Γράφει ο Σταύρος Τζήμας
Δευτέρα πρωί στην οδό Αγγελάκη, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, με σταματάει μελαψός νεαρός άντρας, γύρω στα είκοσι. «Εχω τέσσερις μέρες να φάω, μήπως μπορείτε να μου δώσετε πέντε ευρώ;», με ρωτά σε άψογα αγγλικά. Ηταν καλοντυμένος, έφερε σακίδιο στον ώμο και δεν έδειχνε να ανήκει στους Ρομά επαίτες που «κατεβάζουν» με πουλμανάκια τα οργανωμένα κυκλώματα από τη Βουλγαρία για να ζητιανεύουν στο κέντρο της πόλης.
Δευτέρα πρωί στην οδό Αγγελάκη, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, με σταματάει μελαψός νεαρός άντρας, γύρω στα είκοσι. «Εχω τέσσερις μέρες να φάω, μήπως μπορείτε να μου δώσετε πέντε ευρώ;», με ρωτά σε άψογα αγγλικά. Ηταν καλοντυμένος, έφερε σακίδιο στον ώμο και δεν έδειχνε να ανήκει στους Ρομά επαίτες που «κατεβάζουν» με πουλμανάκια τα οργανωμένα κυκλώματα από τη Βουλγαρία για να ζητιανεύουν στο κέντρο της πόλης.