Τον τελευταίο καιρό έχουμε δυστυχώς γίνει μάρτυρες μιας ολοένα και πιο σκληρής τουρκικής πολιτικής σε ό,τι αφορά όλο το χώρο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Γινόμαστε όμως και μάρτυρες αλλεπάλληλων επιτυχιών της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας που αποτελούν το επιστέγασμα πολιτικών που εφαρμόσθηκαν τα τελευταία 20 χρόνια.
Γράφει ο ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΤΣΙΣΛΙΑΝΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ – ΔΙΕΘΝΟΛΟΓΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ – ΔΙΕΘΝΟΛΟΓΟΣ
Σε αντίθεση με τη θλιβερή ελληνική πραγματικότητα και στις σπασμωδικές και δίχως συγκεκριμένο πρόγραμμα επιτυχίες οι τουρκική βιομηχανία είναι πλέον σε θέση να παράξει μια πλειάδα συστημάτων που θα αποτελέσουν ίσως την αιχμή του δόρατος σε μια ελληνοτουρκική σύγκρουση.
Οχήματα πυροβολικού, συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, πύραυλοι και ρουκέτες, βαλλιστικοί πύραυλοι, κορβέτες χαμηλής παρατηρησιμότητας, διάφορα οχήματα, άρματα μάχης, ελικόπτερα ενώ πρόσφατα οι Τούρκοι δήλωσαν την πρόθεσή τους να αναπτύξουν από μόνοι τους νέο υποβρύχιο αναερόβιας πρόωσης… Φυσικά υπάρχει και το σχέδιο για τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος για το οποίο οι φίλοι και σύμμαχοι Άγγλοι εξέφρασαν την επιθυμία τους να το εξοπλίσουν με κινητήρες Rolls Royce!
Παράλληλα με τα ανωτέρω, ο τρελός του χωριού Ερντογάν, ο εκπρόσωπος του Θεού στον κόσμο, ο προστάτης των απανταχού μουσουλμάνων (σουνιτών… οι άλλοι είναι κατώτεροι), ο απόλυτος ηγεμών και «πατερούλης» του έθνους περιτριγυρισμένος από αυλικούς που ψάχνουν για λίγη αναγνώριση, δημιουργεί ολοένα και πιο άκαμπτη πολιτική σε όλα τα ανοιχτά μέτωπα.
Συριακό, Ιράν, Ρωσία, Η.Π.Α. και φυσικά Ελλάδα και Κύπρος βρίσκονται στο καθημερινό μενού. Ειδικά όμως όσον αφορά τα ελληνικά ζητήματα το ανησυχητικό είναι η ποιοτική αναβάθμιση τόσο της πολιτικής που ακολουθεί όσο και της στρατιωτικής μηχανής που αποτελεί το μακρύ του χέρι. Και όταν μιλάμε για ποιοτική αναβάθμιση της πολιτικής δεν εννοούμε κάτι το πολιτισμένο αλλά εξέλιξη των σε βάρος του Ελληνισμού διεκδικήσεων.
Από τη μια παράνομη NAVTEX στην άλλη, ασκήσεις με πραγματικά πυρά στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και εν δυνάμει ΑΟΖ, ασκήσεις νηοψίας στο Αιγαίο (!) και άλλα πολλά που δείχνουν τουλάχιστον μια αποφασιστικότητα. Ποιος είναι λοιπόν ο αντικειμενικός σκοπός; Μα φυσικά η επέκταση προς δυσμάς διότι ανησυχεί πολύ – μα πάρα πολύ ότι θα χάσει το παιχνίδι στα ανατολικά.
Παιχνίδι, δηλαδή πόλεμος, που ο ίδιος προκάλεσε σε σύμπνοια με το ISIS, που δεν του βγαίνει μέχρι στιγμής. Οι τελευταίες μάλιστα εξελίξεις με την απόφαση των Η.Π.Α. να ενισχύσουν στρατιωτικά το YPG και να στηριζτούν πάνω του, έχει αποτελειώσει τον ασταθή ψυχιατρικώς επίδοξο δικτατορίσκο.
Το δε θράσος απύθμενο. Στέλνει τελεσίγραφα στην Ουάσιγκτον αλλά παράλληλα πηγαίνει στον Λευκό Οίκο για να παρακαλέσει τον Τραμπ να ανακαλέσει την απόφασή του και να του παραδώσουν τον Γκιουλέν. Θα διοργανωθεί μάλιστα και συλλαλητήριο μπροστά στο Λευκό Οίκο προς υποστήριξη του σουλτάνου… Η παράθεση των γεγονότων που δείχνουν το ασταθές ψυχολογικό του προφίλ είναι κυριολεκτικά ανεξάντλητη και θα χρειαζόταν διδακτορική διατριβή για να αναφερθούν.
Από την άλλη πλευρά στον πλανήτη Ελλάδα επικρατούν σκληρές καιρικές συνθήκες. Η αφέλεια τόσο της πολικής εξουσίας αλλά και η ημιμάθεια και αδιαφορία του Έλληνα πολίτη δημιουργούν όλες τις κατάλληλες συνθήκες για τη δορυφοροποίηση της χώρας από την Τουρκία και μάλιστα δίχως να πέσει μια τουφεκιά. Οι εκτεταμένες εξοπλιστικές προσπάθειες της Τουρκίας τα τελευταία 10 χρόνια έχουν ήδη αρχίσει να αποδίδουν καρπούς και να μετατρέπουν τη χώρα σε στρατιωτική δύναμη.
Σημαντικό επίσης είναι το γεγονός ότι η ολοένα και αυξανόμενη βιομηχανική απεξάρτηση των Τούρκων από τους ξένους τους δίνει το «δικαίωμα» να καβαλούν το καλάμι και με το δίκιο τους. Η σύγκριση μεταξύ των δυο χωρών είναι απελπιστική. Η Ελλάς δεν έχει δώσει φράγκο από τα χρόνια του Καραμανλή για την ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων τουλάχιστον στα κύρια οπλικά συστήματα.
Μαχητικά αεροσκάφη, φρεγάτες, ΤΟΜΑ και ΤΟΜΠ απλώς γηράσκουν και δεν αναβαθμίζονται. Το ίδιο συμβαίνει και στην αντιαεροπορική άμυνα της χώρας. Τα δε BMP 3 ακόμα… παραγγέλλονται αφήνοντας τα Leo 2 HEL χωρίς υποστήριξη πεζικού. Και ακόμα δεν έχουν έρθει τα F-35 στην Τουρκία για να αλλάξει δραματικά το ισοζύγιο ισχύος. Το μόνο πρόγραμμα που βρίσκεται σε ισχύ είναι η αναβάθμιση των ΑΦΝΣ P-3 που όταν ολοκληρωθεί θα δώσει νέες δυνατότητες ελέγχου στο Αιγαίο και στην Νοτιοανατολική λεκάνη της Μεσογείου.
Τα ίδια δυστυχώς λαμβάνουν χώρα και στην Κύπρο στην οποία επικρατεί απόλυτη εξοπλιστική άπνοια εδώ και χρόνια. Αντίθετα, η μόνη μας ενασχόληση είναι οι μισθοί, οι συντάξεις, το «άσυλο» του Δημοσίου, η εξολόθρευση του ιδιωτικού τομέα και φυσικά το μεγάλο εθνικό θέμα του… Survivor. Είναι όμως απορίας άξιο πως θα συνεχίσουν αυτά να μας απασχολούν εάν χαθεί το Αιγαίο ή η Θράκη. Ή κάποια νησιά του ανατολικού Αιγαίου στα οποία πλέον «απαγορεύεται» η επίσκεψη Υπουργών και στρατηγών γιατί είναι τουρκικά!
Η συστηματική και άξια θαυμασμού πολιτική (όσο και αν τους ζηλεύουμε) που ακολούθησαν οι Τούρκοι όσον αφορά τον τομέα των εξοπλισμών και την ενίσχυση της αμυντικής τους βιομηχανίας είναι ικανή να δημιουργήσει τετελεσμένα μέσα στα επόμενα 4-5 χρόνια. Τετελεσμένα που δεν πρόκειται να αναιρεθούν για τον υπόλοιπο 21ο αιώνα.
Η συστηματική έρευνα και ανάπτυξη ειδικά πυραυλικών μέσων που θα έχουν εμβέλεια που θα καλύπτει Αθήνα και Θεσσαλονίκη (εννοείται φυσικά και ό,τι άλλο υπάρχει ως εκεί…) δύναται να καθαρίσει την κατάσταση χωρίς μια σταγόνα αίμα. Η απειλή χρήσης βίας και η βέβαιη λόγω εξοπλιστικής άπνοιας αδυναμία της Ελλάδος να την αντιμετωπίσει θα δώσει τη λαβή στις υποτακτικές ελληνικές κυβερνήσεις να παραδώσουν αμαχητί κάθε κυριαρχικό δικαίωμα ή και κάποιο νησάκι.
Έχει φτάσει πια η ώρα να δούμε την αλήθεια κατάματα και να αφήσουμε τις γνωστές ελληνικές φαιδρότητες και να εργαστούμε σοβαρά. Η μόνη ουσιαστική ελπίδα για τον Ελληνισμό στα επόμενα χρόνια προέρχεται από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων που βρίσκονται σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο μέσα στην ελληνική ΑΟΖ.
Πιθανόν κανείς να μη γνωρίζει ακριβώς τις ποσότητες πετρελαίου και φυσικού αερίου που βρίσκονται υποθαλάσσια όμως η παράδοσή τους στους Τούρκους θα ισοδυναμεί με εθνικό έγκλημα και προδοσία. Ας μιλήσουμε ανοιχτά: Με δεδομένη την οικονομική κατοχή στην οποία βρίσκεται και θα βρίσκεται η χώρα για τις επόμενες δεκαετίες οι υδρογονάνθρακες αποτελούν τη μόνη ελπίδα για την επιβίωση του έθνους αφού θα αναχρηματοδοτήσουν το χρεωκοπημένο ασφαλιστικό και το υπέρογκο χρέος δίχως να χρειάζονται εξοντωτικά μέτρα κατά του λαού.
Παράλληλα, θα δώσει τη δυνατότητα στις ελληνικές κυβερνήσεις να δώσουν τα απαραίτητα κίνητρα για την αύξηση του πληθυσμού και να σταματήσει η φυγή των νέων που είναι αδύνατον να αναπληρωθεί. Αλήθεια, έχει εκτιμήσει κανείς το κόστος φυγής 400.000 νέων μορφωμένων και μη ανθρώπων που εγκατέλειψαν τη χώρα; Υπολογίστηκε ποιος θα είναι ο πληθυσμός της χώρας σε 30 χρόνια και πόσοι θα εργάζονται για να συντηρούν ολοένα και περισσότερους γέρους; Σκέφτηκε η πολιτική ηγεσία πόσες επιχειρήσεις θα μπορούσαν να δημιουργηθούν προκειμένου να υποστηρίξουν την άντληση υδρογονανθράκων;
Είναι πια καιρός η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία να ξεπεράσει το Φοβικό Σύνδρομο απέναντι στην Άγκυρα αλλά και στους υπόλοιπους ξένους (ας κάνουν ψυχοθεραπείες…) και να πιάσουν δουλειά ξεχνώντας τα κοκτέιλ πάρτι και τις συναντήσεις χωρίς νόημα. Λύσεις ακόμη υπάρχουν αν και είναι ήδη αρκετά αργά. Η χώρα επένδυσε υπέρ του δέοντος στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζεται η εδαφική της ακεραιότητα και τα κυριαρχικά της δικαιώματα.
Επένδυσε, επίσης, υπέρμετρα στην τήρηση του Διεθνούς Δικαίου, το οποίο βεβαίως είχεκαι έχει και τις θετικές του διαστάσεις. Δεν φτάνει όμως μόνο αυτό, πλέον έχει καταστεί αυταπόδεικτο. Αν και όλα αυτά είναι καλά, δεν μετέτρεψαν τη χώρα σε πόλο έλξης όπως στρεβλά και απλουστευτικά το φανταζόμασταν.
Κανείς από το ΝΑΤΟ ή την Ε.Ε. δεν θα πολεμήσει για εμάς. Κανείς επίσης δε θα πάρει το μέρος μας εάν ηττηθούμε σε μια έστω και περιορισμένης διάρκειας σύγκρουση. Όλοι θα παροτρύνουν να καθίσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων κι εκεί το παιχνίδι είναι χαμένο. Οφείλουμε να ξαναδούμε τη συνολική μας στρατηγική ή όχι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου