Δεν προχωράς από κοινού με αυτόν που μέχρι χθες κατηγορούσες ως εγκληματία πολέμου
Οταν, στις 9 Αυγούστου, ο Βλαντιμίρ Πούτιν συναντιόταν με τον Ταγίπ Ερντογάν στην Αγία Πετρούπολη, από αυτήν εδώ τη στήλη σημειώναμε ότι τα κράτη είναι ζώντες οργανισμοί και πως κινούνται με βάση την αρχή της επιβίωσης, και άρα το συμφέρον -πρέπει να- καθορίζει και τη συμπεριφορά των ηγετών τους.
Φυσικά, στην περίπτωση της Ρωσίας υπάρχει και μια άλλη αρχή η οποία διέπει την εξωτερική πολιτική της. Ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, όσοι την εκφράζουν και την υλοποιούν προσπαθούν να είναι αρκετά προσεκτικοί στο θέμα της ηθικής διάστασης και της συνέπειας στην τήρηση της διεθνούς νομιμότητας.
Βέβαια, υπάρχουν και οι περιπτώσεις της επέμβασης στη Νότια Οσετία, στην Κριμαία και στις επαρχίες της Ουκρανίας που κατοικούνται από ρωσικό πληθυσμό, όμως οι επεμβάσεις αυτές μπορούν να δικαιολογηθούν κατά κάποιον τρόπο λόγω της επίκλησης ζωτικών συμφερόντων.
Οσον αφορά την επέμβαση της Ρωσίας στη Συρία, αυτή καλύπτει την αρχή της τήρησης της διεθνούς νομιμότητας, αφού γίνεται με βάση συμφωνία της νόμιμης κυβέρνησης της χώρας, ενώ η επέμβαση όλων των άλλων δυνάμεων, με πρώτη και... καλύτερη την Τουρκία, είναι κατάφωρη παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας, αφού παραβιάζεται η αρχή της ανάμειξης στα εσωτερικά ενός κράτους, και μάλιστα με την εκπαίδευση και υποστήριξη ενόπλων τμημάτων που δρουν στο έδαφος μιας άλλης χώρας, με σκοπό την ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης, ακόμα και τον διαμελισμό της.
Δηλαδή, η Τουρκία είναι η χώρα που, ενώ κατηγορούσε επί δεκαετίες τους άλλους για υποστήριξη των Κούρδων και του ΡΚΚ, εκτοξεύοντας κατά πάντων κατηγορίες για υποστήριξη της τρομοκρατίας, μεταξύ αυτών και στη Συρία, εδώ και πέντε χρόνια φιλοξενεί, εκπαιδεύει και εξοπλίζει την ηγεσία και χιλιάδες στελέχη του λεγόμενου «Ελεύθερου Συριακού Στρατού». Μάλιστα, αυτό που είναι εκ των ων ουκ άνευ είναι η εμπλοκή της Τουρκίας αλλά και του ίδιου του Ταγίπ Ερντογάν και της οικογένειάς του όχι μόνο στην υποστήριξη των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους, αλλά και στο λαθρεμπόριο καυσίμων.
Πρωτοπόρος στις αποκαλύψεις και στη δημοσιοποίηση στοιχείων για την υποστήριξη του Ερντογάν στους τρομοκράτες τζιχαντιστές του Ι.Κ. ήταν η Ρωσία, η οποία, εκτός από τη δημοσιοποίηση στοιχείων, προέβη ακόμα και σε διαβήματα σε διεθνείς οργανισμούς για να καταγγείλει την Τουρκία.
Μάλιστα, σύμφωνα με δημοσιεύματα φιλικών προς τον Ερντογάν εφημερίδων στην Τουρκία, με τα στοιχεία που δημοσιοποίησαν οι Ρώσοι για την εμπλοκή του Τούρκου προέδρου της Δημοκρατίας στην υποστήριξη της τρομοκρατίας στη Συρία κάποιοι κύκλοι μέσα και έξω από την Τουρκία προετοίμαζαν την παραπομπή του στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για να δικαστεί ως εγκληματίας πολέμου, όπως ο Μιλόσεβιτς και ο Κάραζιτς.
Τώρα λοιπόν η Ρωσία, η οποία προσπαθεί να ισχυροποιήσει τη θέση της στη Μέση Ανατολή και τη Μεσοποταμία, οφείλει να γυρίσει πίσω και να δει αν οι εναγκαλισμοί με τον Ερντογάν από ένα σημείο και μετά ωφελούν ή βλάπτουν τη Ρωσία και τα ρωσικά συμφέροντα.
Αν, δε, οι βομβαρδισμοί εδώ και δύο ημέρες χριστιανικών και κουρδικών συνοικιών στην πόλη Χασάκα της ΒΑ Συρίας αποτελούν την απαρχή μιας νέας σελίδας στην περιοχή για από κοινού δράση της Ρωσίας, του Ιράν και της Συρίας, τότε η Ρωσία χάνει ένα πλεονέκτημα που κατά πολλούς είχε και χαρακτήριζε την εξωτερική πολιτική της: αυτό της ηθικής διάστασης.
Αν μη τι άλλο, δεν εναγκαλίζεσαι και δεν δρας από κοινού με κάποιον που μέχρι χθες κατηγορούσες περίπου ως εγκληματία πολέμου.
Φυσικά, στην περίπτωση της Ρωσίας υπάρχει και μια άλλη αρχή η οποία διέπει την εξωτερική πολιτική της. Ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, όσοι την εκφράζουν και την υλοποιούν προσπαθούν να είναι αρκετά προσεκτικοί στο θέμα της ηθικής διάστασης και της συνέπειας στην τήρηση της διεθνούς νομιμότητας.
Βέβαια, υπάρχουν και οι περιπτώσεις της επέμβασης στη Νότια Οσετία, στην Κριμαία και στις επαρχίες της Ουκρανίας που κατοικούνται από ρωσικό πληθυσμό, όμως οι επεμβάσεις αυτές μπορούν να δικαιολογηθούν κατά κάποιον τρόπο λόγω της επίκλησης ζωτικών συμφερόντων.
Οσον αφορά την επέμβαση της Ρωσίας στη Συρία, αυτή καλύπτει την αρχή της τήρησης της διεθνούς νομιμότητας, αφού γίνεται με βάση συμφωνία της νόμιμης κυβέρνησης της χώρας, ενώ η επέμβαση όλων των άλλων δυνάμεων, με πρώτη και... καλύτερη την Τουρκία, είναι κατάφωρη παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας, αφού παραβιάζεται η αρχή της ανάμειξης στα εσωτερικά ενός κράτους, και μάλιστα με την εκπαίδευση και υποστήριξη ενόπλων τμημάτων που δρουν στο έδαφος μιας άλλης χώρας, με σκοπό την ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης, ακόμα και τον διαμελισμό της.
Δηλαδή, η Τουρκία είναι η χώρα που, ενώ κατηγορούσε επί δεκαετίες τους άλλους για υποστήριξη των Κούρδων και του ΡΚΚ, εκτοξεύοντας κατά πάντων κατηγορίες για υποστήριξη της τρομοκρατίας, μεταξύ αυτών και στη Συρία, εδώ και πέντε χρόνια φιλοξενεί, εκπαιδεύει και εξοπλίζει την ηγεσία και χιλιάδες στελέχη του λεγόμενου «Ελεύθερου Συριακού Στρατού». Μάλιστα, αυτό που είναι εκ των ων ουκ άνευ είναι η εμπλοκή της Τουρκίας αλλά και του ίδιου του Ταγίπ Ερντογάν και της οικογένειάς του όχι μόνο στην υποστήριξη των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους, αλλά και στο λαθρεμπόριο καυσίμων.
Πρωτοπόρος στις αποκαλύψεις και στη δημοσιοποίηση στοιχείων για την υποστήριξη του Ερντογάν στους τρομοκράτες τζιχαντιστές του Ι.Κ. ήταν η Ρωσία, η οποία, εκτός από τη δημοσιοποίηση στοιχείων, προέβη ακόμα και σε διαβήματα σε διεθνείς οργανισμούς για να καταγγείλει την Τουρκία.
Μάλιστα, σύμφωνα με δημοσιεύματα φιλικών προς τον Ερντογάν εφημερίδων στην Τουρκία, με τα στοιχεία που δημοσιοποίησαν οι Ρώσοι για την εμπλοκή του Τούρκου προέδρου της Δημοκρατίας στην υποστήριξη της τρομοκρατίας στη Συρία κάποιοι κύκλοι μέσα και έξω από την Τουρκία προετοίμαζαν την παραπομπή του στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για να δικαστεί ως εγκληματίας πολέμου, όπως ο Μιλόσεβιτς και ο Κάραζιτς.
Τώρα λοιπόν η Ρωσία, η οποία προσπαθεί να ισχυροποιήσει τη θέση της στη Μέση Ανατολή και τη Μεσοποταμία, οφείλει να γυρίσει πίσω και να δει αν οι εναγκαλισμοί με τον Ερντογάν από ένα σημείο και μετά ωφελούν ή βλάπτουν τη Ρωσία και τα ρωσικά συμφέροντα.
Αν, δε, οι βομβαρδισμοί εδώ και δύο ημέρες χριστιανικών και κουρδικών συνοικιών στην πόλη Χασάκα της ΒΑ Συρίας αποτελούν την απαρχή μιας νέας σελίδας στην περιοχή για από κοινού δράση της Ρωσίας, του Ιράν και της Συρίας, τότε η Ρωσία χάνει ένα πλεονέκτημα που κατά πολλούς είχε και χαρακτήριζε την εξωτερική πολιτική της: αυτό της ηθικής διάστασης.
Αν μη τι άλλο, δεν εναγκαλίζεσαι και δεν δρας από κοινού με κάποιον που μέχρι χθες κατηγορούσες περίπου ως εγκληματία πολέμου.
Σάββας Καλεντερίδης
"δημοκρατία"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου