Οι τουρκικές προκλήσεις έχουν διαφανείς στόχους
Γράφει ο Άγγελος Στάγκος
Η Τουρκία κλιμακώνει τις προκλήσεις στην ΑΟΖ της Κύπρου και από χθες (προχθές) επιχειρεί να μεταφέρει την ένταση και στο Αιγαίο. Στην θαλάσσια περιοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας καταπατά τα «οικόπεδα» της τελευταίας με το ερευνητικό σκάφος «Μπαρμπαρόσσα», ενισχύοντας μάλιστα τη συνοδεία των πολεμικών πλοίων που το συνοδεύουν, ενώ στο Αιγαίο στέλνει μοίρες πολεμικών αεροπλάνων να κάνουν χαμηλές πτήσεις πάνω από μικρά ελληνικά νησιά, προς το παρόν.
Όλα αυτά μετά την απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης που την καλεί να αναγνωρίζει και να σέβεται τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας και παραμονές της τριπλής συνάντησης των υπουργών Εξωτερικών της Ελλάδας, της Αιγύπτου και της Κύπρου στη Λευκωσία.
Για το που ακριβώς αποσκοπεί η Άγκυρα με την προκλητική συμπεριφορά της μόνον εκτιμήσεις μπορούν να γίνουν. Επειδή όμως υπάρχει η εμπειρία του παρελθόντος και γενικά οι προθέσεις της είναι αρκετά διαφανείς και η ίδια δεν επιχειρεί να τις κρύψει, είναι φανερό ότι στοχεύει στα εξής και μάλιστα ταυτόχρονα:
- Να σταματήσει τις έρευνες της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΑΟΖ, στέλλοντας ταυτόχρονα το μήνυμα ότι η Τουρκία είναι η ισχυρή δύναμη στην περιοχή και τίποτα δεν μπορεί να γίνει δίχως τη δική της σύμφωνη γνώμη.
- Να επισημάνει ότι η συνεργασία της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Αίγυπτο δεν είναι της δικής της αποδοχής και παράλληλα να αμφισβητήσει την ισχυρή παρουσία του Ισραήλ στην περιοχή.
- Να δείξει ότι συνεχίζει να μην αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία ως την κρατική οντότητα που εκπροσωπεί όλη την Κύπρο και συνάμα ότι γράφει στα παλιά της τα παπούτσια τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων διεθνών οργανισμών.
- Να κάνει επίδειξη ισχύος προς όλες τις κατευθύνσεις για να πειστούν οι πάντες ότι στην ευαίσθητη περιοχή της Μέσης Ανατολής ο βασικός παίκτης είναι η Τουρκία.
- Να καταγάγει μία εύκολη νίκη απέναντι σε έναν ασθενή αντίπαλο, καθώς η εξωτερική πολιτική του καθεστώτος Ερντογάν εξοργίζει τους πάντες, από τους Σαουδάραβες μέχρι τους Αμερικανούς, από τους Ιρανους ως τους Ισραηλινούς, από τους Αιγύπτιους ως τον Άσαντ της Συρίας και έχει να επιδείξει μόνον αποτυχίες.
- Να θυμίσει στην Ελλάδα ότι δεν ανέχεται αντιδράσεις και τελικά να εξαναγκάσει τον Αναστασιάδη να επιστρέψει στις ενδοκοινοτικές διαπραγματεύσεις ενώ το το «Μπαρμπαρόσσα» και τα πολεμικά θα κόβουν βόλτες μέσα στα οικόπεδα, που θα σημαίνει (αν το δεχτεί και βεβαίως δεν το δέχεται) ότι αποδέχεται το δικαίωμα της Τουρκίας να απαιτεί συμμετοχή στις έρευνες και την εκμετάλλευση.
- Να χρησιμοποιήσει τις προκλήσεις ως μέσα εκβιασμού για να εξασφαλίσει ανταλλάγματα είτε στο Κυπριακό, είτε στην ευρύτερη περιοχή, είτε παντού. Εκμεταλλευόμενη το γεγονός της αναταραχής και της μόνιμα χλιαρής στάσης που κρατούν μόνιμα απέναντί της τόσο οι ΗΠΑ, όσο και η Βρετανία. Ακόμη και όταν δείχνουν ότι εξοργίζονται από τα συμπεριφορά της τουρκικής κυβέρνησης, όπως συμβαίνει αυτή την εποχή.
Το ερώτημα είναι βεβαίως πως αντιδρά κανείς σε αυτή την προκλητική συμπεριφορά. Ασφαλώς, μόνο με διπλωματικά μέσα, αλλά και με αποφασιστικότητα και έγκαιρες ενέργειες. Μπορούν να το κάνουν αυτό η Λευκωσία και η Αθήνα; Η πρώτη έχει δείξει ότι ξέρει το παιχνίδι και γενικά τα καταφέρνει, η δεύτερη ας ελπίσουμε ότι βρίσκεται σε επαγρύπνηση και έχει μάθει πια να αποφεύγει τις προκλήσεις, επιδεικνύοντας την απαραίτητη ευστροφία και ευελιξία. Ας μην περιμένουμε όμως πολλά πράγματα από το Λονδίνο, την Ουάσινγκτον ή τον ΟΗΕ…
Πηγή
Όλα αυτά μετά την απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης που την καλεί να αναγνωρίζει και να σέβεται τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας και παραμονές της τριπλής συνάντησης των υπουργών Εξωτερικών της Ελλάδας, της Αιγύπτου και της Κύπρου στη Λευκωσία.
Για το που ακριβώς αποσκοπεί η Άγκυρα με την προκλητική συμπεριφορά της μόνον εκτιμήσεις μπορούν να γίνουν. Επειδή όμως υπάρχει η εμπειρία του παρελθόντος και γενικά οι προθέσεις της είναι αρκετά διαφανείς και η ίδια δεν επιχειρεί να τις κρύψει, είναι φανερό ότι στοχεύει στα εξής και μάλιστα ταυτόχρονα:
- Να σταματήσει τις έρευνες της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΑΟΖ, στέλλοντας ταυτόχρονα το μήνυμα ότι η Τουρκία είναι η ισχυρή δύναμη στην περιοχή και τίποτα δεν μπορεί να γίνει δίχως τη δική της σύμφωνη γνώμη.
- Να επισημάνει ότι η συνεργασία της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Αίγυπτο δεν είναι της δικής της αποδοχής και παράλληλα να αμφισβητήσει την ισχυρή παρουσία του Ισραήλ στην περιοχή.
- Να δείξει ότι συνεχίζει να μην αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία ως την κρατική οντότητα που εκπροσωπεί όλη την Κύπρο και συνάμα ότι γράφει στα παλιά της τα παπούτσια τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων διεθνών οργανισμών.
- Να κάνει επίδειξη ισχύος προς όλες τις κατευθύνσεις για να πειστούν οι πάντες ότι στην ευαίσθητη περιοχή της Μέσης Ανατολής ο βασικός παίκτης είναι η Τουρκία.
- Να καταγάγει μία εύκολη νίκη απέναντι σε έναν ασθενή αντίπαλο, καθώς η εξωτερική πολιτική του καθεστώτος Ερντογάν εξοργίζει τους πάντες, από τους Σαουδάραβες μέχρι τους Αμερικανούς, από τους Ιρανους ως τους Ισραηλινούς, από τους Αιγύπτιους ως τον Άσαντ της Συρίας και έχει να επιδείξει μόνον αποτυχίες.
- Να θυμίσει στην Ελλάδα ότι δεν ανέχεται αντιδράσεις και τελικά να εξαναγκάσει τον Αναστασιάδη να επιστρέψει στις ενδοκοινοτικές διαπραγματεύσεις ενώ το το «Μπαρμπαρόσσα» και τα πολεμικά θα κόβουν βόλτες μέσα στα οικόπεδα, που θα σημαίνει (αν το δεχτεί και βεβαίως δεν το δέχεται) ότι αποδέχεται το δικαίωμα της Τουρκίας να απαιτεί συμμετοχή στις έρευνες και την εκμετάλλευση.
- Να χρησιμοποιήσει τις προκλήσεις ως μέσα εκβιασμού για να εξασφαλίσει ανταλλάγματα είτε στο Κυπριακό, είτε στην ευρύτερη περιοχή, είτε παντού. Εκμεταλλευόμενη το γεγονός της αναταραχής και της μόνιμα χλιαρής στάσης που κρατούν μόνιμα απέναντί της τόσο οι ΗΠΑ, όσο και η Βρετανία. Ακόμη και όταν δείχνουν ότι εξοργίζονται από τα συμπεριφορά της τουρκικής κυβέρνησης, όπως συμβαίνει αυτή την εποχή.
Το ερώτημα είναι βεβαίως πως αντιδρά κανείς σε αυτή την προκλητική συμπεριφορά. Ασφαλώς, μόνο με διπλωματικά μέσα, αλλά και με αποφασιστικότητα και έγκαιρες ενέργειες. Μπορούν να το κάνουν αυτό η Λευκωσία και η Αθήνα; Η πρώτη έχει δείξει ότι ξέρει το παιχνίδι και γενικά τα καταφέρνει, η δεύτερη ας ελπίσουμε ότι βρίσκεται σε επαγρύπνηση και έχει μάθει πια να αποφεύγει τις προκλήσεις, επιδεικνύοντας την απαραίτητη ευστροφία και ευελιξία. Ας μην περιμένουμε όμως πολλά πράγματα από το Λονδίνο, την Ουάσινγκτον ή τον ΟΗΕ…
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου