Το κουδούνι χτύπησε. Μαθητές και καθηγητές επέστρεψαν στις τάξεις τους. Η νέα σχολική χρονιά ξεκίνησε με τα γνωστά προβλήματα για πολλές οικογένειες στρατιωτικών όπου η σύζυγος εργάζεται ως εκπαιδευτικός.
Το καλοκαίρι είναι η εποχή μετακινήσεων για τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων. Οι γυναίκες που εργάζονται στο δημόσιο, ακολουθούν και μετατίθενται - αποσπώνται πλησίον του νέου τόπου υπηρέτησης του συζύγου. Αυτό προβλέπουν ορθώς οι ισχύοντες νόμοι και διατάγματα. Σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν πρακτικά και οικονομικά αδύνατο να κρατηθεί η οικογένεια ενωμένη. Είναι ηθική υποχρέωση της πολιτείας απέναντι σε οποιονδήποτε Έλληνα πολίτη να του διασφαλίζει τα βασικά δικαιώματα, από την στιγμή που τον υποχρεώνει να απομακρυνθεί από τον τόπο συμφερόντων του, για να καλύψει τις ανάγκες της υπηρεσίας. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για στρατιωτικό και τις αμυντικές ανάγκες της χώρας.
Δυστυχώς όμως για άλλη μια φορά φέτος επαναλαμβάνονται τα λάθη του παρελθόντος. Ίσως σε μεγαλύτερη ένταση λόγω των φετινών αλλαγών στην παιδεία. Το πρόβλημα αφορά τις νηπιαγωγούς - δασκάλες - καθηγήτριες που ενώ σύμφωνα με τον νόμο ακολουθούν τους συζύγους τους, στην πράξη πολλές φορές μετατίθενται 100 και 150 χιλιόμετρα από τον νέο τόπο κατοικίας ή σε διαφορετικό νησί!!!
Πόσο ανάλγητη μπορεί να είναι μια πολιτεία που κοροϊδεύει κατ’ αυτόν τον τρόπο τους λειτουργούς της; Τι φταίνε τα μικρά παιδιά που ταλαιπωρούνται; Πως θα ανταπεξέλθει οικονομικά η οικογένεια; Πως θα μείνει ενωμένη όταν «ο ένας είναι στην ανατολή και ο άλλος στην δύση»; Θα συντηρούν δύο σπίτια; Θα μετακινούνται καθημερινά σε πολύωρες αποστάσεις θέτοντας σε κίνδυνο την σωματική τους ακεραιότητα; Είναι ηθική συμπεριφορά αυτή; Αλλά το βασικότερο είναι νόμιμη;
Σύμφωνα με τον νόμο 4139/2013 άρθρο 91: «1. Τακτικοί υπάλληλοι και υπάλληλοι ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου δημοσίων υπηρεσιών και νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, που κατέχουν οργανικές θέσεις και είναι σύζυγοι στρατιωτικών των Ενόπλων Δυνάμεων, ένστολου προσωπικού της Ελληνικής Αστυνομίας, του Πυροσβεστικού, Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής, καθώς και του προσωπικού των Καταστημάτων Κράτησης, επιτρέπεται να αποσπώνται, κατά παρέκκλιση των ισχυουσών διατάξεων, σε υπηρεσίες του στενού δημόσιου τομέα κατά προτεραιότητα και σε περίπτωση έλλειψης υπηρεσιακών αναγκών σε υπηρεσίες του ευρύτερου δημόσιου τομέα, στην περιοχή που υπηρετεί ο σύζυγός τους.»
Ο νομοθέτης δεν διευκρινίζει τι εννοεί με τον όρο περιοχή. Αυτό αφήνεται στα χέρια των κρατικών υπευθύνων να πράξουν σύμφωνα με την συνείδηση τους ή τις υπηρεσιακές ανάγκες. Όμως αυτό δεν ενδιαφέρει τον στρατιωτικό. Δεν τον απασχολεί τι νομίζει ότι πρέπει να πράξει ο κάθε δημόσιος λειτουργός-υπάλληλος σύμφωνα με αυτό που πιστεύει ή του δίνουν εντολή. Έχει απαίτηση από κράτος να μεταθέσουν την σύζυγο στον τόπο που μετατέθηκε. Δεν του κάνουν χάρη. Εάν μετατέθηκε στην Αλεξανδρούπολη, η γυναίκα του πρέπει να τον ακολουθήσει στην Αλεξανδρούπολη, όχι στην Ορεστιάδα, ούτε στα Δίκαια ή στην Σαμοθράκη. Δεν είναι δυνατόν να μεταθέτουν τον άντρα στην Μυτιλήνη και την γυναίκα του στην Λήμνο επειδή είναι στον ίδιο νομό. Από που ερμηνεύεται η λέξη περιοχή ως νομός; Ποιος έδωσε αυτήν την ερμηνεία; Τι εξυπηρετεί; Να διαλύσει την οικογένεια του στρατιωτικού; Να παρακαλά ο στρατιωτικός τον εκάστοτε βουλευτή να του κάνει «εξυπηρέτηση»;
Το φαινόμενο εστιάζεται στους εκπαιδευτικούς. Φέτος είναι πάλι σε έξαρση λόγω των αλλαγών στην παιδεία. Και ενώ πολλές φορές η σύζυγος μετατιθέμενη στην παραμεθόριο «αδειάζει θέση» από μεγάλα αστικά κέντρα, για τα οποία υπάρχει τρομερή ζήτηση από συναδέλφους της, τιμωρείται με την τοποθέτηση της στην άλλη άκρη του νομού ή σε διαφορετικό νησί από αυτό που μετατέθηκε ο άντρας της. Προφανώς για τον αρμόδιο υπάλληλο της περιφερειακής ενότητας που την τοποθετεί, είναι παντελώς αδιάφορη η οικογενειακή της κατάσταση και οι υποχρεώσεις της. Ενδιαφέρεται απλώς να καλύψει τα κενά στον νομό του. Η νομοθεσία και οι εντολές που έχει πάρει τον καλύπτουν. Μόνο που η γυναίκα δεν μετατέθηκε εκεί επειδή το ήθελε, αλλά λόγω της εργασίας του συζύγου.
Καμία ενέργεια στην διαδικασία δεν είναι παράνομη. Την ευθύνη γι’ αυτήν την αθλιότητα έχει η νομοθετική και εκτελεστική εξουσία, που επιδεικτικά όπως φαίνεται στο άρθρο 91 αδιαφορεί για τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας.
Είναι άμεση ανάγκη να μπει μια τάξη και να δοθεί οριστική λύση στο πρόβλημα. Ίσως με θεσμοθέτηση ενός ορίου απόστασης π.χ. 10 χιλιομέτρων ή να υπάρχει αστική συγκοινωνία που να εξυπηρετεί όμως το ωράριο του εκπαιδευτικού. Πιο αρμόδιοι να προτείνουν θα ήταν τα ίδια τα στελέχη μέσω προτάσεων των Γενικών Επιτελείων ή των Στρατιωτικών Ενώσεων. Η χρήση του όρου περιοχή αποδίδεται πάντα με την έννοια της γεωγραφικής έκτασης και στην συγκεκριμένη περίπτωση των Στρατιωτικών είναι η φρουρά ή με την έννοια της μετάθεσης ο Δήμος, λόγω της επιχειρησιακής ετοιμότητας που πρέπει να έχουν. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι δυνατόν να χωρίζει την οικογένεια θάλασσα. π.χ. Σαμοθράκη – Αλεξανδρούπολη.
Οι γυναίκες των στρατιωτικών ανέκαθεν λόγω των μεταθέσεων και της φύσης του επαγγέλματος του συζύγου, δούλευαν σε πολύ μικρότερο ποσοστό σε σχέση με τις υπόλοιπες , με αποτέλεσμα οι οικογένειες να ζουν με ένα μισθό. Ε, ας μην τιμωρούνται οι «τυχεροί» που «βρήκαν» γυναίκα με δουλειά. Ας μην τιμωρούνται οι «άτυχες» επειδή «έκαναν το λάθος» να παντρευτούν στρατιωτικό.
Η συντήρηση της υφιστάμενης κατάστασης παραπέμπει σε ιδιοτελή κίνητρα που δεν έχουν σχέση με την εύρυθμη λειτουργία του κράτους. Η λύση είναι εύκολη αρκεί να υπάρχει θέληση. Μία διευκρίνιση στην λέξη «περιοχή» του άρθρου 91, έτσι ώστε η υπάλληλος θα μετατίθεται εντός μιας λογικής απόστασης χωρίς να χαλάσει την οικογένεια της.
Μελετιάδης Κωνσταντίνος - Λοχαγός (ΦΠΖ) ε.α.
Μέλος Ε.Σ.Πε.Κ.Μ.
email: melkost@gmail.com Facebook:Κώστας Μελετιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου