΓΕΝ εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την άκρως επιτυχημένη δεύτερη θητεία του Δημήτρη Αβραμόπουλου στο ΥΠΕΘΑ είναι αδιαμφισβήτητη. Το ΠΝ, με την καθοριστική συμβολή του πρώην ΥΕΘΑ, αναβίωσε το πρόγραμμα των Υποβρυχίων Αναερόβιας Πρόωσης, ετοιμάζεται να κάνει το ίδιο με το πρόγραμμα των ΤΠΚ κλάσης ΡΟΥΣΣΕΝ, αποφάσισε τον εκσυγχρονισμό/αναβάθμιση πέντε ΑΦΝΣ P-3B Orion, προχώρησε στην προμήθεια έξι συσσωρευτών για τα υπόλοιπα υποβρύχια του στόλου, ενώ είναι έτοιμο να προχωρήσει και στον ΕΜΖ των φρεγατών ΜΕΚΟ. Κατά πόδας ακολούθησε και το ΓΕΣ, το οποίο είδε τα περισσότερα από τα σημαντικά εξοπλιστικά του προγράμματα να προωθούνται: πρόσκτηση μεταχειρισμένου υλικού από τις ΗΠΑ, προμήθεια βλημάτων 120mm για τα άρματα μάχης, προμήθεια βλημάτων/”έξυπνων” βλημάτων 155mm για το Πυροβολικό, εκσυγχρονισμός MLRS, προμήθεια νέων ρουκετών μακρού βεληνεκούς MLRS, καθώς και νέων βλημάτων ATACMS εκτεταμένου βεληνεκούς, προμήθεια αντιαρματικών βλημάτων, σύναψη σύμβασης FOS για τα ελικόπτερα ΝΗ-90 κ.α. Το ΓΕΑ, από την άλλη, φαίνεται πως έμεινε αρκετά μέτρα πίσω σε αυτόν τον ιδιότυπο αγώνα δρόμου μεταξύ των τριών Όπλων: αν και προχώρησε στη σύναψη σύμβασης FOS για τα εκπαιδευτικά αεροσκάφη Τ-6A άφησε εκτός κάδρου την υλοποίηση του μεγαλύτερου και σημαντικότερου προγράμματός του: τον εκσυγχρονισμό των αεροσκαφών F-16. Τι ακριβώς συνέβη;
Η εμπλοκή στο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού F-16 της Νότιας Κορέας
Όπως σας είχαμε ενημερώσει προ οκταμήνου, η ακύρωση του προγράμματος εκσυγχρονισμού CAPES (Combat Avionics Programmed Extension Suite) 300 F-16C/D της Αμερικανικής Αεροπορίας στα πρότυπα του F-16V της Lockheed Martin και η οριστικοποίηση της συμφωνίας αναβάθμισης 134 F-16 Block 52 της Νοτιοκορεατικής Πολεμικής Αεροπορίας (ROKAF) από την BAE Systems άλλαζε τα μέχρι τότε δεδομένα, καθώς έσπαγε για πρώτη φορά το μονοπώλιο του αρχικού κατασκευαστή του μαχητικού, εν προκειμένω της Lockheed Martin, σε ότι αφορά την αναβάθμιση του. Έδινε, μάλιστα, ξεκάθαρο προβάδισμα στην BAE Systems στις διεθνείς εξελίξεις σχετικά με τον εκσυγχρονισμό αεροσκαφών F-16, καθώς καθιστούσε το CAPES μια μάλλον ακριβή επιλογή, από τη στιγμή που οι υποψήφιοι πελάτες θα καλούνταν να χρηματοδοτήσουν οι ίδιοι την ανάπτυξή του. Η BAE Systems βρίσκονταν ήδη ένα βήμα μπροστά, καθώς η ROKAF είχε ήδη επιβαρυνθεί με το κόστος μη επαναλαμβανόμενης μηχανικής (Non Recurring Engineering: NRE) του προγράμματος, επιτρέποντας έτσι την οικονομικότερη προσφορά του πακέτου εκσυγχρονισμού σε μελλοντικούς ενδιαφερόμενους. Όλα αυτά μέχρι το Οκτώβριο που μας πέρασε, όταν η διεύθυνση προγραμμάτων αμυντικών προμηθειών της Νοτίου Κορέας (DAPA: Defense Acquisition Program Administration) κατηγόρησε δημόσια τόσο την κυβέρνηση των ΗΠΑ όσο και την BAE Systems για τα επιπλέον έξοδα που προστέθηκαν στο συμβόλαιο για την ολοκλήρωση της δεύτερης φάσης του προγράμματος -η πρώτη φάση άρχισε τον περασμένο Ιούνιο όταν δύο νοτιοκορεατικά μαχητικά KF-16C/-D Block 52 μεταφέρθηκαν σε βιομηχανική εγκατάσταση της BAE Systems στο Fort Worth του Τέξας.
Σύμφωνα με όσα δήλωσε ο Ταξίαρχος Baek Yoon-hyung, επικεφαλής της DAPA, η κυβέρνηση των ΗΠΑ ζήτησε την καταβολή επιπλέον 470 εκατ. δολαρίων και η BAE επιπλέον 280 εκατ. δολαρίων, πέραν των 1,6 δις δολαρίων που προβλέπονταν αρχικά στη σύμβαση. Η ΒΑΕ ενημέρωσε την DAPA πως θα μπορούσε να περικόψει το ποσό που της αναλογεί κατά 96 εκατ. δολάρια, αλλά ο Baek δήλωσε πως αυτό δεν είναι αρκετό, προσθέτοντας πως η Αμερικανική Αεροπορία παρουσιάζεται απρόθυμη να ρίξει τις δικές της απαιτήσεις. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του, η DAPA αναμένει τη συνέχιση του προγράμματος όπως αυτό είχε αρχικά συμφωνηθεί -σε αντίθετη περίπτωση το πρόγραμμα θα ακυρωθεί και θα αναζητηθεί νέος ανάδοχος. Αυτός, δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από την Lockheed Martin, η οποία έχει ήδη ξεκινήσει συζητήσεις με αξιωματούχους της DAPA σχετικά με τη μορφή που θα μπορούσε να έχει το συμβόλαιο εκσυγχρονισμού των Νοτιοκορεατικών F-16 και το οποίο θα μπορούσε να περιλαμβάνει και μηχανολογική υποστήριξη στο πρόγραμμα του εγχώριου Νοτιοκορεατικού μαχητικού KF-X. Σημαντικό ρόλο αναμένεται να παίξουν οι δεσμοί που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ της LM και της KAI (Korea Aerospace Industries), συμπεριλαμβανομένης της συνεργασίας τους στο εκπαιδευτικό αεροσκάφος T-50 Golden Eagle, καθώς και η πρόσφατη απόφαση αγοράς 40 αεροσκαφών F-35 για την ενίσχυση της ROKAF.
Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και την ολοκλήρωση του ραντάρ AESA SABR της Northrop Grumman στο F-16V, η οποία ανακοινώθηκε τον Αύγουστο σημαίνοντας την εκκίνηση του προγράμματος εκσυγχρονισμού των 144 αεροσκαφών F-16A/B Block 20 της Αεροπορίας της Ταϊβάν (έχει αναλάβει την χρηματοδότηση της ανάπτυξης του CAPES σε ποσοστό 30%) γίνεται εύκολα αντιληπτό πως οι εμπορικές ισορροπίες αλλάζουν και πάλι.
Όπως είναι φυσικό, όλα αυτά επηρεάζουν σημαντικά τον προγραμματισμό του ΓΕΑ για τον εκσυγχρονισμό του στόλου των ελληνικών γερακιών. Οι αρμόδιοι επιτελείς παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις, για αυτό άλλωστε και τηρούν στάση αναμονής, ελέγχοντας την πορεία των αυτών προγραμμάτων, ώστε να βεβαιωθούν πως η τελική τους επιλογή θα είναι η οικονομικότερη και επιχειρησιακά αποτελεσματικότερη για την Πολεμική Αεροπορία.
Τα σημάδια για τον ΕΜΖ των MEKO
Ο σχεδιασμός του ΠΝ για τον Εκσυγχρονισμό Μέσης Ζωής των φρεγατών MEKO 200HN προχωρά αδιάλειπτα. Όπως σας είχε ενημερώσει εγκαίρως η e-Amyna από τα μέσα Ιουνίου, “αν στους επόμενους μήνες δεν διαφανεί λύση στον ορίζοντα για το ζήτημα των ναυπηγείων, τότε θα έχουμε σημαντικές εξελίξεις στον ΕΜΖ των φρεγατών MΕΚΟ”. Φαίνεται λοιπόν πως ήρθε η ώρα να δώσουμε τη λύση στον παραπάνω “γρίφο”, καθώς το ΠΝ αποφάσισε να εκτελέσει τον εκσυγχρονισμό των φρεγατών στις εγκαταστάσεις του Ναύσταθμου Σαλαμίνας. Ακριβείς πληροφορίες επί του εκσυγχρονισμού δεν υπάρχουν, αλλά δεδομένης της αυτής απόφασης και των περιορισμένων ναυπηγικών εργασιών που μπορούν να πραγματοποιηθούν στις αυτές εγκαταστάσεις, μπορούμε να εικάσουμε με σχετική ασφάλεια πως ο σχεδιασμός του ΠΝ αφορά σε ΕΜΖ χαμηλού τεχνολογικού ρίσκου, ο οποίος θα περιοριστεί στα συστήματα μάχης πλοίου, επιτυγχάνοντας έτσι αναβάθμιση επιδόσεων στους τομείς επιτήρησης και διαχείρισης στόχων, ηλεκτρονικού πολέμου και αυτοάμυνας, όχι όμως (όπως και στην περίπτωση του EMZ των φρεγατών S) και αναβάθμιση της συνολικής μαχητικής ισχύος των φρεγατών MEKO. Αν αυτό το “δυσοίωνο” σημάδι σημαίνει πως τα σημάδια, πέραν του Ατλαντικού, για την απόκτηση πλοίων αντιαεροπορικής άμυνας περιοχής, είναι πλέον “ευοίωνα”, είναι κάτι που θα το πει το άμεσο μέλλον.
