Οι τηλεοπτικές άδειες, η κυβέρνηση και το ανίκανο πολιτικό σύστημα
Μπορεί αυτό που ήταν σε εξέλιξη δεκαετίες τώρα, με δυο τρεις εκδότες να επιβιώνουν κυριολεκτικά σαν τις κατσαρίδες σε παγκόσμιους πολέμους, κατοχές, πραξικοπήματα και να παίζουν την τύχη της χώρας στα δάχτυλά τους, ανεβοκατεβάζοντας κυβερνήσεις, να είχε χαρακτηριστικά τραγωδίας, όμως αυτό που είναι σε εξέλιξη με την ιστορία των αδειών τηλεοπτικών σταθμών
αλλά και με την παρουσία του εκπροσώπου της «Αυγής» στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής εξελίσσεται σε ιλαροτραγωδία ή, για την ακρίβεια, σε φαρσοκωμωδία.
Πηγή: "δημοκρατία"
αλλά και με την παρουσία του εκπροσώπου της «Αυγής» στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής εξελίσσεται σε ιλαροτραγωδία ή, για την ακρίβεια, σε φαρσοκωμωδία.
Τα περί αντισυνταγματικότητας τα αφήνουμε στους καθηγητές Συνταγματικού Δικαίου. Επίσης, τα περί δημόσιου αγαθού που είναι οι συχνότητες δεν τα θίγουμε καν, γιατί πλέον οι τηλεοπτικοί σταθμοί δεν εκπέμπουν στο φάσμα των συχνοτήτων, αλλά από ηλεκτρονικές πλατφόρμες, που δεν είναι δημόσιο αγαθό.
Αρα για το ποιος θα έχει τηλεοπτικό σταθμό και ποιος όχι θα μπορούσε να ισχύσει περίπου η ίδια διαδικασία και το ίδιο πλαίσιο με το ποιος εκδίδει μια εφημερίδα.
Και η απάντηση είναι απλή.
Αυτός που έχει τις οικονομικές και τις πρακτικές δυνατότητες να κυκλοφορεί μια εφημερίδα, τηρώντας τους νόμους του κράτους και τους κανόνες της αγοράς, έχει και τη δυνατότητα να δημιουργήσει έναν τηλεοπτικό σταθμό, να πληρώσει στον πάροχο του ψηφιακού σήματος και να τον λειτουργήσει, εξασφαλίζοντας τη βιωσιμότητά του με όρους υγιούς ανταγωνισμού στην ελεύθερη τηλεοπτική αγορά.
Τελεία και παύλα.
Από κει και μετά έρχονται οι εποπτικές Αρχές του κράτους και ελέγχουν αν ο τηλεοπτικός σταθμός λειτουργεί με βάση το θεσμικό πλαίσιο που έχει ορίσει το κράτος.
Αν υπάρχουν μαύρο χρήμα, ξένες επιρροές και θαλασσοδάνεια, να επέμβουν οι αρμόδιες Αρχές και να λύσουν το πρόβλημα.
Αυτό λέει η απλή λογική.
Ομως, από τη μια πλευρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση επιχείρησε να φέρει τη συγκεκριμένη ρύθμιση, που προκαλεί περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει, και από την άλλη δύο επιχειρηματίες μπαίνουν σε μια επιχειρηματική περιπέτεια, δείχνοντας ότι είναι αποφασισμένοι να ξοδέψουν πολύ περισσότερα από 100.000.000 ο καθένας, χωρίς να υπάρχει προοπτική να πάρουν πίσω αυτά τα λεφτά στον αιώνα τον άπαντα, κάτι δείχνει. Οσον αφορά την κυβέρνηση, δείχνει ότι ακριβώς επειδή νιώθει αδύναμη απέναντι στην κοινή γνώμη και στους ψηφοφόρους λόγω της συγκεκριμένης ποιότητας του πολιτικού έργου της αισθάνεται την ανάγκη να αποκτήσει τα δικά της «βάθρα» ή εργαλεία ελέγχου στον τομέα της ενημέρωσης, για να καλύψει αυτό το κενό πολιτικής.
Οσον αφορά δε τους επιχειρηματίες που φέρεται ότι είναι αποφασισμένοι να πετάξουν τα λεφτά τους, μπορούμε να πούμε ότι οι δύο που διαθέτουν ήδη τηλεοπτικούς σταθμούς έβαλαν ο ένας 42.000.000 και ο άλλος 75.000.000 ευρώ, για να μη χάσουν πολλαπλάσια από την παύση λειτουργίας των υφιστάμενων σταθμών, για τους οποίους έχουν ξοδέψει ήδη εκατοντάδες εκατομμύρια. Ομως, μπορεί κανείς να εξηγήσει στους Ελληνες πολίτες γιατί οι άλλοι δύο είναι διατεθειμένοι να ξοδέψουν 150.000.000 ευρώ ο καθένας σε μια επένδυση, που είναι προφανές ότι είναι ζημιογόνα;
Ποιους σκοπούς θέλει να εξυπηρετήσει ο κ. Καλογρίτσας, ο οποίος, ενώ είχε αδυναμία να εκδώσει εγγυητική επιστολή 3.000.000 ευρώ, την παρέδωσε στις 15.40, εκπρόθεσμα κατά 40 λεπτά λένε οι ανταγωνιστές του, έπειτα από λίγες ώρες απέκτησε τη δυνατότητα να «χτυπήσει» την άδεια για 54.000.000 ευρώ;
Ποιους σκοπούς θέλει να εξυπηρετήσει ο κ. Μαρινάκης, ο οποίος έδωσε 73.000.000 ευρώ μόνο για την άδεια μόλις μία βδομάδα πριν παραπεμφθεί για τέσσερα κακουργήματα από τον εισαγγελέα;
Τα πράγματα είναι απλά.
Η Ελλάδα έχει ένα πολιτικό σύστημα το οποίο δεν παράγει πολιτική και χρειάζεται υποκατάστατα για να στέκεται στα πόδια του. Και ένα από αυτά είναι η τηλεόραση, το επίπεδο της οποίας στην Ελλάδα δείχνει η επέλαση των τουρκικών τηλεοπτικών σειρών τα προηγούμενα χρόνια.
Ενα πολιτικό σύστημα ανίκανο να παράγει πολιτική, ένας χώρος διανοουμένων, καλλιτεχνών και δημοσιογράφων απολύτως ψεύτικος, ανίκανος και διεφθαρμένος, βουτηγμένος στη χρυσόσκονη της αριστεροσύνης, που ήταν το πιο ασφαλές διαβατήριο για να κάνει κανείς… καριέρα για δεκαετίες, και ένας λαός αποπροσανατολισμένος, δια-πλασμένος κατ’ εικόναν και και καθ’ ομοίωσιν των παραπάνω...
Αυτή είναι η Ελλάδα.
Με πολιτικούς που δεν μπορούν να μοιράσουν δύο γαϊδάρων άχυρα.
Πόσο αδικούμε τα συμπαθή τετράποδα, που τόσα τους χρωστάμε εμείς οι Ελληνες...
Πηγή: "δημοκρατία"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου