Αν έχει κανείς την… τύχη να πέσει πάνω σε αριστερά site ή έντυπα θα διαβάσει πολύ μεγάλες κουβέντες για την υπόθεση της Αμφίπολης. Βαθυστόχαστες αναλύσεις από ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα από αρχαιολογία, αλλά έχουν ιδέα από απολιθώματα αφού η αριστερά έχει πολλά από αυτά.
Κανείς δεν πρέπει και δεν μπορεί να παραβλέπει τον συσχετισμό δυνάμεων στην εξωτερική πολιτική και στον γεωπολιτικό προσανατολισμό της χώρας, ο οποίος θα πρέπει να είναι μια επιλογή που εξυπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα της πατρίδας και του Ελληνισμού.
Μια από τις πλέον άγνωστες σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας διαδραματίστηκε στην Ανατολική Θράκη τον Οκτώβριο του 1922, μετά την Καταστροφή της Σμύρνης και πριν το τέλος της ιστορικής διαδικασίας αντικατάστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από έθνη-κράτη. Η Ανατολική Θράκη ήταν τότε μια περιοχή μεγάλης εγκατάστασης ελληνικού πληθυσμού, που περιλάμβανε και την Κωνσταντινούπολη. Την εποχή εκείνη η Κωνσταντινούπολη ήταν έδρα του ισλαμικού Χαλιφάτου και παράλληλα η μεγαλύτερη, τότε, ελληνική πόλη, το καθεστώς της οποίας ήταν υπό διαμόρφωση. Η Ανατολική Θράκη, εκτός από την Πόλη και την παραθαλάσσια ζώνη των Στενών που πέρασε σε βρετανικό έλεγχο, ενώθηκε με την υπόλοιπη Ελλάδα με τη Συνθήκη των Σεβρών, οι δε κάτοικοί της ψήφισαν και στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου του 1920. 
Με τον σταυρό στο χέρι και τα Σουχόι οπλισμένα και έτοιμα να εξαϋλώσουν τους αποκεφαλιστές του Ισλαμικού Κράτους, η Ρωσία αναλαμβάνει τον ρόλο της εκπροσώπησης της κοινής λογικής και του καλού σ' έναν κόσμο που παραπαίει.
