Πάμε πάλι δύο βηματάκια πίσω. Να δούμε ολόκληρο το τοπίο.
Να το ξαναθυμηθούμε, γιατί τόχουμε χάσει λιγάκι.
Λοιπόν. Πριν επτά χρόνια χρεοκοπήσαμε σαν κράτος, πράγμα που θα είχε τεράστιες συνέπειες για τις τράπεζες του εξωτερικού
αλλά και του εσωτερικού, οι οποίες κατείχαν την πλειοψηφία των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου, δηλαδή την "ομολογία" χρέους προς αυτές. Άλλα, λιγότερα ομόλογα βρίσκοταν σε χέρια ιδιωτών, ασφαλιστικών ταμείων, κλπ.
Για να διασωθούν οι τράπεζες οι "εταίροι"-κράτη και το ΔΝΤ δέχτηκαν να δανείσουν το ελληνικό κράτος προκειμένου αυτό να εξαγοράσει ακέραια τα ομόλογα από τις τράπεζες που τα κατείχαν.
Σε αντάλλαγμα ζήτησαν να υπογραφεί ένα "συμβόλαιο" στο οποίο οι δανειστές οι ίδιοι θα όριζαν πώς θα εξοικονομηθούν τα χρήματα ώστε να τους επιστραφούν με τον τόκο τους βεβαίως-βεβαίως σαν συνεπείς τοκογλύφοι.
Το "συμβόλαιο" αυτό είναι το περίφημο μνημόνιο, ή μνημόνια, εφ' όσον στην συνέχεια υπήρξαν κι άλλοι δανεισμοί, και άλλα "συμβόλαια".
Αν τότε είχαμε κηρύξει στάση πληρωμών, ακόμη θα μας έψαχναν σαν τον Παναή απ' τα Μέγαρα, θα είχαμε βγεί αυτομάτως απ' την ζώνη του ευρώ, και θα πηδάγανε οι τραπεζίτες και οι ξένες κυβερνήσεις απ' τα παράθυρα αντί για τους έλληνες πολίτες.
Μένοντας όμως "πάση θυσία στο ευρώ" αποδεχτήκαμε (αποδέχτηκαν οι δωσιλογικές κυβερνήσεις δηλαδή, όχι εμείς) πως το βάρος του χρέους θα πέσει στους πολίτες όλους και όχι σε αυτούς που έφταιγαν, και που θα έπρεπε να πληρώσουν ή να πτωχεύσουν.
Αλλά πάλι κι απ' αυτό το "όλους" εδώ και επτά χρόνια την πληρώνουν μόνον οι συνταξιούχοι, οι μισθωτοί ιδίως του ιδιωτικού τομέα, οι μικρές επιχειρήσεις, οι νέοι, και γενικά η μεγάλη και αδύναμη μάζα του λαού.
Κι αν τέλος πάντων όλη αυτή η στοχευμένη κακουργία και βίαιη φτωχοποίηση και λεηλασία των μεσαίων και λαϊκών στρωμάτων της κοινωνίας έπιανε τόπο, θα λέγαμε πάει στον διάολο, δεν @@μιέται.
Αλλά μπα. Δείτε πού είμαστε.
Ακόμη δεν τελείωσε η δεύτερη "αξιολόγηση"(!) για τα απαιτούμενα του τρίτου μνημονίου και ήδη ψίθυροι εμφανίζονται στον ορίζοντα για νέο μνημόνιο, νέο "πρόγραμμα".
Το ασφαλιστικό και το θέμα των περαιτέρω μειώσεων μισθών και συντάξεων μένει ακόμη ανοιχτό για τους τοκογλύφους "εταίρους"-δανειστές.
Η ακίνητη μικρο-περιουσία των ελλήνων πρέπει κατά τους δυνάστες να απαλλοτριωθεί.
Και πρέπει κάθε αξιόλογη ελληνική επιχείρηση να πουληθεί μπιρ-παρά στους ξένους "επενδυτές".
Κι εμείς;
Εμείς με σκυμμένο το κεφάλι στην καθημερινότητα του "σκάσε και πλήρωνε", δεν σηκώνουμε λίγο το βλέμμα να δούμε πως είμαστε εγκλωβισμένοι σε μία περιστροφική δίνη, έναν κυκλώνα ατέρμονα και πως εδώ και επτά χρόνια γυρίζουμε και ξαναγυρίζουμε συνεχώς στα ίδια, ζούμε και ξαναζούμε συνεχώς εκείνη την περίφημη κινηματογραφική "μέρα της μαρμότας", δεν βλέπουμε τους κύκλους που κάνουμε για να ξαναγυρίσουμε στο ίδιο σημείο, ακριβώς γιατί μας έχουν επιβάλλει να ζούμε σκυφτοί με την απειλή των νόμων τους, που δεν είναι νόμοι δικαίου, παρά φασιστικά "αποφασίζουμε και διατάσσουμε" μιάς ανομολόγητα εγκαταστημένης στυγνής δικτατορίας προδοτών και δωσιλόγων.
Το blog λυπάται που το λέει, αλλά ειλικρινά πιστεύει πως δεν υπάρχει πιά σωτηρία για τον ελληνικό λαό, ότι τελειώσαμε.
Αν υπάρξει κάποια λύση θα προέλθει από κάποιους ξένους λαούς, που αποτινάζοντας τα δικά τους ανάλογα -πλην ελαφρύτερα- δεσμά, θα συμπαρασύρουν και εμάς προς την ελευθερία.
Ως τότε, και αν αυτό γίνει, στην Ελλάδα θα πέφτουν συνεχώς τίτλοι τέλους.
Ενός τέλους που δεν θα τελειώνει ποτέ, σαν το μαρτύριο του μυθικού Προμηθέα!...
Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου