Σκόρπιες σκέψεις κι ερωτήματα προς αριστερο-δεξιούς γερμανοτσολιάδες

Tweet

Έχοντας βιώσει όλο αυτό το σκηνικό του θεάτρου του παραλόγου τους τελευταίους μήνες κι επειδή έχω μάθει να ψάχνω, να ερωτώ και να μαθαίνω, θα ήθελα να απευθύνω κάποια ερωτήματα στους φίλους μου, που με κατακεραύνωναν όταν διατύπωνα και την παραμικρή αμφιβολία για τις προθέσεις και τις δυνατότητες του ΣΥΡΙΖΑ, να ακολουθήσει μιαν άλλη πορεία σε σχέση με τα μνημόνια.

• Τα ήξερε, ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, τα δεδομένα της οικονομικής κατάστασης πριν τις εκλογές όταν έταζε στον ελληνικό λαό "σχίσιμο των Μνημονίων" και το εκανε εν γνώσει του άρα πρέπει να λογοδοτήσει γι'αυτό, ή δεν είχε καμία απολύτως ιδέα και δεν γνώριζε τίποτε απ'όλα αυτά; Θυμίζουμε ότι προεκλογικά ο νυν πρωθυπουργός έλεγε "οι αγορές θα χορεύουν πεντοζάλη και εμείς θα χτυπάμε τα νταούλια". 
• Στην πρώτη περίπτωση, σημειώνεται ότι καθίσταται εξαιρετικά αμφίβολο το να μην γνώριζε, καθώς υπήρξε διάστημα πέντε ετών εφαρμογής των Μνημονίων και άπειρη αρθρογραφία περί της οικονομικής κατάστασης της χώρας. Είναι πολύ δύσκολο να μην γνωρίζει κάποιος και να δηλώσει άγνοια.

• Στην δεύτερη περίπτωση, όμως προκύπτει άλλο ζήτημα. Εάν δεν γνώριζε αυτός και η παράταξή του μετά από τόσα χρόνια, και τόση σχετική ενημέρωση, τότε πρόκειται για τον πλέον ακατάλληλο άνθρωπο στην "βαριά" θέση του πρωθυπουργού. Η άγνοια ειδικά όταν πρόκειται για τις τύχες 11 εκατομμυρίων Ελλήνων απλώς απαγορεύεται.

Κατά την άποψη μου, τo όλο σκηνικό που παίζεται είναι προσχεδιασμένο και εξελίσσεται εις βάρος των Ελλήνων πολιτών εν γνώσει όλου του πολιτικού συστήματος.

Την Πέμπτη, λοιπόν,  «κλειδώνουν» τα επαίσχυντα μέτρα, και στις 20 Αυγούστου το Μνημόνιο

Δεν έχει κανένα, θεωρητικό και πρακτικό νόημα, να περιμένουμε ότι η αποπληρωμή του χρέους θα μπορέσει γίνει με την υπάρχουσα παραγωγική δομή της οικονομίας μας, με την έμφασή της στον τουρισμό και σε εξαγωγές χαμηλής προστιθέμενης αξίας, με το ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας μας να φεύγει μαζικά σε αναζήτηση καλύτερης τύχης στο εξωτερικό, και με   φορολογικό σύστημα που είναι απάνθρωπο για τους πολίτες. 
Σε ποιο εγχειρίδιο είδαν γραμμένο οι τροϊκανοι ότι το κοινωνικό κράτος χρειάζεται φόρο εισοδήματος 40% (γιατί όχι 20%;), ΦΠΑ 23% και φόρο επιχειρήσεων 29%;
Με βάση ποια μελέτη προτείνονται φοροεισπρακτικά μέτρα και όχι αναπτυξιακά; Προφανώς και έχουμε πρόβλημα με την φοροδιαφυγή και το ξέρουν όλοι αλλά πάμε τώρα (στην ύφεση) να πολεμήσουμε την φωτιά ρίχνοντας της βενζίνη; Μήπως δεν ζητούν όλοι, καταναλωτές και επιχειρήσεις, ένα σταθερό δίκαιο και ανταγωνιστικό φορολογικό σύστημα που θα δίνει τα κατάλληλακίνητρα σε εγχώριες και ξένες επιχειρήσεις να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας στην Ελλάδα;
Γιατί, οι προτάσεις που γίνονται αφορούν μόνο την πλευρά του ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας, την αύξηση των φόρων το κόψιμο συντάξεων και μισθών ,σε ένα κλίμα ύφεσης και ανασφάλειας και την εμμονή με τους παραδοσιακούς οικονομικούς κλάδους που δήθεν «ταιριάζουν» στην     Ελλάδα. Χωρίς ανάπτυξη δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι οι Έλληνες θα πληρώσουν  τους (δίκαιους όμως) φόρους που τους αναλογούν, στο κράτος και στους πιστωτές. 
Εάν υπήρχε ελληνική κυβέρνηση θα φρόντιζε να υπάρξει ένα νέο, δίκαιο, φορολογικό σύστημα φτιαγμένο από την αρχή με χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές, για να είναι ελκυστικό για νέες επενδύσεις αλλά και για αύξηση   της εγχώριας ζήτησης γενικότερα, ένα σύστημα αναπτυξιακό και όχι υφεσιακό, που να δημιουργεί, και όχι να καταστρέφει θέσεις εργασίας, διώχνοντας όλες τις παραγωγικές μονάδες εκτός χώρας. Ένα φορολογικό σύστημα με χαμηλότερους και όχι υψηλότερους έμμεσους φόρους, που πλήττουν περισσότερο τους αδύνατους οικονομικά. 
Με αυτή την ξενοδουλη πολιτική χωρίς κανόνες ανάπτυξης, με μια υφεσιακή οικονομία, με πληθυσμό που γερνά γρηγορότερα από ότι ανανεώνεται, με πάνω από 25% ανεργία και με τα καλύτερα μυαλά να φεύγουν τροχάδην για 
το εξωτερικό, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να πληρώσουμε, ούτε τις   υποχρεώσεις του χρέους μας, αλλά ούτε και να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως …κράτος. 
Κάποιοι όντως φοβούνται την Ελληνική ανάπτυξη. Ιδιαίτερα σημαντική είναι   η ηθική ως δημιουργία εμπιστοσύνης στις σχέσεις κράτους πολίτη. Τα πρόσφατα φορολογικά μέτρα και αυτά που έρχονται στην Ελλάδα υπερβαίνουν κατά πολύ αυτά τα όρια. Η πρώτη στάθμιση της ηθικής της φορολογίας έχει ως μέτρο την ανταποδοτικότητα. Κάθε φορολογία που δεν είναι πλήρως ανταποδοτική, δεν είναι ΗΘΙΚΗ και η ανταποδοτικότητα της φορολογίας στην Ελλάδα είναι πολύ μικρή. 

Το κράτος δήθεν προσφέρει αγαθά στους πολίτες του «δωρεάν υπηρεσίες»   (δηλαδή που έχουν πληρωθεί από τη φορολογία) αλλά στην πραγματικότητα όχι, πχ: δωρεάν παιδεία με πληρωμή για φροντιστήρια, τεράστια έξοδα για τους φοιτητές εκτός έδρας τους, δωρεάν περίθαλψη με φακελάκια για τους γιατρούς, πολύ χαμηλές και κακές νοσοκομειακές υπηρεσίες, χρονοβόρες κακές δημοσιές υπηρεσίες σε συνδυασμό με λαδώματα, επικίνδυνοι δρόμοι, ελλιπείς έλεγχοι για τροχαία ατυχήματα, ελλιπείς ασφάλεια από εγκληματικότητα και παρανομίες από πολίτες προς άλλους πολίτες, προστασία από εταιρίες προς καταναλωτές, χρονοβόρα και αδιαφανής δικαιοσύνη και άλλα πολλά.
Το κράτος απαιτεί υπέρογκους φόρους χωρίς να έχει δείξει ούτε ένα μικρό δείγμα ανταποδοτικότητας . Φόροι Δανίας με υπηρεσίες Σομαλίας . Πρώτα κάνεις αναδρομικούς ελέγχους, που σπαταλήθηκαν οι φόροι τα προηγούμενα χρόνια. Ενώ, ταυτόχρονα κάνεις ελέγχους για φοροδιαφυγή και μαύρο χρήμα σε εμπλεκόμενους με το δημόσιο. Το μαύρο χρήμα από παρανομίες και η μικρή φοροδιαφυγή είναι η επιβίωση και η άμυνα του μικρομεσαίου προς το αδηφάγο και ανήθικο κράτος. Αυτή μειώνετε όταν το κράτος αρχίζει να κάνει τα αυτονόητα.
Δυστυχώς διαλυόμαστε ως κράτος εκ των εσω , διότι δεν υπάρχει το όραμα και ελπίδα για καλύτερο μέλλον, Πολιτικοί που στην πραγματικότητα είναι οικονομικοί διαχειριστές των τοκογλύφων συνεπικουρούμενοι από κάτι πολιτικά απορρίμματα,  αναγκάζοντας τους πολίτες να χρησιμοποιούν όλους τους τρόπους επιβίωσης. 

Οι βασικές παράμετροι του παιγνιδιού της κυβέρνησης αποκαλύφθηκαν. Μια φορολόγηση των αγροτών θα μαζέψει και άλλα λεφτά, ώστε το κούρεμα των καταθέσεων στις τράπεζες πριν πάψουν να είναι κρατικές, να γίνει καλύτερο.

Χωρίς λεφτά κούρεμα δεν υπάρχει. Αυτό δέχτηκε ο Τσίπρας και ο Καμμένος.

Στο τέλος θα υπάρξει αναγκαστικό GREXIT για να μπορεί το χρέος να γίνει    “βιώσιμο”.  Δεν είναι τυχαίο ότι η συζήτηση για την επέκταση της διάρκειας των δόσεων θα γίνει αργότερα και αφού έχει διαπιστωθεί ότι προχώρησαν οι μεταρρυθμίσεις.