Kadil Devlet, δολοφόνο κράτος. Αυτό έγραφε το υπερμέγεθες πανό, με μαύρα μεγάλα γράμματα, που κουβαλούσαν διαδηλωτές στη εκδήλωση διαμαρτυρίας και πένθους που οργανώθηκε στην Πόλη στις 10 Οκτωβρίου, την επομένη της δολοφονικής επίθεσης κατά των Κούρδων που είχαν οργανώσει εκδήλωση υπέρ της ειρήνης και της δημοκρατίας σε πλατεία της Τουρκικής πρωτεύουσας.Γράφει ο Μάριος Ευρυβιάδη
Οι νεκροί από την επίθεση έχουν ξεπεράσει τους 100. Λίγους μήνες πριν, στις 20 Ιουλίου, σε κουρδικη εκδήλωση στη πόλη Σούρουτζ, υπήρξε μια αντίστοιχη επίθεση. Το κοινό στοιχείο και στις δυο περιπτώσεις είναι πως δράστες ήταν αδέλφια, Κούρδοι σουννίτες μέλη του Ισλαμικού Κράτους. Οι δύο είχαν επιστρέψει από τη Συρία στην οποία μετέβησαν υπό την εποπτεία της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών, την γνωστή ΜΙΤ. Μέσα στην Τουρκία ήταν-διαβάζουμε-υπό παρακολούθηση! Η επίθεση του Ιουλίου άφησε 34 νεκρούς, δεκάδες τραυματίες και έσπασε την εκεχειρία ανάμεσα στο κράτος και το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα, το PKK. Έτσι, μαζί με την επίθεση στην Άγκυρα, φαίνεται να υλοποιείται η στρατηγική της πόλωσης που άρχισε να εφαρμόζει ο Ερντογάν την επόμενη των εκλογών του Ιουνίου, όταν το κόμμα του απώλεσε την δεκαετή απόλυτη πλειοψηφία του.
Η απώλεια προέκυψε από την εκλογική επιτυχία του κουρδικού “Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος” (HDP) στις εκλογές του Ιουνίου. Τότε, το κόμμα ξεπέρασε το εθνικό πλαφόν του 10% της ψήφου που απαιτείται για είσοδο στην Εθνοσυνέλευση. Με την πόλωση ο Ερντογάν στοιχηματίζει πως ο σοβινισμός θα κυριαρχήσει και πως το HDP θα πέσει κάτω από το πλαφόν του 10% στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου. Στόχος του είναι να ξαναγίνουν αυτός και το ισλαμιστικό του κόμμα κυριάρχοι. Το εργαλείο του Έρντογάν για την εφαρμογή της “στρατηγικής της έντασης” είναι το “βαθύ κράτος”, τουρκιστί το “derin devlet”. Είχε πει κάποτε ο Σουλεΐμάν Ντεμιρέλ πως στην Τουρκία υπάρχουν δύο κυβερνήσεις. Η κανονική και το “derin devlet.” Οι περιπτώσεις των δύο φονικών επιθέσεων έχουν όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα διαχρονικών δράσεων του “derin devlet.” Αυτή είναι η πραγματικότητα στην Τουρκία. Αυτή που απεικονίζεται στο πανό στην Πόλη. Ναι, η Νατοϊκή Τουρκία είναι ένα κράτος δολοφόνος. Είναι ένα κράτος προβοκάτορας. Είναι ένα κράτος παρίας. Είναι ένα κράτος τρομοκράτης (“terrorist state”).
Το τουρκικό κράτος δολοφονεί και τρομοκρατεί τους πολίτες του, αλλά και τους πολίτες άλλων κρατών, όταν το θεωρεί αναγκαίο. Και το πράττει με ασυλία. Το γεγονός ότι το τουρκικό κράτος χρησιμοποιεί κρατική βία και βία μέσω πληρεξουσίων ως εργαλείο εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής είναι κοινό μυστικό στη Δύση. Το γνωρίζουν οι κυβερνήσεις της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Βρετανίας και των ΗΠΑ. Και επί τούτου όλες τηρούν τη μοναδική αρχή που τους εξυπηρετεί-την αρχή της σκοπιμότητας. Κάνουν πως δεν βλέπουν, πως δεν ακούν και πως δεν αντιλαμβάνονται τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το τουρκικό ντεβλέτ. Πριν ένα περίπου μήνα οι Γαλλικές αρχές αποφάνθηκαν πως οι τρεις Κούρδισες που δολοφονήθηκαν στο Παρίσι τον Ιανουάριο του 2013, δολοφονήθηκαν κατόπιν διαταγών της περιβόητης ΜΙΤ της οποίας ηγείται ο Χ. Φιντάν, εξ´απορρήτων σύμβουλος του Ερντογάν.
Ο Φιντάν, διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην άσκηση της κρατικής τρομοκρατίας. Τότε, οι Γαλλικές και οι Γερμανικές αρχές είχαν αρκετές ενδείξεις ώστε να τερματίσουν τη συνεργασία τους με τη ΜΙΤ κατά του PKK. Οι Νατοϊκές χώρες θεωρούν το PKK, κατόπιν επιμονής της ´Αγκυρας, ως “τρομοκρατική οργάνωση”. Η Γερμανία ειδικά ανησυχούσε πως λόγω της συνεργασίας της με την ΜΙΤ θα θεωρηθεί συνένοχη σε τυχόν δολοφονίες Κούρδων από την ΜΙΤ στο έδαφός της. Το “derin devlet” έχει τις καταβολές του στις πρακτικές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των Νεοτούρκων. Οι γενοκτονικές σφαγές των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας, έγιναν υπό την εποπτεία του. Εδώ θα περιοριστώ σε ορισμένες από τις δράσεις του στην μεταπολεμική περίοδο, οι οποίες με το πιο αυστηρό κριτήριο δεν μπορούν παρά να χαρακτηριστούν ως πράξεις κρατικής τρομοκρατίας. Εξαρχής θα πρέπει να υπογραμμιςτεί πως όλοι οι μεταπολεμικοί Τούρκοι ηγέτες γνώριζαν για την ύπαρξη του “derin devlet”. Ορισμένοι, όπως οι πρωθυπουργοί Ετζεβίτ, Ντεμιρέλ και Γιλμάζ, το κατήγγειλαν δημόσια και αποκάλυψαν την θεσμική του σχέση με το κράτος.
Άλλοι, όπως η Τσιλλέρ το εγκωμίαζαν δημόσια για τις δολοφονικές του δραστηριότητες! Ο Τουρκούτ Οζάλ φαίνεται να υπήρξε θύμα του, το 1993, ως Πρόεδρος της χώρας. Η οικογένειά του είναι πεπεισμένη πως δολοφονήθηκε από το “derin devlet” επειδή επεδίωκε ειρήνη με το PKK. Μετά τον θάνατο του Οζάλ και αφού είχε προηγηθεί μια προβοκάτσια τον Μάιο του 1993, όταν δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ 33 άοπλοι Τούρκοι στρατιώτες, το κράτος άρχισε ένα πολεμικό όργιο κατά των Κούρδων ισοπεδώνοντας πάνω από 4000 χωριά, προσφυγοποιώντας εκατομμύρια και δολοφονώντας χιλιάδες διανοούμενους. Υπάρχουν ανατριχιαστικές ομοιότητες μεταξύ των γεγονότων του 1993 που πυροδότησαν τον τότε “βρώμικο πόλεμο” και με αυτά που συμβαίνουν σήμερα. Στην περίπτωση των Ελληνοτουρκικών η δράση του “derin devlet” άρχισε με τα Σεπτεμβριανά του 1955 και δεν έχει ακόμη τερματιστεί.
Για τα Σεπτεμβριανά τα στοιχεία είναι αδιαμφισβήτητα. Όμως η πιο ανατριχιαστική αλλά και δεικτική μαρτυρία των νοοτροπιών του “derin devlet” είναι η παραδοχή του Στρατηγού Sabri Yirmibesoglu. Σε συνέντευξη του παραδέχθηκε πως τα Σεπτεμβριανά , τα οποία άρχισαν με μια προβοκάτσια που απεδόθη στους ´Ελληνες-πως τάχατες πήγαν να κάψουν το σπίτι στη Θεσαλονίκη που γεννήθηκε ο “εθνοπατέρας” τους Κεμάλ-υπήρξαν έργο του “Τμήματος Ειδικού Πολέμου” του Τουρκικού Στρατού. Ο σχεδιασμός, δήλωσε με σαδιστική ευχαρίστηση, υλοποιήθηκε αριστουργηματικά. Το 1979, ο τότε πρωθυπουργός Ετζεβίτ ταύτισε δημόσια το “Τμήμα Ειδικού Πολέμου” του Τουρκικού στρατού με το “derin devlet”. Eίναι το Τμήμα αυτό που οργάνωσε και τις προβακάτσιες στη Λευκωσία το 1958-πως τάχατες και πάλι οι Έλληνες έβαλαν βόμβα στο Τουρκικό Γραφείο Τύπου-και με αφορμή αφιονισμένοι Τούρκοι βγήκαν και έκαψαν το κέντρο της Λευκωσίας και άρχισαν τις οργανωμένες σφαγές Ελληνοκυπρίων.
Είναι το Τμήμα αυτό που οργάνωσε βομβιστικές ενέργειες σε τζαμιά στη Λευκωσία το 1961-2, και πάλι κατά παραδοχή Τούρκων αξιωματικών. Είναι το Τουρκικό κράτος που οργάνωσε το πραξικόπημα κατά του κυπριακού κράτους το 1963-4, που ήταν η πρώτη ανεπιτυχής δυναμική προσπάθεια του τουρκικού κράτους να καταλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία, μια προσπάθεια που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας και πιθανό να καρποφορήσει. Σε διαδοχικά κείμενά μου στον “Φιλελεύθερο” (“Ένα Κράτος Προβοκάτορας”, 6/5/14, και “Ένα Κράτος Τρομοκράτης”, 13/4/14) παραθέτω σημαντικά και διασταυρωμένα στοιχεία για τις προβοκατόρικες και τρομοκρατικές δράσεις του Τουρκικού κράτους στη Συρία κυρίως , όπου και εκεί το “modus operandi” έχει τα ίδια διαχρονικά χαρακτηριστικά.
Έχουμε δηλαδή το τουρκικό κράτος να οργανώνει προβακάτσιες με πρωταγωνιστή τον Φιντάν της ΜΙΤ και εν γνώσει των Ερντογάν -Νταβούτογλου και του Τουρκικού επιτελείου και να τις αποδίδει στον ´Ασσαντ, ώστε να προκληθεί αμερικανική επίθεση κατά της Συρίας χαρακτηριστική περίπτωση είναι η επίθεση με χημικά όπλα σε γειτονιά της Δαμασκού τον Αύγουστο του 2013 που έκαναν τζιχαντιστές ενεργούμενοι της ´Αγκυρας. Σε ένα άλλο κείμενό μου “Turkey: Enabler of International Terrorism”στην Cyprus Weekly, February 8-14, 2008 σελ. 23, παραθέτω πολλαπλά παραδείγματα, ορισμένα βασισμένα σε χαρακτηρισμένα (classified) αμερικανικά έγραφα που παρουσιάστηκαν σε δίκες στη Αμερική, για το ρόλο της Τουρκίας ως κράτους το οποίο συνειδητά, υποθάλπτει τη διεθνή τρομοκρατία.
Στην Τουρκία έχουμε ενα Νατοϊκο κράτος που ασκεί αδιαμφισβήτητα κρατική τρομοκρατία. Αυτό το κράτος τρομοκράτη, κάποια δυτικά κράτη απεργάζονται να το “επανανομιμοποιήσουν” ως “εγγυητή” της ειρήνης στην Κύπρο. Και κάποιες πολιτικές δυνάμεις, μέσα από μια υπερσουρρεαλιστική εκλογίκευση θεωρούν κάτι τέτοιο εντελώς φυσιολογικό ακόμη και νομοτελειακό. Και για να αποκτήσουν ένα εφήμερο αίσθημα ασφάλειας -και κάποια επίσης εφήμερα υλικά αγαθά- είναι διατεθειμένοι να απεμπολήσουν αναφαίρετες ελευθερίες και δικαιώματα που κερδίθηκαν μετά από αιώνες αιματηρών αγώνων και επαναστάσεων στη Δύση.
Πηγή MIgnatiou
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Οι νεκροί από την επίθεση έχουν ξεπεράσει τους 100. Λίγους μήνες πριν, στις 20 Ιουλίου, σε κουρδικη εκδήλωση στη πόλη Σούρουτζ, υπήρξε μια αντίστοιχη επίθεση. Το κοινό στοιχείο και στις δυο περιπτώσεις είναι πως δράστες ήταν αδέλφια, Κούρδοι σουννίτες μέλη του Ισλαμικού Κράτους. Οι δύο είχαν επιστρέψει από τη Συρία στην οποία μετέβησαν υπό την εποπτεία της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών, την γνωστή ΜΙΤ. Μέσα στην Τουρκία ήταν-διαβάζουμε-υπό παρακολούθηση! Η επίθεση του Ιουλίου άφησε 34 νεκρούς, δεκάδες τραυματίες και έσπασε την εκεχειρία ανάμεσα στο κράτος και το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα, το PKK. Έτσι, μαζί με την επίθεση στην Άγκυρα, φαίνεται να υλοποιείται η στρατηγική της πόλωσης που άρχισε να εφαρμόζει ο Ερντογάν την επόμενη των εκλογών του Ιουνίου, όταν το κόμμα του απώλεσε την δεκαετή απόλυτη πλειοψηφία του.
Η απώλεια προέκυψε από την εκλογική επιτυχία του κουρδικού “Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος” (HDP) στις εκλογές του Ιουνίου. Τότε, το κόμμα ξεπέρασε το εθνικό πλαφόν του 10% της ψήφου που απαιτείται για είσοδο στην Εθνοσυνέλευση. Με την πόλωση ο Ερντογάν στοιχηματίζει πως ο σοβινισμός θα κυριαρχήσει και πως το HDP θα πέσει κάτω από το πλαφόν του 10% στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου. Στόχος του είναι να ξαναγίνουν αυτός και το ισλαμιστικό του κόμμα κυριάρχοι. Το εργαλείο του Έρντογάν για την εφαρμογή της “στρατηγικής της έντασης” είναι το “βαθύ κράτος”, τουρκιστί το “derin devlet”. Είχε πει κάποτε ο Σουλεΐμάν Ντεμιρέλ πως στην Τουρκία υπάρχουν δύο κυβερνήσεις. Η κανονική και το “derin devlet.” Οι περιπτώσεις των δύο φονικών επιθέσεων έχουν όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα διαχρονικών δράσεων του “derin devlet.” Αυτή είναι η πραγματικότητα στην Τουρκία. Αυτή που απεικονίζεται στο πανό στην Πόλη. Ναι, η Νατοϊκή Τουρκία είναι ένα κράτος δολοφόνος. Είναι ένα κράτος προβοκάτορας. Είναι ένα κράτος παρίας. Είναι ένα κράτος τρομοκράτης (“terrorist state”).
Το τουρκικό κράτος δολοφονεί και τρομοκρατεί τους πολίτες του, αλλά και τους πολίτες άλλων κρατών, όταν το θεωρεί αναγκαίο. Και το πράττει με ασυλία. Το γεγονός ότι το τουρκικό κράτος χρησιμοποιεί κρατική βία και βία μέσω πληρεξουσίων ως εργαλείο εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής είναι κοινό μυστικό στη Δύση. Το γνωρίζουν οι κυβερνήσεις της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Βρετανίας και των ΗΠΑ. Και επί τούτου όλες τηρούν τη μοναδική αρχή που τους εξυπηρετεί-την αρχή της σκοπιμότητας. Κάνουν πως δεν βλέπουν, πως δεν ακούν και πως δεν αντιλαμβάνονται τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το τουρκικό ντεβλέτ. Πριν ένα περίπου μήνα οι Γαλλικές αρχές αποφάνθηκαν πως οι τρεις Κούρδισες που δολοφονήθηκαν στο Παρίσι τον Ιανουάριο του 2013, δολοφονήθηκαν κατόπιν διαταγών της περιβόητης ΜΙΤ της οποίας ηγείται ο Χ. Φιντάν, εξ´απορρήτων σύμβουλος του Ερντογάν.
Ο Φιντάν, διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην άσκηση της κρατικής τρομοκρατίας. Τότε, οι Γαλλικές και οι Γερμανικές αρχές είχαν αρκετές ενδείξεις ώστε να τερματίσουν τη συνεργασία τους με τη ΜΙΤ κατά του PKK. Οι Νατοϊκές χώρες θεωρούν το PKK, κατόπιν επιμονής της ´Αγκυρας, ως “τρομοκρατική οργάνωση”. Η Γερμανία ειδικά ανησυχούσε πως λόγω της συνεργασίας της με την ΜΙΤ θα θεωρηθεί συνένοχη σε τυχόν δολοφονίες Κούρδων από την ΜΙΤ στο έδαφός της. Το “derin devlet” έχει τις καταβολές του στις πρακτικές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των Νεοτούρκων. Οι γενοκτονικές σφαγές των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας, έγιναν υπό την εποπτεία του. Εδώ θα περιοριστώ σε ορισμένες από τις δράσεις του στην μεταπολεμική περίοδο, οι οποίες με το πιο αυστηρό κριτήριο δεν μπορούν παρά να χαρακτηριστούν ως πράξεις κρατικής τρομοκρατίας. Εξαρχής θα πρέπει να υπογραμμιςτεί πως όλοι οι μεταπολεμικοί Τούρκοι ηγέτες γνώριζαν για την ύπαρξη του “derin devlet”. Ορισμένοι, όπως οι πρωθυπουργοί Ετζεβίτ, Ντεμιρέλ και Γιλμάζ, το κατήγγειλαν δημόσια και αποκάλυψαν την θεσμική του σχέση με το κράτος.
Άλλοι, όπως η Τσιλλέρ το εγκωμίαζαν δημόσια για τις δολοφονικές του δραστηριότητες! Ο Τουρκούτ Οζάλ φαίνεται να υπήρξε θύμα του, το 1993, ως Πρόεδρος της χώρας. Η οικογένειά του είναι πεπεισμένη πως δολοφονήθηκε από το “derin devlet” επειδή επεδίωκε ειρήνη με το PKK. Μετά τον θάνατο του Οζάλ και αφού είχε προηγηθεί μια προβοκάτσια τον Μάιο του 1993, όταν δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ 33 άοπλοι Τούρκοι στρατιώτες, το κράτος άρχισε ένα πολεμικό όργιο κατά των Κούρδων ισοπεδώνοντας πάνω από 4000 χωριά, προσφυγοποιώντας εκατομμύρια και δολοφονώντας χιλιάδες διανοούμενους. Υπάρχουν ανατριχιαστικές ομοιότητες μεταξύ των γεγονότων του 1993 που πυροδότησαν τον τότε “βρώμικο πόλεμο” και με αυτά που συμβαίνουν σήμερα. Στην περίπτωση των Ελληνοτουρκικών η δράση του “derin devlet” άρχισε με τα Σεπτεμβριανά του 1955 και δεν έχει ακόμη τερματιστεί.
Για τα Σεπτεμβριανά τα στοιχεία είναι αδιαμφισβήτητα. Όμως η πιο ανατριχιαστική αλλά και δεικτική μαρτυρία των νοοτροπιών του “derin devlet” είναι η παραδοχή του Στρατηγού Sabri Yirmibesoglu. Σε συνέντευξη του παραδέχθηκε πως τα Σεπτεμβριανά , τα οποία άρχισαν με μια προβοκάτσια που απεδόθη στους ´Ελληνες-πως τάχατες πήγαν να κάψουν το σπίτι στη Θεσαλονίκη που γεννήθηκε ο “εθνοπατέρας” τους Κεμάλ-υπήρξαν έργο του “Τμήματος Ειδικού Πολέμου” του Τουρκικού Στρατού. Ο σχεδιασμός, δήλωσε με σαδιστική ευχαρίστηση, υλοποιήθηκε αριστουργηματικά. Το 1979, ο τότε πρωθυπουργός Ετζεβίτ ταύτισε δημόσια το “Τμήμα Ειδικού Πολέμου” του Τουρκικού στρατού με το “derin devlet”. Eίναι το Τμήμα αυτό που οργάνωσε και τις προβακάτσιες στη Λευκωσία το 1958-πως τάχατες και πάλι οι Έλληνες έβαλαν βόμβα στο Τουρκικό Γραφείο Τύπου-και με αφορμή αφιονισμένοι Τούρκοι βγήκαν και έκαψαν το κέντρο της Λευκωσίας και άρχισαν τις οργανωμένες σφαγές Ελληνοκυπρίων.
Είναι το Τμήμα αυτό που οργάνωσε βομβιστικές ενέργειες σε τζαμιά στη Λευκωσία το 1961-2, και πάλι κατά παραδοχή Τούρκων αξιωματικών. Είναι το Τουρκικό κράτος που οργάνωσε το πραξικόπημα κατά του κυπριακού κράτους το 1963-4, που ήταν η πρώτη ανεπιτυχής δυναμική προσπάθεια του τουρκικού κράτους να καταλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία, μια προσπάθεια που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας και πιθανό να καρποφορήσει. Σε διαδοχικά κείμενά μου στον “Φιλελεύθερο” (“Ένα Κράτος Προβοκάτορας”, 6/5/14, και “Ένα Κράτος Τρομοκράτης”, 13/4/14) παραθέτω σημαντικά και διασταυρωμένα στοιχεία για τις προβοκατόρικες και τρομοκρατικές δράσεις του Τουρκικού κράτους στη Συρία κυρίως , όπου και εκεί το “modus operandi” έχει τα ίδια διαχρονικά χαρακτηριστικά.
Έχουμε δηλαδή το τουρκικό κράτος να οργανώνει προβακάτσιες με πρωταγωνιστή τον Φιντάν της ΜΙΤ και εν γνώσει των Ερντογάν -Νταβούτογλου και του Τουρκικού επιτελείου και να τις αποδίδει στον ´Ασσαντ, ώστε να προκληθεί αμερικανική επίθεση κατά της Συρίας χαρακτηριστική περίπτωση είναι η επίθεση με χημικά όπλα σε γειτονιά της Δαμασκού τον Αύγουστο του 2013 που έκαναν τζιχαντιστές ενεργούμενοι της ´Αγκυρας. Σε ένα άλλο κείμενό μου “Turkey: Enabler of International Terrorism”στην Cyprus Weekly, February 8-14, 2008 σελ. 23, παραθέτω πολλαπλά παραδείγματα, ορισμένα βασισμένα σε χαρακτηρισμένα (classified) αμερικανικά έγραφα που παρουσιάστηκαν σε δίκες στη Αμερική, για το ρόλο της Τουρκίας ως κράτους το οποίο συνειδητά, υποθάλπτει τη διεθνή τρομοκρατία.
Στην Τουρκία έχουμε ενα Νατοϊκο κράτος που ασκεί αδιαμφισβήτητα κρατική τρομοκρατία. Αυτό το κράτος τρομοκράτη, κάποια δυτικά κράτη απεργάζονται να το “επανανομιμοποιήσουν” ως “εγγυητή” της ειρήνης στην Κύπρο. Και κάποιες πολιτικές δυνάμεις, μέσα από μια υπερσουρρεαλιστική εκλογίκευση θεωρούν κάτι τέτοιο εντελώς φυσιολογικό ακόμη και νομοτελειακό. Και για να αποκτήσουν ένα εφήμερο αίσθημα ασφάλειας -και κάποια επίσης εφήμερα υλικά αγαθά- είναι διατεθειμένοι να απεμπολήσουν αναφαίρετες ελευθερίες και δικαιώματα που κερδίθηκαν μετά από αιώνες αιματηρών αγώνων και επαναστάσεων στη Δύση.
Πηγή MIgnatiou
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου