ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ : Η Θράκη, το Αιγαίο και το μεταναστευτικό

Tweet

Οι κίνδυνοι και ο εθνικός στρατηγικός σχεδιασμός

Του Θόδωρου  Μπατρακούλη*

Στις βουλευτικές εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου του 2015 σημειώθηκε μια εξέλιξη που είχε την αξία του ως πολιτικό και εθνικό γεγονός, αν ληφθεί υπόψιν η γενικότερη συγκυρία. Στη Ροδόπη, δύο κόμματα, ο ΣΥΡΙΖΑ και το Ποτάμι, έβαλαν σε εκλόγιμες θέσεις μόνο μουσουλμάνους υποψηφίους. Το αποτέλεσμα ήταν ότι στη Ροδόπη εκλέχθηκαν τρεις μουσουλμάνοι βουλευτές, ο Μουσταφά Μουσταφά και ο Αϊχάν Καραγιουσούφ από τον ΣΥΡΙΖΑ και ο Αχμέτ Ιλχάν από το Ποτάμι. Δηλαδή, στη Ροδόπη δεν εκλέχθηκε κανείς χριστιανός βουλευτής.

 Ορισμένοι είχαν προσπαθήσει και το 2014 να γιορτάσουν την 29η Ιανουαρίου ως «ημέρα της εθνικής αντίστασης των Τούρκων της Δυτικής Θράκης κατά της ελληνικής καταπίεσης». Εκδηλώσεις είχαν πραγματοποιηθεί τόσο στην ελληνική Θράκη, όσο και στην Τουρκία – π.χ. στην πόλη Ιζμίτ (Νίκαια). Έτοιμο να πραγματοποιήσει έναν τέτοιο γιορτασμό εμφανίστηκε το «κόμμα» Ειρήνης, Ισότητας και Φιλίας (Dostluk, Eşitlik ve Barış, DEB)! Tο «κόμμα» Ειρήνης, Ισότητας και Φιλίας εξέδωσε ανακοίνωση, με την ευκαιρία της «επετείου της 29ης Ιανουαρίου 1988», όταν ορισμένοι εκ των μελών της μειονότητας προκάλεσαν επεισόδια, με αφορμή την απαγόρευση του όρου «τουρκικός» από συλλόγους και σωματεία της μειονότητας. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός, ότι στην ιστοσελίδα του, το κόμμα DEB είχε αναρτήσει τη σχετική ανακοίνωση μόνο στα τουρκικά. Η ανακοίνωση (μεταφρασμένη): «29 Ιανουαρίου 1988, μέρα ουσιαστικής και αξιοπρεπούς αντίστασης των Τούρκων της Δυτικής Θράκης, που δεν υπέκυψαν στις πιέσεις κατά της εθνικής τους ταυτότητας. Είναι η μέρα που, ο λαός, βροντοφώναξε σε αυτούς που αρνούνται τη εθνική του ταυτότητα πως είναι Τούρκος, και ότι θέλει να ζήσει σε αυτή την χώρα σαν ένας περήφανος πολίτης χωρίς να εγκαταλείψει τις τουρκικές παραδόσεις. Το κόμμα Ειρήνης, Ισότητας και Φιλίας (DEB) δεν θα ξεχάσει την σημερινή επέτειο. Θα τιμά τον επιδειχθέντα ηρωισμό, θα αισθάνεται ευγνωμοσύνη για τη γενναιότητα και θα ζητά το θείο έλεος για τους νεκρούς. Η Τουρκική Μειονότητα Δυτικής Θράκης είναι η μοναδική μειονότητα, που τα δικαιώματά της καθορίζονται με συνθήκες. Περιμέναμε για χρόνια την απόδοση των μη αποδιδόμενων μειονοτικών μας δικαιωμάτων… Η πατρίδα μας η Ελλάδα όπως έκανε και στο «νόμο των 240 ιμάμηδων», συνεχίζει να βγάζει νόμους με βία και ωμότητα, αγνοώντας την φωνή και την βούληση της Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης, με την επιβολή των οποίων σφετερίζεται τα δικαιώματα μας.»[1]. Το δυσάρεστο είναι ότι την προαναφερόμενη επιχειρηματολογία της μη απόδοσης των δικαιωμάτων της «τουρκικής μειονότητας» της Δυτικής Θράκης την αποδέχονταν και κάποια κόμματα επιρροής όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗΜΑΡ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Ένδειξη αποτελούσε το γεγονός ότι κορυφαία τοπικά στελέχη τους συμμετέχουν σ’αυτές τις παράνομες γιορτές. Μόνο με κίνητρο την ψηφοθηρία; Άραγε κάποιοι θεωρούσαν την ελληνική Θράκη χαμένη υπόθεση;

   Το ΚΙΕΦ/DEB, με τις ευλογίες και την υποστήριξη του Τουρκικού προξενείου Κομοτηνής, δραστηριοποιείται όλο και εντονότερα στη Θράκη, υπό την ηγεσία του Μουσταφά Αλί Τσαβούς (αντιπρόεδρος Οζάν Αχμέτογλου)[2]. Συγκρότησε «ανεξάρτητο» συνδυασμό στις ευρωεκλογές της 25^ης Μαΐου 2014, ενώ ήταν γνωστό ότι είχε σχέσεις με το σλαβομακεδονικό «Ουράνιο Τόξο» και με άλλους αλυτρωτικούς κύκλους εντός και εκτός Ελλάδας. Στις 10-11 Απριλίου 2014 τα κεντρικά γραφεία του ΚΙΕΦ/DEB επισκέφθηκαν ο πρώην βουλευτής δικηγόρος Αχμέτ Ιλχάν, η υποψήφια δημοτική σύμβουλος του δήμου Κομοτηνής Σιμπέλ Μουσταφάογλου[3] (με τον συνδυασμό του -υποστηριζόμενου από το ΠΑΣΟΚ- απερχόμενου δημάρχου Κομοτηνής Γιώργου Πετρίδη[4]) και ευχήθηκαν επιτυχίες στις ευρωεκλογές. Επίσης τα γραφεία του ΚΙΕΦ/DEB στην Ξάνθη επισκέφτηκαν οι υποψήφιοι περιφερειακοί σύμβουλοι του συνδυασμού Περιφερειακή Αναγέννηση του Γιώργου Παυλίδη (υποστηριζόμενου από τη Νέα Δημοκρατία)[5] Μπιρόλ Ιντζεμεχμέτ, Ιρφάν Χατσιγγενέ, Ριντβάν Αχμετσίκ, Σουνάι Αλή Οσμάνογλου και Ιμπραήμ Αμούτσκα. Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του ΚΙΕΦ/DEB «εξέφρασαν τα συγχαρητήρια τους για την απόφαση του κόμματος αυτού να μετάσχει στις ευρωεκλογές και δήλωσαν έτοιμοι να του παράσχουν κάθε στήριξη». Τα παραπάνω συνέβαιναν ενώ η ομάδα που έλεγχε τα κομματικά όργανα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., με ανοίκειο τρόπο εκπαραθύρωσε από το ευρωψηφοδέλτιο την Σαμπιχά Σουλεϊμάν (τσιγγάνα από το Δροσερό Ξάνθης και πρωτεργάτη του συλλόγου «Ελπίδα»), μια υποψήφια η οποία είχε εκλεγεί τρίτη σε αριθμό ψήφων από την κεντρική επιτροπή του κόμματος. Παράλληλα, ανέδειξε και πρόβαλε ως κεντρική επιλογή του κόμματος τον καθηγητή Δημήτρη Χριστόπουλο, γνωστό τόσο ως υποστηρικτή του σχεδίου Ανάν για το Κυπριακό όσο και για τις αναφορές του περί «μίας συμπαγούς τουρκικής μειονότητας» στη Θράκη.

         Εν έτει 2015, το Κόμμα Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας (DEB), που ακολουθεί τα βήματα του Αχμέτ Σαδίκ, οργανωνόταν σε όλη την Ελλάδα, με στόχο την εκλογική κάθοδο, με συνδυασμούς σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια. Για όσους αναρωτιούνται πώς μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, θα μπορούσαν να αναλογιστούν ότι το κόμμα αυτό και ο γιός του Σαδίκ χρησιμοποιούσαν αστείρευτα μαύρα χρήματα του τουρκικού κράτους, με τα οποία επεξέτειναν την επιρροή της Άγκυρας σε κοινωνικές ομάδες και περιοχές πέραν της μουσουλμανικής μειονότητας και της Θράκης. Στόχος του κόμματος αυτού ήταν «οι σλαβόφωνοι και βλαχόφωνοι διαφόρων νομών της Μακεδονίας, διάφορες ομάδες αναρχικών και αντιεθνικιστών, που μισούν οτιδήποτε είναι Ελληνικό και πατριωτικό, ενώ είναι έτοιμοι να ταυτιστούν και να συνασπιστούν με οτιδήποτε είναι ανθελληνικό, και φυσικά οι μουσουλμάνοι και οι αλλοδαποί που αποκτούν και θα αποκτήσουν σταδιακά κατά δεκάδες χιλιάδες ελληνική υπηκοότητα, με βάση τους σχετικούς νόμους που έχουν ψηφιστεί από τα κόμματα της… προόδου στη Βουλή των Ελλήνων… Η αβελτηρία της κ. Τασίας, του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα της προστασίας των ελληνικών συνόρων απέναντι στην εισβολή εκατοντάδων χιλιάδων αλλοδαπών στο ελληνικό έδαφος, έχει δημιουργήσει ένα σοβαρότατο θέμα στην πατρίδα μας, το οποίο μπορεί να εξελιχθεί σε ατομικής ισχύος βόμβα στα θεμέλια του κράτους και του έθνους. Με βάση το ρυθμό εισβολής αλλοδαπών στην πατρίδα μας, είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι σε λίγα χρόνια και όχι δεκαετίες, η Ελλάδα θα είναι μια χώρα αλλοιωμένη εθνοφυλετικά και δογματικά, μια χώρα όχι Ελληνική αλλά πολυεθνική και μάλιστα με μεγάλη μουσουλμανική κοινότητα…»[6]. Η Ελλάδα βρίσκεται υπό ένα ιδιότυπο καθεστώς εποικισμού. Αυτό ελάχιστη σχέση έχει με ανθρωπιστική ανάγκη βοηθείας. Ακόμα μικρότερη σχέση έχει με μια προσωρινή παραμονή κάποιων ανθρώπων που ζητούν να επιστρέψουν πίσω στην χώρα τους μόλις τερματιστεί η κρίση εκεί. Η εισβολή εκατοντάδων χιλιάδων αλλοδαπών στο ελληνικό έδαφος έχει δημιουργήσει σοβαρότατο θέμα στη χώρα, το οποίο θα μπορούσε να εξελιχθεί σε τεράστιας ισχύος βόμβα στα θεμέλια του κράτους και του έθνους.

        Το δόγμα των «Τριών Πολέμων» -που έχει υιοθετήσει η Κίνα-, «εντάσσεται στην ασαφή περιοχή μεταξύ ειρήνης και πολέμου που κυριαρχεί σήμερα στα διεθνή δρώμενα και στην οποία κυριαρχούν μοντέλα όπως αυτό «του υβριδικού πολέμου» (hybrid warfare)…Ο ‘’Ω’’ λοιπόν υποστηρίζει ότι στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, και ιδιαίτερα στη Μυτιλήνη, λόγω του ζητήματος της μαζικής εισόδου μεταναστών και προσφύγων, έχουν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις για την εκδήλωση ενός παρόμοιου φαινομένου, το οποίο απειλεί την Ελλάδα ακόμα και με γεωπολιτικό ακρωτηριασμό…Επιπροσθέτως, οι ανοχές -πραγματικές ή φαντασιακές, δεν έχει σημασία- των ευρωπαϊκών χωρών είναι περιορισμένες…Οι αριθμοί είναι απλά τεράστιοι… Η κατευθυνόμενη αυτή ροή ανθρώπων ενδέχεται να μην έχει μία, αλλά πολλαπλές γεωπολιτικές στοχοθετήσεις από πλευράς των πλούσιων αραβικών κρατών και της Τουρκίας. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο ένας από αυτούς τους στόχους να είναι και η αποδόμηση των νησιών του Αιγαίου και η μετατροπή τους σε μια ‘’γκρίζα ζώνη’’ χωρίς ξεκάθαρη εθνική ταυτότητα και κυριαρχία… Ενδέχεται να φθάσουμε σε μίνι πόλεμο πολιτισμών στα ελληνικά νησιά, με αποτέλεσμα η Ελλάδα, ό,τι και να κάνει, να βρεθεί να βάλλεται πανταχόθεν… Όπως υποστηρίζει ο ‘’Ω’’ διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις για την ‘’τέλεια καταιγίδα’’ στο Ανατολικό Αιγαίο…»[7].

        Η πολυδιάσπαση επίζηλων μερών της ευρωπαϊκής και άλλων ηπείρων εμφανίζεται ως σενάριο που διευκολύνει επιδιώξεις των σημαντικών γεωπολιτικών και περιφερειακών δρώντων («παικτών») της Ευρώπης και του κόσμου[8]. Η υιοθέτηση λύσεων τύπου «Κοσσυφοπεδίου», η «κοσοβοποίηση», ουσιαστικά δεν αποσύρθηκε ποτέ από το τραπέζι της υψηλής διπλωματίας. Με αφορμή την ουκρανική και τη συριακή κρίση, μπορούσε να αυξηθεί η χρησιμοποίηση τέτοιων σεναρίων ως πρώτα «χαρτιά» στο διπλωματικό πόκερ. Εξάλλου, η εσωτερική κατάσταση στην Τουρκία -όπου στις εκλογές της  1^ης  Νοεμβρίου το ΑΚΡ του προέδρου Ταγίπ Ερντογάν αναδείχθηκε σε απόλυτο κυρίαρχο, κατακτώντας 317 από τις 550 έδρες της Εθνοσυνέλευσης-, σε συνδυασμό με την τροπή που θα έπαιρναν η συριακή και η ουκρανική κρίση και τις εξελίξεις στην εκμετάλλευση και διοχέτευση των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου[9], θα έχει σημαντικές συνέπειες στην διεθνή   συμπεριφορά   και στον διεθνή ρόλο της Τουρκίας. Και πρέπει να έχουμε πάντοτε κατά νου ότι, πέραν των ευθυνών της Ε.Ε. και των ΗΠΑ, οι βασικοί παράγοντες υπoδαύλισης και συνέχισης του πολέμου στη Συρία και ενίσχυσης των τζιχαντιστικών δυνάμεων είναι οι πετρελαιοπαραγωγές μοναρχίες του Περσικού Κόλπου, κυρίως η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, και βεβαίως η Τουρκία. Τα σουνιτικά αυτά κράτη επιδίωκαν την πτώση του καθεστώτος Άσαντ και την διάσπαση του σιιτικού άξονα Ιράν-Συρίας-λιβανικής Χεζμπολάχ.

         Μια σημαντική μεταβολή στην ισορροπία δυνάμεων πραγματοποιήθηκε με την στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας στη Συρία. ‘Όπως, επισήμαινε ο Paul Craig Roberts, «η παρορμητική χρήση βίας από την Ουάσιγκτων[10] αποτελεί κίνδυνο για την Αμερική και για τον κόσμο. Αυθάδεις πολιτικοί της Ουάσιγκτων και ανισόρροποι νεοσυντηρητικοί στριγγλίζουν ότι οι ΗΠΑ πρέπει να καταρρίψουν τα ρωσικά αεροπλάνα που ενεργούν εναντίον δυνάμεων εφοδιασμένων από τις ΗΠΑ οι οποίες σπείρουν τον θάνατο και την καταστροφή στη Συρία, εξωθώντας εκατομμύρια προσφύγων στην Ευρώπη, στην προσπάθεια της Ουάσιγκτων να ανατρέψει τη κυβέρνηση της Συρίας. Ακόμη και ο Zμπίγκνιου Μπρεζίνσκυ, άλλοτε συνάδελφος στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών, φυσιολογικά ένα λογικό αν και κάποτε παραπλανημένο άτομο, έγραψε στους Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς ότι η Ουάσιγκτων πρέπει να απευθύνει τελεσίγραφο στη Ρωσία να «σταματήσει και να απόσχει από στρατιωτικές ενέργειες που επηρεάζουν αμέσως αμερικανικά κεφάλαια». Ως ‘’αμερικανικά κεφάλαια’’ ο Μπρεζίνσκυ εννοεί τις δυνάμεις των τζιχαντιστών που η Ουάσιγκτων εξαπέλυσε εναντίον της Συρίας… Υποθέτω ότι κανένας στην αλαζονική και υπεροπτική Ουάσιγκτων δεν άκουγε όταν ο Πούτιν έλεγε στην ομιλία του της 28 Σεπτεμβρίου στον ΟΗΕ: « Δεν μπορούμε πλέον να ανεχθούμε αυτή την κατάσταση στον κόσμο». Η ανυπόφορη κατάσταση είναι το χάος που η Ουάσιγκτων έχει φέρει στη Μέση Ανατολή, το χάος που απειλεί να επεκταθεί σε όλες τις χώρες με μουσουλμανικό πληθυσμό και το χάος από το οποίο εκατομμύρια προσφύγων κατακλύζουν την Ευρώπη…»[11].

         Η Ε.Ε. γενικώς, ως διεθνές πολιτικό περιβάλλον, δεν ευνοεί τις αποσχίσεις. Χωρίς πάντως αυτές να αποκλείονται. Η διασύνδεση του Κουρδικού ζητήματος με τη Θράκη μπορεί και να μην έχει νόημα. Η Τουρκία, τις επόμενες δεκαετίες, έμελλε να διαχειριστεί ένα πολύ μεγάλο ζήτημα, που ήταν πιθανό να την συνταράξει συθέμελα. Αυτό συνεπαγόταν ότι αν η Ελλάδα ήταν αποφασισμένη να υπερασπιστεί τη Θράκη, θα ήταν από εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο να προωθήσει εκεί αποσχιστικές τάσεις η Τουρκία. Αλλά, όπως προαναφέρθηκε το παιχνίδι έδειχνε να παίζεται όχι μόνο με τις περιοχές αλλά και με τους πληθυσμούς. Και ίσως είναι πιο πιθανό να συμβούν εκτοπίσεις και αλλοιώσεις πληθυσμών και γενοκτονίες παρά απλώς ανεξαρτητοποιήσεις και αποσχίσεις. Επιπροσθέτως, όπως προαναφέρθηκε, είναι ακριβώς η νοοτροπία και η στάση των ελλαδικών πολιτικών δυνάμεων που γεννάει σοβαρές ανησυχίες και ερωτηματικά.

         Ο Αχμέτ Νταβούτογλου, σύμφωνα με το δόγμα του «στρατηγικού βάθους», θεωρεί την Ευρασία πρωτεύουσα γεωπολιτική περιοχή[12]. Κατά τη   νεοθωμανική αντίληψη σ’αυτό το ευρύτερο σύστημα τοποθετούνται και τα Βαλκάνια, και βεβαίως η Ελλάδα. Στις μέρες μας η Ελλάδα και η Κύπρος μετατράπηκαν σε πιόνια διαδοχικών παρτίδων γεωπολιτικού σκακιού που εξελίσσονται στο ευρύτερο σύστημα Βαλκάνια-Ανατολική Μεσόγειος-Μέση Ανατολή-Καύκασος ανάμεσα στους ισχυρούς διεθνείς δρώντες.

         Η Τουρκία έχει, εδώ και περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες, πάγια συνολική στρατηγική στοχοθεσία στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, στο Αιγαίο Πέλαγος, στο Κυπριακό και στη Θράκη. Αφετέρου, τα κεφάλαια αυτά επηρεάζονται από τις τρέχουσες εξελίξεις στο ευρύτερο γεωπολιτικό σύστημα, από την επιβολή των Μνημονίων σε Ελλάδα και Κύπρο, καθώς και από τις εξελίξεις στο θέμα των υδρογονανθράκων. Η Θράκη αποτελεί ένα από τα πεδία όπου εκδηλώνεται η συνολική αναθεωρητική/επεκτατική πολιτική του τουρκικού κατεστημένου έναντι του Ελληνισμού.

         Είναι προφανές εδώ και χρόνια ότι η Ελλάδα είναι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Κατάσταση που θέτει επιτακτικά το ζήτημα μιας ειρηνικής πολιτικής επανάστασης που θα φέρει μια πολιτειακή αλλαγή προς την κατεύθυνση αλλαγών με φορά κίνησης την δημοκρατία και την ελευθερία (πολιτική ελευθερία και συλλογική ελευθερία, δηλαδή εθνική ανεξαρτησία)[13]. Η χώρα χρειαζόταν   μια πολυδιάστατη εθνική στρατηγική -που εκπληρώνει τα ιεραρχημένα εθνικά συμφέροντα- βασισμένη στα διδάγματα της γεωιστορίας και της γεωπολιτικής. Για να αντιμετωπίσει την τουρκική στρατηγική, η Ελλάδα όφειλε να είναι ενεργά και συνεχώς στο πλευρό του κυπριακού Ελληνισμού, στην επιδίωξη μιας αντικατοχικής λύσης αυτοδιάθεσης, που θα διασφαλίζει την κρατική υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Επιπλέον, η χώρα μας όφειλε να προωθήσει μια καλά σχεδιασμένη συνεργασία των βαλκανικών λαών και κρατών. Αυτό έπρεπε να γίνει και αυτοτελώς και συμβάλλοντας στη συγκρότηση ενός «βαλκανικού πόλου» στο πλαίσιο της Ε.Ε. Εξάλλου, η Ελλάδα έπρεπε να σχεδιάσει την μεταναστευτική της πολιτική με ορισμένα σαφή και αυστηρά εφαρμοζόμενα κριτήρια. Αυτό, κυρίως στο πεδίο ελέγχου των μεταναστευτικών ροών από χώρες της Μέσης Ανατολής -πρωταρχικά διά μέσου της Τουρκίας-, και διοχέτευσής τους προς την Γερμανία και τις άλλες χώρες της ΒΔ. Ευρώπης. Και βεβαίως, χρειαζόταν και μια πολιτική δημογραφικής ανάπτυξης.

         Ως προς την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. η Ελλάδα έπρεπε να συμβάλει αποφασιστικά στην απόρριψη από τους Ευρωπαίους της τουρκικής επιδίωξης. Ελληνοτουρκικός διάλογος δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί αν πρώτα η Τουρκία: 
– Δεν άρει την ανακήρυξη ως «αιτίας πολέμου» της άσκησης από την Ελλάδα του δικαιώματος επέκτασης των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια. 
– Δεν αναγνωρίσει το διεθνές δίκαιο της θάλασσας του 1982 και ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (Α.Ο.Ζ.) 
– Δεν διακηρύξει σεβασμό στις συνθήκες της Λωζάννης και των Παρισίων και στο Ιταλικό πρακτικό παράδοσης των Δωδεκανήσων (1947), που καθορίζουν τα σημερινά σύνορα. 
– Δεν αποσύρει τα στρατεύματα κατοχής και δεν σταματήσει το διαρκές έγκλημα του εποικισμού από την Κύπρο.

*Δρ Γεωπολιτικής, Δικηγόρος

[1] «Αν και χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η πατρίδα μας, η Ελλάδα, παραβιάζει τα δικαιώματά μας και τα ευρωπαϊκά κράτη παραμένουν σιωπηλά και αδιάφορα. Αυτές οι πολιτικές των δύο μέτρων και δύο σταθμών της ΕΕ, στα θέματα της ελευθερίας της έκφρασης και σε έννοιες όπως η πίστη μας, μας προκαλεί απορίες. Η από πολλά χρόνια λογική που επικρατεί στη Δυτική Θράκη, ότι δεν μπορεί να υπάρχουν Τούρκοι, σκιάζει τη ζωή μας. Είμαστε τώρα μια μειονότητα στη χώρα μας και θέλουμε να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματά μας. Ποτέ μην απελπίζεστε. Δεν υπάρχουν στόχοι που δεν μπορούν να επιτευχθούν με την ενότητα και την αλληλεγγύη. Κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλλει, ότι ο αγώνας μας, με όλη τη δύναμή μας, θα συνεχιστεί απτόητος, μέχρις οι ζωές μας να κυριαρχούνται από τη συμμετοχή μας στο μετοχικό κεφάλαιο της ειρήνης και της φιλίας. Καλή εθνική ημέρα της αντίστασης και αλληλεγγύης για τον Λαό μας». «27-01-2014 29 OCAK MİLLİ DİRENİŞ VE DAYANIŞMA GÜNÜ» (27-01-2014. 29 Ιανουαρίου: Ημέρα Εθνικής Αντίστασης και αλληλεγγύης), http://www.debpartisi.org/.  Προσπελάστηκε 28 Ιανουαρίου 2014.

[2] Για τις θέσεις και τον δημόσιο λόγο του κόμματος DEB βλ. και τον επίσημο ιστότοπό του http://www.debpartisi.org (κείμενα σε τουρκικά, ελληνικά και αγγλικά).

[3] Η Σιμπέλ Μουσταφάογλου ήταν επικεφαλής του μειονοτικού δημοτικού σχήματος Κομοτηνής «Πρώτο βήμα για την ισότητα», που είχε υποστηριχθεί από το DEB το 2010 και είχε πάρει 8,4%.

[4] Το 2014, στον Δήμο Κομοτηνής ο Γιώργος Πετρίδης επανεξελέγη από την πρώτη Κυριακή, με ποσοστό 57,11%.

[5] Ο συνδυασμός Περιφερειακή Αναγέννηση με υποψήφιο Περιφερειάρχη τον (πρώην Νομάρχη Ξάνθης) Γιώργο Παυλίδη επικράτησε στον β΄ γύρο των περιφερειακών εκλογών με 56,34% των εγκύρων ψήφων και 31 έδρες έναντι του συνδυασμού Κοινωνική Συμμαχία για την Α. Μακεδονία-Θράκη του απερχόμενου Περιφερειάρχη Αριστείδη Γιαννακίδη με 43,65% και 10 έδρες. Ο συνδυασμός Ριζοσπαστική Αυτοδιοίκηση με επικεφαλής τον Κωνσταντίνο Μορφίδη πήρε 11,40% και 3 έδρες.

[6] Πρβλ. Σάββας Καλεντερίδης, «Εθνοκτόνοι και πατριδοκτόνοι πολιτικοί, ξεπουλούν στους τουρκομουσουλμάνους τη Θράκη και την Ελλάδα ολόκληρη», Δημοκρατία, 24.10.2015,http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2015/10/blog-post_339. html#more

[7] Κωνσταντίνος Γρίβας, «To ‘’δόγμα των Τριών Πολέμων’’ απειλεί την Ελλάδα», Hellenic Nexus, Τεύχος 100, Οκτώβριος 2015, σσ. 50-53.

[8] Πρβλ. Les Harding, Dead Countries of the Nineteenth and Twentieth Centuries: Aden to Zululand. Lanham (MD): Scarecrow Press, 1998.

[9] Πρβλ. Χρήστος Αναγνώστου / Γρηγόρης Tσάλτας (επιμ.), Αιγαίο και Νοτιοανατολική Μεσόγειος. Σύγχρονες Προκλήσεις και Προοπτικές Εκμετάλλευσης Υποθαλάσσιων Φυσικών Πόρων, Αθήνα: Εκδ. Σιδέρη, 2013.

[10] Ο Paul Craig Roberts επέμενε, στην αρθρογραφία του, να κάνει την αντιδιαστολή μεταξύ των Η.Π.Α. και της Ουάσιγκτων, καταγγέλλοντας την υφαρπαγή της εξουσίας από  συμφέροντα, οικονομικά και άλλα, που αντιστρατεύονται και καταστρέφουν τα ζωτικά συμφέροντα του αμερικανικού έθνους.

[11] Paul Craig Roberts, «Μια αποφασιστική αλλαγή στην ισορροπία δυνάμεων έχει πραγματοποιηθεί», 13.10.2015,http://www.activistis.gr/2015/10/blog-post_84.html (Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού).

[12] Ahmet Davutoğlu, Stratejik Derinlik. Türkiye’nin Uluslurarasι Konumu(Στρατηγικό βάθος. Η Διεθνής θέση της Τουρκίας), Κωνσταντινούπολη:  Küre Yayιnlarι 2008, 24^η έκδ. [ελληνική έκδοση: Το Στρατηγικό βάθος. Η διεθνής θέση της Τουρκίας, Αθήνα: Ποιότητα (μετάφρ. Νίκος Ραπτόπουλος, επιστ. επιμέλεια Νεοκλής Σαρρής), 2010].

[13] Παναγιώτης Ηφαιστος, «Aντί εθνικής στρατηγικής ένα νέο πολιτικό σπορ, η κωλοτουμπολογία…», στην ομάδα του Facebook Ειρηνική πολιτική επανάσταση, σοφή ανεξάρτητη πολιτική ψήφος, 01.11.2015.

 http://ardin-rixi.gr/archives/197039