Η κουλτούρα του κάθε λαού είναι κάτι εξαιρετικά ισχυρό, είναι στοιχείο ταυτότητας (προσπαθήστε να φανταστείτε έναν Έλληνα χωρίς Ελληνική Κουλτούρα, τι είδους Έλληνας θα φάνταζε στα μάτια σας;), η δύναμη της κουλτούρας είναι αποδεδειγμένα τόσο ισχυρή, που υπερισχύει σε πολλές περιπτώσεις της φυλετικής συνείδησης.
Αν έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί εσείς σαν Έλληνες έχετε προβλήματα συνεννόησης και κατανόησης (έστω κι αν μιλάτε τη ίδια γλώσσα) με έναν Άγγλο, Φιλανδό η Γάλλο, η απάντηση δεν είναι δύσκολη, λόγω ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ.
Η κουλτούρα είναι κάτι που δύσκολα μπορεί να προσδιοριστεί ακριβώς, γιατί είναι ένα μίγμα πάρα πολλών πραγμάτων που έχει τις ρίζες του στο παρελθόν κάθε λαού, στα βιώματα, στις ανάγκες, στο περιβάλλον, στο κλίμα, στην ιστορία, την θρησκεία του και ένα σορό άλλα πράγματα.
Η κουλτούρα δεν έχει σχέση με τον πολιτισμό αλλά σίγουρα τον επηρεάζει. Αν λοιπόν έχουμε πρόβλημα συνεννόησης και κατανόησης οι Ευρωπαίοι μεταξύ μας, που μας ενώνουν τόσα πολλά πράγματα και μας χωρίζουν τόσο λίγα, τότε σκεφτείτε πόσο μεγάλο είναι το χάσμα και η ασυνεννοησία με λαούς που μας χωρίζουν σχεδόν τα πάντα.
Το πρόβλημα δεν είναι νέο, είναι παλιό όσο και η ανθρωπότητα, η έκπληξη είναι ότι μετά τόσες χιλιετηρίδες δεν έχουμε βρει ακόμη τη λύση σ’ αυτό το τόσο σημαντικό θέμα. Η αφορμή αυτού του σημειώματος είναι βέβαια το μεταναστευτικό και όλα τα προβλήματα που αυτό δημιουργεί λόγο διαφορετικής κουλτούρας και στους οικοδεσπότες αλλά και στους μετανάστες.
Αυτό που οι Ευρωπαϊκοί λαοί καλούνται σήμερα να κάνουν είναι να βρουν απαντήσεις και λύσεις σε ένα πρόβλημα που πάντα αντιμετώπιζαν αφ’ υψηλού, διότι ήσαν οι οικοδεσπότες και θεωρούσαν ότι έχουν ανώτερο πολιτισμό / κουλτούρα έναντι των μεταναστών.
Το αποτέλεσμα ήταν η αποτυχία σε μεγάλο βαθμό της ενσωμάτωσης των μεταναστών (δημιουργία γκέτο, κοινωνική απομόνωση) επειδή η μέθοδος που εφάρμοσαν ήταν ελλιπής, αποσπασματική, προαιρετική και χωρίς κίνητρο για τους μετανάστες.
Δηλαδή, τα στάνταρ ενσωμάτωσης ήταν τα ίδια για ένα Ρώσο, Κινέζο, Μεσανατολίτη, Αφρικανό κ.λπ. και δεν ετέθησαν στην υποχρεωτική βάση θέματα, όπως σύνταγμα, δίκαιο, γλώσσα, ιστορία, σύμβολα της χώρας, όπου ο υποψήφιος για να λάβει άδεια μόνιμης διαμονής η υπηκοότητας, να περνάει εξετάσεις επάρκειας για να του δοθεί το καθεστώς που ζητάει.
Δεν υπάρχει πρόβλεψη αιτιολόγησης γιατί ένας πρόσφυγας η μετανάστης επιθυμεί την εγκατάσταση του στην μία η την άλλη χώρα, π.χ. οικογενειακή συνένωση. Οι Ευρωπαϊκές χώρες δεν είναι ούτε Χώρες Διακοπών, ούτε Ξενοδοχεία και πολύ περισσότερο οι μετανάστες / πρόσφυγες δεν είναι πελάτες για να κάνουν επιλογές γιατί έτσι τους αρέσει, αλλά από την άλλη δεν είναι δίκαιο να τους κατηγορήσουμε για τις δικές μας ελλείψεις.
Οι μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών είχαν πάντα ως ζητούμενο το ποιος θα απορροφήσει ποιόν. Συνήθως απορροφάται ο λαός με τον μικρότερο αριθμό και τον υποδεέστερο πολιτισμό, αλλά όχι πάντα. Η πρόκληση που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρώπη δεν είναι μόνο μία πρόκληση αριθμών, αλλά είναι μία πρόκληση συνεννόησης, δηλαδή τι θέλουμε εμείς οι ίδιοι, γιατί αυτό είναι το ζητούμενο κι εκεί βρίσκεται το πρόβλημα, στην πολυγνωμία των μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το μεγαλύτερο δε πρόβλημα της ΕΕ είναι ότι σχεδιάστηκε αποκλειστικά για τους Ευρωπαίους (SCHENGEN) και δεν έλαβε ποτέ σοβαρά υπόψη την πιθανότητα να βρεθεί στη σημερινή κατάσταση, αλλά έλαβε κάποιες αποσπασματικές και γραφειοκρατικές πρόνοιες για το μεταναστευτικό (Συνθήκη Δουβλίνου) και άφησε το θέμα σε μεγάλο βαθμό στη διακριτική ευχέρεια της κάθε χώρας, κάτι που σήμερα αποδεικνύεται τελείως ανεπαρκές για να αντιμετωπιστεί το μεταναστευτικό σε επίπεδο Ευρώπης.
Τι μπορούμε να κάνουμε και ποιες είναι οι προβλέψεις; Δυστυχώς οι οιωνοί δεν είναι καλοί, οι μεταναστευτικές ροές κινούνται γρήγορα εν αντιθέσει με την Ευρώπη που κινείται πολύ αργά και χωρίς πυξίδα, το Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα τρίζει και η Ευρωπαϊκή Ιδέα έχει τεθεί σε αμφισβήτηση, θεσμικά και οικονομικά.
Οι φωνές από μέσα, ότι η Ευρώπη είναι στα πρόθυρα της διάλυσης, πληθαίνουν. Σε περίπτωση διάλυσης κανείς δεν μπορεί να πει πως θα είναι η Ευρώπη του αύριο. Σίγουρα όμως δεν θα είναι κάτι ωραίο και οι χώρες που την απαρτίζουν θα κάνουν πολλά χρόνια να ορθοποδήσουν ξανά.
Ας ελπίσουμε ότι η αυτοσυντήρηση θα υπερισχύσει των εγωισμών για το καλό όλων μας και δεν θα δούμε το τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με όλα της τα προβλήματα και τις ανεπάρκειες…
Defence.net
Defence.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου