«Γειά σου χαρά σου Βενετιά». Στίχοι Νίκος Γκάτσος, μουσική Σταύρος Ξαρχάκος. Σ’ αυτό ακριβώς το τραγούδι, που ερμήνευσε ο μοναδικός Νίκος Ξυλούρης (αρνούμαι να τον παραχωρήσω στην Αριστερά, διότι δεν ήταν αριστερός ο Ξυλούρης), ακούγεται και το ρεφρέν: «Φύσα αεράκι φύσα με…».
Φυσικά όταν το έγραφε ο Γκάτσος, άλλα είχε στο μυαλό του. Όμως πού να φανταστεί ότι αυτοί ακριβώς οι στίχοι του, λίγο αργότερα θα εξέφραζαν επακριβώς την Ελληνική εξωτερική πολιτική, στην περίφημη πλέον κρίση των Ιμίων τον Ιανουάριο του 1996.
Τα γεγονότα λίγο πολύ γνωστά.
Στις 26 Δεκεμβρίου του 1995, το τουρκικό φορτηγό «Φίτεν Ακάτ» προσάραξε στην βραχονησίδα Ίμια και ο πλοίαρχός του αρνείται την Ελληνική συνδρομή, ισχυριζόμενος ότι οι βραχονησίδες ανήκουν στην Τουρκία και συνεπώς η διάσωσή του ήταν δική της αρμοδιότητα και ευθύνη.
Όμως το απόγευμα της ιδίας ημέρας η πλοιοκτήτρια εταιρία δέχεται Ελληνική βοήθεια αναγνωρίζοντας έτσι, ότι τα Ίμια είναι Ελληνικά.
Στις 25 Ιανουαρίου ο Δήμαρχος Καλύμνου με 2-3 πολίτες υψώνουν την Ελληνική σημαία στις βραχονησίδες, ενώ στις 27 Ιανουαρίου δύο «δημοσιογράφοι» της «Χουριέτ», προσγειώνονται στις βραχονησίδες, αφαιρούν την Ελληνική σημαία και υψώνουν την Τουρκική.
Η τότε πολιτική ηγεσία, ή είχε μαύρα μεσάνυχτα για ένα γεγονός, που είχε αρχίσει να εκτυλίσσεται πριν από περίπου ένα μήνα ή αν το ήξερε (που μάλλον το ήξερε) ήταν τόσο ανίκανη να το χειρισθεί, ώστε ο τότε υπουργός των εξωτερικών, που αργότερα έμεινε στην ιστορία από την θρασυτάτη φράση του «μαζί τα φάγαμε», παρακαλούσε να φυσήξει ένας αέρας να πάρει την σημαία, που είχαν στήσει οι καταδρομείς μας, για να εκτονωθεί έτσι η κρίση. Τόση διπλωματική ικανότητα! Αυτός ο θλιβερός, είχε πει τότε και το γελοίο ότι «Ένας διπλωμάτης είναι καλύτερος από ένα Σύνταγμα Στρατού». Προφανώς δεν θα εννοούσε τον εαυτό του, ως διπλωμάτη…
Δεν βαριέστε όμως ό καθένας ό,τι έχει πουλάει. Ο Λεωνίδας είπε «Μολών Λαβέ». Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος «Την Πόλιν σοι δούναι…». Ο Κολοκοτρώνης «Ελευθερία ή Θάνατος». Ο Πάγκαλος (με το μυαλό του κολλημένο στις μπριζόλες….), παρακαλούσε να φυσήξει ένας αέρας να πάρει την Ελληνική σημαία (το πανί του Μίλτου…).
Η Ελληνική πολιτική ηγεσία, αδράνησε εξοργιστικά, με αποτέλεσμα Ελληνική γη, σήμερα να θεωρείται, ούτε λίγο ούτε πολύ, ουδετέρα ζώνη. Έγινε μια σειρά παραλήψεων και λαθών, που δεν χαρακτηρίζουν ένα σοβαρό Κράτος. Το τονίζω ότι την αποκλειστική ευθύνη την έχει η πολιτική ηγεσία, διότι δεν είναι δυνατόν σε περιόδους ηρεμίας να υπερθεματίζεται η ισχύς της επί της στρατιωτικής και όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι, τότε να τα φορτώνουμε στον Στρατό, όπως επιχειρήθηκε τότε και όπως θα ξαναεπιχειρηθεί και στο μέλλον σε παρόμοια περίπτωση. Δεν είναι δυνατόν, εν μια νυχτί ο…αρχιστράτηγος Μπεγλίτης να «ξηλώνει» όλη την στρατιωτική ηγεσία διότι…προετοίμαζε πραξικόπημα (ακόμη αναμένεται να υποβληθεί κάποια μήνυση από τους θιγομένους…) και όταν θα εκαλείτο (ευτυχώς που δεν χρειάσθηκε) να αντιμετωπίσει μία κρίση, ο μέγιστος Μπεγλίτης να ήταν ανεύθυνος.
Άλλωστε η τραγική ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας, προκύπτει και από το εξοργιστικό γεγονός ότι τοποθέτησε Α/ΓΕΕΘΑ απόστρατο Αξιωματικό, τον οποίο ανακάλεσε, απλώς και μόνον επειδή ανήκε στην κλαδική του.
Τα Ίμια έδειξαν ότι οι πολιτικές ηγεσίες μας είναι μόνον για να διορίζουν τα σόγια τους ως μετακλητούς υπαλλήλους. Εξαιρείται ο κ. Τσίπρας, που παίζει τα νταούλια και…χορεύει η Ευρώπη. Ουάου.
Και μετά την κρίση, τι;
Ό,τι γίνεται συνήθως στην ταλαίπωρη Πατρίδα.
Όλοι, πλην των στρατιωτικών βεβαίως, άρχισαν να ομιλούν αναλύοντας τα πάντα. Ξαναζήσαμε μέρες του 1904, όταν κατά τη διάρκεια του Ρώσο-Ιαπωνικού πολέμου, Αθηναϊκή εφημερίδα είχε κυκλοφορήσει με τίτλο «Δεξιότερα Κουρο-πάτκιν». Ο αρθρογράφος, από την Πλατεία Συντάγματος, συμβούλευε τον Ρώσο στρατηγό Aλεξέι Κουροπάτκιν, να κινηθεί δεξιότερα στο πεδίο της μάχης του Μούκδεν, για να περικυκλώσει τον εχθρό. Ο Κουροπάτκιν, μην έχοντας διαβάσει Ελληνικό Τύπο εκείνη την ημέρα, οδήγησε τα Τσαρικά στρατεύματα σε πανωλεθρία…
Όλοι λοιπόν άρχισαν να ομιλούν και ουδείς διαθετών μυαλό έστω κόκκον σινάπεως μυαλό, αναρωτήθηκε: «Ρε αν ξανασυμβεί κάτι τέτοιο, τα ίδια θα κάνουμε»;
Και επειδή ουδείς ερώτησε, φυσικά δεν υπήρξε και απάντηση. Σ’ αυτό λοιπόν το αναπάντητο μη τεθέν ερώτημα, απαντώ εγώ: «Ναι τα ίδια θα πάθουμε, αν…».
Αν δεν σοβαρευτούν οι πολιτικοί και δεν αντιληφθούν ότι η διακυβέρνηση ένα Κράτους δεν αρχίζει και τελειώνει στο ατέλειωτο ρουσφετολόϊ και στον τορπιλισμό των θεσμών.
Και εγώ ερωτώ.
Είναι σε θέση ο Πρωθυπουργός και οι συμμετέχοντες στο ΚΥΣΕΑ υπουργοί (και είναι αρκετοί ζωή νάχουνε οι άνθρωποι), να χειρισθούν το Σύστημα Συναγερμού; Και δεν εννοούμε αν το γνωρίζει κάποιο από τα μετακλητά τσιράκια τους, που μπορεί καπότε να είχε ασχοληθεί, αλλά προσωπικά οι ίδιοι, αφού τα τσιράκια (μέχρι τώρα τουλάχιστον, αλλά ποτέ δεν ξέρεις…) δεν συμμετέχουν στο ΚΥΣΕΑ. Με εξαίρεση ίσως τον κ. Τόσκα, όλοι οι άλλοι έχουν μεσάνυχτα Δεκεμβριανά
Γνωρίζουν τι εννοούμε με τον όρο «Μέτρα Συναγερμού», τα οποία θα κληθούν να κηρύξουν;
Γνωρίζουν τι σημαίνει «Κανόνες Εμπλοκής» και πώς παίζεται αυτό το σπορ;
Γνωρίζουν τι θα πει «Συνέρχεται το ΚΥΣΕΑ» (σε περιόδους Κρίσεως εννοείται) και – κυρίως - σε ποιόν χώρο; Πάντως όχι στα στούντιο του Mega…
Να με συγχωρεί ο κ. πρωθυπουργός, αλλά αυτά, είναι τα πρώτα που πρέπει να μάθουν και όχι την «Μέθοδο διορισμού συγγενών και φίλων, άνευ διδασκάλου». Γι’ αυτά, πάντα υπάρχει καιρός. Άλλωστε και τον Κυριάκο ο Σημίτης τον πρωτοδιόρισε, ενώ παλιότερα ο θείος Καραμανλής είχε διορίσει τον Ανδρέα Παπανδρέου. Θα πρέπει λοιπόν να τους κάτσει κάτω ο κ. Α/ ΓΕΕΘΑ (για να μην πω τους «σβερκώσει» και κατηγορηθώ, ξέρετε τώρα εσείς γιατί…) και να τους μάθει τα βασικά. Διότι αυτοί οι κύριοι, μαθητές του κ. «μαζί τα φάγαμε» οι περισσότεροι, νομίζουν ότι θα βάλλουμε μπροστά 10 διπλωμάτες, άρα 3 Μεραρχίες (!!!) και το πρόβλημα λύθηκε, ενώ θα μελετάμε την κατάσταση μπροστά σε σχολικό Άτλαντα στο Μαξίμου, τρώγοντας πίτσες και «βρόμικα», αν και δεν νομίζω η πρώτη φορά αριστερά νομενκλατούρα, να τρώει πλέον τέτοιες λαϊκούρες.
Αυτοί οι άνθρωποι, οι πολιτικοί ηγέτες δηλαδή, μου θυμίζουν τον μεγάλο μας κωμικό Μίμη Φωτόπουλο, ο οποίος στην επιθεώρηση «Άνθρωποι –άνθρωποι» των Αλ. Σακελλάριου και Χρήστου Γαννακόπουλου, που γράφτηκε το 1948, έλεγε το περίφημο «και μετά θα καααθεσαι…». Πιστεύουν δηλαδή, ότι έχουν εκλεγεί για να καααααθονται. Ρε σεις, έχετε δουλειά εκεί που βρίσκεστε. Αφήστε τις τρίχες (γάμος Φίφηδων κ.λπ.) και τα ύποπτα (ξήλωμα όλων των Ελληνικών ηθών) με τα οποία αποκλειστικώς ασχολείσθε, στρώστε τον απαυτό σας κάτω και μάθετε τα καθήκοντά σας.
Πιστέψτε με, είναι πολύ σοβαρότερα από το αν ο Λούλης μπορέσει επιτέλους να συμβιώσει με τον καλό του, για να σκάσουν από τη ζήλια τους όλες οι λωλές της γειτονιάς.
Τα γεγονότα λίγο πολύ γνωστά.
Στις 26 Δεκεμβρίου του 1995, το τουρκικό φορτηγό «Φίτεν Ακάτ» προσάραξε στην βραχονησίδα Ίμια και ο πλοίαρχός του αρνείται την Ελληνική συνδρομή, ισχυριζόμενος ότι οι βραχονησίδες ανήκουν στην Τουρκία και συνεπώς η διάσωσή του ήταν δική της αρμοδιότητα και ευθύνη.
Όμως το απόγευμα της ιδίας ημέρας η πλοιοκτήτρια εταιρία δέχεται Ελληνική βοήθεια αναγνωρίζοντας έτσι, ότι τα Ίμια είναι Ελληνικά.
Στις 25 Ιανουαρίου ο Δήμαρχος Καλύμνου με 2-3 πολίτες υψώνουν την Ελληνική σημαία στις βραχονησίδες, ενώ στις 27 Ιανουαρίου δύο «δημοσιογράφοι» της «Χουριέτ», προσγειώνονται στις βραχονησίδες, αφαιρούν την Ελληνική σημαία και υψώνουν την Τουρκική.
Η τότε πολιτική ηγεσία, ή είχε μαύρα μεσάνυχτα για ένα γεγονός, που είχε αρχίσει να εκτυλίσσεται πριν από περίπου ένα μήνα ή αν το ήξερε (που μάλλον το ήξερε) ήταν τόσο ανίκανη να το χειρισθεί, ώστε ο τότε υπουργός των εξωτερικών, που αργότερα έμεινε στην ιστορία από την θρασυτάτη φράση του «μαζί τα φάγαμε», παρακαλούσε να φυσήξει ένας αέρας να πάρει την σημαία, που είχαν στήσει οι καταδρομείς μας, για να εκτονωθεί έτσι η κρίση. Τόση διπλωματική ικανότητα! Αυτός ο θλιβερός, είχε πει τότε και το γελοίο ότι «Ένας διπλωμάτης είναι καλύτερος από ένα Σύνταγμα Στρατού». Προφανώς δεν θα εννοούσε τον εαυτό του, ως διπλωμάτη…
Δεν βαριέστε όμως ό καθένας ό,τι έχει πουλάει. Ο Λεωνίδας είπε «Μολών Λαβέ». Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος «Την Πόλιν σοι δούναι…». Ο Κολοκοτρώνης «Ελευθερία ή Θάνατος». Ο Πάγκαλος (με το μυαλό του κολλημένο στις μπριζόλες….), παρακαλούσε να φυσήξει ένας αέρας να πάρει την Ελληνική σημαία (το πανί του Μίλτου…).
Η Ελληνική πολιτική ηγεσία, αδράνησε εξοργιστικά, με αποτέλεσμα Ελληνική γη, σήμερα να θεωρείται, ούτε λίγο ούτε πολύ, ουδετέρα ζώνη. Έγινε μια σειρά παραλήψεων και λαθών, που δεν χαρακτηρίζουν ένα σοβαρό Κράτος. Το τονίζω ότι την αποκλειστική ευθύνη την έχει η πολιτική ηγεσία, διότι δεν είναι δυνατόν σε περιόδους ηρεμίας να υπερθεματίζεται η ισχύς της επί της στρατιωτικής και όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι, τότε να τα φορτώνουμε στον Στρατό, όπως επιχειρήθηκε τότε και όπως θα ξαναεπιχειρηθεί και στο μέλλον σε παρόμοια περίπτωση. Δεν είναι δυνατόν, εν μια νυχτί ο…αρχιστράτηγος Μπεγλίτης να «ξηλώνει» όλη την στρατιωτική ηγεσία διότι…προετοίμαζε πραξικόπημα (ακόμη αναμένεται να υποβληθεί κάποια μήνυση από τους θιγομένους…) και όταν θα εκαλείτο (ευτυχώς που δεν χρειάσθηκε) να αντιμετωπίσει μία κρίση, ο μέγιστος Μπεγλίτης να ήταν ανεύθυνος.
Άλλωστε η τραγική ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας, προκύπτει και από το εξοργιστικό γεγονός ότι τοποθέτησε Α/ΓΕΕΘΑ απόστρατο Αξιωματικό, τον οποίο ανακάλεσε, απλώς και μόνον επειδή ανήκε στην κλαδική του.
Τα Ίμια έδειξαν ότι οι πολιτικές ηγεσίες μας είναι μόνον για να διορίζουν τα σόγια τους ως μετακλητούς υπαλλήλους. Εξαιρείται ο κ. Τσίπρας, που παίζει τα νταούλια και…χορεύει η Ευρώπη. Ουάου.
Και μετά την κρίση, τι;
Ό,τι γίνεται συνήθως στην ταλαίπωρη Πατρίδα.
Όλοι, πλην των στρατιωτικών βεβαίως, άρχισαν να ομιλούν αναλύοντας τα πάντα. Ξαναζήσαμε μέρες του 1904, όταν κατά τη διάρκεια του Ρώσο-Ιαπωνικού πολέμου, Αθηναϊκή εφημερίδα είχε κυκλοφορήσει με τίτλο «Δεξιότερα Κουρο-πάτκιν». Ο αρθρογράφος, από την Πλατεία Συντάγματος, συμβούλευε τον Ρώσο στρατηγό Aλεξέι Κουροπάτκιν, να κινηθεί δεξιότερα στο πεδίο της μάχης του Μούκδεν, για να περικυκλώσει τον εχθρό. Ο Κουροπάτκιν, μην έχοντας διαβάσει Ελληνικό Τύπο εκείνη την ημέρα, οδήγησε τα Τσαρικά στρατεύματα σε πανωλεθρία…
Όλοι λοιπόν άρχισαν να ομιλούν και ουδείς διαθετών μυαλό έστω κόκκον σινάπεως μυαλό, αναρωτήθηκε: «Ρε αν ξανασυμβεί κάτι τέτοιο, τα ίδια θα κάνουμε»;
Και επειδή ουδείς ερώτησε, φυσικά δεν υπήρξε και απάντηση. Σ’ αυτό λοιπόν το αναπάντητο μη τεθέν ερώτημα, απαντώ εγώ: «Ναι τα ίδια θα πάθουμε, αν…».
Αν δεν σοβαρευτούν οι πολιτικοί και δεν αντιληφθούν ότι η διακυβέρνηση ένα Κράτους δεν αρχίζει και τελειώνει στο ατέλειωτο ρουσφετολόϊ και στον τορπιλισμό των θεσμών.
Και εγώ ερωτώ.
Είναι σε θέση ο Πρωθυπουργός και οι συμμετέχοντες στο ΚΥΣΕΑ υπουργοί (και είναι αρκετοί ζωή νάχουνε οι άνθρωποι), να χειρισθούν το Σύστημα Συναγερμού; Και δεν εννοούμε αν το γνωρίζει κάποιο από τα μετακλητά τσιράκια τους, που μπορεί καπότε να είχε ασχοληθεί, αλλά προσωπικά οι ίδιοι, αφού τα τσιράκια (μέχρι τώρα τουλάχιστον, αλλά ποτέ δεν ξέρεις…) δεν συμμετέχουν στο ΚΥΣΕΑ. Με εξαίρεση ίσως τον κ. Τόσκα, όλοι οι άλλοι έχουν μεσάνυχτα Δεκεμβριανά
Γνωρίζουν τι εννοούμε με τον όρο «Μέτρα Συναγερμού», τα οποία θα κληθούν να κηρύξουν;
Γνωρίζουν τι σημαίνει «Κανόνες Εμπλοκής» και πώς παίζεται αυτό το σπορ;
Γνωρίζουν τι θα πει «Συνέρχεται το ΚΥΣΕΑ» (σε περιόδους Κρίσεως εννοείται) και – κυρίως - σε ποιόν χώρο; Πάντως όχι στα στούντιο του Mega…
Να με συγχωρεί ο κ. πρωθυπουργός, αλλά αυτά, είναι τα πρώτα που πρέπει να μάθουν και όχι την «Μέθοδο διορισμού συγγενών και φίλων, άνευ διδασκάλου». Γι’ αυτά, πάντα υπάρχει καιρός. Άλλωστε και τον Κυριάκο ο Σημίτης τον πρωτοδιόρισε, ενώ παλιότερα ο θείος Καραμανλής είχε διορίσει τον Ανδρέα Παπανδρέου. Θα πρέπει λοιπόν να τους κάτσει κάτω ο κ. Α/ ΓΕΕΘΑ (για να μην πω τους «σβερκώσει» και κατηγορηθώ, ξέρετε τώρα εσείς γιατί…) και να τους μάθει τα βασικά. Διότι αυτοί οι κύριοι, μαθητές του κ. «μαζί τα φάγαμε» οι περισσότεροι, νομίζουν ότι θα βάλλουμε μπροστά 10 διπλωμάτες, άρα 3 Μεραρχίες (!!!) και το πρόβλημα λύθηκε, ενώ θα μελετάμε την κατάσταση μπροστά σε σχολικό Άτλαντα στο Μαξίμου, τρώγοντας πίτσες και «βρόμικα», αν και δεν νομίζω η πρώτη φορά αριστερά νομενκλατούρα, να τρώει πλέον τέτοιες λαϊκούρες.
Αυτοί οι άνθρωποι, οι πολιτικοί ηγέτες δηλαδή, μου θυμίζουν τον μεγάλο μας κωμικό Μίμη Φωτόπουλο, ο οποίος στην επιθεώρηση «Άνθρωποι –άνθρωποι» των Αλ. Σακελλάριου και Χρήστου Γαννακόπουλου, που γράφτηκε το 1948, έλεγε το περίφημο «και μετά θα καααθεσαι…». Πιστεύουν δηλαδή, ότι έχουν εκλεγεί για να καααααθονται. Ρε σεις, έχετε δουλειά εκεί που βρίσκεστε. Αφήστε τις τρίχες (γάμος Φίφηδων κ.λπ.) και τα ύποπτα (ξήλωμα όλων των Ελληνικών ηθών) με τα οποία αποκλειστικώς ασχολείσθε, στρώστε τον απαυτό σας κάτω και μάθετε τα καθήκοντά σας.
Πιστέψτε με, είναι πολύ σοβαρότερα από το αν ο Λούλης μπορέσει επιτέλους να συμβιώσει με τον καλό του, για να σκάσουν από τη ζήλια τους όλες οι λωλές της γειτονιάς.
Χρήστος Μπολώσης, Υποστράτηγος ε.α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου