Άρθρο του Σάββα Καλεντερίδη
Τον τελευταίο χρόνο οι ΗΠΑ είδαν τα σχέδιά τους για απελευθέρωση της Μοσούλης και άλλων περιοχών που ελέγχουν οι τζιχαντιστές, που είχαν ως στόχο να περιορίσουν τη δράση του Ι.Κ. στην επικράτεια του Ιράκ, να καθυστερούν.
Το γεγονός αυτό τους ανάγκασε να αλλάξουν στρατηγική και να στραφούν στο μέτωπο της Συρίας, για να οριοθετήσουν εκεί τη δράση και την επιρροή του Ι.Κ., και στη συνέχεια να στραφούν και στο εντός της ιρακινής επικράτειας μέτωπο.
Με δεδομένο ότι οι κύριες πύλες επικοινωνίας του Ι.Κ. και των τζιχαντιστών με τον έξω κόσμο ήταν δυο, αυτή της Τελ Αμπιάντ και της Τζαραμπλούς, οι αξιωματικοί των ειδικών δυνάμεων των ΗΠΑ που δραστηριοποιούνται στην περιοχή θεώρησαν σωστό να κλείσουν αυτές τις πύλες και στη συνέχεια να κινηθούν προς κατάληψη της Ράκα, που παίζει τον ρόλο της πρωτεύουσας του Ι.Κ.
Ετσι, οι ΗΠΑ στράφηκαν στους Κούρδους και συγκεκριμένα στις Δυνάμεις Λαϊκής Αμυνας (YPG) του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας (PYD), που είναι η κυρίαρχη πολιτική δύναμη στη Β. Συρία, περιοχή την οποία οι Κούρδοι αποκαλούν Δυτικό Κουρδιστάν ή Ροζάβα.
Και αυτό γιατί οι αξιωματικοί των ΗΠΑ που δραστηριοποιούνται στην περιοχή έχουν διαπιστώσει στο πεδίο της μάχης ότι ο πιο αξιόπιστος στρατός σε όλα τα μέτωπα του πολέμου και ο μόνος που μπορεί αποδεδειγμένα να νικήσει τους τζιχαντιστές του Ι.Κ. είναι οι Δυνάμεις Λαϊκής Αμυνας (YPG), με τις οποίες συνεργάστηκαν για τη σωτηρία της ηρωικής πόλης Κομπάνι.
Ετσι, σε στενή συνεργασία Κούρδων και Αμερικανών, με τους πρώτους να δρουν στο έδαφος και τους δεύτερους ως αεροπορική δύναμη, απελευθερώθηκε η πόλη Τελ Αμπιάντ στα μέσα του Ιουνίου του 2015, κάτι που σήμανε συναγερμό στην Αγκυρα, γιατί με τον έλεγχο της πόλης αυτής από τις κουρδικές δυνάμεις εξασφαλίστηκε η γεωγραφική ενοποίηση των δύο καντονιών, της Τζιζίρε και του Κομπάνι.
Ομως, εκτός αυτού, υπάρχει και το ζήτημα της αναβάθμισης της διεθνούς θέσης του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας και των Κούρδων της Ροζάβα και η συνεργασία με τις ΗΠΑ, που αποτελεί στην κυριολεξία κόκκινο πανί για την Αγκυρα, γιατί το PYD αποτελεί στην ουσία κλώνο ή αδελφό κόμμα του ΡΚΚ, το οποίο χαρακτηρίζεται από την Τουρκία, αλλά και από τις ΗΠΑ, τρομοκρατική οργάνωση.
Αρα, όταν οι ΗΠΑ συνεργάζονται πολιτικά με το PYD και στρατιωτικά με τις YPG, είναι στην ουσία σαν να αναγνωρίζουν διά της πλαγίας το ίδιο το ΡΚΚ.
Η κατάσταση άρχισε να γίνεται πιο κρίσιμη για την Αγκυρα, όταν αμέσως μετά την απελευθέρωση της Τελ Αμπιάντ είδαν στο μέτωπο αντίστοιχες προετοιμασίες και κινήσεις για την απελευθέρωση της δεύτερης και τελευταίας πύλης επικοινωνίας του Ι.Κ. με την Τουρκία, της πόλης Τζαραμπλούς.
Τότε, στις 20 Ιουλίου 2015, η Αγκυρα, για να προλάβει τις εξελίξεις, που θα ήταν καταστροφικές για την ίδια, αφού ο έλεγχος της Τζαραμπλούς από τους Κούρδους με την ευλογία και τη βοήθεια των Αμερικανών, οδηγούσε στη γεωγραφική ένωση των καντονιών του Κομπάνι με αυτό του Αφρίν και θα οδηγούσε τους Κούρδους στη θάλασσα της Μεσογείου, έσπευσε να υπογράψει συμφωνία παραχώρησης της βάσης του Ιντζιρλίκ στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, για επιχειρήσεις εναντίον των τζιχαντιστών.
Τότε παζάρεψε και απέσπασε την άδεια για να κάνει αεροπορικές επιθέσεις εναντίον στόχων του ΡΚΚ, δίνοντας ως δώρο στην Ουάσινγκτον το «πάγωμα» του αγωγού Turkish Stream και αφήνοντας στα κρύα του λουτρού τη Μόσχα.
Η Τουρκία, για το άνοιγμα της βάσης του Ιντζιρλίκ, ζήτησε επίσης ως αντάλλαγμα τη δημιουργία μιας ζώνης ασφαλείας μεταξύ των καντονιών Κομπάνι και Αφρίν, για να αποτρέψει την ένωσή τους και να κρατήσει τους Κούρδους μακριά από τη Μεσόγειο.
Στο πλαίσιο της συμφωνίας εκείνης, Τουρκία και ΗΠΑ προχώρησαν στην εκπαίδευση και στον εξοπλισμό ταξιαρχιών που αποτελούνται από Αραβες και Τουρκομάνους, οι οποίοι με βάση το σχέδιο θα καταλάμβαναν την περιοχή που περικλείεται από τη δυτική ακτή του Ευφράτη, το Χαλέπι και τα όρια της επαρχίας Αφρίν, στην οποία συμπεριλαμβάνεται και η αρχαία μακεδονική πόλη Ευρωπός (Τζαραμπλούς).
Ομως και αυτός ο σχεδιασμός κατέρρευσε, καθότι οι ταξιαρχίες που πέρασαν στο έδαφος της Συρίας διαλύθηκαν σε μερικές ημέρες, με αποτέλεσμα οι Αμερικανοί να στραφούν και πάλι στους Κούρδους, προκαλώντας τη σφοδρή αντίδραση του Ερντογάν, ο οποίος επισκέφθηκε εσπευσμένα τη Μόσχα για ένα άλλο ανατολίτικο αλισβερίσι.
Πιο πάνω αναφερθήκαμε στο ναυάγιο της συνεργασίας Τουρκίας - ΗΠΑ, στο ζήτημα της καταπολέμησης των τζιχαντιστών και του Ι.Κ. Τους δύο μήνες που διαρκεί η ενεργός προσχώρηση της Τουρκίας στη συμμαχία καταπολέμησης του Ι.Κ. και της παραχώρησης της βάσης του Ιντζιρλίκ στις ΗΠΑ για αεροπορικές επιχειρήσεις εναντίον των τζιχαντιστών, η Τουρκία έκανε μια επίθεση εναντίον στόχων του Ι.Κ. και περισσότερες από 300 εξόδους εναντίον στόχων του ΡΚΚ.
Με άλλα λόγια, η Τουρκία «δουλεύει ψιλό γαζί» τις ΗΠΑ ότι συμμετέχει στον αγώνα εναντίον των τζιχαντιστών, ενώ στην ουσία έχει στόχο να αποδυναμώσει τη συμμαχία εναντίον των τζιχαντιστών, αφού οι αεροπορικές επιθέσεις εναντίον του ΡΚΚ καταστρέφουν τις υποδομές των Κούρδων ανταρτών και αποδυναμώνουν τον κουρδικό Στρατό Λαϊκής Αμυνας (YPG), ο οποίος αποτελεί τη μοναδική στρατιωτική δύναμη που κατανικά στο έδαφος τους τζιχαντιστές σε όλα τα μέτωπα.
Τελικώς, αφού το σχέδιο Τουρκίας - ΗΠΑ να ελέγξουν την περιοχή μεταξύ Τζαραμπλούς - Χαλεπίου και Αφρίν με Τουρκομάνους και Αραβες αντικαθεστωτικούς, ώστε να αποτραπεί η ένωση των καντονιών Κομπάνι και Αφρίν, οι ΗΠΑ εστράφησαν και πάλι στους Κούρδους και, σύμφωνα με πληροφορίες από τουρκικές αλλά και κουρδικές πηγές, είναι σε εξέλιξη προετοιμασίες για την απελευθέρωση της Τζαραμπλούς από τους τζιχαντιστές.
Να σημειωθεί ότι μετά την απελευθέρωση της Τελ Αμπιάντ, η Τζαραμπλούς είναι η μοναδική πύλη επικοινωνίας των τζιχαντιστών με τον έξω κόσμο. Από την πύλη αυτή εισέρχονται οι χιλιάδες τζιχαντιστές των δυτικών χωρών, που έρχονται με αεροπλάνα στα αεροδρόμια της Κωνσταντινούπολης και, αφού «ξεναγηθούν» για λίγες ημέρες από τις μυστικές υπηρεσίες, μετά περνούν στο έδαφος της Συρίας, για να αναλάβουν «καθήκοντα», από αυτή την πύλη περνούν τα όπλα και τα πυρομαχικά που στέλνει η Τουρκία στη σύμμαχο αυτή δύναμη, για να μάχεται εναντίον των Κούρδων.
Σύμφωνα με το σχέδιο, μετά την απελευθέρωση της Τζαραμπλούς, οι Κούρδοι από το έδαφος και οι Αμερικανοί από αέρος θα κινηθούν προς την κατεύθυνση της Ράκα για την απελευθέρωσή της από τους τζιχαντιστές, επιφέροντας καθοριστικό πλήγμα στη βιωσιμότητα του Ι.Κ.
Φυσικά, αν υλοποιηθεί το σχέδιο αυτό με επιτυχία, οι Κούρδοι θα έχουν φτάσει ένα βήμα από την ένωση των καντονιών Κομπάνι και Αφρίν και δυο βήματα από τις ακτές της Μεσογείου και την έξοδο στη θάλασσα, που θα προσδώσει βιωσιμότητα στο κουρδικό κράτος, αφού δεν θα εξαρτάται πλέον από την Τουρκία για τις εξαγωγές του κουρδικού πετρελαίου, ενώ ταυτοχρόνως θα απομειώσει δραματικά τη γεωπολιτική αξία της Τουρκίας!
Η Τουρκία και ο ίδιος ο Ερντογάν αντιδρούν σε μια τέτοια εξέλιξη, τονίζοντας ότι οι ΗΠΑ δεν πρέπει να συνεργάζονται με τρομοκρατικές οργανώσεις.
Οσον αφορά τη στάση της Ουάσινγκτον, παραθέτουμε την απάντηση που έδωσε σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου πριν από λίγες ημέρες ο εκπρόσωπος του αμερικανικού ΥΠΕΞ Τζον Κίρμπι: «Εμείς δεν αξιολογούμε το ΥPG ως τρομοκρατική οργάνωση. Στη Συρία, η οργάνωση αυτή απέδειξε πόσο αποτελεσματική είναι απέναντι στο Ι.Κ. Ανάμεσα στις ομάδες που μάχονται το Ι.Κ., αυτοί είναι οι πιο αποτελεσματικοί και θα συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε μαζί τους. Εκτός αυτού, όλοι στο ΥPG δεν είναι Κούρδοι. Συνεχίζουμε να συνομιλούμε μαζί τους. Από την άλλη, συγχαίρουμε την Τουρκία για τη συνεργασία μαζί μας και στον αγώνα που κάνει η ίδια στο θέμα της αντιμετώπισης του Ι.Κ.».
Κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει τις εξελίξεις, γιατί υπάρχουν πολλοί παράγοντες που εμπλέκονται στο όλο θέμα της Συρίας, και ειδικά σε αυτό της Ροζάβα και του Ι.Κ., όμως μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι η συνεργασία ΗΠΑ - Κούρδων της Συρίας και η ενδεχόμενη απελευθέρωση της Τζαραμπλούς θα αποτελέσουν μια εξέλιξη που θα παίξει ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ ρόλο στην πορεία του Κουρδικού και θα επηρεάσει το σχήμα που θα έχει στον χάρτη η Τουρκία τα επόμενα χρόνια!
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "δημοκρατία"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου