Γεμάτο με ανατροπές, αντιφάσεις, τρόμο αλλά και δύσκολες αποφάσεις, το 2015 είναι αδιαμφισβήτητα μια χρονιά που «ταρακούνησε» τον κόσμο και έφερε στην επιφάνεια χρόνιες παθογένειες. Το προσφυγικό ζήτημα, ένα από τα θέματα που πρωτοστάτησε τη φετινή χρονιά, «ξύπνησε» την Ευρώπη και την έφερε αντιμέτωπη με διαφορετικές νοοτροπίες και κουλτούρες.
Αυτό το τετ-α-τετ ήταν βίαιο, απρόβλεπτο και απέδειξε ότι η Γηραιά Ήπειρος δεν είναι τόσο πολιτισμένη όσο πίστευε. Ορθώθηκαν φράχτες, έκλεισαν σύνορα και το «τέρας» της ξενοφοβίας ξεμύτισε για άλλη μια φορά…
Η Ευρώπη ήρθε φέτος αντιμέτωπη με όλα όσα προσπαθούσε να αγνοήσει. Ίσως αυτό το βίαιο «ξύπνημα», όμως, να βγει σε καλό, και το 2016 να αναδειχτεί στη χρονιά που όλες αυτές οι αγκυλώσεις θα αντιμετωπιστούν.
Για την Ελλάδα, το 2015 ήταν έντονο, με τα συναισθήματα της ανασφάλειας να εναλλάσσονται με στιγμές περηφάνιας για τη χώρα και τους πολίτες της. Ήταν, όμως, και η χρονιά που η ανθρωπιά εξισορρόπησε την ασχήμια και τα οικονομικά δεινά.
Αυτοί είναι οι ήρωες, οι απώλειες και οι στιγμές που μας συγκλόνισαν φέτος…
Οι πέντε ήρωες
Ο ηρωισμός παίρνει πολλές μορφές. Ορισμένες φορές είναι μια απλή κίνηση καλοσύνης. Άλλες η προσήλωση στο καθήκον, ο παραμερισμός του προσωπικού συμφέροντος ή η παραδοχή ενός λάθους.
Οι γιαγιάδες της Λέσβου
Με ένα μπουκάλι γάλα, ένα τραγούδι και λίγη ανθρωπιά οι τρεις γιαγιάδες-τροφοί της Λέσβου έκαναν την Ελλάδα να χαμογελάσει. Η 83χρονη Μηλίτσα Καμβύση, η 89χρονη Ευστρατία Μαυραπίδη και η 85χρονη ξαδέλφη της Μαυρίτσα Μαυραπίδη κάθονταν ένα απόγευμα του Οκτώβρη σε ένα παγκάκι στην άκρη της παραλίας στην Σκάλα της Συκαμινιάς. Ξαφνικά, άκουσαν το σπαρακτικό κλάμα ενός βρέφους, που το κρατούσε η μητέρα του στη βρεγμένη αγκαλιά της.
Η νεαρή κοπέλα, δεν μπορούσε να το πείσει να πιει το γάλα του. «Φέρτο εδώ καλά κορίτσι… Άστο να το ταΐσω» είπε καλοσυνάτα η γιαγιά Μηλίτσα και πήρε το βρέφος στην αγκαλιά της. «Το ήπιε μονορούφι» είπε η ίδια στο Έθνος.
Η Μηλίτσα Καμβύση έχει μεγαλώσει τέσσερα παιδιά, οκτώ εγγόνια και πλέον χαίρεται και τα τέσσερα δισέγγονά της. «Καμαρώνω τους λιμενικούς που πέφτουν στη θάλασσα για να βγάλουν έξω τον κόσμο… Να, εδώ έχουν γίνει πολλά. Βγάζουν νεκρά παιδιά. Τι φταίνε αυτοί οι άνθρωποι; Είναι αμαρτία» λέει με τη σοφία των χρόνων της, η κ. Καμβύση.
Κυριάκος Παπαδόπουλος
«Είδα ότι στη βάρκα που άρχισε να παίρνει νερά ήταν αναίσθητο ένα μωρό. Ένας συνάδελφος έσπρωξε τον κόσμο και το πήρε. Όταν μου το έδωσε, δεν είχε τις αισθήσεις του, είχε πιει πολύ νερό. Πάλευα για δέκα λεπτά, νόμιζα ότι θα μου κοπεί η αναπνοή, καταφέραμε να το επαναφέρουμε και το δώσαμε στο ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ που μας περίμενε στο λιμάνι. Δυστυχώς κατέληξε λίγο αργότερα. Κυριολεκτικά πνίγηκε σε μια κουταλιά νερό. Δεν θα το ξεπεράσω ποτέ»… Με τα λόγια αυτά, ο λιμενικός Κυριάκος Παπαδόπουλος, ο «φύλακας-άγγελος» των προσφύγων στο Αιγαίο, προσπάθησε να εξηγήσει στο Έθνος τη δραματική μάχη που έδωσε για να επαναφέρει στη ζωή ένα κοριτσάκι 1,5 έτους από το Αφγανιστάν.
Μπορεί να μην μπόρεσε να κρατήσει το νήπιο στη ζωή, κατάφερε, όμως, να αφυπνίσει την ελληνική κοινή γνώμη και να δείξει στον υπόλοιπο κόσμο το αξιοθαύμαστο έργο που επιτελεί το Ελληνικό Λιμενικό Σώμα. Ο 41χρονος ανθυποπλοίαρχος δεν μετράει πόσους πρόσφυγες και μετανάστες έχει ανασύρει ζωντανούς από τη θάλασσα. Θυμάται, όμως, όλους όσους έχει χάσει.
«Δέκα παιδιά έχω μαζέψει νεκρά. Θυμάμαι ένα προς ένα τα προσωπάκια τους χωρίς ζωή. Θυμάμαι τα ρούχα που φορούσαν, τη στάση του σώματος, νομίζω πως όλα είχαν μια έκφραση τρόμου στο πρόσωπο, ήξεραν πως η μάχη είναι άνιση» είχε πει ο ίδιος στο Έθνος κατά τη διάρκεια βράβευσής του από την Ακαδημία Αθηνών. Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος και οι συνάδελφοί του από το Λιμενικό Σώμα είναι πραγματικά οι αφανείς ήρωες της φετινής χρονιάς.
Άλεκ Σκαρλάτος
Έκανε όλα όσα είχε εκπαιδευτεί να κάνει… Και, όμως, στα μάτια του κόσμου ο ΕλληνοαμερικανόςΆλεκ Σκαρλάτος παραμένει ήρωας. Στις 21 Αυγούστου, ο πεζοναύτης και μέλος της εθνοφρουράς του Όρεγκον σταμάτησε, με τη βοήθεια τριών ακόμα αντρών, έναν οπλισμένο Μαροκινό τζιχαντιστή που ετοιμαζόταν να σκοτώσει δεκάδες ανθρώπους στην υπερταχεία Thalys.
Ο Άλεκ Σκαρλάτος και οι φίλοι του άκουσαν τον τζιχαντιστή και θαυμαστή του Ισλαμικού Κράτους όταν ετοιμαζόταν για την επίθεση στην τουαλέτα του τρένου.
.
Από αριστερά: Ο Α. Σάντλερ, ο Α. Σκαρλάτος και ο Κρις Νόρμαν
Μόλις βγήκε, οπλισμένος με ένα καλάσνικοφ και ένα όπλο, ήταν έτοιμοι. Χωρίς να σκεφτούν την προσωπική τους ασφάλεια τον ακινητοποίησαν και απέτρεψαν ακόμα ένα μακελειό. Χείρα βοηθείας έδωσε και ένας Βρετανός πολίτης, ο Κρις Νόρμαν, που δεν δίστασε να ριχτεί στη μάχη για να σταματήσει τον τζιχαντιστή.
Ο Σκαρλάτος και οι δύο φίλοι του - ο Σπένσερ Στόουν και ο Άντονι Σάντλερ- ταξίδευαν στην Ευρώπη για να γιορτάσουν την ασφαλή επιστροφή του Ελληνοαμερικανού από το Αφγανιστάν. «Είδα έναν τύπο να μπαίνει στο τρένο οπλισμένος με ένα ΑΚ (σ.σ. Καλάσνικοφ) και ένα πιστόλι. Στράφηκα στον Σπένσερ και του είπα «Πάμε. Πάμε». Πρώτος ο Σπένσερ τον άρπαξε από τον λαιμό, εγώ τον έριξα κάτω και του πήρα το ΑΚ» αφηγήθηκε ο νεαρός Ελληνοαμερικανός στο αμερικανικό δίκτυο NBC.
Έλεν Τζόνσον Σίρλιφ
Δεν πρωτοστάτησε στα Eurogroup, ούτε στη μάχη κατά της τρομοκρατίας. Έβαλε, όμως, στην άκρη τον εγωισμό της και ζήτησε τη βοήθεια της παγκόσμιας κοινότητας για να σώσει τους πολίτες της χώρας της από τον ιό Έμπολά. Ο λόγος για την Έλεν Τζόνσον Σίρλιφ, την πρόεδρο της Λιβερίας, που είχε το πολιτικό σθένος να αντιληφθεί ότι οι δομές της χώρας της δεν μπορούν να «πολεμήσουν» μόνες τους την επιδημία που ξέσπασε το 2014 και μέχρι τον Αύγουστο του 2015 σκότωσε τουλάχιστον 11.302 ανθρώπους στην Αφρική.
Δεν ήταν η πρώτη… Τα λόγια της, όμως, «αφύπνισαν» τον κόσμο, καθώς προέρχονταν δια στόματος ενός ανθρώπου που με το ήθος και τη σκληρή του δουλειά έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον τερματισμό των εμφύλιων πολέμων στη Λιβερία. Η Σίρλιφ, που στο παρελθόν έχει βραβευτεί με Νόμπελ Ειρήνης, δεν βοήθησε μόνο στον περιορισμό και την εξάλειψη της επιδημίας. αλλά έδωσε και ένα «μάθημα» στην παγκόσμια πολιτική κοινότητα. Όρθωσε το ανάστημά της, μίλησε για τα συναισθήματά της, παραδέχτηκε τα λάθη της και μετά ευχαρίστησε όλους όσους την βοήθησαν να «πολεμήσει» το θανατηφόρο ιό.
Λορέτα Λίντς
Την παρομοίωσαν με τον υπερήρωα Κάπτεν Αμέρικα, τον Σπάιντερμαν, τον Μπάτμαν, ακόμα και τον Σούπερμαν. Και μπορεί να μην έσωσε τον κόσμο από κάποια φοβερή καταστροφή αλλά η Λορέτα Λίντς έδωσε τη δική της «μάχη», όχι ενάντια στον Τζόκερ αλλά τη Λερναία Ύδρα της διαφθοράς.
Με τη βοήθεια των στενών συνεργατών της, η υπουργός Δικαιοσύνης των ΗΠΑ πέρασε «χειροπέδες» σε 30 ηγετικά στελέχη της Fifa και έκανε ένα πρώτο βήμα για την πάταξη της νοοτροπίας της «μίζας» στο χώρο του αθλητισμού.
Για πολλούς, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε τα «ισχυρά» στελέχη της διεθνούς ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας ήταν αναζωογονητικός. Έκανε λόγο για συστηματική, αχαλίνωτη και βαθιά ριζωμένη διαφθορά και αντιμετώπισε τα «αξιοσέβαστα» στελέχη ως κοινούς εγκληματίες που «καταχράστηκαν τις θέσεις τους για να κερδίσουν εκατομμύρια δολάρια από δωροδοκίες και μίζες».
Πέντε μεγάλες απώλειες
Όπως και κάθε χρόνο, το 2015 κλείνει με μεγάλες απώλειες από τον πολιτικό και καλλιτεχνικό κόσμο.
Χέλμουτ Σμιτ: Ο κυνικός καγκελάριος που αγαπούσε την Ελλάδα
Ένας από τους πιο λαοφιλείς Γερμανούς ηγέτες μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Χέλμουτ Σμιτ έπαιξε πρωταρχικό ρόλο στην μεταπολεμική οικονομική άνθιση της χώρας. Οξύθυμος και νευρικός, ήταν ο άνθρωπος που πίεσε ώστε η χώρα του να βρει και πάλι την ηγετική θέση της στην παγκόσμια σκακιέρα. Έξυπνος, γοητευτικός και ψύχραιμος, ο Σμιτ είχε εύκολο να κάνει τους αντιπάλους του να… τρέμουν στην ιδέα ότι θα βρεθούν αντιμέτωποι με την «κοφτερή» του γλώσσα.
Ο Σμίτ πέθανε στις 10 Νοεμβρίου σε ηλικία 96 ετών και εκείνη την ημέρα, η Ελλάδα έχασε έναν ισχυρό σύμμαχο. «Σε σχέση με την κατάσταση της Γερμανίας μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, την οποία έσπευσαν να βοηθήσουν οι ΗΠΑ και η Γαλλία παρότι λίγα χρόνια νωρίτερα ήταν εχθροί μας, το σημερινό ελληνικό πρόβλημα είναι μικρότερο. Να πάρει ο διάολος τους Ευρωπαίους ηγέτες αν δεν καταφέρουν να σώσουν την Ελλάδα!» είχε γράψει σε άρθρο του στην εφημερίδα DieZeit.
Ήταν, αλήθεια, φιλέλληνας καγκελάριος; Μάλλον όχι, καθώς είχε αντιταθεί σθεναρά στην ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ το 1981 αλλά την επέτρεψε λόγω της προσωπικής φιλίας του με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τις πιέσεις του Ζισκάρ Ντ’ Εστέν. Ο πρώην καγκελάριος είχε εκφράσει και σοβαρές ανησυχίες για την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Όταν, όμως, ξέσπασε η ελληνική κρίση δεν κατέκρινε τη χώρα μας αλλά έδειξε την πολιτική του «στόφα» και έστρεψε τα… πυρά του εναντίον των Ευρωπαίων πολιτικών.
Παπά Στρατής: Ο άνθρωπος που «αγκάλιαζε» τους πρόσφυγες
Ο παπά Στρατής, ή πατέρας Ευστράτιος Δήμου, έγινε συνώνυμο της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης. Στην «Αγκαλιά» του, τη ΜΚΟ που δημιούργησε το 2007 στη Μυτιλήνη, βρήκαν θαλπωρή εκατοντάδες πρόσφυγες, μετανάστες αλλά και άποροι του νησιού.
Στις 2 Σεπτεμβρίου, ο παπά Στρατής νικήθηκε από τον καρκίνο σε ηλικία 57 ετών. Ακόμα και όσο πολεμούσε την ασθένεια, όμως, ο δραστήριος παπάς δεν σταμάτησε να φροντίζει τους συνανθρώπους του. Κυκλοφορούσε στην Καλλονή με μια μπουκάλα οξυγόνου υπό μάλης και έκανε ό,τι μπορούσε για να ανακουφίσει τον πόνο, από όποια μεριά του πλανήτη και αν προερχόταν.
Ο παπά Στρατής αποχαιρέτισε τον κόσμο με τον δικό του μοναδικό τρόπο…
«Αγαπητοί φίλοι και φίλες, σήμερα φεύγω στο νοσοκομείο για το καινούργιο πρόβλημα καρκίνου που μου βρήκαν. Παρακαλώ πολύ για μια προσευχή και πιστεύω ότι γρήγορα θα γυρίσω δυνατός κοντά σας. Σας ευχαριστώ όλους και ιδιαίτερα τους ενορίτες μου για την αγάπη και την συμπαράσταση που μου δείχνουν. Επίσης, θέλω να σας πω ότι οι άνθρωποι του κόσμου, οι άνθρωποι του πολέμου, τα παιδιά που αναζητούν την ελπίδα είναι αδέρφια μας και η Αγκαλιά θα συνεχίσει να βρίσκεται κοντά τους και να τους δίνει την ελπίδα για την επόμενη μέρα. Σας προτρέπω να αγωνίζεστε όσο μπορείτε καθημερινά, για την ειρήνη και την αγάπη. Μόνο έτσι λεγόμαστε άνθρωποι» έγραψε στην προσωπική του σελίδα στο Facebook όταν μπήκε στο νοσοκομείο στις 25 Αυγούστου.
Ντέμης Ρούσσος: Το «Παιδί της Αφροδίτης» που μάγεψε τον κόσμο
Η χαρακτηριστική βραχνή φωνή του φωνή του «ταξίδεψε» τους πολίτες του κόσμου και το ταμπεραμέντο του έκανε την παγκόσμια μουσική βιομηχανία να υποκλιθεί μπροστά του. Ο Αρτέμις Βεντούρης Ρούσσος, γνωστός απλώς ως «Demis», έφυγε από τον κόσμο στις 25 Ιανουαρίου του 2015.
Ένας πραγματικός σταρ, που έκανε μια καριέρα που δύσκολα μπορεί να περιγραφεί μέσα σε μερικές μόνο λέξεις. Ήταν το «Παιδί της Αφροδίτης», που «Χάθηκε στην Αγάπη» και στη συνέχεια την αποχαιρέτησε με τον δικό του μοναδικό τρόπο (Goodbye my Love) …
Τη δεκαετία του ’70 οι δίσκοι του έσπαγαν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο και τον έκαναν έναν από τους πιο αναγνωρίσιμους Έλληνες στο εξωτερικό. Η Ελλάδα τον είδε για τελευταία φορά στο Ηρώδειο το 2010 και τον συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία σε ηλικία 69 ετών στις 30 Ιανουαρίου. «Η φύση σού χάρισε μια μοναδική φωνή, η οποία έκανε ευτυχισμένους εκατομμύρια ανθρώπους», ήταν ο αποχαιρετισμός του φίλου και συνεργάτη Βαγγέλη Παπαθανασίου.
Λεόναρντ Νίμοϊ: Ο «λογικός» κύριος Σποκ
Εμφανίστηκε σε δεκάδες ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και επί σειρά ετών έβαζε τη σκηνοθετική του «υπογραφή» σε κινηματογραφικές παραγωγές. Για τους θαυμαστές του, όμως, ήταν πάντα ο κύριος Σποκ –ο ήρεμος και λογικός αξιωματικός της σειράς επιστημονικής φαντασίας Σταρ Τρεκ. Ο Λεόναρντ Νίμοϊ πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου σε ηλικία 83 ετών μετά από χρόνια αναπνευστικά προβλήματα. Παρότι η τηλεοπτική σειρά παιζόταν από το 1966 έως το 1969, ο ρόλος του Σποκ ακολουθούσε τον Νίμοϊ μέχρι το τέλος της ζωής του.
«Όποτε φοράω τα αυτιά του Σποκ, η μέρα γίνεται ξεχωριστή» είχε πει σε κάποια συνέντευξή του ο ίδιος, που μέχρι το 2011 εμφανιζόταν ευλαβικά σε μαζώξεις φαν του Σταρ Τρεκ και ενθουσίαζε τους θαυμαστές του. Ο Νίμοϊ γεννήθηκε στις 26 Μαρτίου του 1931 στη Βοστόνη και έξανε την πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο σε ηλικία 17 ετών. Γιος Ρωσοεβραίων γονέων, ο Νίμοϊ μεγάλωσε γνωρίζοντας πολύ καλά τι σημαίνει ρατσισμός –κάτι που τον έκανε να τον «πολεμά» με μίσος καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Ο δημοφιλής ηθοποιός ενσάρκωσε τον Σποκ και στην μεγάλη οθόνη, σε δύο ταινίες που σκηνοθέτησε ο Τζ. Τζ. Άμπραμς το 2009 και το 2013. Στη σειρά-φαινόμενο, που μέχρι και σήμερα έχει φανατικούς θαυμαστές, ο κύριος Σποκ ήταν μισός Βουλκάνιος, μισός γήινος.
«Εύχομαι μακροημέρευση και ευημερία... (Live long and prosper)» έλεγε συχνά ο κ. Σποκ, και συνόδευε τον αποχαιρετισμό του το με την χαρακτηριστική Βυολκάνια χειρονομία. Μετά το θάνατό του, ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης πλημμύρισαν από χιλιάδες φωτογραφίες θαυμαστών του, που τον αποχαιρετούσαν με αυτή τη χειρονομία. Ο ίδιος, τους είχε πει αντίο μέσω Twitter λίγο πριν μπει στο νοσοκομείο για τελευταία φορά. «Η ζωή είναι σαν ένας κήπος. Μπορεί να υπάρχουν τέλειες στιγμές, αλλά δεν μπορούν να διατηρηθούν παρά μόνο στη μνήμη»…
Κρίστοφερ Λι: Ο κόμης Δράκουλας
Στις 7 Ιουνίου του 2015, η παγκόσμια βιομηχανία κινηματογράφου κατέγραψε άλλη μια μεγάλη απώλεια, αυτή του Κρίστοφερ Λι. Ο «Κόμης Δράκουλας» από τις ταινίες Hammer Horror μετρούσε πάνω από 275 τίτλους.
Ο Κρίστοφερ Λι αγάπησε με πάθος τον κινηματογράφο και δεν τον εγκατέλειψε ποτέ. Λίγο πριν το θάνατό του, σε ηλικία 93 ετών, συμμετείχε στα γυρίσματα της ταινίας «Τhe 11th», που θα κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους κάποια στιγμή μέσα στο 2016
Ο Κρίστοφερ Λι γεννήθηκε το 1922 στο Λονδίνο, γιος Ιταλίδας κοντέσας και Βρετανού στρατιωτικού. Παρότι η καριέρα του ταυτίστηκε με τις ταινίες τρόμου, ο ίδιος δεν συμπαθούσε τον χαρακτηρισμό «θρύλος του τρόμου».
Παρόλα αυτά, ο «τρόμος» έπαιξε ρόλο στην καριέρα του, καθώς μεταξύ άλλων είχε παίξει στη «Μούμια», στη «Μάσκα του Φρανκενστάιν», στο «Αίμα του Φου Μαν Τσού» αλλά και τον «Μύθο του Ακέφαλου Καβαλάρη».
Του ταίριαζαν, όμως, και οι ρόλοι των κακών, όπως απέδειξε ανεπανάληπτα στις ταινίες του Άρχοντα των Δακτυλιδών ως Σάρουμαν.
Οι πέντε στιγμές
Από το πληγωμένο Παρίσι στο άψυχο κορμάκι του Αϊλάν, τα πέντε γεγονότα που έκαναν τον κόσμο να δακρύσει το 2015.
Αϊλάν: Το προσφυγόπουλο που έκανε τον πλανήτη να «παγώσει»
Την ώρα που η Ευρώπη ήταν απασχολημένη με το να υψώνει φράχτες, το άψυχο κορμάκι του 3χρονου Αϊλάν Κούρντι από το μαρτυρικό Κομπάνι ξεβράζεται στις ακτές της Αλικαρνασσού. Ο πλανήτης «μουδιάζει».
Και μετά ξυπνά… Με το θάνατό του, ο μικρός Αϊλάν έγινε το σύμβολο της προσφυγικής τραγωδίας και κινητοποίησε την μέχρι τότε νωθρή Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η εικόνα από το άψυχο κορμάκι του Αϊλαν «ταξιδεύει» στα κοινωνικά δίκτυα, εμφανίζεται σε πρωτοσέλιδα και κάνει τις πένες των απανταχού σκιτσογράφων να πάρουν φωτιά. Και παρότι για μερικές ημέρες οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις «είδαν» το προσφυγικό δράμα, πλέον το ενδιαφέρον τους έχει και πάλι στραφεί στην κατασκευή φραχτών αλλά και τις… ποσοστώσεις των προσφύγων που θα δεχτούν. Κάπως έτσι, το κύμα της μεγάλης φυγής, συνεχίζεται…
Παρίσι: Η αιματοκυλισμένη πόλη
Το πρωινό της 7ης Ιανουαρίου, τα αδέλφια Σαΐντ και Σερίφ Κουασί εισέβαλαν στα γραφεία της σατιρικής εφημερίδας Charlie Hebdo στο Παρίσι και σκότωσαν 12 ανθρώπους. Το «βλάσφημο» έντυπο έπρεπε να πληρώσει για τα κρίματά του, δηλαδή τα σατιρικά σκίτσα του Μωάμεθ που δημοσίευε. Η «Αλ Κάιντα στην Υεμένη» πληγώνει τη Γαλλία…
Ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους και οι Ευρωπαίοι πολιτικοί αρχηγοί περπατούν στην κορυφή μιας μεγαλειώδους πορείας κατά της τρομοκρατίας. Όλοι, επικριτές και μη, γίνονται ξαφνικά Charlie και η Γαλλία αρχίζει να οχυρώνεται. Αυτό δεν ήταν, όμως, αρκετό για να σταματήσει το μίσος των τζιχαντιστών.
Στις 30 Νοεμβρίου, σειρά επιθέσεων αιματοκυλίζουν για άλλη μια φορά την «Πόλη του Φωτός» και αναδεικνύουν ότι η τρομοκρατία είναι μεγάλη απειλή για την Ευρώπη αλλά και τον υπόλοιπο Δυτικό κόσμο.
Οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους δολοφονούν 130 ανθρώπους και μεταφέρουν τον «τρόμο» στην καρδιά του Παρισιού. Παράλληλα, ανοίγουν το δρόμο για την άνοδο της άκρας δεξιάς, όχι μόνο στη Γαλλία αλλά και την υπόλοιπη Ευρώπη. Το 2015 «κλείνει» υπό τη σκιά της ξενοφοβίας…
Νεπάλ: Η «στέγη του κόσμου» κατέρρευσε
Στις 25 Απριλίου, το Νεπάλ «καταρρέει» από ένα φονικό σεισμό 7,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Περισσότεροι από 9.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν και χιλιάδες άλλοι τραυματίστηκαν. Ήταν ο χειρότερος σεισμός που έπληξε την φτωχή ασιατική χώρα από το 1934 και έγινε αισθητός στο Μπαγκλαντές, στην Ινδία, το Θιβέτ αλλά και το Έβερεστ.
Εκατοντάδες χιλιάδες φτωχοί κάτοικοι της χώρας μένουν άστεγοι και οι καταστροφές προκαλούν ανυπολόγιστες ζημιές. Μπροστά στη δύναμη του «Εγκέλαδου», υποκλίθηκε ακόμα και η υψηλότερη κορυφή του κόσμου, το Έβερεστ, που σύμφωνα με γεωλόγους μετατοπίστηκε κατά τρία εκατοστά προς τα νοτιοδυτικά.
GermanWings: Τα «γερμανικά φτερά» έπεσαν στις Γαλλικές Άλπεις
Η είδηση της συντριβής του αεροσκάφους της εταιρίας Germanwings το πρωινό της 24ης Μαρτίου κάνει τον πλανήτη να «παγώσει». Και ενώ οι οικογένειες των 150 επιβαινόντων θρηνούν το χαμό των οικείων τους, οι θεωρίες συνωμοσίας γύρω από τη συντριβή του αεροπλάνου οργιάζουν. Η αλήθεια, που αποκαλύφθηκε μερικές μέρες αργότερα, ήταν το ίδιο απίστευτη.
Ο 28χρονος συγκυβερνήτης του μοιραίου Airbus το έριξε εσκεμμένα στις Γαλλικές Άλπεις. Αργότερα, αποκαλύφθηκε ότι ο Αντρέας Λούμπιτς έπασχε από ψυχολογικά προβλήματα και ήταν καταθλιπτικός.
Το 2009, η Lufthansa αρνήθηκε δύο φορές να ανανεώσει το πιστοποιητικό υγείας του αλλά με κάποιο τρόπο, ο 28χρονος ξεκίνησε να εργάζεται στη θυγατρική της εταιρία. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Αεροπορικής Ασφάλειας (EASA) δεσμεύθηκε ότι θα αυστηροποιήσει τους κανονισμούς για την ασφάλεια των αεροπορικών εταιρειών μέσα στο 2016.
Παλμύρα: Οι τζιχαντιστές «σκοτώνουν» και τον πολιτισμό
Βιάζουν, σκοτώνουν, σπέρνουν το τρόμο και «διαλύουν» οτιδήποτε βρεθεί στο διάβα τους. Οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους δεν σταματούν πουθενά. Τον Σεπτέμβριο, οι τζιχαντιστές ανατινάζουν τρεις από τους περίφημους επιτάφιους πύργους που επί αιώνες κοσμούν τον αρχαιολογικό χώρο της Παλμύρας. Το «Μαργαριτάρι της Ερήμου» καταστρέφεται λίγες ημέρες μετά από τον ναό του θεού Βήλου, ένα κτίριο της ρωμαϊκής εποχής.
Περίπου να μήνα νωρίτερα, στις 25 Αυγούστου, οι τζιχαντιστές έζωσαν με εκρηκτικά το ναό του Θεού Βάαλ-Δία. Ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της Συρίας μετατράπηκε σε ερείπια. «Έγκλημα πολέμου» είπε η UNESCO. Μέχρι και σήμερα, η Παλμύρα παραμένει στα χέρια των τζιχαντιστών.
ΕΘΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου