ΚΟΜΠΑΝΙ: Όταν οι Αναρχικοί αγωνίζονται για ΠΑΤΡΙΔΑ κι ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ... δεν είναι όργανα του Σόρος και της ροζ "αριστεράς"!

Tweet

ΣΧΟΛΙΑ                                   

ΚΟΜΠΑΝΙ:  Όταν οι Αναρχικοί αγωνίζονται για ΠΑΤΡΙΔΑ κι ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ... δεν είναι όργανα του Σόρος και της ροζ "αριστεράς"! 

Κούρδοι Αναρχικοί: «Είμαστε η ανθρώπινη ασπίδα που φρουρεί την Κομπάνι»!

Κούρδοι αναρχικοί, μέλη της Αναρχικής Επαναστατικής Δράσης(DAF), σε ανακοίνωσή τους που δημοσίευσαν την Πέμπτη, περιγράφουν την κατάσταση που βιώνουν στην... περιοχή γύρω από την Κομπάνι.

Είναι η 24η μέρα των επιθέσεων του Ισλαμικού Κράτους στην Κομπάνι. Οι Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG) μάχονται στα χωριά που βρίσκονται κατά μήκος των συνόρων και προσπαθούν να προστατέψουν την Κομπάνι. Όλοι όσοι ζουν στην περιοχή έχουν ξεσηκωθεί για να μην αφήσουν την πόλη να πέσει.
Είμαστε η ανθρώπινη ασπίδα που φρουρεί το χωριό Μποιντί, δυτικά της Κομπάνι. Τις τελευταίες 2 μέρες οι εκρήξεις και ο θόρυβος της μάχης έχει μεγαλώσει στο κέντρο και τα περίχωρα της Κομπάνι. Στη διάρκεια των συγκρούσεων αυτών, στρατιωτικές δυνάμεις εντείνουν τις επιθέσεις τους στις ανθρώπινες ασπίδες που περιφρουρούν τα χωριά των συνόρων. Τούρκοι στρατιώτες επιτίθενται με δακρυγόνα σε όσους πλησιάζουν τα σύνορα από τις 2 πλευρές, συμπεριλαμβανομένου και του χωριού στο οποίο βρισκόμαστε, το οποίο δέχτηκε επίθεση την Τρίτη. Οι στρατιώτες κάποιες φορές χρησιμοποιούν και σφαίρες και τραυματίζουν τον κόσμο.

Οι επιθέσεις αυτές στα συνοριακά χωριά δείχνουν ότι έχουν επιτρέψει τη διέλευση από τα σύνορα δυνάμεων του Ισλαμικού Κράτους. Είναι πλέον ξεκάθαρη η στήριξη της Τουρκίας στο Ισλαμικό Κράτος. Σήμερα μάθαμε ότι σκοτώθηκε από τις Μονάδες Προστασίας του Λαού ένας από τους ηγέτες του Ισλαμικού Κράτους που ηγούνταν της επίθεσης στην Κομπάνι. Ανακοινώθηκε ότι οι Μονάδες Προστασίας του Λαού, σε μια τακτική κίνηση, άδειασαν τους δρόμους της Κομπάνι και έστησαν ενέδρα σε δυνάμεις του Ισλαμικού Κράτους, εξουδετερώνοντας τους.
Όλοι είναι πολύ αναστατωμένοι από αυτά που ακούγονται. Ένα από αυτά τα θέματα είναι ο φόβος του Ισλαμικού Κράτους για τις γυναίκες αντάρτισσες. Το Ισλαμικό Κράτος συμβολίζει το κράτος, τον τρόμο, τη σφαγή και την πατριαρχία. Λόγω της πεποίθησής τους, ότι δεν μπορούν να αποκαλεστούν «μάρτυρες», αν σκοτωθούν από γυναίκα αντάρτισσα, αγωνίστρια των Μονάδων Προστασίας του Λαού, οι τζιχαντιστές φοβούνται. Και φοβούνται, γιατί όταν έρχονται αντιμέτωποι με αγωνίστριες των Μονάδων Προστασίας του Λαού, αυτές οι γυναίκες δεν δείχνουν κανένα έλεος. Απαιτούν την ελευθερία ενάντια στην πατριαρχία και αυτό είναι αποτέλεσμα του αγώνα των Μονάδων Προστασίας του Λαού.
Η εξέγερση στο Κουρδιστάν και σε άλλες πόλεις, τις τελευταίες δύο μέρες, μας κάνει να αντιλαμβανόμαστε την δύναμη των ανθρώπων όταν είναι οργανωμένοι. Αυτές οι εξεγέρσεις αυξάνουν την εμπιστοσύνη στην επανάσταση για τον καθένα στην Κομπάνι, στα χωριά στα σύνορα της Κομπάνι και σε όλη την Ρόζαβα (Rojava), κουρδική περιοχή της Συρίας. Κάθε φορά που ένα από τα αδέρφια μας σκοτώνεται, παρόλο που νιώθουμε θλίψη, ο θυμός και η δύναμη ενισχύονται. Τα πόδια μας θα χτυπήσουν τόσο δυνατά που θα ανοίξει η γη. Η θλίψη μας μεταμορφώνεται σε θυμό γρήγορα και μας δίνει τρομακτική δύναμη.

"tribune"

► Zητούμε συγγνώμη από τον αγωνιζόμενο Συριακό λαό που στάθηκε πάντα στο πλευρό του Ελληνικού λαού…

- Δεν χαριζόμαστε σε κανέναν! Συνεχίζει να στηρίζει τους NATOϊκούς τρομοκράτες ο ΣΥΡΙΖΑ;

Οι δοσάδες ...

Tweet

ΑΠΟΨΕΙΣ

Οι δοσάδες ...

     ''Δοσάς'' στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο και στην πραγματικότητα της τότε κοινωνίας, ήταν ο υπάλληλος του καταστήματος που πέρναγε κάθε μήνα απ' τα νοικοκυριά για να εισπράξει την δόση για το ψυγείο ή το ραδιόφωνο ή τον καναπέ, που είχαν αγοραστεί με γραμμάτια.

     Στην σύγχρονη πραγματικότητα δοσάδες είναι η κυβέρνηση-υπάλληλος της τρόϊκας,
     ..που θα μας κάνουν λέει το χατήρι να μας εξασφαλίσουν μετά από ''σκληρή μάχη'' με τους τοκογλύφους την δυνατότητα 100 δόσεων για τα (πλαστά) χρέη μας προς το δημόσιο!

     Το χειρότερο όμως είναι ότι φτάσαμε στο σημείο, εμείς, να θεωρούμε αυτό επιτυχία και ανακούφιση!
     Ανακούφιση, που αφού κόψανε κατά 30 και 40% τα έσοδα σε μισθωτούς και συνταξιούχους, κατά 80% στους ελεύθερους επαγγελματίες και μικροεπιχειρηματίες, και κατά 100% για τους επιχειρηματίες των 200.000 λουκέτων και για τους 2.000.000 των ανέργων,
     ..που αφού παράλληλα αυξήσανε 40, 50 έως και πάνω από 100%, για ορισμένες περιπτώσεις,τους φόρους,
     ..αφού εφεύρανε νέους φόρους, χαράτσια, ''ειδικές εισφορές'' και δυσθεώρητα πρόστιμα,
     ..και μας κατέστησαν όλους ΔΟΛΙΩΣ χρεοφειλέτες του Δημοσίου, με πλασματικές χρεώσεις αντισυνταγματικών νόμων,
     ..τώρα μας πουλάνε και υποχρέωση 100 δόσεων!

     Κι εμείς οι ραγιάδες είμαστε έτοιμοι να πανηγυρίσουμε! Και να ανακουφιστούμε!
     Γιατί να πανηγυρίσουμε, ω εγκάθετοι δοσατζήδες;

     Πλήρωσε κανείς από την λίστα Λαγκάρντ τους διαφυγόντες φόρους;
     Πλήρωσε κάποια εταιρεία πετρελαιοειδών τα εκατοντάδες εκατομμύρια των ευρώ των προστίμων για λαθρεμπόριο καυσίμων;
     Τα κοντά 300 εκατομύρια ευρώ που καταχράστηκαν οι ιδιωτικές εταιρείες παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, πληρώθηκαν;
     Τα 500 εκατομμύρια ΦΠΑ που εισέπραξε η Hochtief του ''Ελ.Βενιζέλος'', αποδόθηκαν στο Δημόσιο;
     Τα 270 εκατομμύρια θαλασσοδανείων του Μεγάρου Μουσικής του μεγαλοπρεπούς νταβατζήΔΟΛ, που μετακυλίθηκαν στο κράτος, σε πόσες δόσεις θα πληρωθούν; Και από ποιούς;
     Τα δάνεια των πάνω από 250 εκατομμυρίων ευρώ των ''εθνικών εργολάβων'' μηντιαρχών, που χαρίστηκαν από τις τράπεζες, ποιός θα τα πληρώσει,
     ..τώρα που οι τράπεζες για να ξανα-ματα-διασωθούν χρειάζονται άλλα 5 δις με εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου, και με υπογραφές νέου μνημονίου,
     ..μνημονίου που πάλι η κοινωνία θα το πληρώσει;

     Εμείς γιατί να χαρούμε, ω ραγιάδες;
     Πλήρωσε κανείς απ' τους παραπάνω απατεώνες, έστω και σε 1000 δόσεις; Σε 2000 δόσεις;
     Εμείς γιατί να θεωρούμε πως ανακουφιζόμαστε;
     Και γιατί να πληρώσουμε;

     Αν δεν αρχίσουν να πληρώνουν πρώτοι όλες αυτές οι βδέλλες, δεν έχουμε καμία ηθική υποχρέωση πληρωμής, όχι σε 100, αλλά ούτε σε 1100 δόσεις!
     Και ακόμα περισσότερο, δεν έχουμε καμία λογική βάση για να αισθανόμαστε την παραμικρή υποχρέωση στους δωσίλογους που μας έφεραν σ' αυτήν την κατάσταση!

     Αυτοί πρέπει να πληρώσουν!
     Και όχι μόνον σε χρήμα..
     Ούτε σε κάποιες δόσεις!
     Ισόβια!.. 

    

Tweet

Χουριέτ: Ποιοι συγκρούονται στους δρόμους της Τουρκίας

Οι φλόγες της καταστροφής την οποία επέφερε το Ισλαμικό Κράτος άρχισαν να καίνε και τα σπίτια του γείτονα: της Τουρκίας. Σε άρθρο του στην εφημερίδα Χουριέτ ο πολιτικός αναλυτής Μουράτ Γιετκίν διακρίνει τέσσερις «δρώντες», όπως τους αποκαλεί, στις αιματηρές ταραχές που συγκλονίζουν τη χώρα, ιδίως τις περιοχές γύρω από το Ντιγιαρμπακίρ, στη νοτιοανατολική Τουρκία, όπου κατοικούν εκατομμύρια Κούρδοι.

Κούρδοι, οπαδοί του HDP και του ΡΚΚ

Είναι οι υποστηρικτές του «κουρδικού ζητήματος», προερχόμενοι κυρίως από το νόμιμο Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα (HDP) και το εκτός νόμου Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK). Και τα δύο κόμματα έχουν παραπλήσιες πολιτικές αρχές και απαιτούν να αναλάβει στρατιωτική δράση η τουρκική κυβέρνηση στο Κομπανί κατά των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους.

Οπαδοί του Ερντογάν και της κυβέρνησης

Είναι οι υποστηρικτές του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKΡ). Πιστεύουν ότι το PKK εκμεταλλεύεται την πολιορκία του Κομπανί για να εκβιάσει την κυβέρνηση και τον πρόεδρο Ερντογάν κατά την (συνεχιζόμενη) ειρηνευτική διαδικασία ανάμεσα στο τουρκικό κράτος και το ΡΚΚ.

Ισλαμιστές της κουρδικής (σουνιτικής) Χεζμπολάχ

Είναι οι υποστηρικτές του Κόμματος Hüda-Par, το οποίο αποτελεί τη νόμιμη βιτρίνα της ακραίας ισλαμιστικής οργάνωσης «Χεζμπολάχ», η βάση της οποίας όμως είναι Κούρδοι σουνίτες κι όχι 'Αραβες σιίτες όπως συμβαίνει με την (σσ: απλή συνωνυμία...) «Χεζμπολάχ» του Λιβάνου. Πολλές δολοφονίες σημειώθηκαν όταν οπαδοί του PKK, σύμφωνα με μάρτυρες, έκαναν έφοδο στα κεντρικά γραφεία του Huda-Par στο Ντιγιαρμπακίρ.

  

Τα σώματα ασφαλείας και ο στρατός

Οι εικόνες των διαδηλωτών που έκαιγαν τουρκικές σημαίες και πετούσαν βόμβες μολότοφ σε αγάλματα του ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας Κεμάλ Ατατούρκ - πυροδοτώντας προφανή αντανακλαστικά σε ένα θέμα ταμπού -, προκάλεσαν την αντίδραση όλων των κομμάτων, καθώς και των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, οι οποίες ανήρτησαν σχετική ανακοίνωση στην επίσημη ιστοσελίδα τους.

Οπως τονίζει ο αρθρογράφος της Χουριέτ, «ο πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλουσυγκάλεσε ειδική σύσκεψη για την αντιμετώπιση της κατάστασης, με τη συμμετοχή υψηλόβαθμων στρατιωτικών, διπλωματών και αξιωματούχων των μυστικών υπηρεσιών, ώστε να λάβει νέα μέτρα και να συζητήσει με το  ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς τον βαθμό συμμετοχής της Τουρκίας στον αγώνα κατά του Ισλαμικού Κράτους».

Ας σημειωθεί ότι η φιλοπόλεμη ρητορεία κλιμακώνεται στην Τουρκία. Μόνο το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, το κόμμα που ίδρυσε ο ίδιος ο Κεμάλ, δηλαδή η αξιωματική αντιπολίτευση, καλεί επισήμως την κυβέρνηση της Αγκυρας να μείνει έξω από το «τέλμα της Μέσης Ανατολής».  

Πηγή "Το Βήμα"

Tweet

ΣΧΟΛΙΑ                                   

Οι κίνδυνοι του αφελληνισμού

Γράφει ο Β. Α. Κόκκινος 

Με απόφαση του Ευαγ. Βενιζέλου ως υπουργού Εθνικής Αμύνης (15/4/2011) της κυβερνήσεως Γιώργου Παπανδρέου, καθορίστηκαν τα προσόντα συμμετοχής στον διαγωνισμό για την εισαγωγή στις Στρατιωτικές Σχολές. Ορίσθηκε δε ότι οι υποψήφιοι πρέπει να έχουν ελληνική ιθαγένεια, χωρίς να απαιτείται να είναι και Έλληνες στο γένος.
Κατά της αποφάσεως αυτής και του κυρωθέντος από την τότε υπουργό Παιδείας πίνακος επιτυχόντων στις Σχολές αυτές προσέφυγαν στο ΣτΕ απόστρατοι αξιωματικοί και ένας πολίτης. Η Ολομέλεια του ΣτΕ απόστρατοι αξιωματικοί και ένας πολίτης. Η Ολομέλεια του ΣτΕ με πρόσφατη ανακοίνωσή της έκρινε κατά πλειοψηφία, ότι μπορεί να είναι υποψήφιοι για τις αν Σχολές και όσοι δεν έχουν ελληνική καταγωγή, αλλά μόνον ελληνική ιθαγένεια, κατά το άρθρο 4 του Συντάγματος, περί ισότητος των Ελλήνων πολιτών ενώπιον του Νόμου.

Δύο όμως μέλη του ΣτΕ μειοψήφισαν υποστηρίξαντα, ότι από τις συνταγματικές επιταγές δεν συνάγεται το δικαίωμα όλων των Ελλήνων πολιτών να γίνονται δεκτοί στις παραγωγικές Σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων. Πράγματι, από το όλο περιεχόμενο του άνω άρθρου κα της ερμηνευτικής δηλώσεως της παρ. 6, όχι μόνον δεν συνάγεται το ανωτέρω δικαίωμα όλων των Ελλήνων, αλλ’ αντιθέτως η ελληνική καταγωγή των υποψηφίων των άνω Σχολών θεωρείται αυτονόητη και εξυπακουόμενη προϋπόθεση.
Η άποψη της Ολομέλειας του ΣτΕ, θέτει θρυαλλίδα στην άμυνα της Χώρας, αφού μάλιστα το ΠΑΣΟΚ απένειμε την ελληνική ιθαγένεια σε Αλβανούς, Βούλγαρους και Τούρκους, ακόμη δε και Ρωσοποντίους και άλλους μη έχοντας ελληνική καταγωγή, τους οποίους μετέφερε αεροπορικώς για να ψηφίσουν τον κ. Σημίτη το 2000.
Είναι λυπηρό το γεγονός ότι με την εκτεθείσα άποψη της Ολομελείας του ΣτΕ ανοίγονται οι θύρες για να ευρεθούν κάποτε στην ηγεσία των Ένοπλων Δυνάμεων της Χώρας Βούλγαροι, Αλβανοί, Τούρκοι, Πακιστανοί και άλλοι.

Η Ελλάδα έχει γίνει «ξέφραγο αμπέλι». Καθημερινώς αποβιβάζονται εις την Κω και άλλα νησιά του Αιγαίου κατά εκατοντάδες, Σύριοι και άλλοι μουσουλμάνοι, τους οποίους τα Αστυνομικά Τμήματα αδυνατούν να καταγράψουν. Αυτοί δε ομαδοποιούνται και κατευθύνονται προς την πρωτεύουσα της χώρας μας.
Σε μανδρότοιχους διάφορων σημείων της Αττικής γράφονται στα αραβικά συνθήματα υπέρ των τζιχαντιστών και εναντίον εκείνων που δεν είναι με τους μουσουλμάνους. Συνθήματα όμως αναγράφονται και σε κεντρικά κτίρια, όπως είναι η Ακαδημία, το Πανεπιστήμιο, η Εθνική Βιβλιοθήκη και άλλα. Τα συνθήματα αυτά δε ρυπαίνουν μόνο τα κτίρια, αλλά δημιουργούν και κακή εντύπωση στους τουρίστες, που αποτελούν σπουδαία πηγή εσόδων για την οικονομία του Κράτους. Τα ατελείωτα συλλαλητήρια, οι βιαιοπραγίες κατ’ αυτά και οι αιφνίδιες αλλαγές πορείας των οχημάτων, συντελούν επίσης στις δυσμενείς εντυπώσεις των επισκεπτών της χώρας μας.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό Σκάι, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ κάλεσε όλους τους Έλληνες, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, να συμπτύξουν ένα νέο ΕΑΜ, σαν αυτό που ίδρυσε το ΚΚΕ το 1941! Εννοεί δηλαδή το ΕΑΜ που υπηρέτησε τους πολιτικούς στόχους του ΚΚΕ, σφαγίασε τους αντιπάλους του και οδήγησε τη χώρα στον εμφύλιο και τον συμορριτοπόλεμο; Τα παιδιά και τα εγγόνια των Ελλήνων αριστερών δεν παραιτούνται του απατηλού οράματος να εφαρμόσουν στη χώρα μας τον Μαρξισμό. Κάθε στέλεχος υπολαμβάνει ότι έχει ανακαλύψει τον μαγικό τρόπο επιβολής της κοσμοθεωρίας του. Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εξαγγέλουν την δημιουργία από την κυβέρνηση του περιουσιολογίου. Και τι θα γίνει αν από της συντάξεως τούτου μέχρι της επιβολής του φόρου, ο πολίτης ευρεθεί στην ανάγκη να πωλήσει κινητά ή να δαπανήσει καταθέσεις για την αντιμετώπιση σοβαράς ασθενείας του; Θα πληρώνει και πάλι φόρο βάσει του περιουσιολογίου;

Τα περισσότερα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ότι θα επιβάλουν στους Ευρωπαίους τη μείωση του δημοσίου χρέους. Είθε να ήταν τούτο εφικτό. Αλλά δεν μας λέγουν τι θα γίνει εάν οι δανειστές δεν αποδεχθούν τη μείωση των απαιτήσεών τους. Θα δεσμευθούν οι καταθέσεις και τα περιουσιακά στοιχεία των πολιτών;
Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει την λαϊκή παροιμία «ο Μανώλης με τα λόγια κτίζει ανώγεια και κατώγεια».
Ωστόσο, είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι καμία πολιτική παράταξη δεν ασχολείται με το πώς θα αυξηθούν οι πόροι του Έθνους. Πως θα αυξηθεί η αγροτική παραγωγή, η κρεατοπαραγωγή, η πτηνοτροφία και η ιχθυοκαλλιέργεια, ώστε να διασφαλισθεί η τροφή του λαού και να περιορισθούν οι εισαγωγές.

Πηγή εφημ. «Εστία»


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Tweet

ΣΧΟΛΙΑ                                   

Stratfor: Το δίλημμα της Τουρκίας, οι Κούρδοι και το έπαθλο του Κιρκούκ

Από την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μέχρι σήμερα οι στόχοι της Τουρκίας στα νότια σύνορά της είναι ίδιοι. Γιατί η Άγκυρα επιλέγει τη σκληρή ρητορική αλλά την επιφυλακτική δράση. Τα λάθη των Βρετανών, η παράμετρος «πετρέλαιο» και οι κινήσεις των Κούρδων. 

Πριν από 95 χρόνια, μια αντιπροσωπεία της -καταρρέουσας τότε- Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εμφανίστηκε ενώπιον των Συμμαχικών Δυνάμεων σε μια απέλπιδα προσπάθεια να μη διαλυθεί η αυτοκρατορία. Τονίζοντας πως οι Οθωμανοί δεν έφεραν καμία ευθύνη για τον Ευρωπαϊκό Πόλεμο, έδωσε τελεσίγραφο με το οποίο αποκήρυττε την όποια προσπάθεια αναδιανομής των οθωμανικών εδαφών στους Κούρδους, στους Έλληνες και στους Αρμένιους, τονίζοντας πως «στην Ασία, η τουρκική γη οριοθετείται στα νότια από τις επαρχίες της Μοσούλης και του Ντιγιάρμπακιρ, καθώς και από μέρος του Χαλεπιού έως και τη Μεσόγειο Θάλασσα».
Το τελεσίγραφο βεβαίως δεν έγινε δεκτό. Οι Μεγάλες Δυνάμεις έκριναν ότι οι Τούρκοι είναι ακατάλληλοι για να κυβερνήσουν άλλες φυλές -ασχέτως αν είχαν κοινή μουσουλμανική ταυτότητα- και στη συνέχεια προχώρησαν στον διαμελισμό και το μοίρασμα των λαφύρων της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Κάτω από τελείως διαφορετικές συνθήκες σήμερα, η Άγκυρα απευθύνεται και πάλι στη Δύση, καλώντας την να την ακολουθήσει στη διαμόρφωση της πολιτικής για την ασταθή μουσουλμανική «αυλή» της Τουρκίας. Και για μία ακόμα φορά, οι δυνάμεις της Δύσης βλέπουν με δυσπιστία την Τουρκία, περιμένοντάς την να αναλάβει την ευθύνη της για την περιοχή, αντιμετωπίζοντας την άμεση απειλή του Ισλαμικού Κράτους, αντί να επιδιώκει τη φαινομενικά ριψοκίνδυνη στρατηγική της ανατροπής της κυβέρνησης της Συρίας.
Η συμπεριφορά της Τουρκίας μπορεί να προβληματίζει και να εκνευρίζει τους ηγέτες της Δύσης, όμως ο συνδυασμός της επιφυλακτικής στάσης που τηρεί σε ό,τι αφορά την ανάληψη δράσης και το θράσος που επιδεικνύει σε επίπεδο ρητορικής, δεν είναι κάτι καινούριο και μπορεί να αποδοθεί σε πολλά από τα ίδια ζητήματα που είχε να αντιμετωπίσει η Κωνσταντινούπολη το 1919, με πρώτο τη μάχη για επικράτηση στην περιοχή της Μοσούλης.

Η μάχη για τη Μοσούλη

Επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το βιλαέτι της Μοσούλης εκτεινόταν από το Ζάκο στη νοτιοανατολική Ανατολία μέχρι τον Τίγρη μέσω των Ντοχούκ, Αρμπίλ, Αλκός, Κιρκούκ, Τουζ Κορμάτο και Σουλεϊμανίγια, και κατέληγε στα δυτικά στα όρη Ζάργκος, που σχηματίζουν τα φυσικά σύνορα με το Ιράν. Αυτή η έκταση γης, που γεφύρωνε τις ξηρές αραβικές στέππες με τα εύφορα οροπέδια του Ιρακινού Κουρδιστάν, αποτελούσε θέατρο βίας πολύ πριν εμφανιστεί το Ισλαμικό Κράτος.
Η περιοχή φιλοξενεί ένα μείγμα Κούρδων, Αράβων, Τουρκμένων, Γιαζίντι, Ασσυροχαλδαίων και Εβραίων, ενώ οι τουρκικές και οι περσικές φατρίες -και ενίοτε κάποια δυτική δύναμη, είτε κάτω από κάποια σημαία είτε κάτω από κάποιο επιχειρηματικό όνομα- συνεχίζουν μάταια να προσπαθούν να «δημιουργήσουν» κάποιο δημογραφικό μείγμα που να βολεύει τα συμφέροντά τους.

Την περίοδο της διαπραγμάτευσης μεταξύ της Βρετανίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για την τύχη της περιοχής της Μοσούλης, Βρετανοί αξιωματούχοι που περιόδευαν στην περιοχή έγραφαν για την πανταχού παρούσα τουρκική γλώσσα. Αυτό αποτέλεσε και ένα από τα επιχειρήματα της Τουρκίας για τη διατήρηση της περιοχής υπό τουρκική κυριαρχία. Ακόμα και μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης το 1923, με την οποία η Τουρκία παραιτούνταν των δικαιωμάτων της επί των οθωμανικών εδαφών, η τουρκική κυβέρνηση συνέχισε να διεκδικεί τη Μοσούλη, φοβούμενη ότι οι Βρετανοί θα εκμεταλλεύονταν τις αυτονομιστικές τάσεις των Κούρδων για να αποδυναμώσουν περισσότερο το τουρκικό κράτος. Τελικά, βέβαια, η Τουρκία αναγκάστηκε να παραιτηθεί των διεκδικήσεών της επί της περιοχής το 1925.
Για τους Βρετανούς και τους Γάλλους, η κατά ένα μεγάλο μέρος κουρδική περιοχή θα λειτουργούσε ως «ουδέτερη ζώνη» που θα απέτρεπε την επέκταση της Τουρκίας από τη Μικρά Ασία σε περιοχές της Μεσοποταμίας, της Συρίας και της Αρμενίας.

Ο παράγοντας «πετρέλαιο»

Δεν ήταν όμως μόνο ο φόβος της τουρκικής επέκτασης που καθόρισε τη δυτική στρατηγική να κρατήσουν εκτός βορείου Ιράκ την Τουρκία. Ήδη από τον 18ο αιώνα υπήρχαν ενδείξεις ότι κοντά στην πόλη Κιρκούκ υπήρχαντεράστιες ποσότητες πετρελαίου. Το Λονδίνο, μάλιστα, κάλεσε γεωλόγους από τη Βενεζουέλα, το Μεξικό, τη Ρουμανία και την Ινδοκίνα να μελετήσουν το Κιρκούκ και να δείξουν πού θα μπορούσαν να γίνουν γεωτρήσεις. Έτσι, στις 14 Οκτωβρίου 1927, σφραγίστηκε η μοίρα του Κιρκούκ: ένας πίδακας 43 μέτρων βγήκε από τη γη, λούζοντας τη γύρω περιοχή με περίπου 95.000 βαρέλια αργό πετρέλαιο για 10 ημέρες προτού καλυφθεί η πετρελαιοπηγή. Με το πετρέλαιο να μπαίνει πλέον και αυτό στην εξίσωση, η πολιτική κατάσταση στο Κιρκούκ έγινε ακόμα πιο εύφλεκτη.
Οι Βρετανοί έφεραν κυρίως σουνίτες Άραβες να εργαστούν στις πετρελαιοπηγές, μειώνοντας σταδιακά την πλειονότητα των Κούρδων και αποδυναμώνοντας την επιρροή της μειονότητας των Τουρκμένων στην περιοχή. Το project της αραβοποίησης έλαβε νέα ώθηση όταν το κόμμα των Αράβων σοσιαλιστών, το Baath, ήλθε στην εξουσία με το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1968. Δόθηκαν αραβικά ονόματα στις επιχειρήσεις, στις γειτονιές, στα σχολεία και στους δρόμους, ενώ οι νόμοι τροποποιήθηκαν έτσι ώστε να αναγκάσουν τους Κούρδους να φύγουν από το Κιρκούκ και να μεταφέρουν την ιδιοκτησία των κατοικιών και των γαιών τους στους Άραβες.
Η τακτική αυτή έγινε ακόμα πιο φρικαλέα όταν ανέλαβε την εξουσία ο Σαντάμ Χουσεΐν, ο οποίος χρησιμοποίησε χημικά όπλα κατά των κουρδικών πληθυσμών. Η ιρακινή κυβέρνηση συνέχισε το σχέδιο αραβοποίησης της περιοχής, μέχρι την κατάρρευση του καθεστώτος του Baath το 2003. Όπως ήταν φυσικό, η εκδίκηση ήταν ο πρωταρχικός στόχος όταν οι Κούρδοι άρχισαν να ξαναγυρνούν στην περιοχή και να διώχνουν με τη σειρά τους τους Άραβες.
Παρότι το πλούσιο σε πετρέλαιο Κιρκούκ και η ζώνη των διαφιλονικούμενων περιοχών που εκτείνονται από την Ντιγιάλα μέχρι τη Νινευί παραμένουν επισήμως υπό τη δικαιοδοσία της κεντρικής κυβέρνησης του Ιράκ στη Βαγδάτη, η κουρδική ηγεσία προσπαθεί να ξαναχαράξει τα σύνορα του Ιρακινού Κουρδιστάν. Μετά την εξασφάλιση της de facto αυτονομίας του Ιρακινού Κουρδιστάν, με τη δημιουργία της ζώνης απαγόρευσης πτήσεων το 1991, η επιρροή των Κούρδων άρχισε σταδιακά να διευρύνεται στις αμφιλεγόμενες περιοχές.
Η κουρδική αντιπροσώπευση αυξήθηκε μέσω πολυεθνοτικών πολιτικών συμβουλίων, λόγω και της ασφάλειας που παρείχαν στις κοινότητες των περιοχών αυτών οι Κούρδοι Πεσμεργκά, αλλά και της υπόσχεσης που έδωσαν για έσοδα από την ενέργεια, ενώ την ίδια ώρα η Βαγδάτη είχε να αντιμετωπίσει τα δικά της προβλήματα.
Η επίσημη προσάρτηση του Κιρκούκ και περιοχών της Νινευί και της Ντιγιάλα -μέρος της ευρύτερης κουρδικής στρατηγικής- θα ερχόταν εν ευθέτω χρόνω. Πράγματι, η προσδοκία ότι οι νομικές διαδικασίες της προσάρτησης θα ολοκληρώνονταν σύντομα έπεισε κάποιες ξένες ενεργειακές εταιρείες να υπογράψουν συμβόλαια με τις κουρδικές αρχές, δίνοντας τη δυνατότητα στα αμφισβητούμενα σημεία να αρχίσουν επιτέλους να υλοποιούν την ενεργειακή προοπτική της περιοχής.
Τότε, συνέβη το απροσδόκητο: τον Ιούνιο, η κατάρρευση του ιρακινού στρατού στα βόρεια υπό την πίεση του Ισλαμικού Κράτους, άφησε ορθάνοιχτα τα πετρελαιοφόρα πεδία του Κιρκούκ, δίνοντας τη δυνατότητα στους Κούρδους Πεσμεργκά –επιτέλους- να τα καταλάβουν πλήρως. Και ενώ οι Κούρδοι κάθονται... νευρικά πάνω στο «έπαθλο», η Βαγδάτη, το Ιράν, οι Άραβες της περιοχής, οι Τουρκμένοι και το Ισλαμικό Κράτος βλέπουν σαν αρπακτικά την περιοχή.
Την ίδια ώρα, μια ετερογενής εθνοφρουρά σιιτών που στηρίζονται από το Ιράν, Κούρδων μαχητών και σουνιτών μελών φυλών, προσπαθεί να βγάλει το Ισλαμικό Κράτος από την περιοχή για να μπορέσει στη συνέχεια να διευθετήσει το θέμα των ορίων της αυτονομίας των Κούρδων.
Οι σουνίτες αναμφίβολα θα απαιτήσουν μερίδιο στα πετρελαιοφόρα πεδία που σήμερα ελέγχουν οι Κούρδοι, ως πληρωμή για την εκδίωξη του Ισλαμικού Κράτους, οδηγώντας κατά πάσα βεβαιότητα σε μια αντιπαράθεση Κούρδων - σουνιτών, την οποία θα επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί η Βαγδάτη.

Το δίλημμα της Τουρκίας

Η κυβέρνηση στη σημερινή Τουρκία κοιτάζει το Ιράκ και τη Συρία περίπου όπως και το 1919, όταν ήθελε να διατηρήσει την τουρκική κυριαρχία στην περιοχή. Από την οπτική γωνία της Άγκυρας, η διεύρυνση της τουρκικής σφαίρας επιρροής στα γειτονικά μουσουλμανικά εδάφη είναι το αντίδοτο στα αποδυναμωμένα κράτη του Ιράκ και της Συρίας. Ακόμα και αν η Τουρκία δεν έχει πλέον τον άμεσο έλεγχο των εδαφών αυτών, ελπίζει τουλάχιστον πως θα μπορέσει έμμεσα να επιβάλει τις επιθυμίες της μέσω επιλεγμένων εταίρων - είτε πρόκειται για μια ομάδα μετριοπαθών ισλαμικών δυνάμεων στη Συρία ή στο βόρειο Ιράκ, είτε για έναν συνδυασμό Τουρκμένων και σουνιτικών φατριών, μαζί με μια κουρδική ομάδα όπως το Δημοκρατικό Κουρδικό Κόμμα του Μασούντ Μπαρζανί.
Οι ΗΠΑ μπορεί για την ώρα να έχουν επικεντρωθεί στο Ισλαμικό Κράτος, όμως η Τουρκία κοιτάζει στο μέλλον, στο χάος που πιθανότατα θα συνεχίσει να επικρατεί. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον θέτει όρους στην εμπλοκή της στη μάχη κατά του Ισλαμικού Κράτους: Προσπαθεί να πείσει τις ΗΠΑ και τον συνασπισμό των σουνιτών Αράβων ότι αναπόφευκτα θα είναι η δύναμη εκείνη που θα διοικεί αυτήν την περιοχή. Ως εκ τούτου, σύμφωνα με την Άγκυρα, όλοι οι παίκτες θα πρέπει να συμβιβαστούν με τις δικές της προτεραιότητες, αρχίζοντας με την αντικατάσταση της αλαουιτικής κυβέρνησης της Συρίας με μια σουνιτική, που θα αναζητά κατεύθυνση από την Άγκυρα.
Ωστόσο, το τουρκικό όραμα για την περιοχή δεν ταιριάζει με την τρέχουσα πραγματικότητα, φέρνοντας στην Άγκυρα περισσότερες επικρίσεις παρά σεβασμό, τόσο από τους γείτονές της όσο και από τη Δύση. Ιδιαίτερα οι Κούρδοι, θα συνεχίσουν να αποτελούν την αχίλλειο πτέρνα στη χάραξη πολιτικής της Τουρκίας.
Στη Συρία, όπου το Ισλαμικό Κράτος σφίγγει τον κλοιό γύρω από την πόλη Κομπανί στα σύνορα της Τουρκίας, η Άγκυρα έρχεται αντιμέτωπη με τη δυσάρεστη πιθανότητα να αναγκαστεί να ξεκινήσει πόλεμο στο έδαφος με το Ισλαμικό Κράτος. Επιπλέον, η Τουρκία θα μαχόταν στο πλευρό διαφόρων Κούρδων αυτονομιστών, μεταξύ των οποίων και μέλη του PKK, τα οποία η Άγκυρα έχει κάθε συμφέρον να εξουδετερώσει.
Η Τουρκία αντιμετωπίζει το ίδιο δίλημμα και στο Ιράκ, όπου μπορεί χωρίς να το θέλει να στηρίζει Κούρδους αυτονομιστές στη μάχη κατά του Ισλαμικού Κράτους. Ομοίως, δεν μπορεί να αισθανθεί άνετα με την ιδέα ότι το Κιρκούκ βρίσκεται στα χέρια των Κούρδων του Ιράκ, εκτός και αν διασφαλίσει ότι θα έχει τα αποκλειστικά δικαιώματα στην ενέργεια, αλλά και τη δυνατότητα να απαλείψει τις όποιες φιλοδοξίες για κουρδική ανεξαρτησία.
Όμως, στο σημείο αυτό, η Τουρκία έχει και ανταγωνισμό. Η Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν, του Ιρακινού προέδρου Τζαλάλ Ταλαμπανί, δεν είναι διατεθειμένη να είναι υποχρεωμένη στην Τουρκία, όπως είναι το Κουρδικό Δημοκρατικό Κόμμα του Μπαρζανί, και, αντίθετα, μένει κοντά στο Ιράν δείχνοντας ότι προτιμά να συνεργαστεί με τη Βαγδάτη. Εν τω μεταξύ, αυξάνεται η αντίσταση των Αράβων και των Τουρκμένων έναντι της κουρδικής ηγεμονίας, παράγοντα τον οποίο σίγουρα θα επιχειρήσουν να εκμεταλλευτούν η Βαγδάτη και το Ιράν, στην προσπάθειά τους να μειώσουν την κουρδική εξουσία, υποσχόμενοι ενεργειακά δικαιώματα και αυτονομία στους τοπικούς άρχοντες του Κιρκούκ και της Νινευί.
Πρόκειται για ένα πεδίο μάχης που η Τουρκία γνωρίζει καλά. Θα παιχτεί ένα μακροχρόνιο και περίπλοκο παιχνίδι «μείνε μακριά μου» προκειμένου να αποτραπούν οι Κούρδοι από το να αποκτήσουν τον έλεγχο πετρελαιοφόρων περιοχών στα αραβοκουρδικά σύνορα, ενώ ο ανταγωνισμός μεταξύ Τουρκίας και Ιράν θα γίνει ακόμα περισσότερο εμφανής. Για να μπορέσει να ανταγωνιστεί αποτελεσματικά η Τουρκία σε αυτό το περιβάλλον, θα πρέπει να συμφιλιωθεί με την πραγματικότητα ότι η Άγκυρα δεν θα αψηφήσει την Ιστορία της, επιλύοντας το κουρδικό ζήτημα, ούτε όμως θα μπορέσει να κρυφτεί στα σύνορά της και να αποφύγει την εμπλοκή.

πηγή

ΕΤΟΙΜΑΣΘΕΙΤΕ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ ...

Tweet

ΕΤΟΙΜΑΣΘΕΙΤΕ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ  ...                  

Κινήσεις απόσχισης του Γ. Παπανδρέου από το ΠΑΣΟΚ - Ξεκινά περιοδείες σε όλη τη χώρα

Ακόμη ένα μεγάλο πονοκέφαλο έχει να αντιμετωπίσει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευ. Βενιζέλος, ο οποίος βλέπει να πέφτει στο κενό η προσπάθεια που έχει κάνει για να δημιουργήσει κλίμα ενότητας στο κόμμα. Εκτός από τις συνεχιζόμενες κόντρες με τον υπουργό Μεταφορών, Μ. Χρυσοχοΐδη και την έντονη κριτική που του ασκείται τόσο από τον κ. Χρυσοχοΐδη όσο και από μεγάλη μερίδα στελεχών του κόμματος, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ βλέπει και τον πρώην πρωθυπουργό και πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου, να κάνει κινήσεις… απόσχισης που δείχνουν προς την ίδρυση ενός νέου πολιτικού φορέα.

Ο πρώην πρωθυπουργός, ο οποίος είναι και γιος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, Ανδ. Παπανδρέου, έχει διαψεύσει ότι σχεδιάζει να ιδρύσει καινούριο κόμμα. Ωστόσο οι κινήσεις του δείχνουν το αντίθετο. Μάλιστα, το βράδυ της Τετάρτης, ο κ. Παπανδρέου ανακοίνωσε ότι ξεκινά περιοδείες σε όλη την Ελλάδα στο πλαίσιο της έκθεσης «Από τον ανένδοτο στην Αλλαγή» που διοργανώνει το ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου με την αφορμή της συμπλήρωσης των 40 χρόνων από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. Η περιοδεία ξεκινά από την Κρήτη όπου στις 24 Οκτωβρίου ο κ. Παπανδρέου θα μιλήσει σε εκδήλωση για την έκθεση.

Αυτό το οποίο έχει πυροδοτήσει τα σενάρια περί πρόθεσής του να ιδρύσει νέο πολιτικό φορέα, είναι η φράση που υπάρχει στην ανακοίνωση ότι η έκθεση αυτή αποτελεί «το έναυσμα για την ανάπτυξη ενός δημιουργικού διαλόγου, που θα συμβάλλει στην οικοδόμηση μιας οραματικής, αλλά συνάμα ρεαλιστικής και αποτελεσματικής πρότασης για τη συγκρότηση μιας προοδευτικής συμμαχίας πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που συνεχίζουν να αγωνιούν για το μέλλον της Δημοκρατίας και του Σοσιαλισμού. Προοδευτικών δυνάμεων, που κατανοούν ότι οι ίδιες οφείλουν να αποτελέσουν την Αλλαγή που οραματίζονται και αναζητούν την ανατροπή των πελατειακών αντιλήψεων, νοοτροπιών και συμπεριφορών που συνεχίζουν να κρατούν σε ομηρία τη χώρα και τον Ελληνικό λαό».

Είναι γνωστό, επίσης, ότι ο κ. Παπανδρέου επιθυμεί να επιστρέψει στην κεντρική πολιτική σκηνή, καθώς επίσης και πως δεν έχει τις καλύτερες σχέσεις με τον Ευ. Βενιζέλο ο οποίος τον διαδέχθηκε στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Παράλληλα, όμως, φέρεται να έχει στα χέρια του δημοσκοπήσεις σύμφωνα με τις οποίες αν κατέβει ξανά στις εκλογές ως αρχηγός κόμματος θα εξασφαλίσει ένα αξιοπρόσεκτο ποσοστό, ενώ υπάρχουν συνεργάτες του που διαρρέουν ότι το ποσοστό αυτό μπορεί να φτάσει ακόμη και στο 10%! 

Διαβάστε περισσότερα: http://www.24-ores.com/2014/10/blog-post_450.html#ixzz3FjRNcVE4

Tweet

«Βόμβα» από παχύσαρκο ! 

Το πρώτο Μνημόνιο μας το υπαγόρεψαν! 

Βόμβα μεγατόνων έριξε από τη Βουλή ο Ευάγγελος Βενιζέλος αφήνοντας βαρύς υπαινιγμούς κατά του προκατόχου του στο ΠΑΣΟΚ και πρώην Πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου.

«Το πρώτο Μνημόνιο είχε πράγματι κενά. Μας το υπαγόρευσαν!» αποκάλυψε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης από του βήματος της Βουλής. Δίνοντας έτσι συνέχεια στην αντιπαράθεσή του με τον Γιώργο Παπανδρέου, όπως έδειξε και χθες, στην εκρηκτική συνεδρίαση της Κ.Ο του ΠΑΣΟΚ.

[olympia.gr]

Tweet

ΑΠΟΨΕΙΣ

Χωρίς αξιοπρέπεια

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος 


Σε τροχιά αντίθεσης προς το Βερολίνο φαίνεται να εισέρχεται ο νεόκοπος άξονας Παρισιού – Ρώμης, όπως έδειξε η προχθεσινή έκτακτη σύνοδος κορυφής στο Μιλάνο. Εκεί, όπου η Ελλάδα δυστυχώς υπεραμύνθηκε εκ νέου της πορείας της μέσα από το πρόγραμμα «διάσωσης» και καλλιέργησε ξανά φρούδες ελπίδες, ο Γάλλος πρόεδρος Ολάντ δήλωσε ότι αν η ΕΕ δεν προχωρήσει σε χαλάρωση, η οικονομία της θα εξακολουθήσει να παραπαίει, ενώ ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Ρέντσι επισήμανε ότι χωρίς ανάπτυξη δεν υπάρχει δουλειά, χωρίς δουλειά δεν υπάρχει αξιοπρέπεια και χωρίς αξιοπρέπεια, δεν υπάρχει Ευρώπη...

Ετσι είναι. Εκείνο όμως που ξέχασε να πει ο Ρέντσι, είναι το πώς φτάσαμε ως εδώ: μέσα από την απουσία κάθε αξιοπρέπειας στις ευρωπαϊκές ηγεσίες που τρέμουν μπροστά στο Βερολίνο. Που επέτρεψαν στους Γερμανούς να πατήσουν σε μία ελεγχόμενη κρίση χρέους, να τη μεγιστοποιήσουν και να κυριαρχήσουν στην Ευρώπη. Επιτέθηκαν μετωπικά στις πιο αδύναμες χώρες (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρος), αλλά, φυσικά, έκαναν πίσω όταν η Ισπανία τους σταμάτησε απειλώντας να αντιδράσει – ίσως πολλοί δεν θυμούνται ότι ο ίδιος ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε πήγε να στήσει αντίστοιχη ιστορία και στη Μαδρίτη αλλά, τελικά, δεν τα κατάφερε.

Με ηγεσίες που δεν τολμούν όμως, όπως ήταν φυσικό, όλα αυτά που είπαν οι Ολαντ και Ρέντσι, έμειναν ξανά στα λόγια: πάλι τίποτα δεν έγινε που να «στρίψει» τα πράγματα προς μια άλλη κατεύθυνση. Αν πάντως συνυπολογίσει κανείς ότι μέχρι πολύ πρόσφατα οι ηγεσίες των δύο αυτών – όπως και πολλών άλλων – χωρών δεν τολμούσαν ούτε να αρθρώσουν λέξη έναντι του Βερολίνου, τότε, ασφαλώς, πρόκειται για μία κάποια πρόοδο, την οποία, δυστυχώς, εμείς δεν ακολουθούμε: προκειμένου η κυβέρνηση να πείσει ότι έχει πάει καλά, έχει μετατρέψει την Ελλάδα στον θερμότερο διαφημιστή της γερμανικής πολιτικής.

Η αντίδραση της Γερμανίας σε όλα αυτά, ήταν φυσικά μια απόλυτη, παγερή αδιαφορία: κατέστησε εκ νέου σαφές, ότι ούτε που συζητάει αλλαγή πολιτικής. Στο Βερολίνο κάνουν το μεγάλο σφάλμα να πιστεύουν ότι τα αποτελέσματα των πρόσφατων ευρωεκλογών, τα οποία κατατρόμαξαν τη γαλλική ιδίως ηγεσία αλλά και εκείνη άλλων χωρών, δεν τους αφορούν, ότι είναι… εσωτερική γαλλική υπόθεση.

Φυσικά, κατά βάθος ξέρουν. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι το πολιτικό τοπίο που διαμορφώνεται στην καρδιά πλέον της Ευρώπης είναι ικανό να τινάξει τα πάντα στον αέρα. Όμως επιμένουν. Και θα συνεχίσουν να επιμένουν. Όχι για δήθεν λόγους «οικονομικής ορθοδοξίας» ή κουλτούρας προτεσταντισμού όπως πολλοί θέλουν ακόμα να πιστεύουν, αλλά επειδή αυτή η πολιτική έχει καταστήσει τη Γερμανία μοναδική ηγέτιδα δύναμη της Ευρώπης. Αυτό θέλουν και αυτό έχουν πετύχει.

Μέχρι στιγμής βέβαια. Γιατί, αργά αλλά σταθερά, τα πράγματα αλλάζουν. Και εκείνο που δεν έκαναν ως τώρα οι ηγέτες των κρατών, αφήνοντας τα ίδια και τους λαούς τους να βουλιάξουν σε ένα κόσμο χωρίς αξιοπρέπεια, θα το κάνουν στο εξής οι ίδιοι οι λαοί.

Αυτό κατάλαβαν επιτέλους στο Παρίσι και στη Ρώμη και τρέχουν τώρα να προλάβουν. Μακάρι. Αλλά κι αν δεν προλάβουν, αν πάλι μείνουν στα λόγια κι αν πάλι κάνουν πίσω, η λύση στην Ευρώπη της αναξιοπρέπειας θα δοθεί απ’ τους λαούς. Είναι, πλέον, νομοτέλεια… 

Πηγή "Το Βήμα"