Γράφει η Μελίνα Κονταξή
Οι γηγενείς λαοί της Ροζάβα.. Κούρδοι, Αρμένιοι, Σύριοι, Άραβες, αντιστάθηκαν στους ισλαμιστές και προστάτεψαν το οικόπεδο τους, μαζί με τους κατοίκους του και τους πρόσφυγες από άλλα μέρη της Συρίας. Έδειξαν ότι όταν οι λαοί ενώνονται μπορούν να αντιμετωπίσουν κάθε κίνδυνο, μια πραγματικότητα που δυστυχώς δεν είχαν ποτέ τον χρόνο να αντιληφθούν οι γηγενείς της Μικράς Ασίας και έπεσαν θύματα της στρατηγικής του διαίρει και βασίλευε της Τουρκικής μειοψηφίας.
Όμως ποτέ δεν είναι αργά, οι λαοί της Ροζάβα το δείχνουν. Παραμέρισαν τις διαφορές τους, πολέμησαν όλοι για όλους, έδιωξαν τους ισλαμιστές και άρχισαν να χειρίζονται τις υποθέσεις τους από κάτω, να εφαρμόζουν τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας στην πράξη, με απόλυτο σεβασμό στις εθνικές και εθνοτικές διαφορές.
Μακάρι οι λαοί της Ροζάβα να δικαιωθούν, γιατί δεν υπάρχει ισλαμιστής νταβατζής που να μην είναι εναντίον τους, με Αμερικανικές και Ευρωπαϊκές πλάτες.
Στις 8 με 10 Δεκεμβρίου έγινε στο Ριάντ μια συνάντηση οργανώσεων της Συριακής αντιπολίτευσης, που περιλάμβανε και τζιχαντιστές. Στο Ριάντ... την πρωτεύουσα της χώρας που προωθεί τον ουαχαμπισμό, ακραία εκδοχή του σουνητικού ισλάμ, στην οποία εκδοχή βασίζει την ύπαρξη της η Σαουδική Αραβία, την ίδια εκδοχή που εφαρμόζει το ισλαμικό κράτος, του οποίου η Σαουδική Αραβία είναι από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές μαζί με την Τουρκία.
Συγκεκριμένα, Σαουδική Αραβία και Τουρκία βοηθούν μια οργάνωση που λέγεται ‘‘Στρατός κατάκτησης’’ που είναι ένας κοινός επιχειρησιακός χώρος ισλαμιστικών οργανώσεων, ανάμεσα τους και τζιχαντιστικές όπως η jabhat al Nusra ή αλλιώς η Aλ Kάιντα της Συρίας.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες φυσικά, χαιρέτησαν την συνάντηση, που έγινε για να καθοριστεί το μέλλον της Συρίας χωρίς την κυβέρνηση της Συρίας και χωρίς την μόνη δημοκρατική δύναμη, τους ενωμένους γηγενείς λαούς της Ροζάβα.
Πώς να μην χαιρετίζουν την συνάντηση οι Αμερικανοί αφού το ενδιαφέρον τους και οι γνώσεις τους για την Συρία και για την τύχη του πληθυσμού της είναι ανύπαρκτα. Μαχητές της μεραρχίας 30 που αποτελείται υποτίθεται από μετριοπαθείς ισλαμιστές (αυτοαναιρούμενος όρος) αντάρτες, που εκπαίδευσαν οι ΗΠΑ, έδωσαν τον οπλισμό τους στο Συριακό παράρτημα της Αλ Κάιντα μόλις πάτησαν στην Συρία.
Ο πρώην αρχηγός της CIA Ντέιβιντ Πετρέας προσπαθεί να πείσει Αμερικανούς επισήμους ότι για να αντιμετωπιστεί το ισλαμικό κράτος πρέπει οι Αμερικάνοι να εξοπλίσουν το παράρτημα της Αλ Κάιντα στην Συρία, την Al Nusra.
Το έμαθαν καλά το παιχνίδι οι Αμερικάνοι ιθύνοντες, τα ίδια έκαναν και στο Αφγανιστάν. Στόχος τους να νικηθεί ο εχθρός τους με κάθε τίμημα, που θα πληρωνόταν άλλωστε όχι από αυτούς αλλά από τους τοπικούς πληθυσμούς.
Μόνο που στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, κάθε δράση προκαλεί αντίδραση και ο αντίκυπτος της δεν περιορίζεται από τα σύνορα. Η περίπτωση του Αφγανιστάν αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα καθώς η βάση της Αλ Κάιντα ήταν οι μουντζαχεντίν που χρησιμοποίησαν οι Αμερικανοί για να πολεμήσουν τους Σοβιετικούς στο Αφγανιστάν το 80.
Οι λαοί της Ροζάβα αντέχουν το εμπάργκο της Τουρκίας, την απομόνωση, τις βομβιστικές επιθέσεις. Αντέχουν και θα θριαμβεύσουν, δίνοντας το παράδειγμα στα καταπιεσμένα έθνη της Τουρκίας ότι ενωμένα μπορούν να διεκδικήσουν τα δίκαια τους, που μια Τουρκική μειονότητα τους στερεί με την βία και την καταπίεση από την στιγμή που ιδρύθηκε το 1923 με τις πλάτες ξένων.
Από την Ροζάβα στην Μικρά Ασία η απόσταση είναι η συνειδητοποίηση ότι... ναι μπορεί να γίνει, ότι ποτέ δεν είναι αργά, αρκεί να μην ξεχνάς ποιος είσαι, τι σου έκαναν και σου κάνουν και ότι εσύ και άλλοι γηγενείς μόνο μαζί μπορείτε να διεκδικήσετε τις ξεχωριστές σας ταυτότητες, που σας στερούν για τόσο καιρό οι τόσο λίγοι δυνάστες, που δυστυχώς έχουν πολλές πλάτες... όχι για πολύ ευτυχώς.
Και η φανέρωση του προσώπου της Τουρκίας σε ένα μεγάλο κομμάτι της διεθνούς κοινής γνώμης, που οδήγησε στην θεώρηση της ως παρία, -άσχετα με την επιφανειακή στήριξη- είναι μια από τις κατακτήσεις των λαών της Ροζάβα.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Οι γηγενείς λαοί της Ροζάβα.. Κούρδοι, Αρμένιοι, Σύριοι, Άραβες, αντιστάθηκαν στους ισλαμιστές και προστάτεψαν το οικόπεδο τους, μαζί με τους κατοίκους του και τους πρόσφυγες από άλλα μέρη της Συρίας. Έδειξαν ότι όταν οι λαοί ενώνονται μπορούν να αντιμετωπίσουν κάθε κίνδυνο, μια πραγματικότητα που δυστυχώς δεν είχαν ποτέ τον χρόνο να αντιληφθούν οι γηγενείς της Μικράς Ασίας και έπεσαν θύματα της στρατηγικής του διαίρει και βασίλευε της Τουρκικής μειοψηφίας.
Όμως ποτέ δεν είναι αργά, οι λαοί της Ροζάβα το δείχνουν. Παραμέρισαν τις διαφορές τους, πολέμησαν όλοι για όλους, έδιωξαν τους ισλαμιστές και άρχισαν να χειρίζονται τις υποθέσεις τους από κάτω, να εφαρμόζουν τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας στην πράξη, με απόλυτο σεβασμό στις εθνικές και εθνοτικές διαφορές.
Μακάρι οι λαοί της Ροζάβα να δικαιωθούν, γιατί δεν υπάρχει ισλαμιστής νταβατζής που να μην είναι εναντίον τους, με Αμερικανικές και Ευρωπαϊκές πλάτες.
Στις 8 με 10 Δεκεμβρίου έγινε στο Ριάντ μια συνάντηση οργανώσεων της Συριακής αντιπολίτευσης, που περιλάμβανε και τζιχαντιστές. Στο Ριάντ... την πρωτεύουσα της χώρας που προωθεί τον ουαχαμπισμό, ακραία εκδοχή του σουνητικού ισλάμ, στην οποία εκδοχή βασίζει την ύπαρξη της η Σαουδική Αραβία, την ίδια εκδοχή που εφαρμόζει το ισλαμικό κράτος, του οποίου η Σαουδική Αραβία είναι από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές μαζί με την Τουρκία.
Συγκεκριμένα, Σαουδική Αραβία και Τουρκία βοηθούν μια οργάνωση που λέγεται ‘‘Στρατός κατάκτησης’’ που είναι ένας κοινός επιχειρησιακός χώρος ισλαμιστικών οργανώσεων, ανάμεσα τους και τζιχαντιστικές όπως η jabhat al Nusra ή αλλιώς η Aλ Kάιντα της Συρίας.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες φυσικά, χαιρέτησαν την συνάντηση, που έγινε για να καθοριστεί το μέλλον της Συρίας χωρίς την κυβέρνηση της Συρίας και χωρίς την μόνη δημοκρατική δύναμη, τους ενωμένους γηγενείς λαούς της Ροζάβα.
Πώς να μην χαιρετίζουν την συνάντηση οι Αμερικανοί αφού το ενδιαφέρον τους και οι γνώσεις τους για την Συρία και για την τύχη του πληθυσμού της είναι ανύπαρκτα. Μαχητές της μεραρχίας 30 που αποτελείται υποτίθεται από μετριοπαθείς ισλαμιστές (αυτοαναιρούμενος όρος) αντάρτες, που εκπαίδευσαν οι ΗΠΑ, έδωσαν τον οπλισμό τους στο Συριακό παράρτημα της Αλ Κάιντα μόλις πάτησαν στην Συρία.
Ο πρώην αρχηγός της CIA Ντέιβιντ Πετρέας προσπαθεί να πείσει Αμερικανούς επισήμους ότι για να αντιμετωπιστεί το ισλαμικό κράτος πρέπει οι Αμερικάνοι να εξοπλίσουν το παράρτημα της Αλ Κάιντα στην Συρία, την Al Nusra.
Το έμαθαν καλά το παιχνίδι οι Αμερικάνοι ιθύνοντες, τα ίδια έκαναν και στο Αφγανιστάν. Στόχος τους να νικηθεί ο εχθρός τους με κάθε τίμημα, που θα πληρωνόταν άλλωστε όχι από αυτούς αλλά από τους τοπικούς πληθυσμούς.
Μόνο που στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, κάθε δράση προκαλεί αντίδραση και ο αντίκυπτος της δεν περιορίζεται από τα σύνορα. Η περίπτωση του Αφγανιστάν αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα καθώς η βάση της Αλ Κάιντα ήταν οι μουντζαχεντίν που χρησιμοποίησαν οι Αμερικανοί για να πολεμήσουν τους Σοβιετικούς στο Αφγανιστάν το 80.
Οι λαοί της Ροζάβα αντέχουν το εμπάργκο της Τουρκίας, την απομόνωση, τις βομβιστικές επιθέσεις. Αντέχουν και θα θριαμβεύσουν, δίνοντας το παράδειγμα στα καταπιεσμένα έθνη της Τουρκίας ότι ενωμένα μπορούν να διεκδικήσουν τα δίκαια τους, που μια Τουρκική μειονότητα τους στερεί με την βία και την καταπίεση από την στιγμή που ιδρύθηκε το 1923 με τις πλάτες ξένων.
Από την Ροζάβα στην Μικρά Ασία η απόσταση είναι η συνειδητοποίηση ότι... ναι μπορεί να γίνει, ότι ποτέ δεν είναι αργά, αρκεί να μην ξεχνάς ποιος είσαι, τι σου έκαναν και σου κάνουν και ότι εσύ και άλλοι γηγενείς μόνο μαζί μπορείτε να διεκδικήσετε τις ξεχωριστές σας ταυτότητες, που σας στερούν για τόσο καιρό οι τόσο λίγοι δυνάστες, που δυστυχώς έχουν πολλές πλάτες... όχι για πολύ ευτυχώς.
Και η φανέρωση του προσώπου της Τουρκίας σε ένα μεγάλο κομμάτι της διεθνούς κοινής γνώμης, που οδήγησε στην θεώρηση της ως παρία, -άσχετα με την επιφανειακή στήριξη- είναι μια από τις κατακτήσεις των λαών της Ροζάβα.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου