Σαν σήμερα το 1453 έκλεισε, με δραματικό τρόπο, ένα λαμπρό κεφάλαιο της πολυχιλιετούς ελληνικής Ιστορίας. Οι ορδές του Μωάμεθ Β' πόρθησαν τη Βασιλεύουσα. Ο τελευταίος αυτοκράτορας των Ελλήνων, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, έπεσε μαχόμενος, όπως αρμόζει στο αξίωμα, στον πατριωτισμό και τον χαρακτήρα των μεγάλων ανδρών. Μ' αυτόν τον τρόπο, την ένδοξη θανή του, δημιούργησε ένα πρότυπο που δεν γίνεται να ξεθωριάσει με το πέρασμα του χρόνου.
Οι Δυτικοί, για να ανταποδώσουν την ευγνωμοσύνη τους στην Ελλάδα, δεν έχουν πάψει ούτε στιγμή να τη λεηλατούν. Από τον Ελγιν έως την τρόικα δεν έχει αλλάξει τίποτα. Η σκλαβιά στους Τούρκους μάς σημάδεψε. Τέσσερις αιώνες εγκλωβισμού στον οθωμανικό τάφο και υποχρεωτικής συμβίωσης με τη βαρβαρότητα δεν θα άφηναν κανένα έθνος δίχως τραύματα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι τα περισσότερα εκ των νοσηρών φαινομένων του δημόσιου βίου περιγράφονται με τουρκικές λέξεις: ρουσφέτι, χαράτσι, μπαξίσι.
Η Εθνεγερσία του 1821 αλλά και οι απανωτές εξορμήσεις του Γένους μας, που ζητούσε την εθνική ολοκλήρωσή του, είχαν ως σημείο αναφοράς την Κωνσταντινούπολη. Η ευχή «και του χρόνου στην Πόλη» δεν έπαψε να ακούγεται σε πολλά ελληνικά σπίτια από το 1453 έως και σήμερα.
Η βασικότερη προϋπόθεση για την παλινόρθωση των αξιών στον τόπο μας είναι η ίαση από τις βαριές ασθένειες που άφησε στο πέρασμά της η εφιαλτική Οθωμανοκρατία. Το πρώτα όπλα που πρέπει να σηκώσουμε σήμερα εναντίον του σύγχρονου δυνάστη είναι ο πολιτισμός, η Παιδεία, το ήθος στην καθημερινότητα, η ανεξαρτησία στη σκέψη, η ενασχόληση με τα κοινά και η παντί τρόπω υπεράσπιση των απαράγραπτων δικαίων της πατρίδας μας.
Μόνο έτσι θα νικήσουμε τους διαχρονικούς Μωάμεθ Β΄, Ανατολής και Δύσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου