Tweet

Θέλουν να εκλεγούν στη Θράκη αποκλειστικά Μουσουλμάνοι βουλευτές.

Του Ανδρέα Αθανασίου

“Ενώ στις κυπριακές θάλασσες συνεχίζεται η εισβολή του «Μπαρμπαρός» και στο Αιγαίο εντείνονται οι διεκδικητικές εφορμήσεις τουρκικών αεροσκαφών, στη Θράκη εγκάθετοι της Αγκυρας μεθοδεύουν την ανάπτυξη αυτονομιστικού κινήματος.

Με πρωταγωνιστές το τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή και τους αυτοαποκαλούμενους «τουρκικούς συλλόγους», αναπτύσσονται συντονισμένες κινήσεις που δεν μπορεί ούτε να αγνοούνται ούτε να υποτιμούνται. Συντελείται, ήδη,

με την αρωγή τουρκικών τραπεζών μεταβίβαση μεγάλων εκτάσεων γης από το χριστιανικό στο μουσουλμανικό πληθυσμό. Προετοιμάζεται, για το πρώτο εξάμηνο του χρόνου, σύναξη στην Κομοτηνή των αυτονομιστικών κινημάτων της Ευρώπης. Και μεθοδεύεται, εν όψει των επόμενων εθνικών εκλογών, μαζική μεταφορά από τη γείτονα μουσουλμάνων με ελληνική ιθαγένεια, προκειμένου να στείλει η Θράκη αποκλειστικά και μόνο μουσουλμάνους βουλευτές στη Βουλή των Ελλήνων.

Ολα αυτά σηματοδοτούν μια συντονισμένη απόπειρα που στόχο έχει το πέρασμα της τουρκικής πολιτικής από την έγερση μειονοτικού ζητήματος στην υποκίνηση αυτονομιστικού κινήματος. Αποτελούν κρίσιμο σταθμό ενός μακροχρόνιου σχεδιασμού και στηρίζονται σε δραματικές παραβιάσεις της Συνθήκης της Λοζάνης σχετικά με τις εκατέρωθεν μειονότητες, που υποτίμησε και ανέχτηκε για πολλές δεκαετίες η ελληνική πολιτεία. Ιδίως, μάλιστα, στην παραβίαση της Αρχής της Αμοιβαιότητας και την ανατροπή της πληθυσμιακής ισορροπίας που επέβαλε η Συνθήκη ανάμεσα στους μουσουλμάνους της Θράκης από τη μια και τους Ελληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ιμβρου και της Τενέδου από την άλλη. Αλλά και στην παραβίαση των δικαιωμάτων των Πομάκων και των Αθίγγανων από τους τουρκογενείς και το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής.

Ενώ ποτέ δεν εφαρμόστηκε το ειδικό μειονοτικό καθεστώς που προβλεπόταν στο άρθρο 14 της Συνθήκης για την Ιμβρο και την Τένεδο, ενώ κατασχέθηκαν βακούφια και ελληνικές περιουσίες στην Κωνσταντινούπολη, ενώ περιορίστηκε η δραστηριότητα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ενώ έκλεισαν σχολεία, καταστράφηκαν εκκλησίες και βεβηλώθηκαν μνημεία και νεκροταφεία, ενώ εκδιώχθηκαν από τη γείτονα πάνω από 100.000 Ελληνες και δεν απέμεναν παρά μόνο δυο-τρεις χιλιάδες γέροντες, εδώ συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Ο πληθυσμός των μουσουλμανικών μειονοτήτων στη Θράκη αυξήθηκε στις 120.000, ακμάζει και εκπροσωπείται στη Βουλή των Ελλήνων. Και έτσι η προβλεπόμενη από τη Συνθήκη ισορροπία ανατράπηκε δραματικά εις βάρος του Ελληνισμού.

Η δεύτερη παραβίαση αφορά στην απόπειρα «τουρκοποίησης» των μουσουλμανικών μειονοτήτων της Δυτικής Θράκης. Πρώτ’ απ’ όλα, η Συνθήκη της Λοζάνης μιλά αφ’ ενός για Ελληνες στην Κωνσταντινούπολη, την Ιμβρο και την Τένεδο και αφ’ ετέρου για μουσουλμάνους στην Ελλάδα. Στον ελληνικό μάλιστα αντίτυπό της, χρησιμοποιεί πληθυντικό -μιλά για «μουσουλμανικές» μειονότητες-, επισημαίνοντας έτσι την ύπαρξη στη Θράκη διαφορετικών και περισσότερων της μιας μουσουλμανικών μειονοτήτων. Παρ’ όλα αυτά, η τουρκική πολιτική επιχειρεί, εδώ και χρόνια, να ενοποιήσει και να «τουρκοποιήσει» όλες τις θρησκευτικές μειονότητες, Και αυτό συνιστά ευθεία παραβίαση όχι μόνο της Συνθήκης, αλλά και των ευρωπαϊκών κανόνων για την προστασία των ιδιαίτερων πολιτισμικών, γλωσσικών και εθνοτικών μειονοτήτων.

Εάν λοιπόν, υπάρχει ανάμεσα στις δύο χώρες ένα ζήτημα μειονοτήτων, αυτό αφορά στην ανατροπή της πληθυσμιακής αναλογίας μεταξύ των Ελλήνων της Τουρκίας και των μουσουλμάνων της Ελλάδας. Και εάν το ελληνικό κράτος αποδείχθηκε ανεπαρκές στην προστασία των μειονοτικών δικαιωμάτων, αυτό αφορά στην καταπίεση των δικαιωμάτων των Πομάκων και των Αθίγγανων από τους αυτοαποκαλούμενους «Τούρκους». Αφορά στην καταπίεση μειονοτήτων από άλλη μειονότητα και από όργανα άλλης χώρας. Και αυτό είναι πράγματι πολύ σοβαρό.

Απέναντι σε όλα αυτά, είναι επιτακτική ανάγκη να διδαχτούμε από το έγκλημα που διαπράχθηκε στην Κύπρο. Ας μην λησμονείται, άλλωστε, πως όταν (το 1960) ανακηρυσσόταν η Κυπριακή Δημοκρατία, δεν υπήρχε στην Κύπρο ούτε ένας Τουρκοκύπριος που να μην ξέρει ελληνικά, ενώ υπήρχαν πολλοί που δεν ήξεραν καθόλου, μα καθόλου τουρκικά. Πάρα πολλοί, όμως, ήταν και οι Τουρκοκύπριοι που κατέφευγαν στα μοναστήρια και τις εκκλησίες της Χριστιανοσύνης για να πάνε τα τάματά τους. Τελικά, όμως, επικράτησαν οι λίγοι. Και το νησί μοιράστηκε στα δύο. Και απειλείται ολόκληρο.

Άρθρο  “Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία”: