Είχα πάντοτε την απορία: είναι δυνατόν ένας ολόκληρος λαός να είναι τόσο ευκολόπιστος, να πιστεύει τον κάθε σαλτιμπάγκο και παραμυθά, τον κάθε λαοπλάνο πολιτικό που υπόσχεται πως θα ικανοποιήσει όλες τις επιθυμίες του λαού, ανεξάρτητα αν αυτές έχουν σχέση με τη λογική και την υπάρχουσα πραγματικότητα;
Τι είναι εκείνο που κάνει ένα ολόκληρο λαό να οδηγείται στην συλλογική αυταπάτη; να εμπιστεύεται την τύχη του, την περιουσία του, την τιμή και την αξιοπρέπειά του, το μέλλον των παιδιών του στον «πολιτικό» που με τη ρητορική του ικανότητα και -πιθανώς- χρησιμοποιώντας και την γοητεία της εξωτερικής του εμφάνισης, μηδενίζει το έργο και την προσωπικότητα των πολιτικών του αντιπάλων και πείθει πως αυτός, ως άλλος Μεγαλέξανδρος, θα κόψει όλους τους «Γόρδιους Δεσμούς», που φράζουν το δρόμο του λαού για την μεγάλη πορεία που οδηγεί στην κατάκτηση του κόσμου;
Οι στρατιωτικοί στην πλειοψηφία τους δεν μπορούμε να πούμε ότι είχαν στην λίστα των πολιτικών που συμπαθούν τους Δημήτρη Στρατούλη και Ζωή Κωνσταντοπούλου. Η στάση τους όμως στην υπόθεση της τροπολογίας για το συνταξιοδοτικό των στρατιωτικών δεν μπορεί να μην αξιολογηθεί στα θετικά τους.
Το προσωπικό των Σωμάτων Ασφαλείας σε αντίθεση μ΄ αυτό των Ενόπλων Δυνάμεων γλίτωσε τα χειρότερα για το συνταξιοδοτικό. Και γι΄ αυτό έχουν κάθε λόγο να δηλώνουν ικανοποιημένοι οι συνδικαλιστές της ΕΛΑΣ. Για ακόμη μία φορά αστυνομικοί, πυροσβέστες και λιμενικοί έχουν διαφορετική αντιμετώπιση από τους στρατιωτικούς . Αυτό δεν είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι γιατί οι στρατιωτικοί είναι πάντα οι ας το πούμε “ριγμένοι”.
Η μακρά πορεία των διαπραγματεύσεων που ξεκίνησαν την επομένη των εκλογών του Ιανουαρίου ολοκληρώθηκε την Παρασκευή, με τη συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και θεσμών για 3ετές πρόγραμμα δανειοδότησης ύψους 86 δις να κλείνει κι επίσημα στο χθεσινό Eurogroup.
