ΠΑΡΑΛΗΡΕΙ Η HURRIYET: ΖΗΤΩ Η «ΒΟΡΕΙΑ ΚΥΠΡΟΣ»
Η Κύπρος δεν ανήκει ολοκληρωτικά στους Ελληνοκύπριους γράφει η Hurriyet
Για «μια από τις δύο πραγματικότητες στην Κύπρο» κάνει λόγο ο αρθρογράφος Γιουσούφ Κανλί της εφημερίδας Hurriyet υποστηρίζοντας ότι είναι άσχετη η ερώτηση «ποια είναι νόμιμη και ποια είναι έγκυρη».
Ο Κανλί θεωρεί πως για την επίλυση του Κυπριακού «πρέπει να αναγνωριστεί η ύπαρξη δύο δημοκρατιών, δύο λαών, δύο θρησκειών και δύο γλωσσών».
Προσθέτει, δε, ότι οι προσπάθειες των Ελληνοκυπρίων, όσο «πολιτικά ορθές» κι αν είναι, να επιτύχουν την καταδίκη της Τουρκίας σε έναν διεθνή οργανισμό για «αλαζονεία» ή «άρνηση» συμμόρφωσης με αποφάσεις και ψηφίσματα, οι τακτικές αυτές αντανακλούν την λογική «όλα δικά μου» που είναι ασύμβατη με την ειρήνη σε μια περιοχή όπου υπάρχουν περισσότεροι του ενός λαοί, συνεχίζει προκλητικά ο Τούρκος αρθρογράφος.
Η σχέση τους, συμπληρώνει, «δεν πρέπει να είναι αυτή της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας αλλά αυτή των δύο ισότιμων κοινοτήτων που μοιράζονται την ίδια πατρίδα».
Κατηγορεί, ακόμη , ως «ξεροκέφαλους» τους Ελληνοκύπριους που επιμένουν στη λογική της πλειοψηφίας-μειοψηφίας και ως εκ τούτου θεωρούν ότι δεν πρέπει ούτε καν να εξετάζουν το ενδεχόμενο να συμβουλευτούν τους τουρκοκύπριους ή να συστήσουν μια κοινή επιτροπή για την εκμετάλλευση των φυσικών πηγών στη βάση της «πολιτικής ισότητας των δύο λαών». «Είναι άρρωστη η λογική πως οτιδήποτε υπάρχει πάνω, κάτω, μέσα ή έξω από την Κύπρο ανήκει στην ελληνοκυπριακή κυβέρνηση και τους ελληνοκυπρίους» συνεχίζει παραληρώντας ο αρθρογράφος της Hurriyet.
Δε διστάζει μάλιστα να ζητήσει από τους Ελληνοκυπρίους «να ξυπνήσουν» αν συνεχίσουν να περιμένουν θεαματικές εξελίξεις μέσα από μονομερή ψηφίσματα από πλατφόρμες στις οποίες δεν ακούγεται η φωνή των τουρκοκυπρίων.
Εξηγεί ότι απαιτείται πολιτική θέληση για έναν πικρό συμβιβασμό αλλιώς δεν είναι διακριτή στον ορίζοντα η πιθανότητα επίλυσης του Κυπριακού.
«Δεν θα γίνει πραγματικότητα μέχρι που οι ελληνοκύπριοι να ξυπνήσουν στην πραγματικότητα ότι η Κύπρος δεν είναι τελείως δική τους. Έχουν εταίρους στη Βόρεια Κύπρος» συμπληρώνει.
Το να υπονοεί κανείς ότι οι Τουρκοκύπριοι θα αποδεχθούν την ελληνοκυπριακή προεδρία, θα αποδεχθούν ότι οι Ελληνοκύπριοι θα έχουν λόγο στην εκλογή του τουρκοκύπριου αντιπροέδρου, θα παραδώσουν το δικαίωμά τους στο βέτο και ότι θα κάνουν τέτοιες τρελές δηλώσεις «υπέρ της επίλυσης» δεν θα βοηθήσει ως προς αυτό αλλά αντίθετα θα κάνει τους Τουρκοκύπριους να φωνάξουν πιο δυνατά: Ζήτω η «Βόρεια Κύπρος», γράφει χαρακτηριστικά.
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Είναι εύκολη η απάντηση και δεν χρειάζεται να γνωρίζει κανείς εκ των έσω τις διαδικασίες και τον τρόπο σκέψης των δανειστών. Αρκεί να ανατρέξει στα (σχεδόν) πέντε «πέτρινα» χρόνια του Μνημονίου και να συγκρίνει τον τρόπο συμπεριφοράς των δανειστών έναντι των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά. Η συμπεριφορά ήταν (και είναι) ίδια και απαράλλακτη. Ανεξαρτήτως των γνώσεων που έχω λόγω της θέσης μου ως ανταποκριτή στην Ουάσιγκτον και της κάλυψης του ΔΝΤ, στο πλαίσιο μιας έρευνας που συνεχίζεται διαπίστωσα (και πάλι με ευκολία) ότι τα πρωτοσέλιδα των ελληνικών μέσων ενημέρωσης, από την έναρξη του ελληνικού προγράμματος μέχρι σήμερα, διαφέρουν ελάχιστα. Θα έλεγα πως επί κυβέρνησης Σαμαρά, τα πρωτοσέλιδα που αφορούν τις πιέσεις των δανειστών είναι ακόμα πιο σκληρά.
Μία άλλη διαπίστωση που έχω κάνει όλο αυτό το διάστημα είναι ότι κάθε φορά που οι κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά δικαιολογημένα αντιδρούσαν (και αντιδρούν) στις υποδείξεις των δανειστών, αναγκάζονται, μερικές φορές με «βίαιο τρόπο», να ανακρούσουν πρύμναν. Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά παραδείγματα. Επιβάλλουν πάντοτε τις απόψεις τους και αυτό το γεγονός δεν μειώνει καθόλου μα καθόλου τον πατριωτισμό ή την αντίσταση των Ελλήνων πολιτικών με τους οποίους διαπραγματεύονται. Είναι μία καθημερινή, αλλά άνιση «μάχη».
Αλλες χώρες, όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, αποφάσισαν να υλοποιήσουν τα συμφωνηθέντα και να αφήσουν κατά μέρος τις «μαγκιές». Είπαν, αφού μπήκαμε στον χορό, θα χορέψουμε. Αντιθέτως, εμείς συρθήκαμε στον μηχανισμό λόγω της ανικανότητας των πολιτικών, δώσαμε υποσχέσεις και αναλάβαμε υποχρεώσεις που δεν υλοποιήσαμε στην πλειονότητά τους, με αποτέλεσμα να έχουμε εισέλθει στον πέμπτο χρόνο Μνημονίου χωρίς ελπίδα ότι η έξοδος είναι κοντά.
Οποιος και να κυβερνήσει την Ελλάδα, όποιες αγαθές και καλόπιστες προθέσεις και να έχει, η μοίρα του είναι προδιαγεγραμμένη. Από τις 10 Μαΐου 2010 η Ελλάδα είναι αλυσοδεμένη και το τέλος του ελληνικού προγράμματος θα επέλθει μόνο με την πλήρη υλοποίησή του. Οι τσαμπουκάδες απλώς επιμηκύνουν τη δυστυχία των πολιτών…
Είναι αδιανόητο, μετά από τόσες θυσίες του λαού, η χώρα να παραμένει υπό το ζυγό του Μνημονίου. Και το συμπέρασμα μου δεν πρόκειται να αλλάξει: Χωρίς σχέδιο οδήγησαν την Ελλάδα στο μηχανισμό και στην επιβολή του Ελληνικού Προγράμματος. Και στο τέλος ούτε το υλοποίησαν για να εξέλθει η χώρα μία ώρα γρηγορότερα από το γκρεμό…
ΠΗΓΗ: http://www.ethnos.gr