Μελέτησα τη συνέντευξη του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στην εφημερίδα Financial Times. Όχι μόνο επειδή αφορά το αντικείμενο της δημοσιογραφικής μου εργασίας στην Ουάσιγκτον, δηλαδή το ΔΝΤ. Αλλά επειδή αναζητώ, ως οφείλω, να πληροφορηθώ τις σκέψεις του ανθρώπου που κυβερνά αυτή τη στιγμή τη χώρα, διότι οι όποιες αποφάσεις του, επηρεάζουν ένα ολόκληρο λαό.
Μαζί με άλλους συναδέλφους είμασταν μάρτυρες του άνευ προηγουμένου ναυαγίου του τότε υπουργού Οικονομικών Γκίκα Χαρδούβελη όταν ήρθε στην αμερικανική πρωτεύουσα να ανακοινώσει, μετά βαϊων και κλάδων την απόφαση της κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά για να τερματιστεί η ανάμειξη του Ταμείου στο Ελληνικό Πρόγραμμα. Η κ. Κριστίν Λαγκάρντ τον κοίταξε με …συμπάθεια, είναι η αλήθεια, αλλά με αυστηρό τόνο του ανακοίνωσε ότι η Ελλάδα δεν δύναται να ορθοποδήσει χωρίς το περίφημο «δίκτυ ασφαλείας» του ΔΝΤ. Το αίτημα απορρίφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες, διότι όταν μία χώρα ζητά να διακόψει το Πρόγραμμα στέλνει επιστολή, δεν το ανακοινώνει στο …μιλητό.
Εφυγε ο κ. Χαρδούβελης και το τι ακολούθησε είναι γνωστό. Η ελληνική κυβέρνηση μετά από δύο μήνες …τελείωσε. Δεν υπονοώ ότι οι δανειστές έριξαν τον κ. Σαμαρά, διότι ΔΕΝ το γνωρίζω. Όμως, μετά από αυτή την ενέργεια, η οποία βεβαίως αποτελούσε αναφαίρετο δικαίωμα της χώρας, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση που οδήγησε στις εκλογές του Ιανουαρίου και την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα. Χωρίς φόβο και πάθος θα καταθέσω την άποψη μου, χωρίς αναγκαστικά να είναι και η ορθή: ότι από εκείνο τον Οκτώβριο του 2014 και μετά οι δανειστές εγκατέλειψαν την κυβέρνηση της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ.
Ο κ. Τσίπρας απαιτεί, μέσω συνεντεύξεων, να φύγει το ΔΝΤ, που είναι ο μεγαλύτερος του σύμμαχος για να υλοποιήσει το προεκλογικό του πυροτέχνημα για κούρεμα του χρέους. Το ίδιο απαιτούμε όλοι. Αυτός είναι ο Πρωθυπουργός, όμως, εμείς λέμε ότι θέλουμε, διότι δεν έχουν επίπτωση τα λόγια μας στη χώρα και το λαό.
Για να ξεμπερδέψει η χώρα από την μέγγενη του Ταμείου, πρέπει να μπορεί. Και για να μπορεί, πρέπει να υλοποιηθούν -μια και καλή- όσα υποσχέθηκαν στους δανειστές ο Πρωθυπουργός και άλλοι πολιτικοί. Και για να συμβεί αυτό πρέπει να τιμήσουν την υπογραφή τους. Αρκετά ταλαιπωρήθηκε ο λαός από τις παλινωδίες, αλλά και την ανικανότητα, των πολιτικών. Φτάσαμε στο απροχώρητο. Σε πέντε μήνες θα «εορτάσουμε» την έκτη «επέτειο» του πρώτου Μνημονίου. Είμαστε ήδη στο τρίτο και την άνοιξη, αν δεν αλλάξει η κατάσταση, οι δανειστές θα επιβάλουν και τέταρτο Μνημόνιο.
Οι δανειστές, κύριε Πρωθυπουργέ, έχουν στην ενδεκάδα τους 10 Πελέ. Και εμείς μία βαριά τραυματισμένη ομάδα. Η αντιμετώπιση του ΔΝΤ και των Ευρωπαίων γίνεται στην πράξη, με ενότητα όλων των δυνάμεων του τόπου. Όχι μέσα από τα ΜΜΕ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου