Σάββας Καλεντερίδης |
Καταρχάς, αυτό που πρέπει να προβληματίσει το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας είναι το γεγονός ότι ανέχθηκε και ανέχεται μια κυβέρνηση που έχει στις τάξεις της αρκετούς αρνητές της Γενοκτονίας, ένας από τους οποίους είναι ο υπουργός Παιδείας, χωρίς πτυχίο ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος, Νίκος Φίλης. Από εκείνους που δεν αποκαλύπτουν δημόσια τις θέσεις τους για τη Γενοκτονία είναι η αναπληρώτρια υπουργός στο ίδιο υπουργείο, Σία Αναγνωστοπούλου, η οποία όμως εξαίρεσε τη Γενοκτονία από τα βιβλία Ιστορίας, χωρίς ποτέ να δώσει πειστικές εξηγήσεις.
Το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει στις τάξεις της αυτούς τους δύο υπουργούς την καθιστά συνυπεύθυνη και θα μπορούσε να πει κανείς ότι πρόκειται για την πρώτη κυβέρνηση αρνητών της Γενοκτονίας από τότε που αναγνωρίστηκε ομοφώνως από τη Βουλή των Ελλήνων (1994).
Οσον αφορά τις ομιλίες στην ειδική συνεδρίαση της Βουλής, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, καθότι δεν είχα χρόνο να παρακολουθήσω την ομιλία του, ο υφυπουργός Εξωτερικών δεν ανέφερε ούτε μια λέξη για την Τουρκία και τους Τούρκους, ενώ μάλλον μπέρδεψε την ιδιότητά του με κάποια άλλη, αφού μίλησε ως μέλος κάποιας ΜΚΟ και όχι ως υπουργός που εκπροσωπεί την ελληνική κυβέρνηση.
Συγκεκριμένα, ο κ. Αμανατίδης φέρεται ότι είπε:
«Το δύσκολο έργο του τερματισμού της μη αποδοχής της ιστορικής αλήθειας από τη γείτονα χώρα, η οποία θα πρέπει αναμφισβήτητα να συμπορευτεί με τη συγχώρεση, θα πρέπει να αναλάβουν οι ίδιες οι κοινωνίες σε απευθείας γόνιμο και εποικοδομητικό διάλογο, ώστε μια τέτοια ειλικρινής προσέγγιση να αποκλείσει το ενδεχόμενο να επαναληφθούν παρόμοιες αποτρόπαιες πράξεις οπουδήποτε στον κόσμο. Ο διάλογος αυτός, σε συνδυασμό με την αναγνώριση και εξάλειψη του ταμπού για την Ποντιακή Γενοκτονία, θα οδηγήσει στην αυγή μιας νέας εποχής».
Δηλαδή απέφυγε να καλέσει απευθείας την Τουρκία να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία, φοβούμενος ποιος ξέρει τι ή υπακούοντας ποιος ξέρει σε ποιων τις οδηγίες.
Οσον αφορά τις ομιλίες άλλων βουλευτών της συγκυβέρνησης, κοινό χαρακτηριστικό τους ήταν η υποκρισία, αφού από τη μία μιλούσαν για τη Γενοκτονία και από την άλλη ανέχονται και στηρίζουν μήνες τώρα μια κυβέρνηση που έχει στις τάξεις της έναν δημόσιο αρνητή και αρκετούς κρυφούς και δόλιους αρνητές της Γενοκτονίας.
Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.
Η Γενοκτονία και η ιερή υπόθεση της διεθνοποίησης του ζητήματος αυτού είναι η τελευταία ελπίδα για να ανακτήσει η Ελλάδα την αξιοπρέπειά της και να δείξει ότι είναι αποφασισμένη να μην ανεχθεί άλλες παρόμοιες πράξεις τώρα και στο μέλλον.
Και πρόκειται για την πιο προοδευτική ιδέα που υπάρχει αυτήν τη στιγμή στην πατρίδα μας, την οποία, αν υπηρετήσουμε όλοι οι Ελληνες, ανεξαρτήτως καταγωγής και ιδεολογίας, πέραν του ότι θα δικαιώσουμε τους αδικοχαμένους νεκρούς μας, θα κατορθώσουμε να αναχαιτίσουμε την τουρκική επιθετικότητα, και μάλιστα χωρίς εξοπλισμούς και τις μίζες που αυτοί συνεπάγονται.
Αν σύσσωμη η ελληνική κοινωνία δείξει την αποφασιστικότητά της, ότι δεν πρόκειται να ανεχθεί αρνητές όχι μόνο στην κυβέρνηση αλλά και στον πολιτικό στίβο γενικότερα, και αν, συνεπακόλουθα, οι ελληνικές κυβερνήσεις και το εθνικό δυναμικό υποστηρίξουν μια στρατηγική διεθνοποίησης, που θα φέρει αλυσίδα αναγνωρίσεων από ξένα Κοινοβούλια, αν δημιουργηθεί σταδιακά ένας κλοιός αναγνωρίσεων γύρω από την Τουρκία, τότε οι κυβερνήσεις της Αγκυρας θα υποχρεωθούν να περάσουν από την επίθεση, που είναι τώρα, στην άμυνα και στην απολογία, και μια απολογούμενη Τουρκία δεν μπορεί να ακολουθήσει, με την ευχέρεια που το κάνει τώρα, μια επιθετική και επεκτατική πολιτική στην Κύπρο, στο Αιγαίο και τη Θράκη.
Πέραν της ηθικής υποχρέωσης προς τα θύματα και την ίδια την Ιστορία, αυτή είναι η πολιτική και, αν θέλετε, η γεωπολιτική πεμπτουσία της Γενοκτονίας, που αδυνατούν ή δεν θέλουν να αντιληφθούν Φίλης και Σία...
Καιρός να τους εξοβελίσουμε από το πολιτικό μας σύστημα όλους αυτούς, αδέλφια, αρκεί να αντιληφθούμε τη δύναμη που μας δίνουν το δίκαιο, η αλήθεια και η πίστη ότι με τον τρόπο αυτόν βοηθάμε την προσφιλή μας πατρίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου