του Ιωάννη Μπαλτζώη
ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ!! Ένα συγκλονιστικό κείμενο πιλότου μαχητικού!!
ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ!! Ένα συγκλονιστικό κείμενο πιλότου μαχητικού!!
Με αφορμή το τραγικό περιστατικό, της πτώσης του ελικοπτέρου του Πολεμικού μας Ναυτικού και τον θάνατο των τριών παλικαριών μας, μας έρχεται ξανά στην μνήμη μια συγκλονιστική επιστολή ενός πιλότου, νεαρού στην ηλικία, της Πολεμικής μας Αεροπορίας, που είχε στείλει προ τριετίας. Εξηγεί με απλό αλλά συνάμα συγκλονιστικό και καταλυτικό τρόπο, γιατί πετάει.
Γιατί κάθε μέρα φορώντας την αντι-G στολή του, καβαλάει το σιδερένιο άτι του ουρανού και σκίζει το γαλάζιο του Αιγαίου, προσφέροντας σε όλους εμάς, αυτό που δεν καταλαβαίνουμε εκ πρώτης όψεως. Την ελευθερία μας, να δουλεύουμε, να ζούμε φυσιολογικά, να αγαπάμε, να αγωνιζόμαστε, να διασκεδάζουμε, να διαμαρτυρόμαστε, να διαδηλώνουμε (ναι, ακόμη και να κλείνουμε τους δρόμους και το Σύνταγμα, για να υποστηρίξουμε δίκαια ή και καμιά φορά υπερβολικά αιτήματα), να απολαμβάνουμε όλα αυτά τα μικρά και μεγάλα της ζωής μας. Αυτό λέγεται ΑΣΦΑΛΕΙΑ και ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και είναι τα βασικά συστατικά του ελεύθερου κράτους, της εθνικής υπόστασης, της πατρίδος. Αυτό είναι το "προιόν που παράγουν" κύριοι του πολιτικού προσωπικού της πατρίδος, που λοιδωρείτε και απαξιώνετε τα στελέχη τα στελέχη των ΕΔ, αφού τους πετσοκόψατε τα εισοδήματά τους (αναλογικά περισσότερο από κάθε κοινωνική ομάδα στην Ελλάδα) και που θυμάστε τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα στελέχη των, όταν έχουμε τέτοια τραγικά περιστατικά ή μια μείζονα κρίση στην εθνική μας επικράτεια. Όπως τώρα με το μεταναστευτικό, που πάλι στο τέλος οι Ένοπλες Δυνάμεις ορίσθηκαν να συνδράμουν, με τον τρόπο που ξέρουν να κάνουν και πάντα με ουσιαστικά αποτελέσματα. Οι Ένοπλες Δυνάμεις θρηνούν και πενθούν σήμερα, τα τρία παλικάρια του ΠΝ μας. Ως επικήδειο, τους αφιερώνουμε την επιστολή του ιπταμένου συναδέλφου των, της ΠΑ, που εξηγεί γιατί πετάει και να πούμε ότι η θυσία τους δεν είναι χωρίς αντίκρυσμα για την πατρίδα. Όσο αβάστακτος και αν είναι ο πόνος για τις οικογένειες των τριών ηρώων μας, ευχόμαστε κουράγιο και να πούμε ότι έπεσαν για την πατρίδα, ο καλύτερος θάνατος σε αυτή την ζωή, αν είναι να έλθει. ΑΘΑΝΑΤΟΙ!!
Σαν αντικρίσω το άσπρα άλογα του Αιγαίου, χάνεται η σκέψις μου στον Ουρανό του Θείου, του Ωραίου του Αληθινού !
Δεν είμαι ημίθεος, δεν είμαι άτρωτος, δεν είμαι καν ήρωας ! Έχω τους φόβους μου, έχω τις αναστολές μου, έχω τις ανασφάλειες μου! Μπορεί να μην είναι σε θέση να ζητήσω από την έρμη Πατρίδα κάτι το καλύτερο για μένα, για τα παιδιά μου ,μπορεί να μην είμαι καν ικανός για αυτά που παίρνω!
Όλες αυτές οι σκέψεις που περνάνε από το μυαλό μου, σφίγγουν το λαιμό και ξεραίνουν το στόμα μου !
Καημένη Πατρίδα έχεις όλους τους άχρηστους στην πλάτη σου έχεις και μένα.
Μπορεί να ήξερα πόσο επικίνδυνο και ανούσιο, ίσως και άχρηστο, για πολλούς εκεί κάτω να είναι αυτό που κάνω !
Ίσως και να έχουν δίκιο, βλέπεις εγώ δεν κατεβάζω διακόπτες, εγώ δεν οδηγώ λεωφορείο με 50 ψυχές, εγώ δεν βγάζω φωτοτυπίες στα βουλευτικά έδρανα ένα χειμωνιάτικο βράδυ του Γενάρη στη ζεστασιά της Βουλής!
Εγώ κάθομαι, σκέπτομαι, μελετάω και περιμένω τον Τούρκο.
Μπορεί και εγώ να μην έχω να πληρώσω τα κοινόχρηστα αλλά εσάς δεν σας ενδιαφέρει, μπορεί να μην έχω να πληρώσω το χαράτσι στο Πατρικό του χωριού μου, αλλά εσάς δεν σας ενδιαφέρει.
Ούτε και πρέπει!
Εγώ όμως πρέπει να αδειάσω το μυαλό μου να κλειδώσω το υποσυνείδητο, να μην σκεφτώ ότι με περιμένουν και εμένα στο σπίτι μου, όπως τόσους και τόσους άλλους που δεν γύρισαν Ποτέ πίσω από μια ακόμη καθημερινή αποστολή.
Ίσως και κάποιοι να πουν ότι τα ήθελε και τα έπαθε!
Εγώ όμως δεν πετάω για αυτούς, πετάω για τον Πατέρα μου που καμαρώνει στην άκρη στο χωράφι όταν περνούν τα μαχητικά μας, πετάω για το παιδί στη Φλώρινα που περπατάει στο χιόνι να πάει στο σχολειό του, πετάω για τον Παπά μας που κάνει χιλιόμετρα να κάνει Ανάσταση με τους τσοπαναραίους στο ύψωμα της Παναγιάς! Πετάω για το ψαρά που βγήκε 4 το πρωί με την ψαρόβαρκα να φέρει το μεροκάματο στη φαμελιά του, πετάω για το δασκαλάκο που πληρώνει από την τσέπη του τις φωτοτυπίες στα Άγραφα της Καρδίτσας.
Για αυτούς πετάω.
Για να μπορούν να κάνουν αυτό που χρόνια κάνουν και να κρατάνε την Πατρίδα μας ζωντανή! Ούτε αυτοί, ούτε εγώ θα ζητήσω υπερωρίες γιορτές και Κυριακές, γιατί εγώ πετάω για την Πατρίδα μου. Πετάω για τους δικούς μου ανθρώπους, αυτούς που γλεντάνε με την ψυχή τους, ζουν για μια στιγμή και όταν πεθαίνουν ξεπροβοδίζουν τους δικούς τους ανθρώπους με τραγούδια και εύχονται καλήν αντάμωση!
Ίσως κάποιο πρωί όταν κοιτάξεις ψηλά θα με δεις γιατί. Εκεί που Ισιώνει ο Αετός.
Οι Γλάροι δεν πετάνε! *Ένας από τους πολλούς που είναι όμως τόσο λίγοι!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου