Η Ελλάδα δεν έχει ένα αποκούμπι, δεν έχει μια ελπίδα να επενδύσει ή έναν άνθρωπο που θα πάρει στα χέρια του τη χώρα, θα την νοικοκυρέψει, θα πει αλήθειες όσο σκληρές κι αν είναι, θα την πάει ένα βήμα μπροστά.
Είχαν πει προεκλογικά ότι αν και ο ΣΥΡΙΖΑ αποτύχει το επόμενο βήμα για την Ελλάδα θα είναι η ενίσχυση της ακροδεξιάς και μια νέα… Βαϊμάρη. Όσοι το έλεγαν ίσως δεν είχαν προβλέψει ότι υπάρχουν και χειρότερα κι αυτά είναι η καταστροφή της χώρας.
Δεν κινδυνολογούμε και ξέρουμε ότι καμιά χώρα δεν χάνεται έτσι απλά. Όμως, η Ελλάδα που ζει το τέλος της Μεταπολίτευσης, φαίνεται να έχει περάσει στο επόμενο βήμα. Στο τέλος και της μετά – Μεταπολιτευτικής περιόδου.
Το πολιτικό σύστημα καταρρέει με πάταγο προκαλώντας ανεπανόρθωτη ζημία και στη χώρα. Και αν ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε παταγωδώς να ανανεώσει το πολιτικό προσωπικό και να προχωρήσει σε μια γενναία αλλά και βίαιη ανατροπή των δεδομένων, τότε ίσως τώρα να έχουμε φτάσει σε πλήρες αδιέξοδο.
Ένα αδιέξοδο που έγινε περισσότερο εμφανές από ποτέ στη χθεσινή ΚΕ και που απειλεί την διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Άλλωστε, όταν το κουαρτέτο βλέπει να γίνονται τέτοια απίστευτα καραγκιοζιλίκια στο κυβερνών κόμμα είναι σίγουρο ότι θα απαιτεί όλο και περισσότερα. Και είναι σίγουρο ότι δεν αποκλείεται να έχουμε κατάρρευση και έξοδο από το ευρώ.
Η «νίκη» που πέτυχε ο Τσίπρας ουσιαστικά δίνει μια παράταση ζωής στον ίδιο και την οικονομία. Έχουμε τα εξής δεδομένα. Δεν κατάφεραν οι «αντάρτες» να μπλοκάρουν τη συμφωνία με τους δανειστές η οποία όμως δεν είναι και δεδομένη. Δίνεται χρόνος στον Τσίπρα να διαπραγματευτεί ένα δάνειο – γέφυρα με προαπαιτούμενα που θα πρέπει να ψηφιστούν γρήγορα ώστε μετά το συνέδριο να πάει σε οριστική συμφωνία που ίσως υπογραφεί πολύ αργότερα. Ίσως και μετά τις εκλογές. Αυτό είναι το ένα σενάριο σε περίπτωση που δεν προλάβουν την 20η Αυγούστου. Έτσι ο Τσίπρας θα έχει το χρόνο να ξεκαθαρίσει το κόμμα του και να σταθεροποιηθεί… κάπως.
Όμως, πρόκειται για τακτικισμούς που δεν έχουν σχέση με την πραγματική κατάσταση της οικονομίας, της κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος. Η χώρα κινδυνεύει γιατί οι πολίτες δεν έχουν που να ακουμπήσουν. Για δείτε τι γίνεται:
Στον ΣΥΡΙΖΑ σκοτώνονται ακόμη και για το αν θα… στρίψουν δεξιά το αυτοκίνητο. Το κόμμα που κυβερνά είναι σε κατάσταση αποσύνθεσης. Μπορεί ο κόσμος, ακόμη και αυτός που τον ψήφισε να είναι σίγουρος ότι έχει να κάνει με ανθρώπους που δίνουν μια προοπτική στη χώρα;
Στη ΝΔ τσακώνονται για τη μουστάκα του Βαγγέλα, τη φαλάκρα του Βουλγαράκη, τα twitts του Αντώναρου και τις γκριμάτσες της Ντόρας. Λες και το κόμμα έχει ξαναγυρίσει 20 και πλέον χρόνια πίσω.
Το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει απλά και ο αντικαταστάτης του το «Ποτάμι» συνεχίζει να ψαρεύει σε θολά νερά, αν και με σχετική επιτυχία θα λέγαμε.
Για τους ψεκασμένους τι να πει κανείς, μέχρι και ο Λεβέντης θα τους περάσει. Οπότε τι έμεινε; Το ΚΚΕ που έχει πάντα δίκιο γιατί απλά ζει σε άλλο πλανήτη και η Χρυσή Αυγή που περιμένει να δρέψει τους καρπούς που απλόχερα τους χαρίζει ο κ. Τσίπρας και το πολιτικό σύστημα εν γένει.
Όσο για τους επίδοξους κομματάρχες… κοιτάξτε μούρη και σκεφτείτε. Ζωή, Λαφαζάνης, Βαρουφάκης, τι να πει κανείς…
Η Ελλάδα δεν έχει ένα αποκούμπι, δεν έχει μια ελπίδα να επενδύσει ή έναν άνθρωπο που θα πάρει στα χέρια του τη χώρα, θα την νοικοκυρέψει, θα πει αλήθειες όσο σκληρές κι αν είναι, θα την πάει ένα βήμα μπροστά.
Δυστυχώς γι’ αυτό βλέπουμε τον κίνδυνο να πλησιάζει κι έχουμε… παραλύσει.
ΠΗΓΗ
Δεν κινδυνολογούμε και ξέρουμε ότι καμιά χώρα δεν χάνεται έτσι απλά. Όμως, η Ελλάδα που ζει το τέλος της Μεταπολίτευσης, φαίνεται να έχει περάσει στο επόμενο βήμα. Στο τέλος και της μετά – Μεταπολιτευτικής περιόδου.
Το πολιτικό σύστημα καταρρέει με πάταγο προκαλώντας ανεπανόρθωτη ζημία και στη χώρα. Και αν ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε παταγωδώς να ανανεώσει το πολιτικό προσωπικό και να προχωρήσει σε μια γενναία αλλά και βίαιη ανατροπή των δεδομένων, τότε ίσως τώρα να έχουμε φτάσει σε πλήρες αδιέξοδο.
Ένα αδιέξοδο που έγινε περισσότερο εμφανές από ποτέ στη χθεσινή ΚΕ και που απειλεί την διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Άλλωστε, όταν το κουαρτέτο βλέπει να γίνονται τέτοια απίστευτα καραγκιοζιλίκια στο κυβερνών κόμμα είναι σίγουρο ότι θα απαιτεί όλο και περισσότερα. Και είναι σίγουρο ότι δεν αποκλείεται να έχουμε κατάρρευση και έξοδο από το ευρώ.
Η «νίκη» που πέτυχε ο Τσίπρας ουσιαστικά δίνει μια παράταση ζωής στον ίδιο και την οικονομία. Έχουμε τα εξής δεδομένα. Δεν κατάφεραν οι «αντάρτες» να μπλοκάρουν τη συμφωνία με τους δανειστές η οποία όμως δεν είναι και δεδομένη. Δίνεται χρόνος στον Τσίπρα να διαπραγματευτεί ένα δάνειο – γέφυρα με προαπαιτούμενα που θα πρέπει να ψηφιστούν γρήγορα ώστε μετά το συνέδριο να πάει σε οριστική συμφωνία που ίσως υπογραφεί πολύ αργότερα. Ίσως και μετά τις εκλογές. Αυτό είναι το ένα σενάριο σε περίπτωση που δεν προλάβουν την 20η Αυγούστου. Έτσι ο Τσίπρας θα έχει το χρόνο να ξεκαθαρίσει το κόμμα του και να σταθεροποιηθεί… κάπως.
Όμως, πρόκειται για τακτικισμούς που δεν έχουν σχέση με την πραγματική κατάσταση της οικονομίας, της κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος. Η χώρα κινδυνεύει γιατί οι πολίτες δεν έχουν που να ακουμπήσουν. Για δείτε τι γίνεται:
Στον ΣΥΡΙΖΑ σκοτώνονται ακόμη και για το αν θα… στρίψουν δεξιά το αυτοκίνητο. Το κόμμα που κυβερνά είναι σε κατάσταση αποσύνθεσης. Μπορεί ο κόσμος, ακόμη και αυτός που τον ψήφισε να είναι σίγουρος ότι έχει να κάνει με ανθρώπους που δίνουν μια προοπτική στη χώρα;
Στη ΝΔ τσακώνονται για τη μουστάκα του Βαγγέλα, τη φαλάκρα του Βουλγαράκη, τα twitts του Αντώναρου και τις γκριμάτσες της Ντόρας. Λες και το κόμμα έχει ξαναγυρίσει 20 και πλέον χρόνια πίσω.
Το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει απλά και ο αντικαταστάτης του το «Ποτάμι» συνεχίζει να ψαρεύει σε θολά νερά, αν και με σχετική επιτυχία θα λέγαμε.
Για τους ψεκασμένους τι να πει κανείς, μέχρι και ο Λεβέντης θα τους περάσει. Οπότε τι έμεινε; Το ΚΚΕ που έχει πάντα δίκιο γιατί απλά ζει σε άλλο πλανήτη και η Χρυσή Αυγή που περιμένει να δρέψει τους καρπούς που απλόχερα τους χαρίζει ο κ. Τσίπρας και το πολιτικό σύστημα εν γένει.
Όσο για τους επίδοξους κομματάρχες… κοιτάξτε μούρη και σκεφτείτε. Ζωή, Λαφαζάνης, Βαρουφάκης, τι να πει κανείς…
Η Ελλάδα δεν έχει ένα αποκούμπι, δεν έχει μια ελπίδα να επενδύσει ή έναν άνθρωπο που θα πάρει στα χέρια του τη χώρα, θα την νοικοκυρέψει, θα πει αλήθειες όσο σκληρές κι αν είναι, θα την πάει ένα βήμα μπροστά.
Δυστυχώς γι’ αυτό βλέπουμε τον κίνδυνο να πλησιάζει κι έχουμε… παραλύσει.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου