Κάθε επανάσταση είναι μία ρήξη.Ρήξη με το κατεστημένο, με το βολικό, με την δουλοπρεπή νοοτροπία, με την ροή της Ιστορίας.
Και κάθε ρήξη, είναι μία επανάσταση.
Από κει και πέρα όμως, ενώ η ρήξη γίνεται από έναν, ή έστω μία ομάδα φωτισμένων (ή όχι),
...η επανάσταση απαιτεί μιά πολύ μεγαλύτερη συμμετοχή.
Από την άλλη, μία επανάσταση δεν προαναγγέλεται, γιατί ο αντίπαλος
θα σε κατατροπώσει,
...ούτε η ρήξη προγραμματίζεται. Δεν λες: Θα κάνω μιά ωραία ρήξη τον Ιούνιο, ή τον Ιούλιο. Την κάνεις από την πίεση των γεγονότων ή από εκτίμηση της κατάλληλης συγκυρίας, και ελπίζεις στην μαζική αποδοχή ώστε να εξελιχθεί σε επανάσταση.
