Του Κώστα Βενιζέλου
Για δεκαετίες, κυρίως από το 1974 και εντεύθεν, το Κυπριακό είναι χαμένο σε ατέρμονες και εν πολλοίς ανούσιες συζητήσεις. Η προσοχή για χρόνια επικεντρώνεται στο συνταγματικό, που μετονομάστηκε σε «διακυβέρνηση», κοντολογίς στην κατανομή αρμοδιοτήτων και εξουσιών.
Για χρόνια το πρόβλημα αντιμετωπιζόταν μέσα στα στενά γεωγραφικά όρια του νησιού, την ώρα που είναι σαφές ότι προκλήθηκε και συντηρείται ανοικτό για γεωπολιτικούς και γεωστρατηγικούς λόγους. Οι διάφοροι παίκτες και πρωταγωνιστές, έχουν επενδύσει στην γεωστρατηγική υπεραξία που παράγει η Κύπρος, την ώρα που όλες οι πρωτοβουλίες και οι διαπραγματεύσεις, αφορούν κατά βάση την εσωτερική δομή μιας χώρας, αγνοώντας το πρώτιστο, που είναι το γεγονός ότι έχει δεχθεί στρατιωτική εισβολή και τμήμα της είναι υπό κατοχή.
Τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον των τρίτων έχει διαφοροποιηθεί καθώς αλλάζουν και τα δεδομένα στην περιοχή και έχει αναβαθμισθεί η Κύπρος. Το παιχνίδι έχει χοντρύνει μετά την ανακάλυψη υδρογονανθράκων, αν και τούτο είναι προφανές πως δεν λαμβάνεται υπόψη στους σχεδιασμούς της Λευκωσίας, ούτε και καθορίζει το ύψος του πήχη των διεκδικήσεων της.
Η ακολουθούμενη πολιτική της ελληνοκυπριακής πλευράς, αποτέλεσμα μιας ξεπερασμένης αντίληψης για το Κυπριακό, μιας περιορισμένης ανάλυσης των δεδομένων στην γειτονιά, περιφερειακά και ευρύτερα, καταλήγει στην πεπατημένη με προδιαγεγραμμένη την πορεία και την έκβαση του προβλήματος.
Η συνταγματική διαφορά δεν είναι ο λόγος που υπάρχει το Κυπριακό. Ούτε και η λύση μπορεί να βρεθεί μέσα από μακρόσυρτες συζητήσεις, που καθορίζουν τους όρους του εσωτερικού πολιτειακού γίγνεσθαι. Το Κυπριακό είναι κατά κύριο λόγο γεωπολιτικό πρόβλημα και στη βάση αυτή μπορεί να λυθεί. Χωρίς δογματισμούς και εμμονές σε νομικίστικες ονοματολογίες, που διεκδικούν παγκόσμια πατέντα και θα απασχολήσουν επιστημονικά εγχειρίδια, ως αποτέλεσμα προς αποφυγή.
Μια νέα πρωτοβουλία ξεκίνησε, με συνομιλίες. Δημιουργείται μια δυναμική, χωρίς να επιβεβαιωθούν ακόμη εάν αλλάζει η στάση της τουρκικής πλευράς. Έχει εγκαινιασθεί μια νέα διαδικασία διαπραγματεύσεων, που θα βαδίσει επί της πεπατημένης οδού, που θέλει το Κυπριακό θέμα κυρίως συνταγματικών ρυθμίσεων, τη στιγμή που όλοι οι άλλοι το αντιλαμβάνονται ως ένα πρόβλημα που η διευθέτηση του θα επηρεάσει και την ευρύτερη περιοχή και όλη την Ευρώπη. Είναι γι αυτό που, αναπτύσσεται ένα διεθνές ενδιαφέρον, υπάρχει μια εκ του σύνεγγυς παρακολούθηση των εξελίξεων από τους γείτονες μας και τις μεγάλες δυνάμεις. Συνεπώς, την ώρα που είναι προφανές πως το Κυπριακό αντιμετωπίζεται σε μια άλλη διάσταση από τους τρίτους, πρωταγωνιστές και μη, η ε/κ πλευρά βαδίζει στο γνωστό μονοπάτι των περιορισμένων οριζόντων, που και συμφωνία να επιτευχθεί, τη στρατηγική υπεραξία της χώρας θα υφαρπάξουν άλλοι∙ όχι, πάντως, οι Ε/Κ και οι Τ/κ.
Πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Για δεκαετίες, κυρίως από το 1974 και εντεύθεν, το Κυπριακό είναι χαμένο σε ατέρμονες και εν πολλοίς ανούσιες συζητήσεις. Η προσοχή για χρόνια επικεντρώνεται στο συνταγματικό, που μετονομάστηκε σε «διακυβέρνηση», κοντολογίς στην κατανομή αρμοδιοτήτων και εξουσιών.
Για χρόνια το πρόβλημα αντιμετωπιζόταν μέσα στα στενά γεωγραφικά όρια του νησιού, την ώρα που είναι σαφές ότι προκλήθηκε και συντηρείται ανοικτό για γεωπολιτικούς και γεωστρατηγικούς λόγους. Οι διάφοροι παίκτες και πρωταγωνιστές, έχουν επενδύσει στην γεωστρατηγική υπεραξία που παράγει η Κύπρος, την ώρα που όλες οι πρωτοβουλίες και οι διαπραγματεύσεις, αφορούν κατά βάση την εσωτερική δομή μιας χώρας, αγνοώντας το πρώτιστο, που είναι το γεγονός ότι έχει δεχθεί στρατιωτική εισβολή και τμήμα της είναι υπό κατοχή.
Τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον των τρίτων έχει διαφοροποιηθεί καθώς αλλάζουν και τα δεδομένα στην περιοχή και έχει αναβαθμισθεί η Κύπρος. Το παιχνίδι έχει χοντρύνει μετά την ανακάλυψη υδρογονανθράκων, αν και τούτο είναι προφανές πως δεν λαμβάνεται υπόψη στους σχεδιασμούς της Λευκωσίας, ούτε και καθορίζει το ύψος του πήχη των διεκδικήσεων της.
Η ακολουθούμενη πολιτική της ελληνοκυπριακής πλευράς, αποτέλεσμα μιας ξεπερασμένης αντίληψης για το Κυπριακό, μιας περιορισμένης ανάλυσης των δεδομένων στην γειτονιά, περιφερειακά και ευρύτερα, καταλήγει στην πεπατημένη με προδιαγεγραμμένη την πορεία και την έκβαση του προβλήματος.
Η συνταγματική διαφορά δεν είναι ο λόγος που υπάρχει το Κυπριακό. Ούτε και η λύση μπορεί να βρεθεί μέσα από μακρόσυρτες συζητήσεις, που καθορίζουν τους όρους του εσωτερικού πολιτειακού γίγνεσθαι. Το Κυπριακό είναι κατά κύριο λόγο γεωπολιτικό πρόβλημα και στη βάση αυτή μπορεί να λυθεί. Χωρίς δογματισμούς και εμμονές σε νομικίστικες ονοματολογίες, που διεκδικούν παγκόσμια πατέντα και θα απασχολήσουν επιστημονικά εγχειρίδια, ως αποτέλεσμα προς αποφυγή.
Μια νέα πρωτοβουλία ξεκίνησε, με συνομιλίες. Δημιουργείται μια δυναμική, χωρίς να επιβεβαιωθούν ακόμη εάν αλλάζει η στάση της τουρκικής πλευράς. Έχει εγκαινιασθεί μια νέα διαδικασία διαπραγματεύσεων, που θα βαδίσει επί της πεπατημένης οδού, που θέλει το Κυπριακό θέμα κυρίως συνταγματικών ρυθμίσεων, τη στιγμή που όλοι οι άλλοι το αντιλαμβάνονται ως ένα πρόβλημα που η διευθέτηση του θα επηρεάσει και την ευρύτερη περιοχή και όλη την Ευρώπη. Είναι γι αυτό που, αναπτύσσεται ένα διεθνές ενδιαφέρον, υπάρχει μια εκ του σύνεγγυς παρακολούθηση των εξελίξεων από τους γείτονες μας και τις μεγάλες δυνάμεις. Συνεπώς, την ώρα που είναι προφανές πως το Κυπριακό αντιμετωπίζεται σε μια άλλη διάσταση από τους τρίτους, πρωταγωνιστές και μη, η ε/κ πλευρά βαδίζει στο γνωστό μονοπάτι των περιορισμένων οριζόντων, που και συμφωνία να επιτευχθεί, τη στρατηγική υπεραξία της χώρας θα υφαρπάξουν άλλοι∙ όχι, πάντως, οι Ε/Κ και οι Τ/κ.
Πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου