Ο τρόμος των Γερμανών και η μοίρα των Ελλήνων
Γράφει ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Πολλά συμβαίνουν εις τον διεθνή χώρο. Ευτυχώς εις την σύγχρονη εποχή υπάρχει το Διαδίκτυο, το οποίο είναι πολύ διαδεδομένο εις το εξωτερικό. Εκεί ο κάθε πολίτης, παράλληλα με τον έντυπο τύπο, κάνει χρήση σε ευρύτατη μορφή και του Διαδικτύου, ενημερώνεται καθημερινώς και ανεμπόδιστα και από πολλές πηγές για κάθε τι που συμβαίνει. Το εργαλείο αυτό τον βοηθάει και να κρίνει, αλλά και για να αποφασίζει για την ζωή του, να παίρνει τις σωστές αποφάσεις. Είναι τώρα ένα επιπρόσθετο και σημαντικό «εργαλείο» της Δημοκρατίας.
Φαίνεται όμως, ότι η Δημοκρατία εις την χώρα μας έχει άλλη σημασία και άλλους κανόνες. Βάσει της «Θεωρίας» μερικών «εμπειρογνωμόνων», η Δημοκρατία οφείλει να προστατεύει τους πολίτες αυτής της χώρας. Ναι, έτσι πρέπει να είναι. Αλλά εδώ τίθεται το ερώτημα. Ποίους πολίτες εννοούμε, ότι οφείλει να προστατεύει; Αυτούς οι οποίοι, εκ συστήματος, ανήκουν εις την κατηγορία των «βολεμένων», ή αυτούς που έχουν καταδικαστεί να ανήκουν εσαεί εις την κατηγορία των βωβών και των κωφών;
Προς τι όμως αυτή η εισαγωγή και αυτά τα υπονοούμενα του γράφοντος; Η κριτική αυτή δεν υπαγορεύεται ούτε από κακία, ούτε από ιδιοτέλεια. Υπαγορεύεται από την αγωνία δια το μέλλον του Λαού μας! Από τον οποίο δυστυχώς αποσιωπούνται πολλά από ότι συμβαίνουν εις τον έξω κόσμο. Όπως π.χ. και τα κάτωθι:
Ο Jürgen Möllermann, εκ των ηγετικών στελεχών του Φιλελευθέρου Κόμματος της Γερμανίας (FDP) διατελέσας επί σειρά ετών Αντικαγκελάριος και πρώην Υπουργός Οικονομικών, αυτοκτόνησε προ ολίγων χρόνων. Ο λόγος: είχε κατηγορηθεί δια διάφορα σκάνδαλα και η Γερμανική Βουλή είχε άρει την βουλευτική του ασυλία. Ούτε εις την Γερμανία συμβαίνει εύκολα αυτό. Όταν όμως συμβεί, ο απωλέσας την ασυλία του βουλευτής γνωρίζει, ότι μάλλον θα καταλήξει δια πολλά έτη εις την φυλακή. Οι Γερμανοί βουλευτές και πολιτικοί δεν είναι καλύτεροι από τους δικούς μας. Δεν αντιμετωπίζουν όμως με ψυχρότητα την διαφθορά, διότι γνωρίζουν, ότι καίει, καίει ανθρώπους και σταδιοδρομίες. Την φοβούνται, την τρέμουν λοιπόν!
Μη φαντασθείτε ούτε τίποτε σπουδαία πράγματα, ούτε ότι οι Γερμανοί βουλευτές είναι υπεράνθρωποι, υπεράνω του χρήματος. Πολύ επιτυχώς θα μπορούσαμε να τους συγκρίνουμε με τους Γερμανούς οδηγούς αυτοκινήτων. Και αυτοί βιάζονται, και αυτοί «έχουν αργήσει», και αυτοί θέλουν να παρανομήσουν δια να «φθάσουν εγκαίρως». Έλα όμως που η Γερμανική Τροχαία ούτε κοιμάται, ούτε παραβλέπει, ούτε χαρίζεται. Κόβει άγρια πρόστιμα, προστατεύει την ζωή των πολιτών. Και όποιος τολμήσει, να ρωτήσει τον Αστυνομικό «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;», θα εμπλακεί πάρα πολύ άσχημα και με την Αστυνομία και με την Δικαιοσύνη, είτε ο βλάξ είναι υπουργός είτε ο πλουσιότερος ή άλλος «ισχυρός» της Γερμανίας. Εις την Γερμανία δεν υπάρχουν ανόητοι «διανοούμενοι» που ομιλούν περί «κυκλοφοριακής συνειδήσεως» και άλλων βλακειών. Εκεί υπάρχει πράγματι τέτοια συνείδηση, αλλά την επιβάλλει δια πελέκεως η Τροχαία, «όποιος και αν είναι αυτός»!
Ας είμεθα ειλικρινείς! Όλοι θα θέλαμε να «τσεπώσουμε» κάτι, το οποίο, κατά τον Νόμο, δεν μας ανήκει. Αλλά ο απλός πολίτης φοβάται τις συνέπειες. Έναντι αυτού του απλού πολίτη εις την Ελλάδα η Δικαιοσύνη μας λειτουργεί άριστα! Ο εργολάβος όμως, ο οποίος «λάδωσε» κόμματα, υπουργούς και ισχυρά στελέχη των Υπουργείων και των Δημοσίων Υπηρεσιών δεν έχει να φοβηθεί τίποτε. Έχει ολόκληρο το αμαρτωλό Κράτος με το μέρος του. Μπορεί λοιπόν να θησαυρίζει σκοτώνοντας ανθρώπους με τις κακοτεχνίες. Και όταν φέρουν εις την μάνα το κομματιασμένο παιδί της, λόγω των κακοτεχνιών των εργολάβων, «συγκινούνται» διάφοροι καραγκιόζηδες και «απειλούν» Θεούς και δαίμονες, ότι θα συστήσουν «εξεταστικές επιτροπές», θα «γίνει έρευνα» κ.λ.π. Θα μπορούσαν οι καραγκιόζηδες αυτοί να μας πούνε επιτέλους πόσοι Έλληνες σκοτώνονται ετησίως από τις κακοτεχνίες των εργολάβων, και πόσοι από αυτούς είναι εις την φυλακή;
Με τις κατά χιλιάδες αποκαλύψεις περί διαφθοράς δημοσιεύονται σημεία και τέρατα! Μεταξύ των άλλων και π.χ. ότι γραμματείς και φρουροί ισχυρών προσωπικοτήτων, κατέχουν βίλες μεγάλης αξίας. Πως τις πλήρωσαν; Ποιος τους ρώτησε; Τι απάντησαν; Να μας πούνε και εμάς, τους οποίους «τρώγει» το ενοίκιο, αλλά και σκοτώνει η ανείπωτη φτώχεια με τα Μνημόνια. Τελικώς όποιος παρακολουθεί τις αποκαλύψεις αυτές μένει με την εντύπωση ότι οι μεν εκβιάζουν τους δε και όλοι μαζί τα «κουκουλώνουν». Το «κουκούλωμα», αγαπητοί μου φίλοι, το πληρώνουν και οι ανήλικες μαθητές, οι οποίοι ανοίγουν ομπρέλες εις τα άθλια σχολεία των όταν βρέχει…!
Τι και «επαναστατεί» ο πολίτης κατά της καταστάσεως αυτής; Δεν είναι ανάγκη να πάσχει από αρρωστημένη απαισιοδοξία για να καταλήξει εις το συμπέρασμα, ότι «δεν γίνεται τίποτε!»
Αυτή είναι η μοίρα της Ελλάδος και των Ελλήνων. Εκ των έσω δεν γίνεται τίποτε, έστω και αν πολλοί ελπίζουν ότι με την αλλαγή της Κυβέρνησης και με την ΤΡΟΙΚΑ, συγγνώμη με τους ΘΕΣΜΟΥΣ, να αλλάξει κάτι εις την Ελλάδα. Απλώς εις την περίπτωση αυτή θα πλουτίσουν άλλοι. Υπάρχει μόνον μία ελπίδα. Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφασίσει τώρα να ελέγξει σοβαρά που πάνε τα χρήματά της. Ίσως η στιγμή αυτή να μη είναι τόσο μακριά όσον φαντάζονται οι διάφοροι καραγκιόζηδες, εις την Ελλάδα και αλλού.
Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Γράφει ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Πολλά συμβαίνουν εις τον διεθνή χώρο. Ευτυχώς εις την σύγχρονη εποχή υπάρχει το Διαδίκτυο, το οποίο είναι πολύ διαδεδομένο εις το εξωτερικό. Εκεί ο κάθε πολίτης, παράλληλα με τον έντυπο τύπο, κάνει χρήση σε ευρύτατη μορφή και του Διαδικτύου, ενημερώνεται καθημερινώς και ανεμπόδιστα και από πολλές πηγές για κάθε τι που συμβαίνει. Το εργαλείο αυτό τον βοηθάει και να κρίνει, αλλά και για να αποφασίζει για την ζωή του, να παίρνει τις σωστές αποφάσεις. Είναι τώρα ένα επιπρόσθετο και σημαντικό «εργαλείο» της Δημοκρατίας.
Φαίνεται όμως, ότι η Δημοκρατία εις την χώρα μας έχει άλλη σημασία και άλλους κανόνες. Βάσει της «Θεωρίας» μερικών «εμπειρογνωμόνων», η Δημοκρατία οφείλει να προστατεύει τους πολίτες αυτής της χώρας. Ναι, έτσι πρέπει να είναι. Αλλά εδώ τίθεται το ερώτημα. Ποίους πολίτες εννοούμε, ότι οφείλει να προστατεύει; Αυτούς οι οποίοι, εκ συστήματος, ανήκουν εις την κατηγορία των «βολεμένων», ή αυτούς που έχουν καταδικαστεί να ανήκουν εσαεί εις την κατηγορία των βωβών και των κωφών;
Προς τι όμως αυτή η εισαγωγή και αυτά τα υπονοούμενα του γράφοντος; Η κριτική αυτή δεν υπαγορεύεται ούτε από κακία, ούτε από ιδιοτέλεια. Υπαγορεύεται από την αγωνία δια το μέλλον του Λαού μας! Από τον οποίο δυστυχώς αποσιωπούνται πολλά από ότι συμβαίνουν εις τον έξω κόσμο. Όπως π.χ. και τα κάτωθι:
Ο Jürgen Möllermann, εκ των ηγετικών στελεχών του Φιλελευθέρου Κόμματος της Γερμανίας (FDP) διατελέσας επί σειρά ετών Αντικαγκελάριος και πρώην Υπουργός Οικονομικών, αυτοκτόνησε προ ολίγων χρόνων. Ο λόγος: είχε κατηγορηθεί δια διάφορα σκάνδαλα και η Γερμανική Βουλή είχε άρει την βουλευτική του ασυλία. Ούτε εις την Γερμανία συμβαίνει εύκολα αυτό. Όταν όμως συμβεί, ο απωλέσας την ασυλία του βουλευτής γνωρίζει, ότι μάλλον θα καταλήξει δια πολλά έτη εις την φυλακή. Οι Γερμανοί βουλευτές και πολιτικοί δεν είναι καλύτεροι από τους δικούς μας. Δεν αντιμετωπίζουν όμως με ψυχρότητα την διαφθορά, διότι γνωρίζουν, ότι καίει, καίει ανθρώπους και σταδιοδρομίες. Την φοβούνται, την τρέμουν λοιπόν!
Μη φαντασθείτε ούτε τίποτε σπουδαία πράγματα, ούτε ότι οι Γερμανοί βουλευτές είναι υπεράνθρωποι, υπεράνω του χρήματος. Πολύ επιτυχώς θα μπορούσαμε να τους συγκρίνουμε με τους Γερμανούς οδηγούς αυτοκινήτων. Και αυτοί βιάζονται, και αυτοί «έχουν αργήσει», και αυτοί θέλουν να παρανομήσουν δια να «φθάσουν εγκαίρως». Έλα όμως που η Γερμανική Τροχαία ούτε κοιμάται, ούτε παραβλέπει, ούτε χαρίζεται. Κόβει άγρια πρόστιμα, προστατεύει την ζωή των πολιτών. Και όποιος τολμήσει, να ρωτήσει τον Αστυνομικό «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;», θα εμπλακεί πάρα πολύ άσχημα και με την Αστυνομία και με την Δικαιοσύνη, είτε ο βλάξ είναι υπουργός είτε ο πλουσιότερος ή άλλος «ισχυρός» της Γερμανίας. Εις την Γερμανία δεν υπάρχουν ανόητοι «διανοούμενοι» που ομιλούν περί «κυκλοφοριακής συνειδήσεως» και άλλων βλακειών. Εκεί υπάρχει πράγματι τέτοια συνείδηση, αλλά την επιβάλλει δια πελέκεως η Τροχαία, «όποιος και αν είναι αυτός»!
Ας είμεθα ειλικρινείς! Όλοι θα θέλαμε να «τσεπώσουμε» κάτι, το οποίο, κατά τον Νόμο, δεν μας ανήκει. Αλλά ο απλός πολίτης φοβάται τις συνέπειες. Έναντι αυτού του απλού πολίτη εις την Ελλάδα η Δικαιοσύνη μας λειτουργεί άριστα! Ο εργολάβος όμως, ο οποίος «λάδωσε» κόμματα, υπουργούς και ισχυρά στελέχη των Υπουργείων και των Δημοσίων Υπηρεσιών δεν έχει να φοβηθεί τίποτε. Έχει ολόκληρο το αμαρτωλό Κράτος με το μέρος του. Μπορεί λοιπόν να θησαυρίζει σκοτώνοντας ανθρώπους με τις κακοτεχνίες. Και όταν φέρουν εις την μάνα το κομματιασμένο παιδί της, λόγω των κακοτεχνιών των εργολάβων, «συγκινούνται» διάφοροι καραγκιόζηδες και «απειλούν» Θεούς και δαίμονες, ότι θα συστήσουν «εξεταστικές επιτροπές», θα «γίνει έρευνα» κ.λ.π. Θα μπορούσαν οι καραγκιόζηδες αυτοί να μας πούνε επιτέλους πόσοι Έλληνες σκοτώνονται ετησίως από τις κακοτεχνίες των εργολάβων, και πόσοι από αυτούς είναι εις την φυλακή;
Με τις κατά χιλιάδες αποκαλύψεις περί διαφθοράς δημοσιεύονται σημεία και τέρατα! Μεταξύ των άλλων και π.χ. ότι γραμματείς και φρουροί ισχυρών προσωπικοτήτων, κατέχουν βίλες μεγάλης αξίας. Πως τις πλήρωσαν; Ποιος τους ρώτησε; Τι απάντησαν; Να μας πούνε και εμάς, τους οποίους «τρώγει» το ενοίκιο, αλλά και σκοτώνει η ανείπωτη φτώχεια με τα Μνημόνια. Τελικώς όποιος παρακολουθεί τις αποκαλύψεις αυτές μένει με την εντύπωση ότι οι μεν εκβιάζουν τους δε και όλοι μαζί τα «κουκουλώνουν». Το «κουκούλωμα», αγαπητοί μου φίλοι, το πληρώνουν και οι ανήλικες μαθητές, οι οποίοι ανοίγουν ομπρέλες εις τα άθλια σχολεία των όταν βρέχει…!
Τι και «επαναστατεί» ο πολίτης κατά της καταστάσεως αυτής; Δεν είναι ανάγκη να πάσχει από αρρωστημένη απαισιοδοξία για να καταλήξει εις το συμπέρασμα, ότι «δεν γίνεται τίποτε!»
Αυτή είναι η μοίρα της Ελλάδος και των Ελλήνων. Εκ των έσω δεν γίνεται τίποτε, έστω και αν πολλοί ελπίζουν ότι με την αλλαγή της Κυβέρνησης και με την ΤΡΟΙΚΑ, συγγνώμη με τους ΘΕΣΜΟΥΣ, να αλλάξει κάτι εις την Ελλάδα. Απλώς εις την περίπτωση αυτή θα πλουτίσουν άλλοι. Υπάρχει μόνον μία ελπίδα. Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφασίσει τώρα να ελέγξει σοβαρά που πάνε τα χρήματά της. Ίσως η στιγμή αυτή να μη είναι τόσο μακριά όσον φαντάζονται οι διάφοροι καραγκιόζηδες, εις την Ελλάδα και αλλού.
Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου