Η κρίση στις σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ βαθαίνει και παίρνει στην ουσία ιστορικές διαστάσεις. Αυτά που επιδιώκει η Τουρκία δεν είναι η έκδοση του Γκιουλέν ούτε μόνο η διακοπή των σχέσεων των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων με τους Κούρδους της Συρίας.
Οχι. Αυτά είναι οι προφάσεις. Αυτό που ζητεί η Τουρκία του Ερντογάν από τις ΗΠΑ είναι να αναστραφεί ο ρους της Ιστορίας. Τι εννοούμε;
Με τη Συνθήκη της Λωζάννης το 1923 όλες οι δυνάμεις της Δύσης, πλην ΗΠΑ, αλλά και η Ρωσία συμφώνησαν στην ουσία στη δημιουργία του τουρκικού κράτους, τα σύνορα του οποίου οριστικοποιήθηκαν το 1926 με τη συμφωνία Αγκυρας - Λονδίνου για το καθεστώς του Κιρκούκ και της Μοσούλης, που παρέμειναν υπό ιρακινή διοίκηση.
Μπορεί η Συνθήκη της Λωζάννης να ήταν η συμβολαιογραφική πράξη γέννησης του νέου τουρκικού κράτους, ήταν όμως ταυτόχρονα η συμβολαιογραφική πράξη θανάτου των Ελλήνων, των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Κούρδων που κατοικούσαν στην επικράτεια του νεοπαγούς κράτους.
Ολα αυτά τα χρόνια, έως τα τέλη του 20ού αιώνα, η Δύση και η Σοβιετική Ενωση έκαναν τα στραβά μάτια στις πολιτικές της εθνοκάθαρσης θανάτου των Ελλήνων, των Αρμενίων, των Ασσυρίων της Τουρκίας και της βίαιης αφομοίωσης, στην ουσία της πολιτισμικής γενοκτονίας των Κούρδων που κατοικούσαν στα τουρκοκρατούμενα εδάφη του Κουρδιστάν.
Ομως η αρχιτεκτονική της περιοχής, μετά την εισβολή του Σαντάμ Χουσεΐν στο Κουβέιτ και την επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου» εναντίον του Ιράκ, άρχισε να μεταβάλλεται και ήδη είναι σε φάση οριστικοποίησης οι νέες ισορροπίες και τα νέα σύνορα στην περιοχή.
Τι σημαίνει αυτό;
Οτι η ένοχη ανοχή της Δύσης και της Ρωσίας στο στυγνό καθεστώς της Αγκυρας, κεμαλικό και ερντογανικό, έχει τελειώσει και η Ιστορία ακολουθεί τον δρόμο της νομοτέλειας...
Αυτό που θέλει, λοιπόν, η Τουρκία από τις ΗΠΑ είναι να συνεχίσει η Ουάσινγκτον την πολιτική της συνενοχής και να συμπαραταχθεί με την Τουρκία στην αναστροφή του ρου της Ιστορίας.
Ενώ, λοιπόν, η Τουρκία τεντώνει επικίνδυνα το σχοινί με τις ΗΠΑ, εκτοξεύοντας προσβλητικές δηλώσεις, ακόμα και απειλές από τα πιο επίσημα χείλη, η Ουάσινγκτον έρχεται να απαντήσει στις προσβολές και στις απειλές ή, για την ακρίβεια, να στείλει μηνύματα στην Αγκυρα μέσω των «New York Times» και του CNN!
Με βάση σχετικά δημοσιεύματα στα δυο αυτά μέσα, οι ΗΠΑ δεν φαίνονται διατεθειμένες να παραδώσουν τον Γκιουλέν στην Τουρκία, τον οποίον μάλιστα χαρακτηρίζουν θρησκευτικό ηγέτη εν εξορία! Μάλιστα, στο κύριο άρθρο των «New York Times» με τίτλο «Νέο κύμα αντιαμερικανισμού στην Τουρκία» γίνεται αναφορά στις μαζικές διώξεις κρατικών στελεχών και πολιτών που κάνει η τουρκική κυβέρνηση και στο κυνήγι μαγισσών και φανταστικών εχθρών, μια κατάσταση που «μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τις σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ αλλά και τη σταθερότητα στη χώρα αυτή σε βάθος χρόνου».
Στη συνέχεια, ο αρθρογράφος, αφού αναφέρει ότι «οι Τούρκοι παίζουν ένα υποκριτικό και ψεύτικο παιχνίδι», σημειώνει ότι ο Ερντογάν, που κατηγορεί τη Δύση ότι δεν καταγγέλλει με έντονο τρόπο το πραξικόπημα, το χρησιμοποιεί για να κάνει μαζικές εκκαθαρίσεις, να κλείσει σχολεία, να πετάξει από τις δουλειές τους περί τους 66.000 ανθρώπους και όλα αυτά με συνοπτικές διαδικασίες.
Τα καλά ο αρθρογράφος τα αφήνει, ως συνήθως, για το τέλος. Αφού αναφέρει ότι έχουν αρχίσει ήδη διεργασίες στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ για το πώς θα χειριστούν στρατηγικά έναν σύμμαχο που απομακρύνεται από τους δημοκρατικούς θεσμούς, αφήνει να εννοηθεί ότι ίσως άρχισαν οι διαδικασίες αποβολής από το ΝΑΤΟ της Τουρκίας, αφού η χώρα αυτή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί έμπιστος σύμμαχος. Κλείνοντας δε, αναρωτιέται: «Είναι πολύ δύσκολο να δει κανείς πώς θα εξασφαλίσει η χώρα αυτή την ανάπτυξη και την ασφάλειά της χωρίς τη στήριξη του ΝΑΤΟ»!
Καλό είναι να ετοιμαστούμε για σκληρά ματς το επόμενο διάστημα, αφού η Τουρκία ετοιμάζεται να τα παίξει όλα για όλα. Εχουμε αποδείξεις γι' αυτό, που θα τις δημοσιεύσουμε σύντομα.
Οχι. Αυτά είναι οι προφάσεις. Αυτό που ζητεί η Τουρκία του Ερντογάν από τις ΗΠΑ είναι να αναστραφεί ο ρους της Ιστορίας. Τι εννοούμε;
Με τη Συνθήκη της Λωζάννης το 1923 όλες οι δυνάμεις της Δύσης, πλην ΗΠΑ, αλλά και η Ρωσία συμφώνησαν στην ουσία στη δημιουργία του τουρκικού κράτους, τα σύνορα του οποίου οριστικοποιήθηκαν το 1926 με τη συμφωνία Αγκυρας - Λονδίνου για το καθεστώς του Κιρκούκ και της Μοσούλης, που παρέμειναν υπό ιρακινή διοίκηση.
Μπορεί η Συνθήκη της Λωζάννης να ήταν η συμβολαιογραφική πράξη γέννησης του νέου τουρκικού κράτους, ήταν όμως ταυτόχρονα η συμβολαιογραφική πράξη θανάτου των Ελλήνων, των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Κούρδων που κατοικούσαν στην επικράτεια του νεοπαγούς κράτους.
Ολα αυτά τα χρόνια, έως τα τέλη του 20ού αιώνα, η Δύση και η Σοβιετική Ενωση έκαναν τα στραβά μάτια στις πολιτικές της εθνοκάθαρσης θανάτου των Ελλήνων, των Αρμενίων, των Ασσυρίων της Τουρκίας και της βίαιης αφομοίωσης, στην ουσία της πολιτισμικής γενοκτονίας των Κούρδων που κατοικούσαν στα τουρκοκρατούμενα εδάφη του Κουρδιστάν.
Ομως η αρχιτεκτονική της περιοχής, μετά την εισβολή του Σαντάμ Χουσεΐν στο Κουβέιτ και την επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου» εναντίον του Ιράκ, άρχισε να μεταβάλλεται και ήδη είναι σε φάση οριστικοποίησης οι νέες ισορροπίες και τα νέα σύνορα στην περιοχή.
Τι σημαίνει αυτό;
Οτι η ένοχη ανοχή της Δύσης και της Ρωσίας στο στυγνό καθεστώς της Αγκυρας, κεμαλικό και ερντογανικό, έχει τελειώσει και η Ιστορία ακολουθεί τον δρόμο της νομοτέλειας...
Αυτό που θέλει, λοιπόν, η Τουρκία από τις ΗΠΑ είναι να συνεχίσει η Ουάσινγκτον την πολιτική της συνενοχής και να συμπαραταχθεί με την Τουρκία στην αναστροφή του ρου της Ιστορίας.
Ενώ, λοιπόν, η Τουρκία τεντώνει επικίνδυνα το σχοινί με τις ΗΠΑ, εκτοξεύοντας προσβλητικές δηλώσεις, ακόμα και απειλές από τα πιο επίσημα χείλη, η Ουάσινγκτον έρχεται να απαντήσει στις προσβολές και στις απειλές ή, για την ακρίβεια, να στείλει μηνύματα στην Αγκυρα μέσω των «New York Times» και του CNN!
Με βάση σχετικά δημοσιεύματα στα δυο αυτά μέσα, οι ΗΠΑ δεν φαίνονται διατεθειμένες να παραδώσουν τον Γκιουλέν στην Τουρκία, τον οποίον μάλιστα χαρακτηρίζουν θρησκευτικό ηγέτη εν εξορία! Μάλιστα, στο κύριο άρθρο των «New York Times» με τίτλο «Νέο κύμα αντιαμερικανισμού στην Τουρκία» γίνεται αναφορά στις μαζικές διώξεις κρατικών στελεχών και πολιτών που κάνει η τουρκική κυβέρνηση και στο κυνήγι μαγισσών και φανταστικών εχθρών, μια κατάσταση που «μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τις σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ αλλά και τη σταθερότητα στη χώρα αυτή σε βάθος χρόνου».
Στη συνέχεια, ο αρθρογράφος, αφού αναφέρει ότι «οι Τούρκοι παίζουν ένα υποκριτικό και ψεύτικο παιχνίδι», σημειώνει ότι ο Ερντογάν, που κατηγορεί τη Δύση ότι δεν καταγγέλλει με έντονο τρόπο το πραξικόπημα, το χρησιμοποιεί για να κάνει μαζικές εκκαθαρίσεις, να κλείσει σχολεία, να πετάξει από τις δουλειές τους περί τους 66.000 ανθρώπους και όλα αυτά με συνοπτικές διαδικασίες.
Τα καλά ο αρθρογράφος τα αφήνει, ως συνήθως, για το τέλος. Αφού αναφέρει ότι έχουν αρχίσει ήδη διεργασίες στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ για το πώς θα χειριστούν στρατηγικά έναν σύμμαχο που απομακρύνεται από τους δημοκρατικούς θεσμούς, αφήνει να εννοηθεί ότι ίσως άρχισαν οι διαδικασίες αποβολής από το ΝΑΤΟ της Τουρκίας, αφού η χώρα αυτή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί έμπιστος σύμμαχος. Κλείνοντας δε, αναρωτιέται: «Είναι πολύ δύσκολο να δει κανείς πώς θα εξασφαλίσει η χώρα αυτή την ανάπτυξη και την ασφάλειά της χωρίς τη στήριξη του ΝΑΤΟ»!
Καλό είναι να ετοιμαστούμε για σκληρά ματς το επόμενο διάστημα, αφού η Τουρκία ετοιμάζεται να τα παίξει όλα για όλα. Εχουμε αποδείξεις γι' αυτό, που θα τις δημοσιεύσουμε σύντομα.
Σάββας Καλεντερίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου