Η σύγκρουση που θλίβει τη Συρία δεν είναι ένας εμφύλιος πόλεμος μεταξύ δύο κοινοτήτων, αλλά ένας πόλεμος μεταξύ δύο διαφορετικών σχεδίων για τη κοινωνία.Από τη μία πλευρά, μια σύγχρονη και κοσμική Συρία, που σέβεται δηλαδή την εθνική, θρησκευτική, πολιτική διαφορετικότητα, και από την άλλη, η ιδεολογία των Αδελφών Μουσουλμάνων η οποία στοχεύει, από την έναρξή της το 1928, να αποκαταστήσει το οθωμανικό χαλιφάτο μέσω του τζιχάντ.
Από το 1954, και ενώ οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι δολοφόνησαν δύο Αιγύπτιους πρωθυπουργούς, η CIA αποφάσισε να τους χρησιμοποιήσει για να αποσταθεροποιήσουν τόσο την Σοβιετική Ένωση, όσο και για την καταπολέμηση των αραβικών εθνικιστικών κινημάτων. Έτσι, η Συρία αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει ένα δολοφονικό κύκλο επιθέσεων (1978-1982), μέχρι την ήττα της στρατιωτικής πτέρυγας της οργάνωσης, στη Χάμα. Το 1979, οι Δυτικοί αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, με τη βοήθεια της Σαουδικής Αραβίας και κάτω από τις διαταγές του Οσάμα Μπιν Λάντεν για να καταπολεμήσουν την αφγανική κομμουνιστική κυβέρνηση. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και πέρα, οι άνδρες του Μπιν Λάντεν χρησιμοποιήθηκαν ως παραστρατιωτικοί στη πρώην Γιουγκοσλαβία (Βοσνία-Ερζεγοβίνη και Σερβία), και στη συνέχεια στο Ρωσικό Καύκασο (Τσετσενία).
Το 2005, το Κατάρ ανέλαβε τη διαδοχή των Σαουδαραβών. Με αυτούς τους νέους χορηγούς, οι Αδελφοί κατάφεραν να πείσουν ορισμένους από εμάς ότι είχαν αλλάξει και ήταν πλέον σε θέση να ασκήσουν την εξουσία. Ο Ντέιβιντ Πετρέους, παρά τη γνώμη του Λευκού Οίκου, υποστήριξε την «Αραβική Άνοιξη». Καταρχάς παρασυρόμενοι, Τυνήσιοι, Αιγύπτιοι, Λίβυοι και Σύροι επαναστάτησαν σύντομα κατά των Αδελφών.
Το 2012, ο Λευκός Οίκος, εξοργισμένος, απαίτησε την παραίτηση του Εμίρη του Κατάρ και ξεφόρτωσε τον Ντέιβιντ Πετρέους. Οι Αδελφοί βρήκαν τότε προστασία από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Ένα ακόμη βήμα έγινε με την απόφαση του ΙΚ να ανακηρύξει ένα χαλιφάτο, παρά την αντίθεση της Αλ Κάιντα η οποία θεωρεί ότι δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα. Σιγά σιγά, το πλήθος των φανατικών μικρο-ομάδων που εμπνέονται από τους Αδελφούς, στην Αφρική και την Ασία, συσπειρώθηκαν γύρω από το αιματοβαμμένο σπαθί του «χαλίφη». Η τρομοκρατία εξελίσσεται. Μετά από τις πολιτικές δολοφονίες, μετά τις παρα-στρατιωτικές επιχειρήσεις, οι Αδελφοί διενέργησαν μια ιδεολογική κάθαρση σε ευρεία κλίμακα, καθαρίζοντας τη σουνιτική κοινότητα και σφαγιάζοντας όλες τις άλλες, για να βασιλεύουν τελικά σ’ ένα τεράστιο νεκροταφείο. Δεν κρύβουν τη φιλοδοξία τους να ανατρέψουν το ένα μετά το άλλο όλα τα αραβικά καθεστώτα και να μας επιτεθούν στο σπίτι μας.
Πρέπει να γίνει ένας απολογισμός της δράσης της Αδελφότητας και να επανεξεταστούν όλα τα εκ των προτέρων μας που βασίστηκαν στα ψέματα αυτής της ατυχούς συμμαχίας.
Ενώπιον της συνεχούς εισβολής τζιχαντιστών από όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων και από τη χώρα μάς, οι Σύροι επέλεξαν να σώσουν τον λαό τους πριν από την υπεράσπιση της γης τους. Σήμερα, 12 εκατομμύρια άνθρωποι ανάμεσα μας έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις εμπόλεμες περιοχές. 4 εκατομμύρια έχουν καταφύγει σε γειτονικές χώρες, ενώ 8.000.000 μπόρεσαν και προστατεύονται ερχόμενοι στα εδάφη που διοικούνται από τη Δημοκρατία. Από τα 19 εκατομμύρια που απομένουν στη Συρία, περίπου 500.000 είναι υπό την επήρεια των τζιχαντιστών, κατανεμημένοι σε μια τεράστια περιοχή.
Μετά το «Ισλαμικό Εμιράτο της Μπάμπα Αμρ» (2012), σε όλες τις κατεχόμενες περιοχές, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που βρίσκονται υπό τον έλεγχο του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού», που χαρακτηρίζουμε ως «νόμιμη αντιπολίτευση», τα σχολεία έκλεισαν αν δεν έχουν καεί, το αλκοόλ απαγορεύεται, οι γυναίκες δεν μπορούν να βγουν από τα σπίτια τους χωρίς πέπλο και χωρίς να συνοδεύονται από άρρενα συγγενή, η πολυγαμία είναι νόμιμη. Παντού, ακόμη και μεταξύ των συμμάχων μας, που ονομάζουμε «δημοκρατικούς», καταργήθηκε το δικαίωμα της ψηφοφορίας, η κοινή μας κληρονομιά έχει καταστραφεί, οι ομοφυλόφιλοι διώκονται και η δουλεία έχει αποκατασταθεί. Οι τζιχαντιστές παίρνουν ως λάφυρα όποιες γυναίκες τους αρέσουν και κάνουν καταχρήσεις. Τα παιδιά στρατολογούνται δια της βίας ως στρατιώτες, βομβιστές αυτοκτονίας ή εκτελεστές.
Η Συρία είναι μια Δημοκρατία, δηλαδή η κυβέρνησή της εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον υπό τον έλεγχο της καθολικής ψηφοφορίας. Το γεγονός ότι ο λαός της συμμετείχε μαζικά στις εκλογές και ότι αυτές επικυρώθηκαν από τους διπλωμάτες παρόντες στη Δαμασκό είναι αρκετό για να το αποδείξει, ακόμα κι αν είμαστε αντίθετοι ή ήμασταν απόντες. Μετά την υπογραφή του Ανακοινωθέντος της Γενεύης (2012), η συριακή κυβέρνηση εφαρμόζει αυστηρά τις συστάσεις του και η χώρα κινείται κάθε μέρα λίγο περισσότερο προς τη δημοκρατία.
Ωστόσο, παραμένουμε τυφλωμένοι από τη προπαγάνδα πολέμου των συμμάχων μας, όπως είναι η «OSDH», ένα λονδρέζικό γραφείο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, ή του «Εθνικού Συμβούλιου», μια μη εκλεγμένη συνέλευση που κυριαρχείται από την Αδελφότητα. Έτσι, συνεχίζουμε να τους κατηγορήσουμε ότι είναι μια δικτατορία, ότι χρησιμοποιούν χημικά όπλα ή ότι έχουν σκοτώσει ή βασανίσει 11.000 από τους πολίτες τους. Ωστόσο, δεν είμαστε πλέον τόσο σίγουροι: μετά την υπογραφή της συμφωνίας 5 + 1 με το Ιράν, ο Συνασπισμός τους βοήθησε να υπερασπιστούν τη Hasaka.
Η επίμονη δυσαρέσκεια μας προς αυτούς προέρχεται από μια παρεξήγηση. Ήμασταν πεπεισμένοι ότι ήθελαν το θάνατο του ισραηλινού λαού. Αυτό δεν ισχύει. Είναι ένας ειρηνικός λαός. Διεκδικούν μόνο, σύμφωνα με τα σχετικά ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, την επιστροφή των παρανόμως κατεχόμενων υψωμάτων του οροπεδίου του Γκολάν. Ο Πρόεδρος Μπιλ Κλίντον διοργάνωσε διαπραγματεύσεις προς αυτή τη κατεύθυνση, οι οποίες απέτυχαν αποκλειστικά εξαιτίας της ισραηλινής πλευράς, όπως κατέθεσε ο ίδιος στα απομνημονεύματά του. Περιμένουν να επαναληφθούν οι διαπραγματεύσεις και να συναφθεί συμφωνία.
Υποστηρίζοντας τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, ανοίξαμε τις πύλες της κόλασης. Ας τους βοηθήσουμε να τις κλείσουν. Ας ενωθούμε με την έκκληση του προέδρου Πούτιν. Μαζί να νικήσουμε τη βαρβαρότητα, να σώσουμε τον πολιτισμό, και να αποκαταστήσουμε την ειρήνη.
Τιερί Μεϊσάν
Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου