“Η άσβεστη δίψα του προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για τη συγκέντρωση κάθε μορφής πολιτικής εξουσίας στα χέρια του, αλλά και η ολοένα επιτεινόμενη εκστρατεία του εναντίον των Κούρδων, τόσο στο εσωτερικό όσο και στη γειτονική Συρία, απειλεί να φέρει τη χώρα του στο χείλος ενός ολοκληρωτικού εμφυλίου πολέμου”, προειδοποιεί ο Πακιστανός πολιτικός αναλυτής Σαλμάν Ράφι Σέιχ.
Ανάλυση: Sputnik News
Απόδοση: "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"
Στην πιο πρόσφατη ανάλυσή του στο διαδικτυακό περιοδικό για θέματα εξωτερικής πολιτικής New Eastern Outlook, ο Σέιχ, ανεξάρτητος δημοσιογράφος και πολιτικός αναλυτής με ειδικότητα σε θέματα που αφορούν στις διεθνείς σχέσεις και το Πακιστάν, επεσήμανε ότι η αδιαλλαξία της σημερινής τουρκικής ηγεσίας όσον αφορά στην παραχώρηση εξουσιών στην κουρδική μειονότητα απειλεί να μετατρατεί στην τέλεια συνταγή για την καταστροφή της Τουρκίας.
“Αν πιστεύαμε την ένθερμη «αντιτρομοκρατική» ρητορική του Ερντογάν”, γράφει ο αναλυτής, “ίσως να μπαίναμε στον πειρασμό να πιστέψουμε ότι η Τουρκία, με επικεφαλής τον ίδιο, είναι ένα από τα κράτη που πρωτοστατούν στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας, από τότε που άρχισε η τρέχουσα φάση των συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή, μια φάση που ξεκίνησε ουσιαστικά με την δυτικής έμπνευσης λεγόμενη «αραβική άνοιξη»”.
“Δυστυχώς”, τονίζει ο Σέιχ, “ενώ η «άνοιξη» έχει από καιρό μετατραπεί σε καταστρεπτικό «χειμώνα», η έξαρση της βίας εξακολουθεί να προκαλεί πολιτικούς κραδασμούς σε ολόκληρο το πολιτικό τοπίο της Μέσης Ανατολής, στρέφοντας κράτη εναντίον άλλων κρατών και μη κρατικούς φορείς εναντίον χωρών.
Δεν υπάρχει πιο χαρακτηριστική και εμφανής εικόνα αυτών των συγκρούσεων από εκείνη των Κούρδων, οι οποίοι διαθέτουν ένα από τα δυναμικότερα μέτωπα ανταρτών και αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά τις επιθέσεις του Ισλαμικού Κράτους. Ο αγώνας τους είναι αποτελεσματικός, και όσο πιο αποτελεσματικός γίνεται, τόσο πιο έντονη ανησυχία προκαλεί στην τουρκική ηγεσία. Αυτό καθίσταται σαφές”, υπογραμμίζει ο Σέιχ, “από τον πόλεμο του Ερντογάν εναντίον των Κούρδων, τόσο εντός όσο και εκτός της Τουρκίας.
Επιπλέον, οι προσπάθειες της τουρκικής κυβέρνησης να προβάλει τους Κούρδους ως «πολιτικά ανατρεπτικούς» ανοίγει όχι μόνο το δρόμο για την πολιτική της μισαλλοδοξίας, αλλά και ασυνείδητα τους εξωθεί σε έναν πιο μαχητικό αγώνα για την προστασία των δικαιωμάτων τους.
Η τελευταία προειδοποίηση ήρθε στα τέλη της περασμένης εβδομάδας, όταν αρκετές κουρδικές οργανώσεις, μεταξύ των οποίων και το φιλοκουρδικό Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα (HDP), το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης, συγκεντρώθηκαν στην νοτιοανατολική πόλη Ντιγιαρμπακίρ για να απαιτήσουν περισσότερη αυτονομία σε τοπικό επίπεδο.
Σύμφωνα με πρόσφατη δήλωση του αντιπροέδρου του HDP Σελαχατίν Ντεμιρτάς, η μεγαλύτερη εθνοτική μειονότητα της Τουρκίας θα έπρεπε να αποφασίσει αν πρέπει να ζει σε καθεστώς αυτονομίας ή «κάτω από την τυραννία ενός ανδρός». Η έκκλησή του, αν και ηχούσε ως αναδρομή στο καθεστώς καταστολής στο οποίο έχουν υποβληθεί οι Κούρδοι, προβλήθηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, από την τουρκική κυβέρνηση ως «αλάνθαστη» απόδειξη «απάτης» και «προδοσίας».
Το Σάββατο, όπως ανέφερε σε δημοσίευμά της η τουρκική εφημερίδα Today's Zaman, ο Ερντογάν υπαινίχθηκε ότι από την ηγεσία του HDP θα πρέπει να αφαιρεθεί η βουλευτική ασυλία λόγω του «συνταγματικού εγκλήματός" της αξίωσής τους για περισσότερη αυτονομία. Η δήλωση αυτή του Ερντογάν έγινε μετά από προηγούμενες, πιο σκληρές και ταυτόχρονα ζοφερές απειλές, οι οποίες περιείχαν και υπαινιγμούς ότι οι δηλώσεις του Ντεμιρτάς ισοδυναμούν με «προβοκάτσια» και «προδοσία».
“Αυτό που δεν ανέφεραν τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης”, υπενθυμίζει ο Σέιχ, “είναι ότι ο πόλεμος του Ερντογάν εναντίον των Κούρδων έχει ενταθεί στο πολλαπλάσιο από την αρχή της αιφνίδιας στρατιωτικής επέμβασης της Τουρκίας στη Συρία και το Ιράκ. Η έκκληση του Ντεμιρτάς συνέπεσε με την κλιμάκωση αυτή του πολέμου κατά των Κούρδων. Οι εντάσεις συνεχίζονται αμείωτες στο νοτιοανατολικό τμήμα της Τουρκίας, όπου κυριαρχεί το κουρδικό στοιχείο. Η περιοχή αυτή κλυδωνίζεται το τελευταίο διάστημα από την απαγόρευση κυκλοφορίας που επιβλήθηκε στις διάφορες πόλεις, όπου οι δυνάμεις ασφαλείας μάχονται εναντίον των ανταρτών του ΡΚΚ”.
Ας σημειωθεί ότι το εκτός νόμου ΡΚΚ συνδέεται με το συριακό YPG (Μονάδες Λαϊκής Άμυνας), μια στρατιωτική δύναμη που διαδραμάτισε αποφασιστικό ρόλο στην αντίσταση εναντίον του Ισλαμικού Κράτους και άλλες ομάδες τζιχαντιστών τρομοκρατών που έχουν καταλάβει μεγάλο μέρος της Συρίας.
“Ο πόλεμος της τουρκικής κυβέρνησης εναντίον των Κούρδων”, γράφει ο Σέιχ, “μοιάζει όλο και περισσότερο με συστηματική σφαγή, με τους κατοίκους των πόλεων της νοτιοανατολικής Τουρκίας να βρίσκονται αντιμέτωποι με 24ωρες απαγορεύσεις κυκλοφορίας, ελλείψεις τροφίμων και σοβαρά προβλήματα στην παροχή ύδρευσης και ηλεκτρικού ρεύματος, ενώ τα σπίτια τους καταστρέφονται από βομβαρδισμούς. Σύμφωνα με διάφορα ρεπορτάζ, πάνω από 125 άμαχοι έχουν σκοτωθεί από την έναρξη των εχθροπραξιών.
Στην σχεδόν αποκλειστικά κουρδική πόλη Ντιγιαρμπακίρ, σύμφωνα πάντα με ρεπορτάζ, η αστυνομία έκανε χρήση δακρυγόνων και νερού κατά του πλήθους, που διαδήλωσε εναντίον της απαγόρευσης κυκλοφορίας στην περιοχή Σουρ της πόλης, όπου το μέτρο αυτό έχει επιβληθεί αρκετές φορές και διήρκεσε πολλές ημέρες, ειδικά τον τελευταίο μήνα”.
“Δυστυχώς”, επισημαίνει ο Σέιχ, “ο σιωπηλός πόλεμος του Ερντογάν εναντίον των Κούρδων έχει αγνοηθεί σε μεγάλο βαθμό από τη Δύση, αφού τα Δυτικά ΜΜΕ συνεχίζουν σε υψηλούς τόνους να πλέκουν το εγκώμιο του Ερντογάν για τον «νέο ρόλο» του στον πόλεμο εναντίον του Ισλαμικού Κράτους.
Έτσι, παρά το γεγονός ότι έχει εξασφαλίσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία για το κόμμα του, με την υπόσχεση να φέρει σταθερότητα στην Τουρκία, ο Ερντογάν κατέληξε να κλιμακώσει τον πόλεμο εναντίον των Κούρδων, τον οποίο ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Από τις 16 Αυγούστου έχουν επιβληθεί 52 αορίστου χρόνου εικοσιτετράωρες απαγορεύσεις κυκλοφορίας σε 17 επαρχίες και 7 πόλεις, οι οποίες επηρέασαν συνολικά 1,3 εκατομμύρια κατοίκους περίπου. Έχουν επίσης αναφερθεί πολλές περιπτώσεις θανάτων αμάχων, καθώς και επιχειρήσεις που έγιναν αδιακρίτως εναντίον του κουρδικού πληθυσμού από την εποχή εκείνη”.
"Μία από τις πιο σημαντικές υποθέσεις που αναφέρθηκαν", σημειώνει ο αρθρογράφος, "η οποία είναι ίσως και το πιο σημαντικό παράδειγμα της πολιτικής καταστολής των Κούρδων - είναι η αυθαίρετη καθαίρεση της αντιδημάρχου της πόλης Τσιζρέ, Λεϊλα Ιμρέτ, τον Σεπτέμβριο, από την κυβέρνηση Ερντογάν, παρά το γεγονός ότι είχε εκλεγεί από το 83% των ψηφοφόρων το 2014. Η Ιμρέτ όχι μόνο καθαιρέθηκε, αλλά και τέθηκε υπό κράτηση επειδή προειδοποίησε για τον κίνδυνο εμφυλίου πολέμου στην Τουρκία λόγω της βάρβαρης πολιτικής του καθεστώτος Ερντογάν”.
Επίσης, αν και σύμφωνα με δημοσιεύματα αφέθηκε ελεύθερη μετά από ελάχιστο διάστημα, έχει γίνει άφαντη από τις 16 Δεκεμβρίου 2015, όταν εμφανίστηκε το τελευταίο μήνυμα της στο διαδίκτυο, με το οποίο ενημέρωνε τους αναγνώστες για το βομβαρδισμό του σπιτιού της από τον τουρκικό στρατό”.
Καταλήγοντας, ο αναλυτής προειδοποιεί ότι “αντί να αντιστρέψουν την υποστήριξη υπέρ του ΡΚΚ και του κουρδικού εθνικισμού, οι προσπάθειες της τουρκικής κυβέρνησης είχαν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα. Αυτό συμβαίνει επειδή το καθεστώς Ερντογάν δεν είναι, ούτε κατά διάνοια, διατεθειμένο να φιλοξενήσει πολιτικά τους Κούρδους εντός του συνταγματικού πλαισίου της Τουρκίας”.
“Αυτή η σύγκρουση”, τονίζει ο αναλυτής, “ήταν σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών του περασμένου καλοκαιριού, οι οποίες ανέδειξαν το φιλοκουρδικό HDP σε τρίτο σε δύναμη κόμμα στο κοινοβούλιο, με αποτέλεσμα να αναδειχθούν οι εκλογές αυτές στο μεγαλύτερο πλήγμα για το ΑΚΡ από τότε που ήρθε στην εξουσία το 2002, και να καταστραφούν τα σχέδια του Ερντογάν για αναθεώρηση του συντάγματος με σκοπό να συγκεντρώσει αρμοδιότητες στο προεδρικό του αξίωμα.
Με αυτό το σκεπτικό, ο Ερντογάν, ακουμπώντας στους παλιούς εθνικιστές εχθρούς του, επεχείρησε να φουντώσει τον τουρκικό εθνικισμό, ξεκινώντας έναν εικονικό εμφύλιο πόλεμο κατά των Κούρδων και των αριστερών δυνάμεων της Τουρκίας. Στην πραγματικότητα, η προσπάθειά του αυτή ήταν και εξακολουθεί να είναι απλά ένα μέσο αποκλεισμού των Κούρδων από όλες τις συνταγματικές διαδικασίες, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος και να διευκολυνθεί το καθεστώς Ερντογάν στην υιοθέτηση ενός νέου συνταγματικού πλαισίου.
Σε τελική ανάλυση, η πολιτική της μισαλλοδοξίας της τουρκικής ηγεσίας είναι πιθανόν να μετατραπεί σε κοινωνική δυσανεξία, η οποία στο προσεχές διάστημα μπορεί κυριολεκτικά να οδηγήσει την Τουρκία στα πρόθυρα ενός κανονικού εμφύλιου πολέμου, και να την ευθυγραμμίσει με το Ιράκ και τη Συρία. Απουσία ενός περιεκτικού συνταγματικού πλαισίου, οι εντατικές προσπάθειες του Ερντογάν να επικεντρώσει όλο και περισσότερες εξουσίες στο πρόσωπο του προέδρου είναι βέβαιο ότι θα αποδειχθεί ότι είναι μια συνταγή για καταστροφή και όχι για σταθερότητα”, καταλήγει ο αρθρογράφος.
ΠΗΓΗ
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Ανάλυση: Sputnik News
Απόδοση: "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"
Στην πιο πρόσφατη ανάλυσή του στο διαδικτυακό περιοδικό για θέματα εξωτερικής πολιτικής New Eastern Outlook, ο Σέιχ, ανεξάρτητος δημοσιογράφος και πολιτικός αναλυτής με ειδικότητα σε θέματα που αφορούν στις διεθνείς σχέσεις και το Πακιστάν, επεσήμανε ότι η αδιαλλαξία της σημερινής τουρκικής ηγεσίας όσον αφορά στην παραχώρηση εξουσιών στην κουρδική μειονότητα απειλεί να μετατρατεί στην τέλεια συνταγή για την καταστροφή της Τουρκίας.
“Αν πιστεύαμε την ένθερμη «αντιτρομοκρατική» ρητορική του Ερντογάν”, γράφει ο αναλυτής, “ίσως να μπαίναμε στον πειρασμό να πιστέψουμε ότι η Τουρκία, με επικεφαλής τον ίδιο, είναι ένα από τα κράτη που πρωτοστατούν στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας, από τότε που άρχισε η τρέχουσα φάση των συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή, μια φάση που ξεκίνησε ουσιαστικά με την δυτικής έμπνευσης λεγόμενη «αραβική άνοιξη»”.
“Δυστυχώς”, τονίζει ο Σέιχ, “ενώ η «άνοιξη» έχει από καιρό μετατραπεί σε καταστρεπτικό «χειμώνα», η έξαρση της βίας εξακολουθεί να προκαλεί πολιτικούς κραδασμούς σε ολόκληρο το πολιτικό τοπίο της Μέσης Ανατολής, στρέφοντας κράτη εναντίον άλλων κρατών και μη κρατικούς φορείς εναντίον χωρών.
Δεν υπάρχει πιο χαρακτηριστική και εμφανής εικόνα αυτών των συγκρούσεων από εκείνη των Κούρδων, οι οποίοι διαθέτουν ένα από τα δυναμικότερα μέτωπα ανταρτών και αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά τις επιθέσεις του Ισλαμικού Κράτους. Ο αγώνας τους είναι αποτελεσματικός, και όσο πιο αποτελεσματικός γίνεται, τόσο πιο έντονη ανησυχία προκαλεί στην τουρκική ηγεσία. Αυτό καθίσταται σαφές”, υπογραμμίζει ο Σέιχ, “από τον πόλεμο του Ερντογάν εναντίον των Κούρδων, τόσο εντός όσο και εκτός της Τουρκίας.
Επιπλέον, οι προσπάθειες της τουρκικής κυβέρνησης να προβάλει τους Κούρδους ως «πολιτικά ανατρεπτικούς» ανοίγει όχι μόνο το δρόμο για την πολιτική της μισαλλοδοξίας, αλλά και ασυνείδητα τους εξωθεί σε έναν πιο μαχητικό αγώνα για την προστασία των δικαιωμάτων τους.
Σύμφωνα με πρόσφατη δήλωση του αντιπροέδρου του HDP Σελαχατίν Ντεμιρτάς, η μεγαλύτερη εθνοτική μειονότητα της Τουρκίας θα έπρεπε να αποφασίσει αν πρέπει να ζει σε καθεστώς αυτονομίας ή «κάτω από την τυραννία ενός ανδρός». Η έκκλησή του, αν και ηχούσε ως αναδρομή στο καθεστώς καταστολής στο οποίο έχουν υποβληθεί οι Κούρδοι, προβλήθηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, από την τουρκική κυβέρνηση ως «αλάνθαστη» απόδειξη «απάτης» και «προδοσίας».
Το Σάββατο, όπως ανέφερε σε δημοσίευμά της η τουρκική εφημερίδα Today's Zaman, ο Ερντογάν υπαινίχθηκε ότι από την ηγεσία του HDP θα πρέπει να αφαιρεθεί η βουλευτική ασυλία λόγω του «συνταγματικού εγκλήματός" της αξίωσής τους για περισσότερη αυτονομία. Η δήλωση αυτή του Ερντογάν έγινε μετά από προηγούμενες, πιο σκληρές και ταυτόχρονα ζοφερές απειλές, οι οποίες περιείχαν και υπαινιγμούς ότι οι δηλώσεις του Ντεμιρτάς ισοδυναμούν με «προβοκάτσια» και «προδοσία».
“Αυτό που δεν ανέφεραν τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης”, υπενθυμίζει ο Σέιχ, “είναι ότι ο πόλεμος του Ερντογάν εναντίον των Κούρδων έχει ενταθεί στο πολλαπλάσιο από την αρχή της αιφνίδιας στρατιωτικής επέμβασης της Τουρκίας στη Συρία και το Ιράκ. Η έκκληση του Ντεμιρτάς συνέπεσε με την κλιμάκωση αυτή του πολέμου κατά των Κούρδων. Οι εντάσεις συνεχίζονται αμείωτες στο νοτιοανατολικό τμήμα της Τουρκίας, όπου κυριαρχεί το κουρδικό στοιχείο. Η περιοχή αυτή κλυδωνίζεται το τελευταίο διάστημα από την απαγόρευση κυκλοφορίας που επιβλήθηκε στις διάφορες πόλεις, όπου οι δυνάμεις ασφαλείας μάχονται εναντίον των ανταρτών του ΡΚΚ”.
Ας σημειωθεί ότι το εκτός νόμου ΡΚΚ συνδέεται με το συριακό YPG (Μονάδες Λαϊκής Άμυνας), μια στρατιωτική δύναμη που διαδραμάτισε αποφασιστικό ρόλο στην αντίσταση εναντίον του Ισλαμικού Κράτους και άλλες ομάδες τζιχαντιστών τρομοκρατών που έχουν καταλάβει μεγάλο μέρος της Συρίας.
“Ο πόλεμος της τουρκικής κυβέρνησης εναντίον των Κούρδων”, γράφει ο Σέιχ, “μοιάζει όλο και περισσότερο με συστηματική σφαγή, με τους κατοίκους των πόλεων της νοτιοανατολικής Τουρκίας να βρίσκονται αντιμέτωποι με 24ωρες απαγορεύσεις κυκλοφορίας, ελλείψεις τροφίμων και σοβαρά προβλήματα στην παροχή ύδρευσης και ηλεκτρικού ρεύματος, ενώ τα σπίτια τους καταστρέφονται από βομβαρδισμούς. Σύμφωνα με διάφορα ρεπορτάζ, πάνω από 125 άμαχοι έχουν σκοτωθεί από την έναρξη των εχθροπραξιών.
Στην σχεδόν αποκλειστικά κουρδική πόλη Ντιγιαρμπακίρ, σύμφωνα πάντα με ρεπορτάζ, η αστυνομία έκανε χρήση δακρυγόνων και νερού κατά του πλήθους, που διαδήλωσε εναντίον της απαγόρευσης κυκλοφορίας στην περιοχή Σουρ της πόλης, όπου το μέτρο αυτό έχει επιβληθεί αρκετές φορές και διήρκεσε πολλές ημέρες, ειδικά τον τελευταίο μήνα”.
“Δυστυχώς”, επισημαίνει ο Σέιχ, “ο σιωπηλός πόλεμος του Ερντογάν εναντίον των Κούρδων έχει αγνοηθεί σε μεγάλο βαθμό από τη Δύση, αφού τα Δυτικά ΜΜΕ συνεχίζουν σε υψηλούς τόνους να πλέκουν το εγκώμιο του Ερντογάν για τον «νέο ρόλο» του στον πόλεμο εναντίον του Ισλαμικού Κράτους.
Έτσι, παρά το γεγονός ότι έχει εξασφαλίσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία για το κόμμα του, με την υπόσχεση να φέρει σταθερότητα στην Τουρκία, ο Ερντογάν κατέληξε να κλιμακώσει τον πόλεμο εναντίον των Κούρδων, τον οποίο ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Από τις 16 Αυγούστου έχουν επιβληθεί 52 αορίστου χρόνου εικοσιτετράωρες απαγορεύσεις κυκλοφορίας σε 17 επαρχίες και 7 πόλεις, οι οποίες επηρέασαν συνολικά 1,3 εκατομμύρια κατοίκους περίπου. Έχουν επίσης αναφερθεί πολλές περιπτώσεις θανάτων αμάχων, καθώς και επιχειρήσεις που έγιναν αδιακρίτως εναντίον του κουρδικού πληθυσμού από την εποχή εκείνη”.
"Μία από τις πιο σημαντικές υποθέσεις που αναφέρθηκαν", σημειώνει ο αρθρογράφος, "η οποία είναι ίσως και το πιο σημαντικό παράδειγμα της πολιτικής καταστολής των Κούρδων - είναι η αυθαίρετη καθαίρεση της αντιδημάρχου της πόλης Τσιζρέ, Λεϊλα Ιμρέτ, τον Σεπτέμβριο, από την κυβέρνηση Ερντογάν, παρά το γεγονός ότι είχε εκλεγεί από το 83% των ψηφοφόρων το 2014. Η Ιμρέτ όχι μόνο καθαιρέθηκε, αλλά και τέθηκε υπό κράτηση επειδή προειδοποίησε για τον κίνδυνο εμφυλίου πολέμου στην Τουρκία λόγω της βάρβαρης πολιτικής του καθεστώτος Ερντογάν”.
Επίσης, αν και σύμφωνα με δημοσιεύματα αφέθηκε ελεύθερη μετά από ελάχιστο διάστημα, έχει γίνει άφαντη από τις 16 Δεκεμβρίου 2015, όταν εμφανίστηκε το τελευταίο μήνυμα της στο διαδίκτυο, με το οποίο ενημέρωνε τους αναγνώστες για το βομβαρδισμό του σπιτιού της από τον τουρκικό στρατό”.
Καταλήγοντας, ο αναλυτής προειδοποιεί ότι “αντί να αντιστρέψουν την υποστήριξη υπέρ του ΡΚΚ και του κουρδικού εθνικισμού, οι προσπάθειες της τουρκικής κυβέρνησης είχαν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα. Αυτό συμβαίνει επειδή το καθεστώς Ερντογάν δεν είναι, ούτε κατά διάνοια, διατεθειμένο να φιλοξενήσει πολιτικά τους Κούρδους εντός του συνταγματικού πλαισίου της Τουρκίας”.
Με αυτό το σκεπτικό, ο Ερντογάν, ακουμπώντας στους παλιούς εθνικιστές εχθρούς του, επεχείρησε να φουντώσει τον τουρκικό εθνικισμό, ξεκινώντας έναν εικονικό εμφύλιο πόλεμο κατά των Κούρδων και των αριστερών δυνάμεων της Τουρκίας. Στην πραγματικότητα, η προσπάθειά του αυτή ήταν και εξακολουθεί να είναι απλά ένα μέσο αποκλεισμού των Κούρδων από όλες τις συνταγματικές διαδικασίες, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος και να διευκολυνθεί το καθεστώς Ερντογάν στην υιοθέτηση ενός νέου συνταγματικού πλαισίου.
Σε τελική ανάλυση, η πολιτική της μισαλλοδοξίας της τουρκικής ηγεσίας είναι πιθανόν να μετατραπεί σε κοινωνική δυσανεξία, η οποία στο προσεχές διάστημα μπορεί κυριολεκτικά να οδηγήσει την Τουρκία στα πρόθυρα ενός κανονικού εμφύλιου πολέμου, και να την ευθυγραμμίσει με το Ιράκ και τη Συρία. Απουσία ενός περιεκτικού συνταγματικού πλαισίου, οι εντατικές προσπάθειες του Ερντογάν να επικεντρώσει όλο και περισσότερες εξουσίες στο πρόσωπο του προέδρου είναι βέβαιο ότι θα αποδειχθεί ότι είναι μια συνταγή για καταστροφή και όχι για σταθερότητα”, καταλήγει ο αρθρογράφος.
ΠΗΓΗ
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου