Δεν είναι καθόλου τυχαίο που φέτος η ΠΑΝΑΓΙΑ οικονόμησε και έδωσε μεγάλη χαρά στους καταθλιμμένους Έλληνες στις 13 Ιανουαρίου με την Αγιοκατάταξη του Οσίου Παισίου του Αγιορείτου. Άγιος λοιπόν ΑΥΤΟΣ που ¨ευαγγελίσθηκε από το Περιβόλι της Παναγίας ¨ την μελλοντική πορεία του Έθνους μας.
Πολλά από αυτά που προόρρησε έγιναν, άλλα γίνονται και αλλά κατά την Βουλή του ΘΕΟΥ θα τρέξουν…
Παλαιότερα στις εποχές των πλούσιων αγελάδων των μιζών των λαμογιών ( συγχωρήστε με για τις εκφράσεις διότι δεν ταιριάζουν με το κείμενο) ήταν όλα ¨μέλι γάλα¨ με τους φίλους και εταίρους μας Γερμανούς.
Ξαφνικά πάνε οι αγάπες και κρύωσαν οι καρδιές μας.
Το προείπε όμως ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ;
¨Σταύρος Βαλίδης, πρώην διοικητής Αστυνομικού τμήματος τού Αγίου Όρους.
Θυμάμαι κάποια φορά, πού είχα συνοδεύσει ως διοικητής της Αστυνομίας τρείς ξένους επισήμους, πού ήθελαν να γνωρίσουν τον » μεγάλο ασκητή Παϊσιο «, μέσα από όσα είχαν ακούσει γι΄ αυτόν στην πατρίδα τους.
Ένας από αυτούς τον ρώτησε για την Ενωμένη Ευρώπη, και πήρε την εξής απάντηση.
— Είναι πολύ ζεστό ακόμη το αίμα…
Οι επίσημοι απόρησαν μη μπορώντας να καταλάβουν την κρυπτογραφημένη απάντησή του. Αργότερα πού τον ρώτησα τί σημαίνει , ότι είναι ακόμη ζεστό το αίμα, μού είπε.
— Είναι αδύνατο, και θα φανεί αυτό αργότερα, να υπάρξει ποτέ συνεργασία των Άγγλων, των Γάλλων, των Γερμανών, των Ιταλών, των Αυστριακών, κλπ. όταν υπάρχουν ακόμη άνθρωποι πού χάσανε στον Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο τούς πατεράδες και τούς θείους τους.
Είναι ποτέ δυνατόν να ονομάζει ό ένας τον άλλο «σύμμαχε» και να το εννοεί;
Μη βλέπουμε τα πράγματα κοντόφθαλμα και μόνο χάριν της Οικονομίας. Θα βγει ό Εθνικισμός στην επιφάνεια και τότε… ΠΗΓΕΣ Αγιοτόκος Καππαδοκία και από το «ΣΚΕΥΟΣ ΕΚΛΟΓΗΣ».
Ένα ΕΡΩΤΗΜΑ πλανάται μέσα στην Ιστορία του Νεώτερου Ελληνικού Έθνους.
Γιατί οι Ναζιστές Γερμανοί κτύπησαν την ΚΑΡΔΙΑ του Κέντρου της Παλιγγενεσίας του1821 και ειδικότερα την Ιερά Μονή της Αγίας Λαύρας στα Καλάβρυτα;
Γνώριζαν τι έγινε εκεί και το θεώρησαν ¨ ιστορική υποχρέωση¨ τους;
Καλάβρυτα, 21 Μαρτίου 1821
Μάρτιος του 1821 – Μονή Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων: Στον παλαιό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου το λιγοστό φως τρυπώνει με δυσκολία από τους φεγγίτες. Δεν έχει ακόμη ξημερώσει και η ομίχλη είναι πυκνή. Και όμως! Στην Ωραία Πύλη διακρίνεται περίλαμπρος, μέσα στα ολομέταξα αρχιερατικά του άμφια, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός. Εκ δεξιών του ο επίσκοπος Καλαβρύτων και Κερνίτσης Προκόπιος στυλώνει τα μάτια του στον Παντοκράτορα του τρούλου. Εξ αριστερών του ο ηγούμενος της Μονής Καλλίνικος σκυμμένος σιγοψέλνει μια προσευχή των καλόγερων. Τριγύρω βρίσκονται συγκεντρωμένοι οι προεστοί της επαρχίας και οι οπλαρχηγοί με τις παχιές τις φουστανέλες και τα μεϊντανογέλεκα. Γονατιστά και τα πρωτοπαλίκαρα του τόπου με χείλη σφαλιστά και τις ψυχές παραδομένες στον Αγώνα.
«Ελευθερία ή Θάνατος, παλικάρια μου» φωνάζει ο Παλαιών Πατρών Γερμανός και υψώνει για λάβαρο το χρυσοπόρφυρο παραπέτασμα¨ της ΩΡΑΙΑΣ ΠΥΛΗΣ
Καλάβρυτα 14 Δεκεμβρίου 1943. Οι Γερμανοί στη Λαύρα
Δεκέμβριος του 1943. Ή Μονή της Αγίας Λαύρας υφίσταται βαρύ πλήγμα από τους Γερμανούς κατακτητές. Ό π. Ευσέβιος έζησε από πολύ κοντά την ωμότητα της πυρπολήσεως του Μοναστηριού και της εκτελέσεως των πατέρων. Γεγονότα δραματικά, πού αποτέλεσαν σταθμό όχι μόνο στην Ιστορία της Μονής άλλα και στην προσωπική του πορεία’ σκηνές φρικτές, στιγμές βαθιάς οδύνης, πού χαράχθηκαν ανεξίτηλα στην καρδιά του και στη μνήμη του……
Πυρπόληση της Μονής και εκτέλεση των πατέρων
Ο π. Ευσέβιος, πενήντα μόλις μέτρα πιο κάτω, άκουγε τις φωνές τους. «Φασαρία, μεγάλο κακό γινόταν επάνω. Σε λίγο άρχισαν τα φλογοβόλα. Ξύλινο το Μοναστήρι, πήρε φωτιά και άρχιζε να τριζοβολάει. Χάλαγε ό κόσμος από τις οκτώ ως τις έντεκα…» διηγείτο με πόνο ψυχής.
Οι ώρες εκείνες ήταν δραματικές. Το αγαπημένο του Μοναστήρι καιγόταν και -το πιο λυπηρό- κάποιοι πατέρες είχαν μείνει πίσω, Αλλά και ό ίδιος διέτρεχε μεγάλο κίνδυνο. Λίγα βήματα αν κατηφόριζαν οι Γερμανοί, θα τον έβρισκαν. Ακίνητος κάτω από το πουρνάρι προσευχόταν θερμά και ακατάπαυστα.
Κάποτε τελείωσαν’ το έκαψαν το Μοναστήρι. Και ξαφνικά ακούσθηκαν δεκατρείς πυροβολισμοί. «Πάτερ Πολύκαρπε, ψιθύρισε με αγωνία “φοβάμαι για τους πατέρες». Μετά από λίγο άκουσαν τους Γερμανούς να φεύγουν «χασκαρίζοντας», όπως έλεγε ο Γέροντας.
Άφησαν να περάσει κάμποση ώρα. Βγήκαν από το πουρνάρι και προχώρησαν προς το Μοναστήρι. Ήταν οι πρώτοι πού επέστρεφαν. Ό π. Ευσέβιος προπορευόταν. “ Όταν έφθασε στο προαύλιο και κοίταξε προς τον πλάτανο, τί να δει! «Παναγία μου!» φώναξε. Τέσσερις πατέρες σκοτωμένοι κάτω από τον πλάτανο” πεσμένοι ό ένας κοντά στον άλλον. Ό φύλακας της Μονής, ό Παναγιώτης Μπράτσικας, ήταν καθιστός στο πεζούλι και έμοιαζε σαν ζωντανός από μακριά. Ήταν όλοι νεκροί” «ίερεία έμψυχα, ολοκαυτώματα λογικά»28, πού πότισαν με το μαρτυρικό αίμα τους τα αγιασμένα χώματα της Λαύρας. https://antexoume.wordpress.com/ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 14, 2014
Μήπως ο νέος ΑΓΙΟΣ της Εκκλησίας μας , ΟΣΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ μας δίνει το έναυσμα πέρα από πολιτικές αντιπαραθέσεις για ¨πνευματικές γιορτές ιστορικής εγρήγορσης¨ εν μέσω θλίψεων και πειρασμών του Έθνους των Ελλήνων;
Κωνσταντίνος Βαρδάκας
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου