Το 2013 ο Ερντογάν έκανε την εξής δήλωση: «Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο σύστημα των περιφερειών. Επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας υπήρχαν οι περιφέρειες του Λαζιστάν και του Κουρδιστάν. Μπορούμε να το δούμε και τώρα το σύστημα αυτό».
Τρία χρόνια μετά, ο ίδιος ο Ερντογάν ετοιμάζεται να κλείσει στη φυλακή τον Σελαχατίν Ντεμιρτάς και να απαγορεύσει τη λειτουργία του Κόμματος της Δημοκρατίας των Λαών, στο οποίο είναι πρόεδρος, με την κατηγορία ότι υπερασπίζονται τη δημιουργία αυτόνομων περιφερειών στην τουρκική επικράτεια.
Μάλιστα, τους τελευταίους δύο μήνες βρίσκονται σε εξέλιξη πολεμικές επιχειρήσεις μεγάλης κλίμακας σε τρεις κωμοπόλεις του τουρκοκρατούμενου Κουρδιστάν, μία από τις οποίες στην εν δυνάμει πρωτεύουσα, το Ντιγιάρμπακιρ, οι οποίες έχουν σκοπό την καταστροφή των παράλληλων αυτοδιοικητικών και κρατικών δομών που έχουν οικοδομήσει οι Κούρδοι, υπό την καθοδήγηση του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος.
Τι είναι όμως αυτό που έκανε τον Ερντογάν να μιλήσει το 2013 για τη δημιουργία αυτόνομων περιοχών στην Τουρκία και τι είναι αυτό που τον τρόμαξε και άρχισε στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον των Κούρδων που θέλουν αυτονομία, διακινδυνεύοντας την κοινωνική ηρεμία και την εσωτερική ασφάλεια, με την απαγόρευση ενός πολιτικού κόμματος που έχει πάρει το 11% των ψήφων του εκλογικού σώματος;
Η απάντηση βρίσκεται κρυμμένη στις εξελίξεις στη Συρία. Το 2013 ο Ερντογάν πίστευε ότι η Τουρκία θα ήταν ο κυρίαρχος του παιχνιδιού στη Συρία και ότι θα ήταν σε θέση να έχει υπό τον έλεγχό της τις εξελίξεις στη Ροζάβα ή, αλλιώς, Δυτικό Κουρδιστάν, όπως αποκαλείται το δεύτερο κουρδικό κράτος που έχει αρχίσει να ιδρύεται και να λειτουργεί στη Β. Συρία, σε μια εκτεταμένη λωρίδα μήκους 700 χλμ., κατά μήκος των συροτουρκικών συνόρων.
Ομως τα πράγματα είχαν άλλη τροπή και πορεία. Η Τουρκία αποκλείεται από τη Συρία, ενώ οι Κούρδοι αναδεικνύονται στον ρυθμιστικό παράγοντα στον αγώνα που γίνεται για την αντιμετώπιση των τζιχαντιστών του Ι.Κ., αφού ο στρατός και οι δυνάμεις λαϊκής άμυνας των Κούρδων, που υποστηρίζονται και καθοδηγούνται από έμπειρους πολέμαρχους του ΡΚΚ, είναι η πιο αξιόπιστη στρατιωτική δύναμη στο έδαφος, έχοντας κατανικήσει σε όλες τις μάχες τις συμμορίες των τζιχαντιστών.
Το γεγονός αυτό, ότι δηλαδή δεν υπάρχει άλλη τόσο αξιόπιστη στρατιωτική δύναμη στη Συρία, οδήγησε τις ΗΠΑ να ενισχύσουν τις σχέσεις και τους δεσμούς με τους Κούρδους της Συρίας και να αναπτύξουν θαυμάσια συνεργασία στον στρατιωτικό και τον επιχειρησιακό τομέα, με αξιόλογα αποτελέσματα, που μπορεί να φθάσουν έως και την απελευθέρωση της πρωτεύουσας των τζιχαντιστών Ράκα, τους επόμενους μήνες.
Την ίδια στιγμή, ομάδες Κούρδων και Αράβων έχουν περάσει από το καντόνι Κομπάνι δυτικά του ρου του Ευφράτη, αφού προηγουμένως κατέλαβαν το υδροηλεκτρικό φράγμα Τισρίν, αποκτώντας και δικό τους ηλεκτρικό ρεύμα για το καντόνι, και προετοιμάζονται να προελάσουν για την απελευθέρωση της πόλης Τζαραμπλούς, που δεν είναι άλλη από την πόλη Ευρωπό, που έχτισε ο Σέλευκος ο Νικάτωρ, στην οποία έδωσε το όνομα της εν Μακεδονία γενέτειράς του.
Το σκηνικό γίνεται ακόμη πιο εφιαλτικό με την αναβαθμισμένη συνεργασία των Κούρδων της Συρίας με τους Ρώσους, οι οποίοι, όπως και οι Αμερικανοί, προσφέρουν αεροπορική υποστήριξη στις στρατιωτικές δυνάμεις των Κούρδων, διευκολύνοντας την προέλασή τους και την απελευθέρωση εδαφών από τους τζιχαντιστές.
Τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της... υπομονής του Ερντογάν αποτέλεσαν η επίσκεψη Ντεμιρτάς στη Μόσχα και η συνάντησή του με τον επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας Σεργκέι Λαβρόφ, στην οποία, εκτός από τα τυπικά πολιτικά ζητήματα, σύμφωνα με ρωσικές διαρροές, συζητήθηκαν και θέματα παροχής αναβαθμισμένων οπλικών συστημάτων στους Κούρδους της Συρίας, ήτοι σύγχρονοι αντιαρματικοί και αντιαεροπορικοί πύραυλοι!
Τέλος, αυτό που έβγαλε τον Ερντογάν κυριολεκτικά από τα ρούχα του είναι το γεγονός ότι οι Κούρδοι, από τη μια, κλείνουν τους δρόμους μεταφοράς πετρελαίου των τζιχαντιστών στις εταιρίες της «οικογένειας» και, από την άλλη, καταλαμβάνουν τις πετρελαιοπηγές που έως τώρα κατείχαν και εκμεταλλεύονταν οι... υπεύθυνοι του Ι.Κ. Σήμερα οι Κούρδοι ελέγχουν περισσότερες από 1.100 πετρελαιοπηγές, τις οποίες κρατούν ερμητικά κλειστές, ενώ οι τζιχαντιστές λιγότερες από 400.
Και το «σύστημα Ερντογάν», που χάλασε περισσότερα από 2 δισ. δολάρια για να κερδίσει τις τελευταίες εκλογές, εξαγοράζοντας τους πάντες και τα πάντα, έχει ανάγκη από ρευστό...
Τρία χρόνια μετά, ο ίδιος ο Ερντογάν ετοιμάζεται να κλείσει στη φυλακή τον Σελαχατίν Ντεμιρτάς και να απαγορεύσει τη λειτουργία του Κόμματος της Δημοκρατίας των Λαών, στο οποίο είναι πρόεδρος, με την κατηγορία ότι υπερασπίζονται τη δημιουργία αυτόνομων περιφερειών στην τουρκική επικράτεια.
Μάλιστα, τους τελευταίους δύο μήνες βρίσκονται σε εξέλιξη πολεμικές επιχειρήσεις μεγάλης κλίμακας σε τρεις κωμοπόλεις του τουρκοκρατούμενου Κουρδιστάν, μία από τις οποίες στην εν δυνάμει πρωτεύουσα, το Ντιγιάρμπακιρ, οι οποίες έχουν σκοπό την καταστροφή των παράλληλων αυτοδιοικητικών και κρατικών δομών που έχουν οικοδομήσει οι Κούρδοι, υπό την καθοδήγηση του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος.
Τι είναι όμως αυτό που έκανε τον Ερντογάν να μιλήσει το 2013 για τη δημιουργία αυτόνομων περιοχών στην Τουρκία και τι είναι αυτό που τον τρόμαξε και άρχισε στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον των Κούρδων που θέλουν αυτονομία, διακινδυνεύοντας την κοινωνική ηρεμία και την εσωτερική ασφάλεια, με την απαγόρευση ενός πολιτικού κόμματος που έχει πάρει το 11% των ψήφων του εκλογικού σώματος;
Η απάντηση βρίσκεται κρυμμένη στις εξελίξεις στη Συρία. Το 2013 ο Ερντογάν πίστευε ότι η Τουρκία θα ήταν ο κυρίαρχος του παιχνιδιού στη Συρία και ότι θα ήταν σε θέση να έχει υπό τον έλεγχό της τις εξελίξεις στη Ροζάβα ή, αλλιώς, Δυτικό Κουρδιστάν, όπως αποκαλείται το δεύτερο κουρδικό κράτος που έχει αρχίσει να ιδρύεται και να λειτουργεί στη Β. Συρία, σε μια εκτεταμένη λωρίδα μήκους 700 χλμ., κατά μήκος των συροτουρκικών συνόρων.
Ομως τα πράγματα είχαν άλλη τροπή και πορεία. Η Τουρκία αποκλείεται από τη Συρία, ενώ οι Κούρδοι αναδεικνύονται στον ρυθμιστικό παράγοντα στον αγώνα που γίνεται για την αντιμετώπιση των τζιχαντιστών του Ι.Κ., αφού ο στρατός και οι δυνάμεις λαϊκής άμυνας των Κούρδων, που υποστηρίζονται και καθοδηγούνται από έμπειρους πολέμαρχους του ΡΚΚ, είναι η πιο αξιόπιστη στρατιωτική δύναμη στο έδαφος, έχοντας κατανικήσει σε όλες τις μάχες τις συμμορίες των τζιχαντιστών.
Το γεγονός αυτό, ότι δηλαδή δεν υπάρχει άλλη τόσο αξιόπιστη στρατιωτική δύναμη στη Συρία, οδήγησε τις ΗΠΑ να ενισχύσουν τις σχέσεις και τους δεσμούς με τους Κούρδους της Συρίας και να αναπτύξουν θαυμάσια συνεργασία στον στρατιωτικό και τον επιχειρησιακό τομέα, με αξιόλογα αποτελέσματα, που μπορεί να φθάσουν έως και την απελευθέρωση της πρωτεύουσας των τζιχαντιστών Ράκα, τους επόμενους μήνες.
Την ίδια στιγμή, ομάδες Κούρδων και Αράβων έχουν περάσει από το καντόνι Κομπάνι δυτικά του ρου του Ευφράτη, αφού προηγουμένως κατέλαβαν το υδροηλεκτρικό φράγμα Τισρίν, αποκτώντας και δικό τους ηλεκτρικό ρεύμα για το καντόνι, και προετοιμάζονται να προελάσουν για την απελευθέρωση της πόλης Τζαραμπλούς, που δεν είναι άλλη από την πόλη Ευρωπό, που έχτισε ο Σέλευκος ο Νικάτωρ, στην οποία έδωσε το όνομα της εν Μακεδονία γενέτειράς του.
Το σκηνικό γίνεται ακόμη πιο εφιαλτικό με την αναβαθμισμένη συνεργασία των Κούρδων της Συρίας με τους Ρώσους, οι οποίοι, όπως και οι Αμερικανοί, προσφέρουν αεροπορική υποστήριξη στις στρατιωτικές δυνάμεις των Κούρδων, διευκολύνοντας την προέλασή τους και την απελευθέρωση εδαφών από τους τζιχαντιστές.
Τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της... υπομονής του Ερντογάν αποτέλεσαν η επίσκεψη Ντεμιρτάς στη Μόσχα και η συνάντησή του με τον επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας Σεργκέι Λαβρόφ, στην οποία, εκτός από τα τυπικά πολιτικά ζητήματα, σύμφωνα με ρωσικές διαρροές, συζητήθηκαν και θέματα παροχής αναβαθμισμένων οπλικών συστημάτων στους Κούρδους της Συρίας, ήτοι σύγχρονοι αντιαρματικοί και αντιαεροπορικοί πύραυλοι!
Τέλος, αυτό που έβγαλε τον Ερντογάν κυριολεκτικά από τα ρούχα του είναι το γεγονός ότι οι Κούρδοι, από τη μια, κλείνουν τους δρόμους μεταφοράς πετρελαίου των τζιχαντιστών στις εταιρίες της «οικογένειας» και, από την άλλη, καταλαμβάνουν τις πετρελαιοπηγές που έως τώρα κατείχαν και εκμεταλλεύονταν οι... υπεύθυνοι του Ι.Κ. Σήμερα οι Κούρδοι ελέγχουν περισσότερες από 1.100 πετρελαιοπηγές, τις οποίες κρατούν ερμητικά κλειστές, ενώ οι τζιχαντιστές λιγότερες από 400.
Και το «σύστημα Ερντογάν», που χάλασε περισσότερα από 2 δισ. δολάρια για να κερδίσει τις τελευταίες εκλογές, εξαγοράζοντας τους πάντες και τα πάντα, έχει ανάγκη από ρευστό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου