Μια τέτοια καταστροφή μπορεί να προέλθει από την εξωτερική και αμυντική πολιτική των νεοσυντηρητικών, φιλοσιωνιστικών, εγκεφάλων (όπως η Χίλλαρυ Κλίντον) και την απερίσκεπτα επιθετική και καθόλου απαραίτητη επίδειξη ισχύος στα σύνορα της Ρωσίας.
Μπορεί, όμως, να συμβεί και από ένα λάθος στα ηλεκτρονικά συστήματα εγκαίρου αναγνωρίσεως.
Ως πρώην υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ από το 1994 έως το 1997, ο Πέρρυ ήταν από τους γνωρίζοντες “από τα μέσα” τα μυστικά των πυρηνικών όπλων. Όπως ο ίδιος αποκαλύπτει, από τύχη και μόνο ο κόσμος έχει αποφύγει έναν παγκόσμιο πόλεμο, γι' αυτό τα πυρηνικά, αντί να ενισχύουν την ασφάλειά μας, “τώρα την θέτουν σε κίνδυνο”. Η Κρίση των Πυραύλων της Κούβας το 1962 έχει παρουσιαστεί σαν μια επικίνδυνη αντιπαράθεση που επιλύθηκε με νηφάλια διπλωματία.
Στην πραγματικότητα, ο πυρηνικός Αρμαγεδδώνας αποτράπηκε χάρη σε έναν άνθρωπο, τον Ρώσσο διοικητή υποβρυχίων Βασίλι Αρχίπωφ, ο οποίος ανακάλεσε την εντολή πλήγματος με πυρηνική τορπίλλη κατά αμερικανικού αντιτορπιλλικού (We May Be at a Greater Risk of Nuclear Catastrophe Than During the Cold War).
Υπήρξαν πολυάριθμα τέτοια περιστατικά που έφεραν τον κόσμο στα πρόθυρα της καταστροφής.
Αναλύοντας την σημερινή διεθνή κατάσταση ο Νόαμ Τσόμσκυ, στο τελευταίο του βιβλίο Who Rules the World (Μάϊος 2016), υπενθυμίζει την τελευταία φορά που το Ρολόϊ της Αποκάλυψης έφθασε λίγο πριν τα μεσάνυχτα.
Ήταν το 1983, επί Ρήγκαν κατά την φάση της διεξαγωγής της Άσκησης “Ικανός Τοξότης” (Able Archer) από το ΝΑΤΟ.
“Οι ασκήσεις αυτές προσομοίωναν επιθέσεις στην Σοβιετική Ένωση για να δοκιμάσουν τα αμυντικά τους συστήματα. Ρωσικά έγγραφα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα αποκαλύπτουν ότι οι Ρώσσοι ανησυχούσαν βαθιά από τις επιχειρήσεις αυτές και προετοιμαζόντουσαν να αντιδράσουν, πράγμα που θα σήμαινε μόνο ένα πράγμα: Το Τέλος”.
Η αποφασιστική στάση ενός άγνωστου τότε Ρώσσου αξιωματικού, του Στανισλάβ Πετρώφ, να μην μεταδώσει στους ανωτέρους του την λάθος ένδειξη των αυτόματων συστημάτων ανίχνευσης ότι η ΕΣΣΔ βρισκόταν υπό πυραυλική επίθεση, έσωσε τότε τον κόσμο. Έτσι, ο Πετρώφ πήρε την θέση του στην ιστορία δίπλα στον Βασίλι Αρχίπωφ.
Μια πρόσφατη μελέτη ειδικών ανακάλυψε δεκάδες λάθος συναγερμούς κάθε χρόνο κατά την περίοδο που διερεύνησε, δηλαδή από το 1977 μέχρι το 1983. Και ο συντάκτης της μελέτης, Seth Baum, συνοψίζει λέγοντας: “Ο πυρηνικός πόλεμος είναι ο μαύρος κύκνος που δεν μπορούμε ποτέ να δούμε, εκτός από εκείνη την σύντομη στιγμή που μας σκοτώνει. Όσο δεν τον αποτρέπουμε, τόσο κινδυνεύουμε. Τώρα είναι ο καιρός να αντιμετωπίσουμε την απειλή, γιατί τώρα είμαστε ακόμα ζωντανοί”.
Ο ειδικός σε θέματα πυρηνικής ασφάλειας Bruce Blair αναφέρει ότι “οι ΗΠΑ έφθασαν πολύ κοντά σε απόφαση για στρατηγική εκτόξευση από τον πρόεδρο το 1979, όταν καταχωρήθηκε ακούσια στο πραγματικό δίκτυο έγκαιρης προειδοποίησης ...μια εκπαιδευτική μαγνητοταινία της NORAD που απεικόνιζε ένα πλήρους κλίμακας σοβιετικό στρατηγικό πλήγμα. Τηλεφώνησαν στον τότε σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι δύο φορές μέσα στην νύχτα και του είπαν ότι οι ΗΠΑ δέχονταν επίθεση και, λίγο πριν αυτός σηκώσει το τηλέφωνο για να πείσει τον πρόεδρο Κάρτερ να δώσει εντολή για πυραυλική απάντηση πλήρους κλίμακας, τον κάλεσαν για τρίτη φορά και του είπαν ότι επρόκειτο για λάθος συναγερμό”.
Αυτό το παράδειγμα, που έγινε γνωστό πολύ πρόσφατα, φέρνει στο μυαλό ένα άλλο κρίσιμο περιστατικό του 1995, όταν η τροχιά ενός αμερικανο-νορβηγικού πυραύλου, που μετέφερε επιστημονικό εξοπλισμό, φάνηκε ότι έμοιαζε με την πορεία πυρηνικού πυραύλου. Αυτό ανησύχησε τους Ρώσσους που ειδοποίησαν αμέσως τον τότε πρόεδρο Γιέλτσιν, ο οποίος έπρεπε να αποφασίσει για το αν θα διέτασσε πυρηνική απάντηση. Ευτυχώς, ο απρόβλεπτος αυτός μεθύστακας δεν το αποφάσισε ποτέ.
Αυτός είναι ο κόσμος μέσα στον οποίο ζούσαμε και συνεχίζουμε να ζούμε μέχρι σήμερα, αλλά οι φόβοι είναι απολύτως πραγματικοί για το αν θα είναι και αύριο!
Έχουν περάσει 71 χρόνια από τότε που οι ατομικές βόμβες κατέστρεψαν την Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Το ότι δεν υπάρχουν σαφείς “κόκκινες γραμμές” κάνει την κατάσταση σήμερα πολύ επικίνδυνη.
Η διαφορά δύναμης μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας είναι τόσο μεγάλη -μια “κολοσσιαία ασυμμετρία”, σύμφωνα με τον Dimitri Trenin, επικεφαλής του Carnegie Center της Μόσχας- ώστε οι Ρώσσοι, αναγκαστικά, εγκατέλειψαν το δόγμα της “μη πρώτης χρήσης” στην δέσμευση κατά της χρήσης πυρηνικών όπλων. Είπαν ότι θα εξετάσουν το ενδεχόμενοχρήσης μικρών τακτικών πυρηνικών όπλων, αν απειληθεί από το ΝΑΤΟ “η ίδια η ύπαρξη του κράτους” τους.
Μετά το πρόσφατο τεράστιας έκτασης παίγνιο πολέμου του ΝΑΤΟ, όπου προσομοιώθηκε πόλεμος με την Ρωσία, το αυξημένο επίπεδο ετοιμότητας των στρατευμάτων και η στρατιωτική παρουσία στα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης “αντανακλά ένα νέο και επικίνδυνο στρατηγικό δόγμα στην Ουάσιγκτον”, έγραψε ο Michael T. Klare στο The Nation. Και, επιπλέον, υπάρχει το ζήτημα των “αυτοεκπληρούμενων προφητειών”, προσθέτει ο Klare (NATO Has a Very Peculiar Way of Showing It Doesn't Want New Cold War).
Προετοιμάζοντας δηλαδή έναν πόλεμο με την Ρωσία, βάζεις σε κίνηση δυνάμεις που μπορεί, τελικά, να επιτύχουν ακριβώς αυτό το αποτέλεσμα. Η ίδια η Ρωσία έχει καταδικάσει τις κινήσεις του ΝΑΤΟ ότι αντανακλούν “αντιρωσική υστερία”.
Αφού είχαν “εξαφανιστεί από τα ραντάρ” για πολλά χρόνια τα πυρηνικά, είναι πάλι εδώ, και η απόφαση των ΗΠΑ να εκσυγχρονίσει το πυρηνικό της οπλοστάσιο έχει πυροδοτήσει ένα πυρηνικό αγώνα δρόμου με την Ρωσία και την Κίνα.
Και μόνο η ύπαρξη των πυρηνικών όπλων σημαίνει το τέλος της ύπαρξης της ζωής στην γη. Είναι κάτι που θα συμβεί αργά ή γρήγορα...
Αυτό επιδιώκουν τώρα, όμως, η Ουάσιγκτον και οι υποτελείς νατοϊκοί σύμμαχοί της αυξάνοντας την ένταση μεταξύ των πυρηνικών δυνάμεων.
Με πληροφορίες από το Foreign Policy Journal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου