Γράφει ο Μαγια
Ο κόμπος έφθασε στο χτένι και ο κύβος θα ριφθεί.
Οι «θεσμοί» (λέγε με Βερολίνο…) επιμένουν να ζητάνε «τα …κέρατά τους». Επιμένουν στο σχέδιό τους για την πλήρη υποταγή της χώρας. Όπερ εστί μεθερμηνευόμενο, εάν θα κυβερνάται με το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας ή με τα Διατάγματα των Επικυρίαρχων.
Ο πρωθυπουργός, ο ΣΥΡΙΖΑ στο σύνολό του, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και ο ελληνικός λαός στην πλειοψηφία του δεν είναι δυνατόν να δεχθούν ποτέ μια ταπεινωτική συμφωνία, πόσω μάλλον μια επαίσχυντη, όπως έκαμαν ως τις πρόσφατες εκλογές οι προηγούμενες κυβερνήσεις κατ’ εξακολούθησιν και υποτροπήν, οδηγώντας τη χώρα απ’ το κακό στο χειρότερο. Αυτό προκύπτει και από τις λυσσαλέες αντιδράσεις του «μαύρου μετώπου», της εγχώριας «Πέμπτης Φάλαγγας» για «πάση θυσία» συμφωνία.
Το πεντασέλιδο κείμενο που δόθηκε στον Αλέξη Τσίπρα στην χθεσινοβραδυνή συνάντησή του με τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, δεν μπορεί να αποτελέσει αφετηρία «έντιμου συμβιβασμού». Αντίθετα συνιστά πρόταση ρήξης. Και ενισχύει τα σενάρια για εκλογές στην Ελλάδα, έως τις αρχές Ιουλίου, αφού η κυβέρνηση δεν έχει εντολή ούτε να εφαρμόσει μνημονιακές πολιτικές, ούτε όμως και να οδηγήσει τη χώρα εκτός ευρώ.
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Φίλης, που ανήκει στους λεγόμενους «προεδρικούς», ερωτηθείς για το δίλημμα που θα θέσει ο ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση εκλογών, ήταν σαφής. Θα αφορά την «ισχυροποίηση της λαϊκής εντολής για να συνεχίσουμε τη διαπραγμάτευση για μια επωφελή αμοιβαία συμφωνία. Ο συμβιβασμός είναι προφανές ότι έχει άλλη μορφή τώρα και άλλη μορφή μετά. Είναι συνάρτηση του συσχετισμού δύναμης. Αν π.χ. πάρει 45% η κυβέρνηση στις εκλογές, με άλλο κύρος πηγαίνει στη διαπραγμάτευση. Οι πιστωτές παίξανε ένα παιχνίδι υπονόμευσης της πολιτικής της κυβέρνησης, προκειμένου να στείλουν μήνυμα τιμωρίας σε όλους τους λαούς της Ευρώπης. Αυτό το σχέδιο με εκλογές θα δούμε αν πετυχαίνει. Δεν επιδιώκουμε ως πρώτη λύση το θέμα των εκλογών. Αν μάς τεθεί όμως τελεσίγραφο, η απάντηση είναι να ψηφίσει ο λαός, πρωτογενώς».
Το Βερολίνο, δεν θέλει ούτε ν΄ ακούσει για εκλογές, και αυτό φάνηκε από τη σημερινή δήλωση του Α. Σαμαρά.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ρίσκο μιας ρήξης είναι ένα φορτίο που το Δ΄ Ράιχ δεν μπορεί να κουβαλήσει. Με την Ισπανία και -τώρα- την Ιταλία να δίνουν ισχυρά μηνύματα για επερχόμενη πολιτική θύελλα, τα ζητήματα δημοκρατίας θα βαρύνουν ακόμη περισσότερο την επόμενη περίοδο.
«Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας», γράφει σήμερα ο Guardian, είναι ότι, «όσο περισσότερο προσπαθούν να ελέγξουν οι δανειστές την κατάσταση, τόσο πιο ανεξέλεγκτη γίνεται πολιτικά και οικονομικά. Αντί να τίθενται τελεσίγραφα πρέπει να γίνονται διαπραγματεύσεις, ανοιχτά και δημοκρατικά».
Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα, οι επιτυχίες του ΣΥΡΙΖΑ, του Podemos στην Ισπανία και του ιρλανδικού Sin Fein μπορούν να αποδοθούν εν μέρει στο ότι Βρυξέλλες και Βερολίνο ριζοσπαστικοποίησαν άθελά τους, τους ψηφοφόρους!
Επομένως, μόνο τυχαίο δεν ήταν το γεγονός, ότι οι Μέρκελ, Ολάντ, Γιούνκερ, Ντράγκι και Λαγκάρντ, έχοντας απέναντί τους τον «άπειρο» και «αυθάδη» Τσίπρα, όχι μόνο δεν του έστειλαν το τελεσίγραφο που ανέμενε ο εσμός των «αχαρακτήριστων Γραικύλων» στην Ελλάδα, αλλά επιβεβαίωσαν δύο από τις βασικές θέσεις, που έχει διατυπώσει: Ότι η διαπραγμάτευση είναι πολιτική, και πως οι διαφορές μεταξύ των δανειστών -ακόμη και στο εσωτερικό της Γερμανίας- είναι το εμπόδιο για να καταλήξει η συμφωνία.
Τώρα πρέπει να γίνει το επόμενο βήμα και, επιτέλους, να βγούνε έξω τα κεφάλια!…
ΠΗΓΗ
Οι «θεσμοί» (λέγε με Βερολίνο…) επιμένουν να ζητάνε «τα …κέρατά τους». Επιμένουν στο σχέδιό τους για την πλήρη υποταγή της χώρας. Όπερ εστί μεθερμηνευόμενο, εάν θα κυβερνάται με το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας ή με τα Διατάγματα των Επικυρίαρχων.
Ο πρωθυπουργός, ο ΣΥΡΙΖΑ στο σύνολό του, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και ο ελληνικός λαός στην πλειοψηφία του δεν είναι δυνατόν να δεχθούν ποτέ μια ταπεινωτική συμφωνία, πόσω μάλλον μια επαίσχυντη, όπως έκαμαν ως τις πρόσφατες εκλογές οι προηγούμενες κυβερνήσεις κατ’ εξακολούθησιν και υποτροπήν, οδηγώντας τη χώρα απ’ το κακό στο χειρότερο. Αυτό προκύπτει και από τις λυσσαλέες αντιδράσεις του «μαύρου μετώπου», της εγχώριας «Πέμπτης Φάλαγγας» για «πάση θυσία» συμφωνία.
Το πεντασέλιδο κείμενο που δόθηκε στον Αλέξη Τσίπρα στην χθεσινοβραδυνή συνάντησή του με τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, δεν μπορεί να αποτελέσει αφετηρία «έντιμου συμβιβασμού». Αντίθετα συνιστά πρόταση ρήξης. Και ενισχύει τα σενάρια για εκλογές στην Ελλάδα, έως τις αρχές Ιουλίου, αφού η κυβέρνηση δεν έχει εντολή ούτε να εφαρμόσει μνημονιακές πολιτικές, ούτε όμως και να οδηγήσει τη χώρα εκτός ευρώ.
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Φίλης, που ανήκει στους λεγόμενους «προεδρικούς», ερωτηθείς για το δίλημμα που θα θέσει ο ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση εκλογών, ήταν σαφής. Θα αφορά την «ισχυροποίηση της λαϊκής εντολής για να συνεχίσουμε τη διαπραγμάτευση για μια επωφελή αμοιβαία συμφωνία. Ο συμβιβασμός είναι προφανές ότι έχει άλλη μορφή τώρα και άλλη μορφή μετά. Είναι συνάρτηση του συσχετισμού δύναμης. Αν π.χ. πάρει 45% η κυβέρνηση στις εκλογές, με άλλο κύρος πηγαίνει στη διαπραγμάτευση. Οι πιστωτές παίξανε ένα παιχνίδι υπονόμευσης της πολιτικής της κυβέρνησης, προκειμένου να στείλουν μήνυμα τιμωρίας σε όλους τους λαούς της Ευρώπης. Αυτό το σχέδιο με εκλογές θα δούμε αν πετυχαίνει. Δεν επιδιώκουμε ως πρώτη λύση το θέμα των εκλογών. Αν μάς τεθεί όμως τελεσίγραφο, η απάντηση είναι να ψηφίσει ο λαός, πρωτογενώς».
Το Βερολίνο, δεν θέλει ούτε ν΄ ακούσει για εκλογές, και αυτό φάνηκε από τη σημερινή δήλωση του Α. Σαμαρά.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ρίσκο μιας ρήξης είναι ένα φορτίο που το Δ΄ Ράιχ δεν μπορεί να κουβαλήσει. Με την Ισπανία και -τώρα- την Ιταλία να δίνουν ισχυρά μηνύματα για επερχόμενη πολιτική θύελλα, τα ζητήματα δημοκρατίας θα βαρύνουν ακόμη περισσότερο την επόμενη περίοδο.
«Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας», γράφει σήμερα ο Guardian, είναι ότι, «όσο περισσότερο προσπαθούν να ελέγξουν οι δανειστές την κατάσταση, τόσο πιο ανεξέλεγκτη γίνεται πολιτικά και οικονομικά. Αντί να τίθενται τελεσίγραφα πρέπει να γίνονται διαπραγματεύσεις, ανοιχτά και δημοκρατικά».
Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα, οι επιτυχίες του ΣΥΡΙΖΑ, του Podemos στην Ισπανία και του ιρλανδικού Sin Fein μπορούν να αποδοθούν εν μέρει στο ότι Βρυξέλλες και Βερολίνο ριζοσπαστικοποίησαν άθελά τους, τους ψηφοφόρους!
Επομένως, μόνο τυχαίο δεν ήταν το γεγονός, ότι οι Μέρκελ, Ολάντ, Γιούνκερ, Ντράγκι και Λαγκάρντ, έχοντας απέναντί τους τον «άπειρο» και «αυθάδη» Τσίπρα, όχι μόνο δεν του έστειλαν το τελεσίγραφο που ανέμενε ο εσμός των «αχαρακτήριστων Γραικύλων» στην Ελλάδα, αλλά επιβεβαίωσαν δύο από τις βασικές θέσεις, που έχει διατυπώσει: Ότι η διαπραγμάτευση είναι πολιτική, και πως οι διαφορές μεταξύ των δανειστών -ακόμη και στο εσωτερικό της Γερμανίας- είναι το εμπόδιο για να καταλήξει η συμφωνία.
Τώρα πρέπει να γίνει το επόμενο βήμα και, επιτέλους, να βγούνε έξω τα κεφάλια!…
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου