Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Η σαφής αναδιάταξη της πολιτικής σκηνής της Ελλάδος, με τον Αντώνη Σαμαρά και τις προσκείμενες σ΄αυτόν πολιτικές δυνάμεις να τίθενται δραματικά στο κοινωνικό περιθώριο, εν παραλλήλω με την ενεργοποίηση και πάλι των κοινωνικών κινημάτων στην Ιταλία και το κίνημα των Podemos στην Ισπανία, δρομολογούν σημαντικές εξελίξεις στον δημόσιο διάλογο της ευρωπαϊκής οικογένειας, για υποστολή του βάρβαρου ακροφιλελεύθερου μοντέλου λιτότητας που επισκοπεί η Άνγκελα Μέρκελ.
Η νέα πολιτική ισορροπία δυνάμεων στο φάσμα του ευρωπαϊκού νότου, δείχνει καθαρά το δρόμο για την ριζική ανατροπή του σκληρού και βάρβαρου, φιλελεύθερου υφεσιακού ευρωπαϊκού μοντέλου – που κυριαρχεί εδώ και δεκαετίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση – και οδήγησε τους λαούς της Ευρώπης στην δυστυχία και την κοινωνική εξαθλίωση. Αλλά η νέα αυτή κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα, που εδράζεται στα κοινωνικά κινήματα και τις κοινωνικές πρωτοβουλίες, αρχίζει πλέον να υποστηρίζεται σθεναρά και απο μεγάλη μερίδα της ευρωπαϊκής πολιτικής ελίτ, που συνειδητοποιεί, ότι το υφιστάμενο κοινωνικό μοντέλο των υφεσιακών πολιτικών, υποσκάπτει την ηθική ενότητα των λαών της Ένωσης και προξενεί αναπόδραστα ενδογενείς δυνάμεις πολιτικής διάλυσής της. Ένα σενάριο που υπονομεύει υποδόροια τα οράματα και τις προωτοβουλίες των μεγάλων οραματιστών της Ευρωπαϊκής Ένωσης Σουμάν και Μονέ, όπως και των μεγάλων ευρωπαίων ηγετών Σμίτ, Ζισκάρ ντ΄ Εστέν κ.α. για τη δημιουργία της Ευρώπης των λαών και της κοινωνικής ευημερίας.
Τα δυο ρεύματα σκέψης που αντιπαρατίθενται τούτη την ώρα στην Ευρωζώνη, με εκπροσώπους τους την Μέκελ και τον Ντράγκι, παραπέμπουν ευθέως στην εξεύρεση ενός νέου κοινωνικού μοντέλου, προκειμένου να αρθούν τα διαλυτικά φαινόμενα στην πολιτική και κοινωνική συνοχή της Ερωπαϊκής Ένωσης. Και η πολιτική αυτή αναζήτηση προσλαμβάνει ξεχωριστό βάρος, σε ένα πολιτικό περιβάλλον όπου οι οικονομίες των κρατών-μελών της Ευρωζώνης, κινδυνεύουν με καινούρια υποβάθμιση σε ότι αφορά τον διεθνή καταμερισμό της εργασίας. Πολύ περισσότερο βεβαίως, που αναδιατάσσονται και οι γεωπολιτικές ισορροπίες πλησίον της Ευρώπης, με επίκεντρο τις νέες σφαίρες ενεργειακής ισχύος και πολλές εστίες πολέμου ήδη απειλούν την ειρήνη και την ασφάλεια της γηραιάς ηπείρου. Η μακρά προσπάθεια λοιπόν ανατροπής του αποτυχημένου και κοινωνικά διαλυτικού ακροφιλελεύθερου κοινωνικού μοντέλου, που με προμετωπίδα την ύφεση και την λιτότητα οδήγησε στην φτωχοποίηση και την ισοπέδωση τους λαούς της Ευρώπης και του ανακαθορισμού της Ευρωπαϊκής ηπείρου σε δημοκρατικό πλαίσιο, προβάλλει πλέον ως αντικειμενική δυνατότητα και όχι ως ουτοπία, με κεντρικούς πρωταγωνιστές τα κοινωνικά της κινήματα.
Οι σπουδαίες αυτές πολιτικές εξελίξεις αποδεικνύουν εμπράκτως, ότι η πλατιά δημοκρατική κοινωνική πλειοψηφία που διαμορφώνεται σαφώς στην Ελλάδα και με την καθοριστική συμμετοχή του πατριωτικού, κοινωνικού κινήματος των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», έχει προοπτική και ελπίδα να ενσωματωθεί στα μεγάλα κοινωνικά προτάγματα της Ευρώπης και όχι να υποβαθμισθεί στα στενά όρια σύγκρουσης μεταξύ της «ασήμαντης» Ελλάδας και των κραταιών δυνάμεων της τεχνοδομής των Βρυξελλών. Τονίζοντας εμφατικά την κορυφαία συμμετοχή – καταβάλλοντας μεγάλα πολιτικά και επικοινωνιακά κόστη – των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» στην αναδιάταξη και προοδευτική, πατριωτική πολιτική σήμανση του πολιτικού μας πεδίου. Παρότι ο Σαμαράς προσπάθησε τρείς φορές (α) να διεμβολίσει την κοινοβουλευτική τους ομάδα και να τους υφαρπάξει τις ψήφους τους (β) να υποκινήσει την ψήφιση απο τους βουλευτές τους, του υποψήφιου προέδρου της Δημοκρατίας και (γ) να τους διαβάλει σήμερα πολιτικά με χαλκευμένες δημοσκοπήσεις, ότι δήθεν δεν μπαίνουν στην Βουλή και άρα οι ψηφοφόροι τους θα ήταν καλό επαναπατρισθούν σ΄ αυτόν !!! οι «ΑΝΕΛ» άνθεξαν, προέταξαν απαράμιλλο πολιτικό σθένος και κατέρριψαν στην κυριολεξία με τις 12 αρνητικές ψήφους τους (168 ψήφους έλαβε απο τους κυβερνητικούς βουλευτές ο υποψήφιος πρόεδρος της Δημοκρατίας) την εφεκτική και υποταγμένη στον γερμανικό ηγεμονισμό κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Έμειναν στις επάλξεις του ήθους και αντεστάθησαν σθεναρά στα κελεύσματα των παροδομένων Σαμαρά-Βενιζέλου, σαρκώνοντας την κλαγγή της κοινωνίας, σε ένα ευρύ πατριωτικό, δημοκρατικό ήθους μέτωπο αντίστασης. Δικαίως η κοινωνία πιστώνει στους «Ανεξάρτητους Έλληνες», ότι με την απαρασάλευτη πίστη τους στις αξίες της δημοκρατίας, της πατρίδας και της κοινωνικής συνοχής, έμειναν στις επάλξεις του ήθους και δρομολόγησαν την επικείμενη πολιτική αλλαγή στην πατρίδα μας. Και έκγονη αυτής της πολιτικής πίστωσης, με την επαγόμενη αγάπη και ηθική στήριξη του κόσμου, θα είναι η δυναμική είσοδό τους στο Κοινοβούλιο, καθιστώντας τους εγγυητές της πολιτικής σταθερότητας του τόπου και της εθνικής ανεξαρτησίας της πατρίδας.
Έχουν λάβει χώρα λοιπόν σοβαρές πολιτικές-κοινωνικές διεργασίες στην Ευρώπη, που δρομολογούν την ταχεία αλλαγή του αποτυχημένου και βάρβαρου ακροφιλελεύθερου κοινωνικού μοντέλου και την εφαρμογή άλλων πολιτικών, σύντονων προς τα νέα κοινωνικά δεδομένα, που θα έχουν ως κεντρικό στοιχείο του πυρήνα τους, την ανθρώπινη ευτυχία και την θεσμική πολιτική ακεραίωση της Ευρώπης. Αντίπερα στο σημερινό κοινωνικό μοντέλο, που υποβίβασε και ευτέλισε πολιτικά την Ένωση, σε ένα στείρο πολιτικά και άνδυρο κοινωνικά club, στρεβλών οικονομικών συμφερόντων. Αποξενωμένος πλήρως απο αυτές τις σοβαρές κοινωνικές διεργασίες και περιθωριοποιημένος πολιτικά ο Σαμαράς, προσδοκά στην πολιτική βοήθεια της Μέρκελ, για να διαχειριστεί την επερχόμενη οδυνηρή ήττα του. Περιοριζόμενος σε έναν ήσσονος σημασίας παθητικό ρόλο και και προξενώντας και την μήνιν των καραμανλικών στελεχών, για το χάλι στο οποίο περιέφερε την «Νέα Δημοκρατία», άλλοτε κεντρική πολιτική έκφραση στην Ελλάδα του αστικού κόσμου. Και υπο αυτό το πρίσμα ο Σαμαράς, ευελπιστεί ως ηττημένος να παραμείνει στα ηνία της «Νέας Δημοκρατίας», προετοιμάζοντας έναν δεύτερο γύρο πολιτικής επανόδου του. Κάτι που θα σημάνει την ολοκληρωτική καταστροφή για τον τόπο, μετά και απο το πελώριο κακό που ήδη έχει κάνει, αποδομώντας πλήρως τον κοινωνικό και οικονομικό μας ιστό και οδηγώντας τους περήφανους Έλληνες, στην φτωχοποίηση και τον ηθικό εξευτελισμό. Είναι επιβεβλημένο έτσι να συντριβεί πλήρως πολιτικά απο τον αστικό κόσμο και τους σκεπτόμενους πολίτες, σημειώνοντας ιστορικά χαμηλά εκλογικά ποσοστά, ώστε να του αναιρεθεί πρακτικά κάθε σκέψη θρασύτατης επανόδου του.
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου