Του Γιώργου Λακόπουλου
Ως εδώ λίγο το κακό. Κι άλλοι το κάνουν. Ο Αλέξης Τσίπρας όμως στη φούρια του να εμφανιστεί ως υπέρ-Ευρωπαίος πήδηξε πέρα από το αυλάκι. Για την ακρίβεια ζήτησε τον. διπλασιασμό των κονδυλίων για το... πακέτο Γιούνκερ και προτεραιότητα στις χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση.
Ασφαλώς κάποιοι θα μειδίασαν. Γιατί αυτό που ανέφερε ο Πρωθυπουργός δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει πακέτο –ή πρόγραμμα όπως το ανέφερε στη δήλωσή του–Γιούνκερ και πολύ περισσότερο δεν υπάρχουν κονδύλια. Τουλάχιστον με την έννοια των κονδυλίων που διανέμονται σε χώρες κατά την πρακτική των "πακέτων Ντελόρ" –που έκανε προ καιρού τον κυβερνητικό εταίρο Πάνο Καμμένο να ζητάει… προκαταβολή.
Αυτό που ονομάζεται "σχέδιο Γιούνκερ" είναι το Ευρωπαϊκό Ταμείο Στρατηγικών Επενδύσεων κατά την επίσημη ονομασία του και δεν είναι… κονδύλια. Είναι εγγυήσεις.
Για την ακρίβεια η Κομισιόν προκειμένου να προσελκύσει επενδύτες σε ευρωπαϊκό έδαφος προσπαθεί να μεσολαβήσει ως εγγυητής σε δανειοδοτήσεις, πιστοποιήσεις κλπ για επενδυτικά κεφάλαια.
Από την πλευρά της συμμετέχει με μόλις εφτά δισ. ευρώ και αλλά οκτώ μπορεί να διαθέσει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων –για 28 χώρες– με την υπεραισιόδοξη πρόβλεψη ότι με μόχλευση μπορεί να προκληθούν επενδύσεις που θα φτάνουν τα 315 δισ. ευρώ. Μέχρι στιγμής δεν επαληθεύεται.
Με άλλα λόγια η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μοιράζει λεφτά και συνεπώς δεν μπορεί να διπλασιάσει αυτά που δεν μοιράζει. Απλώς στηρίζει –υποτυπωδώς ό,τι αφορά την οικονομική συμμέτοχη της– και προωθεί επενδυτικές προτάσεις που θα καταθέσουν οι χώρες - μέλη, προσδοκώντας ότι θα καταστούν ελκυστικές σε διεθνείς κεφαλαιούχους. Μεσολάβηση κάνει.
Μέχρι στιγμής αυτή η υπόθεση δεν απέδωσε για την Ελλάδα παρά μόνο την αποδοχή δυο μεσαίων προγραμμάτων μιας εταιρείας που ειδικεύεται στις ανανεώσιμες μορφές ενέργειας. Αυτό είναι όλο.
Προφανώς ο Πρωθυπουργός παρασύρθηκε από την κατάσταση που για τρεις δεκαετίες και πλέον ενέγραψε στη συλλογική συνείδηση την κοινοτική Ευρώπη ως ανεξάντλητη πηγή εκταμίευσης κονδυλίων για δραστηριότητες εντός των εθνικών ορίων.
Καμιά σχέση με αυτά το σχέδιο Γιούνκερ. Και ο τρόπος με τον οποίο το έθεσε ο Αλέξης Τσίπρας έδειξε ότι δεν τον "μπριφάρουν" σωστά οι επιτελείς του. Έτσι όμως εκτίθεται. Γιατί όπως αναφέρει ένα παλιό σλόγκαν σε τοίχο της Αθήνας:"Αυτό που δεν ξέρεις δεν μπορεί να σε βλάψει, αλλά θα διασκεδάσει πολλούς ανθρώπους γύρω σου".
capital.gr
Μπορεί ένας Πρωθυπουργός χώρας - μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης να ζητάει κάτι που δεν υπάρχει; Μπορεί, αν δεν ξέρει γιατί μιλάει. Συνέβη με τον ημέτερο Αλέξη Τσίπρα στη σύνοδο των αρχηγών του Ευρωπαϊκού
Σοσιαλιστικού Κόμματος που ηγούνται κυβερνήσεων -στην οποία παρέστη ως παρατηρητής.Όπως μεταδόθηκε –έκανε και ο ίδιος σχετικές δηλώσεις– παρουσίασε στους άλλους τις θέσεις του για την Ευρώπη, δίκην οράματος. Μόνο που όπως σημείωσε στα "Νέα" ο καθηγητής Π. Κ. Ιωακειμίδης: "όσα πρότεινε δεν συγκροτούν ούτε όραμα, ούτε σχέδιο, ούτε συνολική ευρωπαϊκή πολιτική, αλλά αποτελούν μια πτωχοπροδρομική προσέγγιση, που λέει ουσιαστικά: δώστε μας περισσότερα χρήματα".Ως εδώ λίγο το κακό. Κι άλλοι το κάνουν. Ο Αλέξης Τσίπρας όμως στη φούρια του να εμφανιστεί ως υπέρ-Ευρωπαίος πήδηξε πέρα από το αυλάκι. Για την ακρίβεια ζήτησε τον. διπλασιασμό των κονδυλίων για το... πακέτο Γιούνκερ και προτεραιότητα στις χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση.
Ασφαλώς κάποιοι θα μειδίασαν. Γιατί αυτό που ανέφερε ο Πρωθυπουργός δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει πακέτο –ή πρόγραμμα όπως το ανέφερε στη δήλωσή του–Γιούνκερ και πολύ περισσότερο δεν υπάρχουν κονδύλια. Τουλάχιστον με την έννοια των κονδυλίων που διανέμονται σε χώρες κατά την πρακτική των "πακέτων Ντελόρ" –που έκανε προ καιρού τον κυβερνητικό εταίρο Πάνο Καμμένο να ζητάει… προκαταβολή.
Αυτό που ονομάζεται "σχέδιο Γιούνκερ" είναι το Ευρωπαϊκό Ταμείο Στρατηγικών Επενδύσεων κατά την επίσημη ονομασία του και δεν είναι… κονδύλια. Είναι εγγυήσεις.
Για την ακρίβεια η Κομισιόν προκειμένου να προσελκύσει επενδύτες σε ευρωπαϊκό έδαφος προσπαθεί να μεσολαβήσει ως εγγυητής σε δανειοδοτήσεις, πιστοποιήσεις κλπ για επενδυτικά κεφάλαια.
Από την πλευρά της συμμετέχει με μόλις εφτά δισ. ευρώ και αλλά οκτώ μπορεί να διαθέσει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων –για 28 χώρες– με την υπεραισιόδοξη πρόβλεψη ότι με μόχλευση μπορεί να προκληθούν επενδύσεις που θα φτάνουν τα 315 δισ. ευρώ. Μέχρι στιγμής δεν επαληθεύεται.
Με άλλα λόγια η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μοιράζει λεφτά και συνεπώς δεν μπορεί να διπλασιάσει αυτά που δεν μοιράζει. Απλώς στηρίζει –υποτυπωδώς ό,τι αφορά την οικονομική συμμέτοχη της– και προωθεί επενδυτικές προτάσεις που θα καταθέσουν οι χώρες - μέλη, προσδοκώντας ότι θα καταστούν ελκυστικές σε διεθνείς κεφαλαιούχους. Μεσολάβηση κάνει.
Μέχρι στιγμής αυτή η υπόθεση δεν απέδωσε για την Ελλάδα παρά μόνο την αποδοχή δυο μεσαίων προγραμμάτων μιας εταιρείας που ειδικεύεται στις ανανεώσιμες μορφές ενέργειας. Αυτό είναι όλο.
Προφανώς ο Πρωθυπουργός παρασύρθηκε από την κατάσταση που για τρεις δεκαετίες και πλέον ενέγραψε στη συλλογική συνείδηση την κοινοτική Ευρώπη ως ανεξάντλητη πηγή εκταμίευσης κονδυλίων για δραστηριότητες εντός των εθνικών ορίων.
Καμιά σχέση με αυτά το σχέδιο Γιούνκερ. Και ο τρόπος με τον οποίο το έθεσε ο Αλέξης Τσίπρας έδειξε ότι δεν τον "μπριφάρουν" σωστά οι επιτελείς του. Έτσι όμως εκτίθεται. Γιατί όπως αναφέρει ένα παλιό σλόγκαν σε τοίχο της Αθήνας:"Αυτό που δεν ξέρεις δεν μπορεί να σε βλάψει, αλλά θα διασκεδάσει πολλούς ανθρώπους γύρω σου".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου