ΧΑΡΑΜΑΤΑ 6ΗΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ...ΤΡΟΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Tweet

ΧΑΡΑΜΑΤΑ 6ΗΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ...ΤΡΟΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Η Άγκυρα παίρνει τον “σφυγμό” της Αθήνας εκτελώντας συμβόλαιο “τρίτων”!
Η ελληνοτουρκική φιλία πνίγηκε στην ΑΟΖ της Κύπρου, αλλά και για μία ακόμη φορά στα νερά του Αιγαίου.

Τα φοβικά σύνδρομα της κυβέρνησης των Αθηνών, οδηγούν σε εθνική συντριβή
Η Τουρκία καταγράφει αντιδράσεις και ετοιμάζει την επόμενη κίνησή της…

Παρατηρώντας την κλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας απέναντι στον Ελληνισμό, τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα, είναι αναγκαίο να καταδείξουμε το παιχνίδι και τον ρόλο που η Άγκυρα αποφάσισε να παίξει, προκειμένου να υπάρξουν ακριβή αποτελέσματα στον τομέα της διαχείρισης των υδρογονανθράκων της Κύπρου, αλλά και προκειμένου να γίνει το «πρώτο βήμα» για τον διαμοιρασμό των ελληνικών υδρογονανθράκων νότια του Καστελλόριζου και της Ρόδου, με «δώρο» στην πρόθυμη Άγκυρα κάποιο μερίδιο στο Αιγαίο (όπου επίσης υπάρχουν σημαντικά ενεργειακά κοιτάσματα) που θα αφορά την διαχείριση (οικονομική και γεωστρατηγική) ενός σημαντικού τμήματος της ελληνικής θαλάσσιας επικράτειας.

Προσπαθώντας να προσεγγίσουμε ψύχραιμα, λοιπόν, την κρίση η οποία στην πρώτη φάση της φαίνεται πως σταθεροποιείται σε υψηλό επίπεδο, θα πρέπει να καταγράψουμε τα κύρια περιστατικά, πέραν των συχνών και σε καθημερινή βάση φαινομένων παραβίασης του ελληνικού εθνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου.

Η κρίση, λοιπόν, ξεκίνησε με την είσοδο του “Barbaros”στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ακολούθησε η είσοδος ενός τουρκικού πολεμικού πλοίου στην Κυπριακή ΑΟΖ. Στη συνέχεια υπήρξε μία κατάρριψη ενός κυπριακού αεροπλάνου, η οποία ενέχει πάρα πολλά στοιχεία που ενοχοποιούν την Τουρκία.

Αμέσως μετά είχαμε την είσοδο δεύτερου τουρκικού πολεμικού πλοίου, αλλά κι ενός τουρκικού υποβρυχίου, που ανέλαβαν χρέη προστασίας του “Barbaros”.  Όπως διαβάζουμε στο kostasxan.blogspot.gr, που αναδημοσιεύει από το GrCitizen, ένα περιστατικό τουρκικής παρενόχλησης (με εμβολισμό) ελληνικού ψαροκάικου στην Αλεξανδρούπολη το διαδέχτηκε η πιεστική παρακολούθηση του ελληνικού υποβρυχίου από τουρκικά πολεμικά πλοία, νοτίως της Κύπρου (δεν έχει επαληθευθεί από την ελληνική κυβέρνηση ή το Ελληνικό Πεντάγωνο) το οποίο είχε σαν αποστολή να συναντηθεί και να ενσωματωθεί με ΝΑΤΟϊκά πλοία που πλέουν δυτικά του Λιβάνου. 

Τέλος, ακολούθησε η «κρουαζιέρα» άλλου τουρκικού πλοίου στο Αιγαίο, το οποίο παραβίασε πολλαπλώς και για μεγάλα χρονικά διαστήματα την ελληνική θαλάσσια κυριαρχία…

Επειδή το γεωγραφικό εύρος των τουρκικών προκλήσεων είναι αρκετά μεγάλο, υπάρχουν σαφέστατα διαφοροποιήσεις ως προς τις στοχεύσεις της Τουρκίας σε κάθε ένα από τα καταγεγραμμένα (επίσημα ή ανεπίσημα) περιστατικά. 

Κοινή συνισταμένη όλων, όμως, είναι η τουρκική διάθεση στην πρόκληση αναταραχής στην ευρύτερη περιοχή της Αν. Μεσογείου αλλά και του Ελληνικού Αιγαίου, όπου διαπιστώνουμε πως είτε η Τουρκία δεν αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο Θαλασσών, είτε αδιαφορεί για την Κυπριακή και Ελληνική κυριαρχία, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να κάνει ζωντανές εκπομπές στην τουρκική τηλεόραση, όπου καταγραφόταν εντολές του τουρκικού πολεμικού ναυτικού προς εμπορικά πλοία τα οποία ειδοποιούνταν πως πλέουν σε τουρκική (απαγορευμένη;) περιοχή νότια της Λεμεσσού!

Η Τουρκία, ενεργώντας ως πειρατής, φαίνεται πως είτε ικανοποιεί συγκεκριμένες απαιτήσεις τρίτων άμεσα ενεργειακά ενδιαφερομένων, είτε προσπαθεί να οριοθετήσει με τον δικό της τρόπο (διπλωματία των κανονιοφόρων) την δική της ΑΟΖ, με ίχνη απειλής πολέμου. 

Έτσι, γίνεται κατορθωτό να ασκηθούν οι μέγιστες δυνατές πιέσεις προς την Λευκωσία, η οποία νιώθει πως υπάρχουν σοβαροί φόβοι να απωλέσει το μεγαλύτερο μέρος της θαλάσσιας κυριαρχίας (άρα και του ενεργειακού πλούτου) νότια, ανατολικά και δυτικά της Κύπρου και με τον τρόπο αυτό εξαναγκάζεται πιεζόμενη να κλείσει γρήγορα συμφωνίες με ενεργειακούς κολοσσούς, αφού η Κύπρος δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί η ίδια στρατιωτικά την γεωγραφική (θαλάσσια και ηπειρωτική) εθνική της κυριαρχία.

Επίσης, η Άγκυρα θέτει σχεδόν ευθέως θέμα μη σύνδεσης των ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου και αμφισβητεί εκ των προτέρων οποιαδήποτε συμφωνία υπάρξει από τη συνάντησης της 8ης Νοεμβρίου μεταξύ Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου (Σαμαρά, Αναστασιάδη και Σίσι) σχετικά με τις ΑΟΖ των τριών χωρών. Δηλαδή, η Τουρκία έχει τοποθετήσει τις κανονιοφόρους της, δηλώνοντας πως η περιοχή της ανήκει και προκαλεί ευθέως την Ελλάδα.

Επίσης, τόσο με την παρενόχληση του ψαροκάϊκου, όσο και με τη νέα διέλευση του τουρκικού πολεμικού πλοίου (φρεγάτα) η Τουρκία δείχνει πως δεν υπολογίζει την Ελλάδα, χαράσσει η ίδια μονομερώς τα θαλάσσια σύνορα και… περιμένει απαντήσεις από την συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου!

Αυτές ήταν οι στρατηγικές κινήσεις της Τουρκίας, που καταγράφηκαν, δημιουργώντας όμως μία λογική σειρά από ερωτήματα:

• Έχει, άραγε, η Άγκυρα την διάθεση να φτάσει μέχρι και στην στρατιωτική σύγκρουση;
• Θα τολμήσει ο «σουλτάνος» Ερντογάν και ο (υποτακτικός του) Νταβούτογλου, να δώσουν εντολή για το «βήμα παραπέρα»;
• Είναι διατεθειμένη η Τουρκία να εμπλακεί με την Ελλάδα, τη στιγμή που υπάρχει ΝΑΤΟϊκό απαγορευτικό για οποιαδήποτε εμπλοκή μεταξύ κρατών – μελών του;
• Και αν συμβεί κάτι τέτοιο, τι θα κάνει το ΝΑΤΟ;
• Θα εφαρμόσει την «ρήτρα» άμεσης επίθεσης στον υπαίτιο; Και πως και από ποιόν θα χαρακτηριστεί ο υπαίτιος;
• Γιατί, άραγε, το ΝΑΤΟ δεν παρενέβη μέχρι τώρα (πέρα από τις αστειότητες για «αυτοσυγκράτηση») και επιτρέπει να εξελίσσονται αργά αλλά σταθερά όλες οι προϋποθέσεις ενός θερμού επεισοδίου; Ή μήπως, υπάρχουν οι ΝΑΤΟϊκοί έχουν εκείνα τα εχέγγυα που αποκλείουν ότι πρόκειται να υπάρξει απάντηση από την Ελλάδα, άρα και θα αποφευχθεί το ό,ποιο θερμό επεισόδιο;
• Υπάρχει κάποιος ειδικός λόγος που η Ελλάδα δεν έχει ζητήσει επείγουσα – άμεση σύγκλιση του Μόνιμου Συμβουλίου Ασφαλείας του ΝΑΤΟ, αλλά και της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε., προκειμένου να καταγγείλει την Τουρκία για την μέχρις στιγμής επικινδυνότατη και μεστή επιθετικότητας στάση απέναντι στην Ελλάδα αλλά και την Κύπρο;

Επειδή το θέμα δεν είναι στρατιωτικού τύπου, αλλά καθαρά πολιτικής προσέγγισης και τοποθέτησης, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως εκείνα τα κράτη τα οποία δεν έχουν την θέληση ή την ισχύ για να προστατεύσουν τα όσα τους παραχωρούνται από το Διεθνές Δίκαιο, τότε είναι καταδικασμένα να νιώσουν το αποτέλεσμα της αδυναμίας τους, με απώλεια γεωγραφικού χώρου (θαλάσσιου ή ηπειρωτικού).

Στη σύγχρονη διπλωματία και τη διεθνή πολιτική σκηνή δεν υπάρχουν έννοιες δικαίου. Η μόνη έννοια που υπάρχει είναι αυτή της ισχύος. Εάν υπήρχε δίκαιο, τότε η διεθνής κοινότητα θα επέβαλε άμεσα και με τον απόλυτο τρόπο την απομάκρυνση του τουρκικού στρατού από την βόρεια και έως σήμερα κατεχόμενη Κύπρο. Η αδυναμία της Κύπρου, η άρνηση ουσιαστικής πολιτικής βούλησης και συμμετοχής της Ελλάδας, παρέτειναν το δράμα – κατοχή της Κύπρου έως και σήμερα, φτάνοντας στο σημείο η σημερινές κυβερνήσεις σε Ελλάδα και Κύπρο, να συνδιαλέγονται με τον… κατακτητή και τον δολοφόνο χιλιάδων Κυπρίων.

Η έννοιες περί δικαίου και ηθικής, είναι καλές για να διδάσκονται στα σχολεία, αλλά δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την σκληρή διεθνή πραγματικότητα.

Και στο σημείο αυτό εμφανίζονται οι ευθύνες των πολιτικών και των ανθρώπων εκείνων που επέτρεψαν ή οδήγησαν -με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους- στην αποδυνάμωση και όχι στην ενίσχυση της στρατιωτικής ισχύος και αποτροπής τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας. Άνθρωποι που ενώ είχαν (και συνεχίζουν να έχουν) ως πρώτιστη υποχρέωσή τους την προάσπιση της πατρίδας, «φρόντισαν» να αποδυναμώσουν τις άμυνες των χωρών τους και με την προσωπική τους «ατολμία» (σε τέτοιο βαθμό που να δημιουργούνται υπόνοιες για σκόπιμη πολιτική παρεμβατικότητα) να τις καταστήσουν έρμαια των διαθέσεων της Τουρκίας που φρόντιζε (και συνεχίζει) την συνεχή στρατιωτική της ενδυνάμωση.
  
Οι ίδιοι πολιτικοί Ελλάδας και Κύπρου (τότε αλλά και σήμερα), δεν έχουν φροντίσει να δημιουργήσουν εθνικές στρατηγικές, διεθνείς συμμαχίες (και όχι λυκοφιλίες), ενώ επέδειξαν μία σταθερή ροπή στην «ελληνοτουρκική φιλία» η οποία «πνίγηκε» πολλές φορές στα κύματα του Αιγαίου ή στους παραλογισμούς των κατοχικών ηγετών του ψευδοκράτους.

Όσον αφορά -ειδικά- την Ελλάδα, όφειλε από την πρώτη στιγμή εμφάνισης του “Barbaros” να απαντήσει στην τουρκική προκλητικότητα και να δηλώσει άμεσα και έμπρακτα την ευθύνη της ως εγγυήτριας δύναμης στην Κύπρο, και να αποστείλει μία φρεγάτα για περιπολία στην Κυπριακή ΑΟΖ. Κι αυτό, για να στείλει ένα απολύτως σαφές μήνυμα στους «τρίτους» που αμόλυσαν το «σκυλί» στην Κύπρο. Μήνυμα απαντητικής διάθεσης στην οποιαδήποτε τουρκική παραβατική συμπεριφορά.

Δυστυχώς, η Αθήνα έπραξε το τελείως αντίθετο (μέχρι και σήμερα δεν έχει αποστείλει κάποια πολεμικό πλοίο) και έστειλε μήνυμα αδυναμίας (και όχι διάθεσης κατευνασμού της κρίσης) προς την Άγκυρα, η οποία υλοποιεί μία προσχεδιασμένη παρουσία – παρέμβασή της τόσο απέναντι στην Κύπρο, όσο και απέναντι στην Ελλάδα.

Δεν μπόρεσε η κυβέρνηση Σαμαρά να συνειδητοποιήσει βασικές αρχές του «παιγνίου», η εκκίνηση του οποίου θα σηματοδοτήσει και τις επόμενες κινήσεις της Άγκυρας. Έτσι, όχι μόνο η Κύπρος εγκαταλείφθηκε, για μία ακόμη φορά από τους κυβερνώντες στην Αθήνα, αλλά επιπλέον δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις πειρατείας και καταπάτησης της Ελληνικής ΑΟΖ, αφού η ένδειξη αδυναμίας (μη θέλησης) υπεράσπισης της Κυπριακής ΑΟΖ, συνιστά και άτυπη αλλά ουσιαστικά εγκατάλειψη του ενδιάμεσου θαλάσσιου χώρου μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, στον οποίο θα έπρεπε ήδη να πλέουν ελληνικά πολεμικά πλοία στέλνοντας μήνυμα για το ποιος είναι ο ιδιοκτήτης της συγκεκριμένης περιοχής. Γιατί, η Τουρκία, με την συμπεριφορά της δημιουργεί “ερείσματα” και βάζει υποθήκες πάνω στην Ελληνική ΑΟΖ, με την ανοχή των “τρίτων” και την ταυτόχρονη -ακατανόητη- σιωπή της Αθήνας…, τις αντιδράσεις της οποίας καταγράφει με επιμέλεια η Άγκυρα.
  
Φυσικά, δεν υπάρχει (και δεν πρέπει να υπάρξει εκ μέρους της Ελλάδας) ούτε διάθεση ούτε πρόταση για διαδικασίες πολέμου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Όμως, θα πρέπει να δοθεί το “στίγμα”, να σταλεί ένα σαφές μήνυμα μη υποχώρησης, να υπάρξει με απόλυτη σαφήνεια η διάθεση – αποφασιστικότητα υπεράσπισης (και όχι εγκατάλειψης) του ελληνικού γεωγραφικού (θαλάσσιου ή ηπειρωτικού) χώρου, του εν γένει «πατρώου εδάφους». 

Μόνο εάν σταλεί ένα τέτοιο μήνυμα πυγμής και αποφασιστικότητας θα σκεφθούν πολλές φορές οι «τρίτοι» για τα όσα συμβαίνουν, αλλά και που μπορεί να οδηγήσουν, οι τουρκικές συμπεριφορές σε Ανατολική Μεσόγειο και Αιγαίο. 

Μόνον εάν δείξουμε πως έχουμε την διάθεση «να σπάσουμε αυγά», θα κερδίσουμε την εκτίμηση και τον σεβασμό όλων εκείνων που σήμερα μας περιγελούν και κομματιάζοντας την χώρα μοιράζονται τα κομμάτια της. 

Μόνο τότε θα δούμε και την Τουρκία να υποχωρεί, αφού η ίδια δεν μπορεί να επιχειρήσει (μόνη της) με υψηλό ρίσκο να βρεθεί αντιμέτωπη με πολλά μέτωπα -τόσο στο εσωτερικό όσο και στα σύνορά της- που θα απειλήσουν τελικά την δική της ακεραιότητα.

Ιδιαίτερα σε ημιπαράφρονες ηγέτες τύπου Ερντογάν, η αποφασιστικότητα είναι το μοναδικό όπλο μέσω του οποίου μπορείς να αισθανθείς κάποια ασφάλεια. 

Γιατί, πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους, τελικά, η μόνη κατανοητή διεθνής γλώσσα, είναι εκείνη της ισχύος και της αποφασιστικής αντίδρασης σε ό,ποιες απειλές. 

Το δυστυχέστερο όλων, όμως, είναι πως όλα αυτά συμβαίνουν σε μία χρονική περίοδο κατά την οποία τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος βρίσκονται (εξαιτίας των πολιτικών) σε δεινή οικονομική κατάσταση, αλλά και σε χέρια πολιτικών που η ιστορία θα έχει να γράψει πολλά κεφάλαια για την «ανεπάρκειά» τους να ενεργήσουν αυτονόητα και όχι «ανόητα»…

Εάν η Ελλάδα δεν εργαστεί προς την σωστή κατεύθυνση (ακόμη και αυτή την στιγμή), τότε θα δει τον εαυτό της να επανατοποθετείται στην θέση του παρία και όχι του συμμέτοχου στον σύγχρονο υπό μεταβολή γεωπολιτικό χάρτη. Και είναι γνωστό ποια είναι η τύχη όσων χαρακτηρίζονται ως… παρίες…

ΥΓ: Ενώ γραφόντουσαν οι παραπάνω γραμμές, το τουρκικό επιτελείο στρατού ανακοίνωσε πως θα ξεκινήσει αύριο 6 Νοεμβρίου μεγάλη αεροναυτική άσκηση με την ονομασία, «Mavi Balina», δηλαδή, «Γαλάζια Φάλαινα», στην οποία θα χρησιμοποιηθούν πραγματικά πυρά, ενώ θα συμμετάσχουν και χώρες του ΝΑΤΟ, που νομιμοποιεί εμμέσως και στηρίζει τις τουρκικές προκλήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η άσκηση σύμφωνα θα ξεκινήσει από το Καστελόριζο γεγονός που ενισχύει τις ενδείξεις ότι η Τουρκία όχι μόνο δε θα προχωρήσει σε αποκλιμάκωση της κρίσης στην ΑΟΖ της Κύπρου, αλλά θα την επεκτείνει και στην ελληνική υφαλοκρηπίδα στην ευρύτερη περιοχή του Καστελόριζου.

Στην άσκηση – σύμφωνα με τα όσα μεταδίδουν τα τουρκικά ΜΜΕ θα λάβουν μέρος τρεις φρεγάτες, δυο κορβέτες, τέσσερα υποβρύχια, τρία πλοία καταδίωξης, δυο ελικόπτερα του ναυτικού, ένα πλοίο λογιστικής υποστήριξης και δύο πλοία του αρχηγείου της Τουρκικής Ακτοφυλακής, εκ μέρους της Τουρκίας.
πηγη

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Tweet

MEΓΑΛΗ ΑΣΚΗΣΗ ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑΣ

EKTAKTO: Μαζικές ρίψεις Ελλήνων αλεξιπτωτιστών στην Κύπρο - Σε θέσεις μάχης οι Επιλαρχίες των Τ-80 & ΒΜΡ-3

Σε κατάσταση πολεμικής ετοιμότητας γίνεται προσπάθεια να μεταπέσουν το ταχύτερο δυνατόν η κυπριακή Εθνοφρουρά και η ΕΛΔΥΚ, αλλά να δοκιμαστούν και τα ανακλαστικά της ελληνικής δύναμης Ταχείας Αντίδρασης.

Από τα ξημερώματα σήμερα, στις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου διεξάγεται η μεγαλύτερη στρατιωτική άσκηση των τελευταίων ετών με το σύνολο των μέσων (άρματα μάχης, ΤΟΜΠ/ΤΟΜΑ, επιθετικά ελικόπτερα, αντιαρματικά στοιχεία, πυροβολικό κλπ) να αναπτύσσονται στα προκαθορισμένα σημεία της άσκησης στη νότια Κύπρο, ενώ δεκάδες Ελληνες αλεξιπτωτιστές πραγματοποίησαν άλμα σε εικονική ζώνη μάχης, αναφέρουν ασφαλείς πηγές της Εθνοφρουράς στο defencenet.gr

Συγκεκριμένα C-130 της Πολεμικής Αεροπορίας έριξαν δεκάδες αλεξιπτωτιστές της 2ης ΜΑΛ σε διαδοχικές ρίψεις από τις 10 π.μ. μέχρι τις 14.00 το μεσημέρι μεταξύ Μαζωτού και αεροδρομίου της Λάρνακας, προς ενίσχυση των επίγειων δυνάμεων Εθνοφρουράς και ΕΛΔΥΚ, οι οποίες ασκούντο σε σενάρια καταστροφής αεροπρογεφυρώματος, συντεταγμένης υποχώρησης και εξαπόλυσης αντεπίθεσης.

Το σύνολο των τεθωρακισμένων επιλαρχιών της Εθνοφρουράς, αλλά και η επιλαρχία με τα άρματα μάχης M48A5 MOLF της ΕΛΔΥΚ, σε μία περιοχή που εκτείνεται από το Ζύγι μέχρι το αεροδρόμιο της Λάρνακας, έδωσαν εικονικά πάντα, "την μάχη των μαχών" αφού γνωρίζουν όλοι πολύ καλά ότι σε περίπτωση που υπάρξει επιθετική κίνηση από τα Κατεχόμενα προς τις ελεύθερες νότιες περιοχές, οι επιλογές είναι πολύ συγκεκριμένες: Ή νίκη ή θάνατος.

Εντυπωσιακή ήταν η εμφάνιση των "ρωσικών" Επιλαρχιών με τα 82 άρματα μάχης Τ-80U/UK και τα 43 ΤΟΜΑ ΒΜΡ-3, ενώ "παράτάχθηκε" και το σύνολο των διαθέσιμων γαλλικών αρμάτων μάχης ΑΜΧ-30/-Β2, από τα οποία η Εθνοφρουρά διαθέτει κάπου 52 οχήματα.

Επίσης τα ΕΕ-9 Cascavel με το πυροβόλο των 90 χλστ. οι φορείς αντιαρματικών πυραύλων EE-3 Jararaca κλπ.

Ο συντονισμός ήταν αρκετά καλός και τα αποτέλεσματα θετικά στην όλη άσκηση, ειδικά αν ληφθεί αυπ'όψιν ότι η Εθνοφρουρά ξυπνάει μετά από ένα λήθαργο ετών που την είχε ρίξει η πολιτική ηγεσία.

Εκτίμησή μας πάντως είναι ότι πολύ δύσκολα θα φτάσει κάτω C-130 της Πολεμικής Αεροπορία αν η κλιμάκωση περάσει ένα στάδιο. Και δεν αναφερόμαστε απαραίτητα μετά την έναρξη των εχθροπραξιών.

Πάντως η πολιτική εκτίμηση είναι ότι όσο η ελληνική και κυπραική πλευρά υποχωρούν και η Αγκυρα παίρνει αυτό που θέλει δεν υπάρχει ορατός λόγος κλιμάκωσης. Απλά με αυτή την τακτική χάνεις το παιχνίδι χωρίς να πέσει ούτε σφαίρα...

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Tweet

Το τουρκικό σχέδιο από Λευκωσία μέχρι Θράκη

Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης
Δικηγόρος

Αυτά που συμβαίνουν με την κλιμακούμενη τουρκική επιθετικότητα από μια άποψη είναι χρήσιμα. Μας θυμίζουν πως υπάρχουν πιο ουσιαστικά διακυβεύματα, όπως η ελευθερία και η συλλογική μας ασφάλεια. Μας θυμίζουν ότι η Ελλάδα, στην οποία συμπεριλαμβάνω την Κύπρο και τη Βόρειο Ηπειρο, δεν είναι ένα ιπτάμενο νησί, σαν τη φανταστική χώρα που περιγράφει ο Τζόναθαν Σουίφτ στα «Ταξίδια του Γκιούλιβερ», χωρίς αλληλεπιδράσεις με όσα συμβαίνουν γύρω της.

Τους εχθρούς δεν τους διαλέγεις. Σε διαλέγουν. Δεν ξύπνησε μια μέρα κάποια ελληνική κυβέρνηση και, ξύνοντας το κεφάλι της, σκέφτηκε: «Ποιον να έχω εχθρό; Δεν διαλέγω την Τουρκία;» Η Ιστορία έφερε τον λαό μας σε αυτή τη γωνιά του κόσμου και αντί για Λουξεμβούργιους τραπεζίτες, καλλίπυγες Δανές, Ολλανδούς καλλιεργητές τουλίπας ή Φλαμανδούς γελαδάρηδες, μας έστειλε για γείτονες τους γιους του ληστή Ερτογρούλ και τα πλήθη των εξωμοτών ομοίων μας. Το μείγμα του κεντροασιατικού τουρκισμού με το Ισλάμ έφτιαξε έναν πολύ επιθετικό γείτονα. Στην αρχέγονη αυτή πάλη υπάρχουν τόσο βαθιές διαφορές κουλτούρας, νοοτροπίας, θρησκευτικές, αντίληψης της αξίας της ανθρώπινης ζωής, της ανεκτικότητας, τις οποίες με τύφλωση αρνούνται να αποδεχτούν οι διάφορες εκδοχές του ενδοτισμού, είτε φορούν τον μανδύα του αριστερού σκυφτού και ουτοπικού διεθνισμού είτε τον μανδύα της σώφρονος κολωνακιώτικης Δεξιάς της «μικράς αλλά εντίμου Ελλάδος», που όλα τα θεωρούν βάρη και προς συζήτηση. Την Κύπρο, τη Θράκη, το Αιγαίο.

Πονάει η ψυχή μου που σας το λέω, θα στεναχωρηθείτε, αλλά, αδέρφια, ο κόσμος της πανανθρώπινης αγάπης δεν υπάρχει. Γκαραντί και σας κολλάω και μεγαρόσημο στη βεβαίωση. Και δεν τον βλέπω τον αγγελικό κόσμο να έρχεται στο υπόλοιπο προσδοκώμενο του βίου μου. Ο χαλκέντερος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στις δηλώσεις του για τα εκατοστά πεντηκοστά γενέθλιά του χλωμό το βλέπω να σας αναγγείλει την παγκόσμια ειρήνη.

Ο τρόπος που ενεργεί η τουρκική ηγετική συμμορία δεν είναι καινούργιος. Το know how είναι επεξεργασμένο εδώ και αιώνες στον Τζιχάντ που έκαναν οι Σελτζούκοι και οι Οθωμανοί. Κι αυτό που έγινε στην Κύπρο το 1974 ένα είδος Τζιχάντ ήταν, τι νομίζετε; Είχε απ’ όλα τα κομφόρ. Προηγήθηκε μακρά περίοδος απειλών, τραμπουκισμών, βάλανε και τ’ αδέρφια μας οι Αγγλοι το χεράκι τους. Κι όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου κι η δική μας προδοτική ηλιθιότητα, άνοιξε η κερκόπορτα στις σφαγές κι εκτελέσεις αμάχων, στους ομαδικούς βιασμούς, στη λεηλασία, στην τρομοκρατία και στην εθνοκάθαρση, στη βεβήλωση εκκλησιών και μοναστηριών.

Οι γνωστοί διακομματικοί ανανιστές, που το 2004 καθύβριζαν τον Τάσσο και παίρνανε φράγκα κι οδηγίες από τις πρεσβείες, μαζί με τους εκ πεποιθήσεως άμισθους «χρήσιμους ηλιθίους» του τουρκικού ισλαμοφασισμού, των σχεδίων της δόλιας Αλβιώνος και των καψοκαλύβηδων «δημοκρατικών» του State Department, ψιθυρίζουν και θα ήθελαν πολύ να πουν φωναχτά πως όσα συμβαίνουν με την τουρκική εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ, όσα γενικά συμβαίνουν εδώ και μισό αιώνα στην Κύπρο είναι κυπροτουρκική διαφορά. Θέλουν να τα μοιραστούμε όλα, να τα κλείσουμε όλα τσάτρα πάτρα για να ασχοληθούμε απερίσπαστοι με τη νεοφιλελεύθερη ή ψευτοπροοδευτική άπατρι ομφαλοσκόπηση. Νομίζουν, σαν τα μωρά οι μωροί, πως θα βάλουν τα κρινένια χεράκια τους να καλύψουν τα μάτια τους κι αφού δεν θα βλέπουν τον Ερντογάν, το «Μπαρμπαρός» και τον κατσαπλιάδικο τσαμπουκά του, τότε απλά δεν υπάρχει. Μόλις, όμως, τραβήξουν τα χεράκια τους, όλα θα είναι εκεί.

Το Κυπριακό είναι και ελληνοτουρκική διαφορά. Είναι ζήτημα εισβολής και κατοχής ενός ανεξάρτητου κράτους, αλλά είναι και ελληνοτουρκική διαφορά διότι εκεί ζουν Ελληνες και από την τυχόν εξέλιξη του θέματος εξαρτάται η ασφάλεια του όλου Ελληνισμού. Οι κάτοικοι της Ορεστιάδας και της Λευκωσίας έχουν εξαρτώμενη μοίρα και συμφέροντα, διότι οι Τούρκοι, είτε με το πηλήκιο του κεμαλικού φασίστα είτε με το τουρμπάνι του ισλαμοφασίστα, μας βλέπουν ως κάτι ενιαίο, έχουν ενιαίο επεκτατικό σχέδιο, είναι ενιαίος ο κίνδυνος κι η απειλή.

Ενα μέρος της ψευτοελίτ που έχουμε κι υποδύεται, πού και πού, όταν δεν γυρίζει στα σκυλάδικα και στη Μύκονο, την αστική τάξη έχει λίγα να χάσει. Εξω έχει τα λεφτά της και δεν έχει βίλες στον Εβρο, ούτε στο Αγαθονήσι. Και στην Κύπρο γι’ αυτούς, ας πάει και το παλιάμπελο, αρκεί οι αεριτζίδικες μπίζνες τους να μην επηρεαστούν. Κι αυτό ισχύει και για το μέρος της ανεξαρτησιακής ελίτ της Κύπρου, που θα ’θελε κι αυτό να κλείσει το ενοχλητικό ζήτημα όπως όπως και να χτίσει ακόμη μερικά ξενοδοχεία στα Κατεχόμενα κυριολεκτικά πάνω στο κύμα.

Οι απλοί άνθρωποι όμως στη Θράκη, στα νησιά μας, στην ελεύθερη Κύπρο έχουν μόνο τη γη τους και τη δουλειά τους. Εχουν τα περιβόλια και τα λιοστάσια τους, το πατρικό τους που φροντίζουν ως ξωκλήσι των παιδικών τους χρόνων κι ό,τι οι ίδιοι έχτισαν για τα παιδιά τους. Κι η γη δεν έχει κρίκους να την πάρουν στον ώμο και να πάνε στην Ελβετία, αν ποτέ γίνει η στραβή και δεν κόψουμε τον βήχα στους ισλαμοφασίστες, είτε με το καλό, όπως εύχομαι, είτε με το άγριο. Κι αυτό απαιτεί ενότητα, αποφασιστικότητα, θυσίες και την επίγνωση πως κανείς άλλος δεν θα αγωνιστεί για μας, κανείς δεν θα κάνει περισσότερα απ’ ό,τι οι ίδιοι για τον εαυτό μας.

Πηγή "Δημοκρατία"

Σχόλιο ιστολογίου: Και ο Αντώνης κύριε Κρανιδιώτη; Τι κάνει ο φίλος σου για όλα αυτά που εσύ καταμαρτυρείς;

Tweet

Η ΑΓΚΥΡΑ ΕΚΤΟΞΕΥΕΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΚΑΙ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΜΜΕ

Ερντογάν μέσω Χουριέτ: "Συνεκμετάλλευση της Κυπριακής ΑΟΖ ή αλλιώς πάμε σε πολεμική σύρραξη"

Εκεί που μας χρωστάγανε πάνε να μας πάρουνε και το… βόδι. Σε αυτή τη λογική κινείται η Τουρκία και αυτή ακριβώς την πολιτική του Ερντογάν εκφράζει μέσα από ένα άκρως προκλητικό δημοσίευμα η εφημερίδα «Χουριέτ» για την Κυπριακή ΑΟΖ φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να μιλάει για πόλεμο σε περίπτωση που τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων δεν μοιραστούν και ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης δεν καθίσει και πάλι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για επίλυση του Κυπριακού στα μέτρα βέβαια της Άγκυρας.  

«Θα μπορούσε να είναι το Piri Reis, το Barbaros, ή το Selim II που θα αυξήσει την ένταση στην περιοχή; Αν οι Ελληνοκύπριοι συνεχίσουν να πιστεύουν πως είναι οι μοναδικοί ιδιοκτήτες του νησιού και να σφυρηλατούν σχέσεις με την Ελλάδα, την Αίγυπτο και το Ισραήλ, σχέσεις που αντίκεινται στην Τουρκία, τόσο θα τίθεται σε κίνδυνο η ειρήνη», καταλήγει στο άρθρο της η «Χουριέτ» μετά από ένα παραλήρημα κατά της Κύπρου και του Ελληνισμού.

Γίνεται σαφές στο σημείο αυτό πώς η Άγκυρα ανησυχεί ιδιαίτερα από την ενίσχυση του άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου, εν’ όψει και της τριμερούς συνάντησης Σαμαρά-Αναστασιάδη-Σίσι στις 8 Νοεμβρίου στο Καίρο, όπως επίσης και από το ενδιαφέρον της Αιγύπτου που κινείται εναντίον της Τουρκίας να συμβάλει στην αξιοποίηση των Κυπριακών κοιτασμάτων μέσω των δικών της τερματικών σταθμών.

«Τώρα η άλλη πλευρά περιμένει από τον Τζο Μπάιντεν να πιέσει τους Τούρκους να κάνουν ένα βήμα πίσω και να αποσύρουν τα πλοία τους, έτσι ώστε ο Αναστασιάδης να επιστρέψει στις συνομιλίες. Πηγαίνοντας κάποιος στο κρεβάτι με γεμάτο στομάχι, μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνο για την υγεία», σημειώνει η τουρκική εφημερίδα σε μία ένδειξη ακόμη αλαζονείας και αποφασιστικότητας να προκαλέσει σύρραξη στην Κυπριακή ΑΟΖ.

Η τουρκική εφημερίδα στο άρθρο της, αφού κάνει το άσπρο-μαύρο κατά τη συνήθη τουρκική πρακτική για την εισβολή στην Κύπρο φτάνει στο σημείο να ισχυριστεί πώς οι ελληνοκύπριοι προσπαθούν ειδικά μετά την ένταξή του στην ΕΕ, να αφομοιώσουν την τουρκοκυπριακή πλευρά και να σφετεριστούν τα δικαιώματά τους στο έδαφος και τους πόρους του νησιού.

«Στις τελευταίες διακοινοτικές συζητήσεις ο Αναστασιάδης έψαχνε ένα πρόσχημα για να αποχωρήσει. Ήταν η παρουσία του Barbaros. Μήπως ήταν η πρώτη φορά που η Τουρκία έκανε αισθητή την παρουσία της στην περιοχή; Όχι! Κάθε φορά που οι Έλληνες έκαναν κάτι για τους Ελληνοκύπριους, έκανε και η Τουρκία κάτι για τους Τουρκοκύπριους», αναφέρει η Χουριέτ.

Εξομοιώνει πλήρως δηλαδή το δικαίωμα της Λευκωσίας να κάνει έρευνες για φυσικό αέριο και πετρέλαιο στο σπίτι της με την πρωτοφανή πρόκληση της Άγκυρας να υπερασπιστεί το ψευδοκράτος στέλνοντας το «Barbaros» να κάνει έρευνες στην Κυπριακή ΑΟΖ παρουσία μάλιστα πολεμικών πλοίων.

Είναι γνωστό πώς η Τουρκία χρησιμοποιεί τα ΜΜΕ για να περάσει τη γραμμή της και να κάνει την προπαγάνδα της ή ακόμη και να προκαλέσει μια κρίση, όπως έγινε στα Ίμια, η οποία μπορεί να εξελιχθεί σε πολεμική σύρραξη. Το δημοσίευμα αυτό δείχνει πώς η Άγκυρα είναι αποφασισμένη να αυξήσει την ένταση και δεν δέχεται τις συστάσεις κανενός για αποκλιμάκωση.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Tweet

Εκτός ελέγχου η Άγκυρα, απειλεί...

Οι Τούρκοι στήνουν κρίση 

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος 

Εκτός ελέγχου έχει βγει πλέον η Αγκυρα, η οποία ενοχλεί όλο και περισσότερους, όλο και περισσότερο. Η τελευταία πρωτοφανούς διάρκειας πλεύση της τουρκικής κορβέτας στα ελληνικά ύδατα δεν είναι το μόνο περιστατικό. Εκείνο που μοιάζει ακόμα χειρότερο είναι το σενάριο που ετοιμάζουν στην κυπριακή ΑΟΖ με την προετοιμασία της παράνομης τοποθέτησης πλατφόρμας εντός της.

Για πρώτη φορά όμως σχεδόν άπαντες είναι αυτή τη στιγμή εξοργισμένοι με τους Τούρκους: πρώτοι απ’ όλους οι Ισραηλινοί, οι οποίοι πραγματοποιούν σειρά καινοφανούς κλίμακας ασκήσεις με μεγάλο αριθμό οπλισμένων αεροσκαφών πάνω από την Κύπρο σε στενότατη συνεργασία με τη Λευκωσία – ασκήσεις που προκαλούν ρίγη ανησυχίας στην υπερφίαλη, αδιάφορη για τους διεθνείς κανόνες Άγκυρα. Οι σχέσεις Τουρκίας – Ισραήλ έχουν εισέλθει, αυτή τη στιγμή, στη χειρότερη τροχιά της ιστορίας τους.

Σε πολύ κακό σημείο βρίσκονται όμως και οι σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, όσο κι αν οι τελευταίες δεν επιθυμούν τώρα να το «φωνάζουν». Η καχυποψία και ο εκνευρισμός είναι πλέον τα κυρίαρχα στοιχεία μεταξύ των δύο κρατών. Όσο για τη Ρωσία, ή για ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γαλλία, ενδεχομένως και η Γερμανία, τα πράγματα κι εκεί παγώνουν μέρα με την ημέρα, όλο και περισσότερο.

Όμως προσοχή: όλα αυτά κάθε άλλο παρά μεταφράζονται μόνα τους και αυτόματα σε στάση «υπέρ» της Ελλάδας. Για να γίνει κάτι τέτοιο, χρειάζεται άλλου είδους θετική και συστηματική δουλειά, κατά το πρότυπο της Λευκωσίας, τόσο στο ενεργειακό όσο και στο αμυντικό επίπεδο. Και όχι απλώς «προσπάθεια», αλλά εργασία συστηματική, επίμονη, πολυδιάστατη και, κυρίως, αποτελεσματική.

Αν δεν γίνει αυτή η δουλειά κι αν δεν γίνει τώρα, η Ελλάδα κινδυνεύει να μετεξελιχθεί στον αδύναμο διπλωματικό και αμυντικό κρίκο μιας αλυσίδας που δεν πρέπει, με κανένα τρόπο, να σπάσει, από τα σκηνικά έντασης που καταφανώς όλο και πιο συστηματικά στήνουν πλέον οι Τούρκοι.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αν δεν γίνουν τάχιστα εκείνα που πρέπει να γίνουν στο πεδίο των διεθνών συμμαχικών ισορροπιών και της αμυντικής επάρκειας της χώρας, ουσιαστικά προκαλούμε την τουρκική επιθετικότητα.

Ας μην τους κάνουμε λοιπόν τη χάρη. 

Πηγή

Σχόλιο ιστολογίου: Με ευχολόγια, δυστυχώς, δεν γίνεται τίποτε. Για όσο διάστημα οι κατοικοεδρεύοντες στο μέγαρο θα διατηρούν στάση αναμονής και δεν θα προβαίνουν σε ισομεγέθεις απαντήσεις απέναντι στο θράσος (τσαμπουκά) της Άγκυρας, το δίδυμο Ερντογάν - Νταβούτογλου θα κινείται ανεξέλεγκτα, ενώ οι "πλάτες" τους θα συνεχίζουν να σφυρίζουν αδιάφορα... Η Ελλάδα (δια)σύρεται μεταξύ αυτονόητων ενεργειών και ανόητων πολιτικών. Δυστυχώς, όποιος δεν μπορεί να καταλάβει την εφαρμογή της παροιμίας "κι ο άγιος φοβέρα θέλει", θα αναλάβει λίαν συντόμως τις ευθύνες μιάς εθνικής καταστροφής. Και αυτή η ανάληψη ευθυνών δεν θα είναι πολιτική, αλλά ποινική... για τους χρήσιμους ηλίθιους που παριστάνουν ότι κυβερνούν την Ελλάδα... Και κανένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα δεν πρόκειται (αυτή τη φορά) να απαλλάξει τους υπεύθυνους από τις ευθύνες τους...

Tweet

Με την κάλυψη του ΝΑΤΟ οι τούρκοι προχωρούν και σε νέες προκλήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης 
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος 

Σε νέες σοβαρές προκλήσεις μέσα στην κυπριακή ΑΟΖ αναμένεται να προχωρήσουν οι Τούρκοι, με την νέα μεγάλη αεροναυτική τους άσκηση που θα αρχίσει από τις 6 Νοεμβρίου και θα συνεχιστεί μέχρι τις 12 του μηνός στην ανατολική Μεσόγειο και στις επίμαχες περιοχές της κυπριακής ΑΟΖ.
Αλλά το πιο εξοργιστικό στις αναμενόμενες νέες τουρκικές προκλήσεις, είναι ότι οι τουρκικές ασκήσεις θα γίνουν υπό την κάλυψη του ΝΑΤΟ και με την συμμετοχή πολλών χωρών της βορειοατλαντικής συμμαχίας, η οποία έχει αφήσει τελείως ακάλυπτη την ελληνική πλευρά στην τουρκική προκλητικότητα. Αυτά, για να μαθαίνουν όσοι ακόμα έχουν «μεσάνυχτα» ποιοι είναι οι πραγματικοί μας σύμμαχοι και ποιοι μας στηρίζουν έναντι της άλλης πλευράς του Αιγαίου.Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, από τις 6 Νοεμβρίου θα αρχίσει στην ανατολική Μεσόγειο η μεγάλη τουρκική αεροναυτική άσκηση με την ονομασία, «Mavi Balina», δηλαδή, «Γαλάζια Φάλαινα», η οποία έχει χαρακτηριστεί από τον τουρκικό τύπο σαν, «sıcak tatbikat», δηλαδή, «θερμή άσκηση», χαρακτηρισμός που προοιωνίζει τις τουρκικές προθέσεις για την διενέργεια νέων σοβαρών προκλήσεων που θα αμφισβητήσουν την κυπριακή κυριαρχία στις περιοχές της κυπριακής ΑΟΖ, καθώς και της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην ευρύτερη περιοχή του Καστελόριζου.
Με λίγα λόγια οι Τούρκοι και με την συμπαράσταση χωρών του ΝΑΤΟ και του φιλοτουρκικού Πακιστάν, στέλνουν νέα μηνύματα πως γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τις ελληνικές διαμαρτυρίες για τις καταφορές παραβιάσεις της ελληνικής και κυπριακής κυριαρχίας στην ανατολική Μεσόγειο.

Όπως αναφέρεται, στην άσκηση αυτή θα πάρει μέρος μια τεράστια δύναμη του τουρκικού ναυτικού. Συγκεκριμένα στην άσκηση Mavi Balina θα μετέχουν από τον τουρκικό στόλο τρεις φρεγάτες, δυο κορβέτες, 4 υποβρύχια, (εδώ θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή), 3 καινούργια υπερσύχρονα πλοία καταδίωξης, δυο ελικόπτερα του ναυτικού, ένα πλοίο λογιστικής υποστήριξης και δυο πλοία του αρχηγείου της Τουρκικής Ακτοφυλακής.
Την άσκηση θα διευθύνει ο αντιναύαρχος, Bülent Bostanoğlu, ενώ θα συμμετάσχουν οι χώρες του ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Καναδάς, Ισπανία, Μεγάλη Βρετανία, καθώς και το άκρως φιλικό προς την Τουρκία, Πακιστάν.
Στην άσκηση έχουν κληθεί σαν παρατηρητές οι χώρες Μπαχρέιν, Μπαγκλαντές, Χιλή, Γεωργία και Λίβανος, γεγονός που δείχνει πως οι Τούρκοι θέλουν να δώσουν μήνυμα σε ευρεία κλίμακα ότι είναι ανυποχώρητοι στις προκλητικές τους διεκδικήσεις.
Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του τουρκικού Επιτελείου Ναυτικού, στην μεγάλη αυτή αεροναυτική άσκηση θα λάβουν μέρος οι γνωστές τουρκικές κορβέτες, Büyükada, (Πρίγκηπος), Gediz, Göksu και Gökçeada, (Ίμβρος) και οι φρεγάτες, Anafartalar, Çanakkale, Atılay και Batıray.Όλα αυτά δείχνουν πως η τουρκική πλευρά προχωρεί απτόητη στην κατοχύρωση της τουρκικής κυριαρχίας σε καθαρά ελληνικό και κυπριακό εθνικό χώρο και με την, αν όχι ενεργό, τουλάχιστον σιωπηλή συγκατάθεση των μεγάλων «συμμάχων» της Ελλάδας, δηλαδή χωρών του ΝΑΤΟ. Σε μας απομένει αφού κάποτε συνέρθουμε, να κατανοήσουμε επιτέλους ποιοι είναι με το μέρος μας και ποιοι μας στηρίζουν.

Οι περίφημοι μεγάλοι μας «σύμμαχοι» αποδεικνύεται συνεχώς πως είναι αυτοί που σε κάθε ελληνοτουρκική διένεξη, εξ’ αιτίας της τουρκικής προκλητικότητας, κλείνουν το μάτι στην άλλη πλευρά του Αιγαίου εγκαταλείποντας ουσιαστικά τις δουλικές και προδοτικές ελληνικές κυβερνήσεις.

Κατά τα άλλα ανήκουμε στην Δύση, στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή ανήκουμε σε… αυτούς που ευαγγελίζονται την εθνική καταστροφή μας.
Μπράβο μας και εις Ανώτερα!

“ΤΥΜΠΑΝΑ” ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ - ΣΕ ΚΛΟΙΟ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ

Tweet

“ΤΥΜΠΑΝΑ” ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ - ΣΕ ΚΛΟΙΟ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ

Η ατμόσφαιρα εδώ και αρκετές εβδομάδες μυρίζει κυριολεκτικά μπαρούτι, ενώ είναι μάλλον απίθανο η οσμή αυτή να απομακρυνθεί στο άμεσο μέλλον -χωρίς να αποκλείεται, μάλιστα, να γίνει ακόμη πιο έντονη…

Δεν χρειάζονται κανενός είδους αναλύσεις προκειμένου να πείσουν για του λόγου το αληθές -αρκούν τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα. Ο χώρος γύρω από την Κύπρο έχει μετατραπεί το τελευταίο διάστημα σε ένα απέραντο πεδίο βολής για την Τουρκία, το Ισραήλ, τη Ρωσία, τη Βρετανία, αλλά και το ΝΑΤΟ. 

Η δύναμη πυρός η οποία έχει συγκεντρωθεί εκεί αρκεί, από μόνη της, για να προκαλέσει έντονη ανησυχία -πολλώ δε μάλλον εάν συνυπολογιστούν οι σοβαρότατες αντιθέσεις που υπάρχουν ανάμεσα στις διάφορες χώρες με στρατιωτική παρουσία. Γεννώντας, έτσι, το εύλογο ερώτημα εάν η ανακάλυψη μεγάλων ενεργειακών κοιτασμάτων αποτελεί ευλογία ή κατάρα…

Την ίδια στιγμή, η Συρία φλέγεται εξαιτίας του άγριου πολέμου που μαίνεται ανάμεσα στις κυβερνητικές δυνάμεις, τους αντικαθεστωτικούς, τους Κούρδους και τους τζιχαντιστές, με τους Αμερικανούς και τους Άραβες συμμάχους τους να ρίχνουν εδώ και καιρό δεκάδες βόμβες στα πεδία των μαχών. Λίγο πιο νότια, ενώ η Λωρίδα της Γάζας προσπαθεί να αναρρώσει από την πρόσφατη ισραηλινή εισβολή, στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη της Δυτικής Όχθης το κλίμα αρχίζει να γίνεται εκρηκτικό, με κάποιους να προβλέπουν ακόμη και μια τρίτη Ιντιφάντα…

Ούτε στην Αίγυπτο είναι καλύτερα τα πράγματα. Η επίπλαστη εικόνα τάξης και ασφάλειας που έχει δημιουργήσει η απόλυτη κυριαρχία των στρατιωτικών, η καταδίκη σε παρανομία του ιστορικού Κινήματος των Αδελφών Μουσουλμάνων και η καταδίκη σε θάνατο δεκάδων στελεχών τους ταράσσεται συχνά-πυκνά από πολύνεκρες επιθέσεις αυτοκτονίας, κυρίως στη Χερσόνησο του Σινά.

Τελικά, ας αναρωτηθούμε: Ποια προαιώνια κατάρα έχει πέσει σε αυτή τη γωνιά της γης;

Από ποιον και γιατί; Και κυρίως, πώς επιτέλους θα την ξορκίσουμε;

ΕΛΛΑΔΑ – ΚΥΠΡΟΣ: Στόχος ο «άξονας» με Αίγυπτο – Ισραήλ

Η αποστολή μιας ελληνικής φρεγάτας και ενός υποβρυχίου στην ανατολική Μεσόγειο και μάλιστα στο πλαίσιο των εν εξελίξει ΝΑΤΟικών αποστολών στην περιοχή, όπως διευκρίνισε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ασφαλώς δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως αναβίωση του περίφημου «ενιαίου αμυντικού δόγματος» Ελλάδας και Κύπρου, το οποίο είναι πρακτικά ανενεργό από το 2000. Ενός δόγματος το οποίο, όπως ίσως θα θυμούνται οι παλαιότεροι, είχαν ανακηρύξει Αθήνα και Λευκωσία το 1993-94, κατά την τελευταία πρωθυπουργική θητεία του Ανδρέα Παπανδρέου, εντάσσοντας ουσιαστικά την άμυνα της Κύπρου στην επιχειρησιακή ευθύνη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Βεβαίως, ακόμη και τότε, επρόκειτο για μια κυρίως συμβολική κίνηση, καθώς οι επιτελείς του Πενταγώνου γνώριζαν πολύ καλά ότι σε περίπτωση «θερμού επεισοδίου» με την Τουρκία στη συγκεκριμένη περιοχή, η Ελλάδα βρισκόταν σε απολύτως μειονεκτική θέση. Σήμερα, ωστόσο, οι συνθήκες δεν επιτρέπουν ούτε καν τους συμβολισμούς. Άλλωστε, αφενός η οικονομική κρίση και αφετέρου η ανατροπή των στρατιωτικών ισορροπιών στο Αιγαίο καθιστούν ουσιαστικά σενάριο… επιστημονικής φαντασίας μια ελληνική εμπλοκή στην ανατολική Μεσόγειο.

Ακριβώς αυτό το μειονέκτημα επιχειρείται να καλυφθεί μέσω του εκκολαπτόμενου «άξονα» που, όπως όλα δείχνουν, έχει ως κοινό αντίπαλο την Τουρκία. Μάλιστα, κυβερνητικοί και διπλωματικοί παράγοντες εκτιμούν ότι η συνάντηση κορυφής Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου, η οποία θα γίνει στο Κάιρο στις 8 Νοεμβρίου, συνιστά ένα αποφασιστικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Πολύ περισσότερο καθώς, όπως σημειώνουν οι ίδιες πηγές, η προσέγγιση αντιμετωπίζεται πολύ θετικά και από το Ισραήλ -ενώ ενδιαφέρον επιδεικνύει και η Ρωσία, όπως αποδεικνύει και η πρόσκληση που απηύθυνε το Κρεμλίνο στον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη.

Αξίζει να σημειωθεί, πάντως, ότι εκτός από το προφανές γεωπολιτικό μήνυμα, η διαδικασία αυτή έχει και την καθαρά ενεργειακή της διάσταση. Κι αυτό διότι τα διαπιστωμένα κοιτάσματα στην κυπριακή ΑΟΖ δεν καθιστούν βιώσιμο ένα τερματικό σταθμό στο νησί -κάτι που, πολύ απλά, σημαίνει ότι είτε πρέπει να βρει «δανεικές» ποσότητες (μάλλον από το Ισραήλ, που όμως δεν δείχνει διατεθειμένο να συνεργαστεί σε αυτό το επίπεδο) είτε να τα διοχετεύσει σε ένα άλλο σταθμό, νέο ή υπάρχοντα.

Πρακτικά, οι επιλογές είναι η Τουρκία και η Αίγυπτος, με τη δεύτερη να έχει σαφές και ευνόητο προβάδισμα.

ΕΝΕΡΓΕΙΑ: Ευλογία ή κατάρα;

«Τα τελευταία χρόνια, οι διαμάχες για τους φυσικούς πόρους στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας κυριαρχούσαν σε όλο τον κόσμο. Όμως, σε μια άλλη θαλάσια περιοχή -τη Μεσόγειο- η κατάσταση μοιάζει να γίνεται εξίσου ρευστή». Οι έρευνες κοντά στις ακτές της Κύπρου, της Αιγύπτου, του Ισραήλ, του Λιβάνου, της Συρίας και της Τουρκίας έχουν αποκαλύψει τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου. Ο ανταγωνισμός για τα δικαιώματα εκμετάλλευσής τους συνδυάζεται με τις υπάρχουσες εντάσεις αναφορικά με την εθνική κυριαρχία και τα θαλάσσια σύνορα. Χωρίς πιο ενεργή εμπλοκή τρίτων δυνάμεων, αυτές οι διαφωνίες θα είναι πολύ δύσκολο να επιλυθούν».

Το απόσπασμα προέρχεται από ανάλυση η οποία δημοσιεύτηκε τον Μάρτιο του 2013 στο συνήθως έγκυρο και καλά πληροφορημένο διπλωματικό περιοδικό Foreign Affairs και αποτυπώνει σύντομα και παραστατικά μια πλευρά των αιτίων της έντασης που επικρατεί αυτή την περίοδο στην ανατολική Μεσόγειο. Μια ένταση που αφορά κυρίως την Κύπρο, μιας και κανείς δεν τολμά για την ώρα να αμφισβητήσει ανοιχτά τα κοιτάσματα Λεβιάθαν και Ταμάρ του Ισραήλ, που περιέχουν κοντά στα 30 τρισ. κυβικά μέτρα αερίου. Δεν συμβαίνει, όμως, το ίδιο με το κοίτασμα Αφροδίτη που βρίσκεται εντός της κυπριακής ΑΟΖ και φέρεται να περιέχει 5-7 τρισ. κυβικά.

Η εξήγηση είναι απλή: Όσο το κυπριακό πρόβλημα παραμένει άλυτο, η Άγκυρα θα συνεχίσει να ισχυρίζεται ότι έχει κι αυτή, μέσω της επονομαζόμενης ΤΔΒΚ, δικαιώματα στην εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου και, όπως συνηθίζει, θα επιχειρεί να τα κατοχυρώνει στην πράξη -όπως κάνει και αυτή την περίοδο, με την αποστολή του «Μπαρμπαρός» και πολεμικών σκαφών στην περιοχή.

Βεβαίως, αρκετοί έχουν ισχυριστεί ότι η ανακάλυψη του φυσικού πλούτου θα μπορούσε να λειτουργήσει ως καταλύτης για την επίλυση του Κυπριακού και θεωρητικά δεν έχουν άδικο. Μόνο που, όπως πάντα, αυτό θα γίνει με τους όρους του πιο δυνατού -στη συγκεκριμένη περίπτωση δε, ο Ερντογάν θεωρεί ότι αυτός ο τίτλος του ανήκει.

ΙΣΡΑΗΛ: Ο φόβος το κάνει πιο επικίνδυνο

Τον περασμένο Φεβρουάριο, στη διάσκεψη ασφαλείας του Μονάχου, ο Τζον Κέρι είχε χαρακτηρίσει την κατάσταση που επικρατεί στο Παλαιστινιακό «απολύτως μη βιώσιμη», κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου προς του Ισραηλινούς ότι ενδεχομένως να βρεθούν αντιμέτωποι με ένα διεθνές μποϊκοτάζ. Λίγο αργότερα, τον Απρίλιο, ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών είχε προειδοποιήσει το Ισραήλ ότι εάν δεν λύσει σύντομα το Παλαιστινιακό, κινδυνεύει να μετατραπεί σε ένα κράτος-άπαρτχαϊντ, αντίστοιχο -και εξίσου μισητό- με τη Νότιο Αφρική εκείνης της εποχής.

Αντί άλλης απάντησης, ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου εξαπέλυσε τον Ιούλιο μια ακόμη στρατιωτική επιχείρηση κατά της Γάζας, σκοτώνοντας εκατοντάδες αθώους, χτυπώντας ακόμη και σχολεία του ΟΗΕ και καταστρέφοντας σχεδόν ολοκληρωτικά τις υποδομές της. Έτσι, τη σκυτάλη από την πλευρά των ΗΠΑ πήρε ο Μπαράκ Ομπάμα ο οποίος, με δηλώσεις του ή μέσω των εκπροσώπων του, έκανε πράγματα που μέχρι πρόσφατα θα θεωρούνταν αδιανόητα: Καταδίκασε επανειλημμένως τη στάση του Ισραήλ, ειδικά στο θέμα της συνέχισης των εποικισμών, ενώ δεν δίστασε να πει πως διαπιστώνει με λύπη του ότι αρκετοί Ισραηλινοί έχουν απομακρυνθεί από τον στόχο της ειρήνης.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Βουλή ενός άλλου πιστού συμμάχου, της Βρετανίας, αναγνώρισε πρόσφατα (αν και συμβολικά) την ανεξαρτησία του παλαιστινιακού κράτους. Η δε Σουηδία προχώρησε, αυτή την εβδομάδα, στην επίσημη αναγνώρισή του. Ας μη λησμονούμε δε ότι η Δύση έχει δυσφορήσει έντονα με τις επίμονες προσπάθειες του Νετανιάχου να τορπιλίσει τις προσπάθειες προσέγγισης και συμβιβασμού με το Ιράν, μέσω των διαπραγματεύσεων με την «Ομάδα των Έξι».

Η συνέπεια όλων αυτών είναι απολύτως φυσιολογική: Το Ισραήλ φοβάται ότι χάνει, τον ένα μετά τον άλλο, τους ισχυρούς του συμμάχους και προστάτες στη Δύση, γεγονός που το αφήνει σαφώς πιο εκτεθειμένο απέναντι στους εχθρούς του. Βεβαίως, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι μόνο. Διότι μπορεί το κλίμα να είναι βαρύ, όμως Ευρωπαίοι και Αμερικανοί θα το σκεφτούν πολύ πριν τα «σπάσουν» μαζί του. Επίσης, η Αίγυπτος των στρατηγών αποτελεί φερέγγυο σύμμαχό του, ενώ η συνεργασία είναι καλή τόσο με τη Σ. Αραβία όσο και με τη Ρωσία (λόγω και της έντονης παρουσίας των Ρωσοεβραίων). Ταυτόχρονα, φροντίζει να αναπτύξει στενές σχέσεις, σε πολλά επίπεδα, με την Ελλάδα και την Κύπρο -ένα ισχυρό αντίβαρο και στην κόντρα του με την Τουρκία.

Παρ’ όλα αυτά, για όσο διάστημα οι σχέσεις με τις ΗΠΑ δεν είναι «ταυτόσημες και αυτονόητα καλές», ενώ οι Αμερικανοί δείχνουν να αναθεωρούν τις στρατηγικές τους προτεραιότητες και, πιθανόν, τις συμμαχίες τους στην περιοχή, το Ισραήλ αισθάνεται ιδιαιτέρως ανήσυχο και φοβισμένο. Κι αυτό το καθιστά πιο επικίνδυνο, καθώς θέλει διαρκώς να υπενθυμίζει ότι είναι εδώ.

ΤΟΥΡΚΙΑ: Στόχος του Ερντογάν η αναβίωση της «αυτοκρατορίας»

Το πολυτελές Ακ-Σαράι (ή Λευκό Παλάτι) των 250 εκατ. δολαρίων, με τα χίλια δωμάτια και γραφεία που καταλαμβάνουν έκταση 40.000 τετραγωνικών μέτρων, φιλοξενεί από την περασμένη Τετάρτη τον πρώτο του ένοικο: τον πρόεδρο της Τουρκίας, Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν. Τον πολιτικό που κυριαρχεί από το 2003 στην πολιτική ζωή της χώρας των 75 σχεδόν εκατ. κατοίκων και δεν έχει κρύψει ότι διεκδικεί στην ιστορία μια θέση δίπλα στον Κεμάλ Ατατούρκ.

Επιχειρώντας μια εισβολή στο… μυαλό του νέου «σουλτάνου», θα ισχυριστούμε ότι ενώ ο Κεμάλ κατάφερε να στήσει στα πόδια της μια μεγάλη και υπολογίσιμη Τουρκία μέσα από τις στάχτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο Ερντογάν φιλοδοξεί να της δώσει ένα τμήμα της χαμένης αυτοκρατορικής της αίγλης, εκμεταλλευόμενος και τις μεγάλες γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην περιοχή. Να την καταστήσει, δηλαδή, την ισχυρότερη περιφερειακή δύναμη στον χώρο της ανατολικής Μεσογείου, με έντονη επιρροή και αποφασιστικό λόγο και ρόλο τόσο στη Μέση Ανατολή όσο και στην κεντρική Ασία -εκεί, δηλαδή, όπου συναντώνται τρεις ήπειροι και βρίσκονται συγκεντρωμένα τα πλουσιότερα ενεργειακά κοιτάσματα του πλανήτη.

Πάντως, για την ώρα τουλάχιστον, την υποδοχή της οποίας έτυχε ο Ερντογάν στο νέο του παλάτι δεν είναι εύκολο να τη βρει σε άλλες χώρες, ειδικά όσες βρίσκονται γύρω από τη δική του. Διότι ο ίδιος -και όσοι τον στηρίζουν, φυσικά- έχει φροντίσει ώστε η Τουρκία να τα «σπάσει» με όλους σχεδόν τους γείτονές του. Και φυσικά, όχι μόνο με αυτούς, αλλά και με τις ΗΠΑ και την Ε.Ε., που δεν κρύβουν τη δυσφορία τους για τη στάση και, κυρίως, τα σχέδιά του.

Με το Ισραήλ, για παράδειγμα, ήταν ο Ερντογάν αυτός που επέλεξε να διαλύσει τη στρατηγική συμμαχία μαζί του το 2010 (με αφορμή τη σφαγή στο πλοίο Mavi Marmara), για να επωμιστεί τον ρόλο του προστάτη των Παλαιστινίων και να επιχειρήσει, μέσω αυτών, το μεγάλο του άλμα στις καρδιές (και τις τσέπες) του αραβικού κόσμου. Με την Αίγυπτο, επίσης, άλλαξε ρότα από τη στιγμή που ο στρατός ανέτρεψε τον ισλαμιστή πρόεδρο Μοχάμεντ Μόρσι, με τον οποίο είχαν θέσει τις βάσεις ενός «άξονα» Άγκυρας-Καΐρου. Έτσι, από πέρυσι το καλοκαίρι, έχει επανειλημμένως στραφεί κατά του νέου καθεστώτος, το οποίο κατηγορεί για εγκλήματα όχι μόνο σε βάρος του λαού του, αλλά και των Παλαιστινίων στη Γάζα -κι αυτό, με τη σειρά του, απάντησε με τη διακοπή της προνομιακής εμπορικής συμφωνίας που είχε υπογραφεί την άνοιξη του 2012.

Αλλά και απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο, μετά από κάποια χρόνια σχετικά χαμηλών τόνων και επιθέσεων φιλίας και συνεργασίας, ο Ερντογάν δείχνει εσχάτως να υιοθετεί και πάλι τη σκληρή γραμμή. Αφορμή είναι οι έρευνες για υδρογονάνθρακες και η κινητικότητα γύρω από το Κυπριακό -στην ουσία, όμως, ο Ερντογάν προσπαθεί να εκμεταλλευτεί υπέρ της Τουρκίας τη δεινή κατάσταση στην οποία έχουν βρεθεί λόγω της οικονομικής κρίσης Αθήνα και Λευκωσία.

Ο ίδιος, πάντως, γνωρίζει ότι υπάρχει κάτι που δεν τον αφήνει να ησυχάσει, ούτε να γευτεί τις δάφνες της όποιας επιτυχίας. Πρόκειται για το Κουρδικό, το οποίο έχει εισέλθει σε μια νέα και εξαιρετικά επικίνδυνη για την Τουρκία φάση, καθώς είναι για πρώτη φορά τόσο ορατό το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός ανεξάρτητου κράτους. Κι αυτό είναι πολύ πιθανότερο να οδηγήσει τον Ερντογάν σε πόλεμο, παρά η κόντρα με το Ισραήλ, την Αίγυπτο ή την Ελλάδα.

Του Γιώργου Παυλόπουλου από την “Ημερησία”

Read more: http://hellaspress-angel.blogspot.com/2014/11/blog-post_50.html#ixzz3IBjdTep4

Tweet

Αθήνα, 5 Νοεμβρίου 2014

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΠΡΟΣ

Τον Πρόεδρο της Κυβέρνησης
κ. Αντώνη Σαμαρά

Κε Πρόεδρε.

Ήδη πέρασε ο χρόνος μέσα στον οποίο οι οικονομικές Υπηρεσίες των Γενικών Επιτελείων θα έπρεπε να συντάξουν τα απαιτούμενα οικονομικά στοιχεία και να τα αποστείλουν στην Ενιαία Αρχή Πληρωμών,προκειμένου, και σε εκτέλεση της υπ΄ αριθμ. 2193/2014 απόφασης της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας, η μισθοδοσία των Ελλήνων στρατιωτικών να επανέλθει, με το μισθό του Δεκεμβρίου 2014, στη μισθολογική τάξη της 31-7-2012, όπως ο ίδιος πολλάκις υποσχεθήκατε και δεσμευτήκατε.

Για ακόμη μια φορά κάμπτονται οι ελάχιστες επιφυλάξεις και υποχωρήσεις των δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων στρατιωτικών και των οικογενειών τους και επιβεβαιώνονται, δυστυχώς για κάποιους, οι δυσοίωνες εκείνες προβλέψεις που ομιλούσαν για υποσχέσεις που θα πέσουν στο κενό.

Κε Πρόεδρε.

Σας διαβεβαιώνουμε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι ο χρόνος ολοκληρώθηκε και η δικαιοσύνη θα έχει τον πρώτο και κύριο λόγο. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει τις ενέργειες και πράξεις ενός εκάστου, ενώ ο Ελληνικός λαός θα αποδώσει τα δέοντα.

Για το Διοικητικό Συμβούλιο

 

Ο Πρόεδρος   Τσουκαράκης Ανέστης Αντισυνταγματάρχης (ΣΔΓ) 6974365800

Ο Γεν. Γραμματέας   Μαστρογιαννάκης Χρίστος Υπολοχαγός (ΠΒ) 6937087925