Γράφει ο Κωνσταντίνος Τερζής
Κατ’ αρχήν θα πρέπει να αποδεχθούμε και συνομολογήσουμε ότι το δημοψήφισμα είναι μία συνταγματικά κατοχυρωμένη πρακτική, η οποία αποτελεί την κορωνίδα της Δημοκρατίας και την εγγύηση της ύπαρξης ενός κυρίαρχου λαού. Είναι όμως έτσι στην σημερινή Ελλάδα ή μήπως το επικείμενο δημοψήφισμα δεν απευθύνεται στην λογική, αλλά προκαλεί το θυμικό, δηλαδή την συναισθηματική (δίκαιη) προσέγγισή του από την πλευρά των πολιτών; Εμείς απλά σημειώνουμε πως αποφάσεις εν θερμώ και με βάση το συναίσθημα είναι κατά κανόνα αποτυχημένες. Ενώ, επίσης, αποφάσεις που λαμβάνονται μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα είναι καταδικασμένες στην αποτυχία, επειδή δεν υπάρχει χρόνος σωστής - ολοκληρωμένης προσέγγισης και ώριμης ολοκλήρωσής τους...
Μία μεγάλη αλήθεια κρύβεται στον τίτλο άρθρου του Reuters, που λέει χαρακτηριστικά ότι «για τους Έλληνες η επιλογή είναι ανάμεσα στο κακό και το εξαιρετικά κακό». Κι αυτό, επειδή οι Έλληνες καλούνται να αποφασίσουν –και στην ουσία να εγκρίνουν- μεταξύ των μέτρων των 8 δισεκατομμυρίων της συγκυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου και του ακόμη μεγαλύτερου (ουσιαστικά άγνωστου) ποσού των μέτρων που προτείνουν οι δανειστές.
Μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης, λοιπόν, οι έλληνες πολίτες κλήθηκαν από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να αποφασίσουν με ποιόν τρόπο θα οδηγηθούν σε μεγαλύτερη φτώχεια, σε μεγαλύτερη εξαθλίωση, σε περισσότερη ανεργία, σε περισσότερα δεινά… Κι αυτό, επειδή απέτυχε το «μεγάλο σχέδιο» της συγκυβέρνησης, δηλαδή στο να δεχτούν οι ευρωπαίοι ηγέτες τις προτάσεις του Βαρουφάκη και να αλλάξουν όχι μόνο οπτική, αλλά και πορεία ως προς την αντιμετώπιση του ελληνικού χρέους, «και θα είναι μέρα μεσημέρι», όπως δήλωνε προεκλογικά τον Ιανουάριο ο Αλέξης Τσίπρας.
Προσεγγίζοντας αυτό καθεαυτό το δημοψήφισμα, πέρα από την συγκυβερνητική αδυναμία διαχείρισης (πολιτικής και οικονομικής) της διαπραγμάτευσης, διαπιστώνουμε και μία πολιτικά αυτοκτονική διάθεση των συγκυβερνώντων. Κι αυτό, επειδή η επόμενη ημέρα του δημοψηφίσματος θα προσφέρει στη σημερινή συγκυβέρνηση μία σειρά από αδιέξοδα, τόσο λογικά και οικονομικά, όσο –κυρίως- πολιτικά.
Εάν ο ελληνικός λαός αποφασίσει να πει «ναι» και να δεχτεί τα μέτρα των δανειστών, τότε, ο κύριος Τσίπρας θα είναι υποχρεωμένος να εφαρμόσει σκληρά –έως απάνθρωπα- μέτρα κατά των Ελλήνων και της χώρας, τα οποία όμως δεν συνάδουν με την ιδεολογία –η κυβέρνηση αυτό-χαρακτηρίζεται αριστερή, να μην το ξεχνάμε- της κυβέρνησης. Τι θα κάνει λοιπόν ο κύριος Τσίπρας και οι υπόλοιποι αριστεροί κυβερνώντες; Θα παραμείνουν στις θέσεις εξουσίας τους και θα επιβάλουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές που θα εξοντώνουν την κοινωνία ή θα παραιτηθούν αρνούμενοι να γίνουν εκτελεστές της συμφωνίας και δήμιοι του ελληνικού λαού;
Εάν οι έλληνες πολίτες αποφασίσουν να πούνε «όχι» στα επαχθή μέτρα των δανειστών, τότε η κατάσταση γίνεται ακόμη χειρότερη για τον Αλέξη Τσίπρα (και τα άλλα «παιδιά»), αφού θα πρέπει να οδηγήσουν – κυβερνήσουν την χώρα έχοντας ένα δικό τους σχέδιο. Για την ακρίβεια έχοντας εξασφαλίσει ένα μετρήσιμο (οικονομικά) σχέδιο, που θα συμπεριλαμβάνει μία σειρά από φιλικές προς την Ελλάδα χώρες οι οποίες θα έχουν την θέληση αλλά και τον τρόπο για να βοηθήσουν την κυβέρνηση Τσίπρα. Θα πρέπει, δηλαδή, η συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, να εξηγήσει μέσα σε μία εβδομάδα με απόλυτη σαφήνεια το τι θα ακολουθήσει την Δευτέρα μετά το δημοψήφισμα, σε περίπτωση που ο λαός αποφασίσει να παραμείνει αξιοπρεπής, η χώρα να είναι ανεξάρτητη, αυτοκυρίαρχη και… για να μην το ξεχνάμε, ακέραιη! Πως μπορεί να εγγυηθεί κάτι τέτοιο η σημερινή συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου η οποία επιμένει πως η Ελλάδα είναι μέρος της Ευρώπης (αλλά και θύμα της) που λειτουργεί υπέρ τραπεζών και πολυεθνικών αλλά όχι υπέρ εθνών και λαών;
Διερωτώμενοι για το ποια θα είναι η επόμενη ημέρα για την Ελλάδα, διαπιστώνουμε πως το δημοψήφισμα ναι μεν δημιούργησε μία κινητικότητα στο τέλμα του πενταμήνου που διανύσαμε, αλλά, ταυτόχρονα δημιουργεί και ισχυρές δυνάμεις (τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό) που θα έχουν τη δυνατότητα να παρέμβουν ποικιλοτρόπως για να εξαναγκάσουν -είτε με δημοψήφισμα είτε χωρίς δημοψήφισμα- την χώρα να ακολουθήσει μία πορεία που όχι μόνο αχαρτογράφητη δεν είναι, αλλά –αντίθετα- θα οδηγήσει σε μη προβλεπόμενες καταστάσεις. Κι αυτό, επειδή η κίνηση απελπισίας της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ γίνεται χωρίς να έχει εξασφαλιστεί η βοήθεια (παντί τρόπω) άλλων χωρών που είναι ισχυρές.
Δική μας πεποίθηση, από τη στιγμή που τίποτε δεν «βγήκε» στην πεντάμηνη διαπραγμάτευση και ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να διαχειριστεί την υφιστάμενη κατάσταση, είναι πως θα έπρεπε να παραιτηθεί της πρωθυπουργίας και να προκηρυχθούν κανονικές εκλογές αντί του ημίμετρου του δημοψηφίσματος, το αποτέλεσμα του οποίου ενδεχομένως να επιφέρει ακόμη μεγαλύτερα αδιέξοδα στη χώρα.
Το βέλτιστο θα ήταν, βέβαια, να υπήρχε και η κατάλληλη πολιτική δύναμη που θα συγκέντρωνε την προτίμηση του λαού. Αυτό όμως είναι ένα άλλο θέμα, το οποίο θα εξετάσουμε κάποια άλλη στιγμή, αφού ως λαός έχουμε αποδειχθεί επιρρεπείς στις πολιτικές και τους πολιτικούς των ψεύτικων συνθημάτων και όχι σε πολιτικές και πολιτικούς που θέλουν πραγματικά να προσφέρουν στην πατρίδα. Επειδή όμως δεν φροντίσαμε για την ύπαρξη του βέλτιστου, ας αντιμετωπίσουμε το δίλημμα που μας προσφέρεται απλόχερα, μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης...
Αφού οι κ.κ. Τσίπρας και Καμμένος δεν έχουν εξασφαλίσει την τροφική και ενεργειακή επάρκεια της χώρας (την αμυντική δεν επιθυμούμε να την σχολιάσουμε...), μήπως η απόφασή τους για δημοψήφισμα δεν είναι μόνο μετάθεση των ευθυνών τους αλλά μία εγκληματική πράξη τα αποτελέσματα της οποίας θα κληθεί να πληρώσει πολύ ακριβά η χώρα και ο ελληνικός λαός;
Τέλος, αφού η ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί "να ταράξει τα νερά", ας φρόντιζε να θέσει και το σωστό ερώτημα: Θέλετε να είστε δούλοι ή ελεύθεροι; Κάθε άλλο ερώτημα θεωρείται επιεικώς απαράδεκτο έως και... ύποπτο.
Τέλος, πολύ φοβούμαστε πως η επόμενη ημέρα του δημοψηφίσματος (αλλά και αυτές που θα προηγηθούν) θα αποστερήσουν και το τελευταίο ίχνος σοβαρότητας του πολιτικού προσωπικού της χώρας, το οποίο ήδη θα πρέπει να σκέφτεται σοβαρά την πιθανότητα "να τους πάρει ο λαός με τις πέτρες"..., αφού θεωρούμε πως το δημοψήφισμα αυτό καθεαυτό θα λειτουργήσει πραγματικά διχαστικά μεταξύ πολιτών και πολιτικών (τα υπόλοιπα περί διχασμού είναι εκφοβισμοί και τρομοκράτηση των πολιτών από υπάρχοντα κέντρα που λειτουργούν κατά των συμφερόντων της Ελλάδας)...
ΥΓ: Επειδή ανοίγουμε ένα νέο κεφάλαιο στην πολιτική ιστορία της χώρας, θα επιχειρήσουμε μέσα από την «Πολιτική Πυθία» να δημιουργήσουμε έναν δίαυλο επικοινωνίας και ανοιχτής συζήτησης με τους πολίτες, οι οποίοι θα μπορούν από δω και στο εξής να μας στέλνουν όχι μόνο τις θέσεις τους αλλά και τις απορίες, τους προβληματισμούς τους για να αναλύονται από ανώνυμους αλλά εξόχως ενημερωμένους πολιτικά και οικονομικά συμπατριώτες μας. Κι αυτό, επειδή ήρθε επιτέλους η στιγμή να καταλάβουμε πως ένας λαός κυβερνάται από καλούς πολιτικούς μόνο εάν ο ίδιος ο λαός έχει πραγματικά πολιτική άποψη και άρτια πολιτική ενημέρωση… Τα μηνύματά σας μπορείτε να στα στέλνετε στο e-mail kostasxan@gmail.com
Πηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Κατ’ αρχήν θα πρέπει να αποδεχθούμε και συνομολογήσουμε ότι το δημοψήφισμα είναι μία συνταγματικά κατοχυρωμένη πρακτική, η οποία αποτελεί την κορωνίδα της Δημοκρατίας και την εγγύηση της ύπαρξης ενός κυρίαρχου λαού. Είναι όμως έτσι στην σημερινή Ελλάδα ή μήπως το επικείμενο δημοψήφισμα δεν απευθύνεται στην λογική, αλλά προκαλεί το θυμικό, δηλαδή την συναισθηματική (δίκαιη) προσέγγισή του από την πλευρά των πολιτών; Εμείς απλά σημειώνουμε πως αποφάσεις εν θερμώ και με βάση το συναίσθημα είναι κατά κανόνα αποτυχημένες. Ενώ, επίσης, αποφάσεις που λαμβάνονται μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα είναι καταδικασμένες στην αποτυχία, επειδή δεν υπάρχει χρόνος σωστής - ολοκληρωμένης προσέγγισης και ώριμης ολοκλήρωσής τους...
Μία μεγάλη αλήθεια κρύβεται στον τίτλο άρθρου του Reuters, που λέει χαρακτηριστικά ότι «για τους Έλληνες η επιλογή είναι ανάμεσα στο κακό και το εξαιρετικά κακό». Κι αυτό, επειδή οι Έλληνες καλούνται να αποφασίσουν –και στην ουσία να εγκρίνουν- μεταξύ των μέτρων των 8 δισεκατομμυρίων της συγκυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου και του ακόμη μεγαλύτερου (ουσιαστικά άγνωστου) ποσού των μέτρων που προτείνουν οι δανειστές.
Μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης, λοιπόν, οι έλληνες πολίτες κλήθηκαν από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να αποφασίσουν με ποιόν τρόπο θα οδηγηθούν σε μεγαλύτερη φτώχεια, σε μεγαλύτερη εξαθλίωση, σε περισσότερη ανεργία, σε περισσότερα δεινά… Κι αυτό, επειδή απέτυχε το «μεγάλο σχέδιο» της συγκυβέρνησης, δηλαδή στο να δεχτούν οι ευρωπαίοι ηγέτες τις προτάσεις του Βαρουφάκη και να αλλάξουν όχι μόνο οπτική, αλλά και πορεία ως προς την αντιμετώπιση του ελληνικού χρέους, «και θα είναι μέρα μεσημέρι», όπως δήλωνε προεκλογικά τον Ιανουάριο ο Αλέξης Τσίπρας.
Προσεγγίζοντας αυτό καθεαυτό το δημοψήφισμα, πέρα από την συγκυβερνητική αδυναμία διαχείρισης (πολιτικής και οικονομικής) της διαπραγμάτευσης, διαπιστώνουμε και μία πολιτικά αυτοκτονική διάθεση των συγκυβερνώντων. Κι αυτό, επειδή η επόμενη ημέρα του δημοψηφίσματος θα προσφέρει στη σημερινή συγκυβέρνηση μία σειρά από αδιέξοδα, τόσο λογικά και οικονομικά, όσο –κυρίως- πολιτικά.
Εάν ο ελληνικός λαός αποφασίσει να πει «ναι» και να δεχτεί τα μέτρα των δανειστών, τότε, ο κύριος Τσίπρας θα είναι υποχρεωμένος να εφαρμόσει σκληρά –έως απάνθρωπα- μέτρα κατά των Ελλήνων και της χώρας, τα οποία όμως δεν συνάδουν με την ιδεολογία –η κυβέρνηση αυτό-χαρακτηρίζεται αριστερή, να μην το ξεχνάμε- της κυβέρνησης. Τι θα κάνει λοιπόν ο κύριος Τσίπρας και οι υπόλοιποι αριστεροί κυβερνώντες; Θα παραμείνουν στις θέσεις εξουσίας τους και θα επιβάλουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές που θα εξοντώνουν την κοινωνία ή θα παραιτηθούν αρνούμενοι να γίνουν εκτελεστές της συμφωνίας και δήμιοι του ελληνικού λαού;
Εάν οι έλληνες πολίτες αποφασίσουν να πούνε «όχι» στα επαχθή μέτρα των δανειστών, τότε η κατάσταση γίνεται ακόμη χειρότερη για τον Αλέξη Τσίπρα (και τα άλλα «παιδιά»), αφού θα πρέπει να οδηγήσουν – κυβερνήσουν την χώρα έχοντας ένα δικό τους σχέδιο. Για την ακρίβεια έχοντας εξασφαλίσει ένα μετρήσιμο (οικονομικά) σχέδιο, που θα συμπεριλαμβάνει μία σειρά από φιλικές προς την Ελλάδα χώρες οι οποίες θα έχουν την θέληση αλλά και τον τρόπο για να βοηθήσουν την κυβέρνηση Τσίπρα. Θα πρέπει, δηλαδή, η συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, να εξηγήσει μέσα σε μία εβδομάδα με απόλυτη σαφήνεια το τι θα ακολουθήσει την Δευτέρα μετά το δημοψήφισμα, σε περίπτωση που ο λαός αποφασίσει να παραμείνει αξιοπρεπής, η χώρα να είναι ανεξάρτητη, αυτοκυρίαρχη και… για να μην το ξεχνάμε, ακέραιη! Πως μπορεί να εγγυηθεί κάτι τέτοιο η σημερινή συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου η οποία επιμένει πως η Ελλάδα είναι μέρος της Ευρώπης (αλλά και θύμα της) που λειτουργεί υπέρ τραπεζών και πολυεθνικών αλλά όχι υπέρ εθνών και λαών;
Διερωτώμενοι για το ποια θα είναι η επόμενη ημέρα για την Ελλάδα, διαπιστώνουμε πως το δημοψήφισμα ναι μεν δημιούργησε μία κινητικότητα στο τέλμα του πενταμήνου που διανύσαμε, αλλά, ταυτόχρονα δημιουργεί και ισχυρές δυνάμεις (τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό) που θα έχουν τη δυνατότητα να παρέμβουν ποικιλοτρόπως για να εξαναγκάσουν -είτε με δημοψήφισμα είτε χωρίς δημοψήφισμα- την χώρα να ακολουθήσει μία πορεία που όχι μόνο αχαρτογράφητη δεν είναι, αλλά –αντίθετα- θα οδηγήσει σε μη προβλεπόμενες καταστάσεις. Κι αυτό, επειδή η κίνηση απελπισίας της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ γίνεται χωρίς να έχει εξασφαλιστεί η βοήθεια (παντί τρόπω) άλλων χωρών που είναι ισχυρές.
Δική μας πεποίθηση, από τη στιγμή που τίποτε δεν «βγήκε» στην πεντάμηνη διαπραγμάτευση και ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να διαχειριστεί την υφιστάμενη κατάσταση, είναι πως θα έπρεπε να παραιτηθεί της πρωθυπουργίας και να προκηρυχθούν κανονικές εκλογές αντί του ημίμετρου του δημοψηφίσματος, το αποτέλεσμα του οποίου ενδεχομένως να επιφέρει ακόμη μεγαλύτερα αδιέξοδα στη χώρα.
Το βέλτιστο θα ήταν, βέβαια, να υπήρχε και η κατάλληλη πολιτική δύναμη που θα συγκέντρωνε την προτίμηση του λαού. Αυτό όμως είναι ένα άλλο θέμα, το οποίο θα εξετάσουμε κάποια άλλη στιγμή, αφού ως λαός έχουμε αποδειχθεί επιρρεπείς στις πολιτικές και τους πολιτικούς των ψεύτικων συνθημάτων και όχι σε πολιτικές και πολιτικούς που θέλουν πραγματικά να προσφέρουν στην πατρίδα. Επειδή όμως δεν φροντίσαμε για την ύπαρξη του βέλτιστου, ας αντιμετωπίσουμε το δίλημμα που μας προσφέρεται απλόχερα, μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης...
Αφού οι κ.κ. Τσίπρας και Καμμένος δεν έχουν εξασφαλίσει την τροφική και ενεργειακή επάρκεια της χώρας (την αμυντική δεν επιθυμούμε να την σχολιάσουμε...), μήπως η απόφασή τους για δημοψήφισμα δεν είναι μόνο μετάθεση των ευθυνών τους αλλά μία εγκληματική πράξη τα αποτελέσματα της οποίας θα κληθεί να πληρώσει πολύ ακριβά η χώρα και ο ελληνικός λαός;
Τέλος, αφού η ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί "να ταράξει τα νερά", ας φρόντιζε να θέσει και το σωστό ερώτημα: Θέλετε να είστε δούλοι ή ελεύθεροι; Κάθε άλλο ερώτημα θεωρείται επιεικώς απαράδεκτο έως και... ύποπτο.
Τέλος, πολύ φοβούμαστε πως η επόμενη ημέρα του δημοψηφίσματος (αλλά και αυτές που θα προηγηθούν) θα αποστερήσουν και το τελευταίο ίχνος σοβαρότητας του πολιτικού προσωπικού της χώρας, το οποίο ήδη θα πρέπει να σκέφτεται σοβαρά την πιθανότητα "να τους πάρει ο λαός με τις πέτρες"..., αφού θεωρούμε πως το δημοψήφισμα αυτό καθεαυτό θα λειτουργήσει πραγματικά διχαστικά μεταξύ πολιτών και πολιτικών (τα υπόλοιπα περί διχασμού είναι εκφοβισμοί και τρομοκράτηση των πολιτών από υπάρχοντα κέντρα που λειτουργούν κατά των συμφερόντων της Ελλάδας)...
ΥΓ: Επειδή ανοίγουμε ένα νέο κεφάλαιο στην πολιτική ιστορία της χώρας, θα επιχειρήσουμε μέσα από την «Πολιτική Πυθία» να δημιουργήσουμε έναν δίαυλο επικοινωνίας και ανοιχτής συζήτησης με τους πολίτες, οι οποίοι θα μπορούν από δω και στο εξής να μας στέλνουν όχι μόνο τις θέσεις τους αλλά και τις απορίες, τους προβληματισμούς τους για να αναλύονται από ανώνυμους αλλά εξόχως ενημερωμένους πολιτικά και οικονομικά συμπατριώτες μας. Κι αυτό, επειδή ήρθε επιτέλους η στιγμή να καταλάβουμε πως ένας λαός κυβερνάται από καλούς πολιτικούς μόνο εάν ο ίδιος ο λαός έχει πραγματικά πολιτική άποψη και άρτια πολιτική ενημέρωση… Τα μηνύματά σας μπορείτε να στα στέλνετε στο e-mail kostasxan@gmail.com
Πηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου