Πολλοί εχθροί και μόλις ένας φίλος (κι αυτός δήμιος!)
Γίνεται να συστήνεσαι ως περιφερειακή δύναμη στον κόσμο και να αφήνεις να σφάζονται στα σύνορά σου;
Μπορείς να διεκδικείς ρόλο στη διεθνή σκηνή και να σέρνεσαι αγκομαχώντας σε μία συμμαχία, ενώ η βαρβαρότητα χτυπάει την πόρτα σου;
Και πως είναι δυνατόν να πιστεύεις ότι άλλος ένας λεονταρισμός εις βάρος της Κύπρου μπορεί να κρύψει την εμφανή αδυναμία σου;
Τα ερωτήματα δεν είναι άσχετα με μία απλή διαπίστωση: τα πολλά τελευταία χρόνια ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει κάνει πολλούς εχθρούς και μόλις έναν φίλο. Αλλά κι αυτός δεν είναι άλλος από τους ακραίους ισλαμιστές της συριακής αντιπολίτευσης, τους οποίους η Τουρκία υποστήριξε αλόγιστα στο όνομα της ανατροπής του Μπασάρ Αλ Άσαντ.
Με άλλα λόγια, η Τουρκία έκανε τους λάθος φίλους την πλέον ακατάλληλη στιγμή.
Για κάποιον που θέλει να πείσει ότι είναι σουλτάνος, τα πρώτα δείγματα της νεοθωμανικής εξωτερικής πολιτικής του πείθουν ελάχιστα.
Ο Ερντογάν επιμένει σχεδόν υπνωτικά σε μία διπλωματία του τσαμπουκά, σε αυτό το δομικό και αδιέξοδο χαρακτηριστικό της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας, όπου οι εχθροί είναι για πάντα εχθροί και οι φίλοι περνούν εξετάσεις κάθε μέρα ώσπου κάποια στιγμή μοιραία αποτυγχάνουν στο τεστ.
Στο ναρκοπέδιο της Μέσης Ανατολής η Τουρκία θα μπορούσε να είναι η ήρεμη δύναμη, ένα ισχυρό σημείο αναφοράς, ακόμη και πρότυπο.
Αντίθετα, είναι ένας ερειστικός γείτονας, με στενή αντίληψη του προσωπικού του συμφέροντος, τον ψυχισμό του μονίμως παρεξηγημένου και το σύμπλεγμα της ανωτερότητας, η οποία δεν αναγνωρίζεται από κανέναν.
Πρόκειται για μία αντίληψη που δημιουργεί ελάχιστα κολακευτικές εικόνες. Οι Τούρκοι διαθέτουν τον τέταρτο μεγαλύτερο στρατό στον κόσμο, οι Κούρδοι ζητούν απεγνωσμένα τη βοήθειά τους, αλλά εκείνοι στέλνουν φρεγάτες στο Οικόπεδο 9 της Κύπρου…!
Οι γυναίκες πεσμεργκά στην Κομπάνι, την Τρίτη μεγαλύτερη κουρδική πόλη στη Συρία, πολεμούν με πρωτοφανή γενναιότητα τους τζιχαντιστές και ο Ερντογάν δηλώνει χωρίς ίχνος συναισθήματος ότι «το Κομπάνι έπεσε» κλωτσώντας την ευκαιρία να εγκλωβίσει τους Κούρδους σε ένα σχήμα στο οποίο ο ίδιος θα διαδραμάτιζε τον ρόλ του γενναιόδωρου προστάτη τους…
Δείχνει να μην καταλαβαίνει ότι ο κόσμος έχει αλλάξει και ότι σε αυτόν το νέο κόσμο οι τζιχαντιστές συνιστούν μεγαλύτερη απειλή από τους Κούρδους, ότι το «Ισλαμικό Κράτος» είναι χίλιες φορές πιο επικίνδυνο από το ΡΚΚ.
Οι συνέπειες αυτής της κοντόφθαλμης αντίληψης μπορεί να είναι οδυνηρές, είτε είσαι εριστικός γείτονας είτε επίδοξος σουλτάνος.
Πηγή εφημ. «Τα Νέα»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου