Του Μιχάλη Ιγνατίου
Είναι πολύ εκνευριστική η στάση του ελληνικού πολιτικού κόσμου απέναντι στην οικονομική κρίση που πλήττει τη χώρα και η οποία συνεχίζεται για έβδομη χρονιά. Σαν να ήταν χθες, θα πείτε, όταν ο εξοχώτατος κ. Γεώργιος Παπανδρέου σχεδίασε “να μας εντάξει”, χωρίς να μας ρωτήσει, στον μηχανισμό της… σωτηρίας, που αποτελείται μέχρι σήμερα από τους Ευρωπαίους εταίρους και τους «κακούς» του ΔΝΤ.
Στον κάθε καλόπιστο πολίτη αποδεικνύει αυτή η στάση των Ελλήνων πολιτικών ότι δεν λαμβάνουν σοβαρά την κρίσιμη κατάσταση της χώρας και κυρίως το γεγονός ότι βαδίζει στο τεντωμένο σχοινί της «ξαφνικής χρεοκοπίας». Ανά πάσα στιγμή η Ελλάδα μπορεί να χρεοκοπήσει και επίσημα, διότι ποιος μπορεί να αποδείξει με στοιχεία ότι θα εξέλθει ποτέ από την κρίση; Ουδείς… Με τα σημερινά δεδομένα και εφόσον η αποτυχία στην υλοποίηση των συμφωνηθέντων βρίσκεται στο ναδίρ, η χώρα δεν μπορεί να τα καταφέρει. Πόσο να κοροϊδευόμαστε πια;
Εν μέσω μεγάλης αισιοδοξίας που εκπορεύεται από το κυβερνητικό στρατόπεδο, το μείζον ερώτημα που τίθεται είναι αυτό: Είναι η Ελλάδα ένα «αποτυχημένο κράτος» (failed state); Η απάντηση είναι γνωστή, αλλά δύσκολα εκστομίζεται δημόσια. Δεν παραδέχεται κανένας, ενώ όλοι γνωρίζουν, πως η χώρα έφτασε στον πάτο, ότι μπορεί και να μη σώζεται…
Με βάση αυτό το δεδομένο, που δεν μπορεί να διαψευστεί διότι τα στοιχεία βοούν, προκαλεί ανησυχία και αναστάτωση αλλά και οργή η συμπεριφορά των πολιτικών. Το έχω γράψει πολλές φορές και δεν θα σταματήσω να το φωνάζω. Η χώρα δεν θα εξέλθει ποτέ από την κρίση εάν δεν ενωθούν οι δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου, οι οποίες -εκτός του ΚΚΕ- έχουν όλες υποστηρίξει τα Μνημόνια. Τι σημασία έχει εάν το πρώτο ήταν «σοσιαλιστικό», το δεύτερο «δεξιό» και το τρίτο «αριστερό»; Μνημόνια είναι, ρε, όλα αυτά, προγράμματα δήθεν «διάσωσης» της Ελλάδας τα λένε οι δανειστές. Ποιον κοροϊδεύετε όλοι σας; Διότι στο τέλος, απ’ όπου και να το δει κανείς, όλοι το ίδιο είστε στο θέμα αυτό.
Οι πολίτες έχουμε βαρεθεί, σας έχουμε βαρεθεί. Εσείς δεν επηρεάζεστε από την κρίση. Εχετε τους μισθούς σας και τα οφέλη από τα κομματικά ταμεία, τα οποία βεβαίως τα πληρώνει ο λαός και διάφοροι διεφθαρμένοι «προστάτες» που κατά τα άλλα τους κυνηγάτε δήθεν αλλά ποτέ δεν τους πιάνετε. Σκοτώσατε την οικονομία, σοσιαλιστές, δεξιοί και αριστεροί, θάψατε την ιδιωτική πρωτοβουλία και πουλάτε αέρα κοπανιστό στους πολίτες ότι η ανάπτυξη είναι στη γωνία και έρχεται με φόρα, ενώ οι πάντες γνωρίζουν πως τέτοιο πράγμα είναι όνειρο απατηλό.
Με αφορμή τη συγκέντρωση του «Παραιτηθείτε», είδαμε, ακούσαμε και φρίξαμε. Και αναρωτήθηκα: Υπάρχουν άνθρωποι σε αυτόν τον τόπο, υπάρχουν πολίτες, που ακόμα κάθονται και ακούνε την προπαγάνδα των πολιτικών; Η χώρα χάνεται, ακόμα και η Αλβανία και τα Σκόπια τής πιάνουν τον… πισινό, και οι πολιτικοί συνεχίζουν να αδιαφορούν; Τι πρέπει να συμβεί άλλο για να συνέλθουν οι πολιτικοί; Εθνική τραγωδία; Δεν φτάνει η τραγωδία της οικονομίας;
Είναι πολύ εκνευριστική η στάση του ελληνικού πολιτικού κόσμου απέναντι στην οικονομική κρίση που πλήττει τη χώρα και η οποία συνεχίζεται για έβδομη χρονιά. Σαν να ήταν χθες, θα πείτε, όταν ο εξοχώτατος κ. Γεώργιος Παπανδρέου σχεδίασε “να μας εντάξει”, χωρίς να μας ρωτήσει, στον μηχανισμό της… σωτηρίας, που αποτελείται μέχρι σήμερα από τους Ευρωπαίους εταίρους και τους «κακούς» του ΔΝΤ.
Στον κάθε καλόπιστο πολίτη αποδεικνύει αυτή η στάση των Ελλήνων πολιτικών ότι δεν λαμβάνουν σοβαρά την κρίσιμη κατάσταση της χώρας και κυρίως το γεγονός ότι βαδίζει στο τεντωμένο σχοινί της «ξαφνικής χρεοκοπίας». Ανά πάσα στιγμή η Ελλάδα μπορεί να χρεοκοπήσει και επίσημα, διότι ποιος μπορεί να αποδείξει με στοιχεία ότι θα εξέλθει ποτέ από την κρίση; Ουδείς… Με τα σημερινά δεδομένα και εφόσον η αποτυχία στην υλοποίηση των συμφωνηθέντων βρίσκεται στο ναδίρ, η χώρα δεν μπορεί να τα καταφέρει. Πόσο να κοροϊδευόμαστε πια;
Εν μέσω μεγάλης αισιοδοξίας που εκπορεύεται από το κυβερνητικό στρατόπεδο, το μείζον ερώτημα που τίθεται είναι αυτό: Είναι η Ελλάδα ένα «αποτυχημένο κράτος» (failed state); Η απάντηση είναι γνωστή, αλλά δύσκολα εκστομίζεται δημόσια. Δεν παραδέχεται κανένας, ενώ όλοι γνωρίζουν, πως η χώρα έφτασε στον πάτο, ότι μπορεί και να μη σώζεται…
Με βάση αυτό το δεδομένο, που δεν μπορεί να διαψευστεί διότι τα στοιχεία βοούν, προκαλεί ανησυχία και αναστάτωση αλλά και οργή η συμπεριφορά των πολιτικών. Το έχω γράψει πολλές φορές και δεν θα σταματήσω να το φωνάζω. Η χώρα δεν θα εξέλθει ποτέ από την κρίση εάν δεν ενωθούν οι δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου, οι οποίες -εκτός του ΚΚΕ- έχουν όλες υποστηρίξει τα Μνημόνια. Τι σημασία έχει εάν το πρώτο ήταν «σοσιαλιστικό», το δεύτερο «δεξιό» και το τρίτο «αριστερό»; Μνημόνια είναι, ρε, όλα αυτά, προγράμματα δήθεν «διάσωσης» της Ελλάδας τα λένε οι δανειστές. Ποιον κοροϊδεύετε όλοι σας; Διότι στο τέλος, απ’ όπου και να το δει κανείς, όλοι το ίδιο είστε στο θέμα αυτό.
Οι πολίτες έχουμε βαρεθεί, σας έχουμε βαρεθεί. Εσείς δεν επηρεάζεστε από την κρίση. Εχετε τους μισθούς σας και τα οφέλη από τα κομματικά ταμεία, τα οποία βεβαίως τα πληρώνει ο λαός και διάφοροι διεφθαρμένοι «προστάτες» που κατά τα άλλα τους κυνηγάτε δήθεν αλλά ποτέ δεν τους πιάνετε. Σκοτώσατε την οικονομία, σοσιαλιστές, δεξιοί και αριστεροί, θάψατε την ιδιωτική πρωτοβουλία και πουλάτε αέρα κοπανιστό στους πολίτες ότι η ανάπτυξη είναι στη γωνία και έρχεται με φόρα, ενώ οι πάντες γνωρίζουν πως τέτοιο πράγμα είναι όνειρο απατηλό.
Με αφορμή τη συγκέντρωση του «Παραιτηθείτε», είδαμε, ακούσαμε και φρίξαμε. Και αναρωτήθηκα: Υπάρχουν άνθρωποι σε αυτόν τον τόπο, υπάρχουν πολίτες, που ακόμα κάθονται και ακούνε την προπαγάνδα των πολιτικών; Η χώρα χάνεται, ακόμα και η Αλβανία και τα Σκόπια τής πιάνουν τον… πισινό, και οι πολιτικοί συνεχίζουν να αδιαφορούν; Τι πρέπει να συμβεί άλλο για να συνέλθουν οι πολιτικοί; Εθνική τραγωδία; Δεν φτάνει η τραγωδία της οικονομίας;
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Μήνυμα από τον "διαχειριστή" του ιστολογίου ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ : Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη. Ελπίζω να ωφεληθήκατε από αυτό που διαβάσατε. Δεν είμαι δημοσιογράφος, αλλά ένας απόστρατος αξιωματικός της Π.Α. που αποφάσισε να κάνει αυτό που δεν κάνουν οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου