Τα αδιέξοδα της στρατηγικής του Ταγίπ Ερντογάν για σταδιακή μετατροπή της Τουρκίας σε ένα νεοθωμανικο μόρφωμα, όπου ο ίδιος ως σύγχρονος Σουλτάνος θα ελέγχει έστω και εμμέσως μεγάλο μέρος της Μέσης Ανατολής, της Κεντρικής Ασίας και των Βαλκανίων, οδηγεί την Άγκυρα σε έναν γενικευμένο αναθεωρητισμό, σε απερίσκεπτες συγκρούσεις με γειτονικές χώρες, περιφερειακές αλλά και παγκόσμιες δυνάμεις, ενώ την βουλιάζει σε μια επικίνδυνη χωρίς επιστροφή εσωτερική σύγκρουση, με το Κουρδικό στοιχείο.
