Κυριάκος Σιμόπουλος στο βιβλίο του Ξενοκρατία, Μισελληνισμός και Υποτέλεια.
Όταν ο Κυριάκος Σιμόπουλος ολοκλήρωνε το βιβλίο του το 1989 ίσως να μην είχε φανταστεί πως το 2016 θα ήταν πιο επίκαιρος από κάθε άλλη χρονιά. Επίκαιρος ιστορικά, πολιτικά και οικονομικά καθώς η χώρα μας βρίσκεται στο σταυροδρόμι εκείνο της Ιστορίας όπου «παλινδρομικές εισβολές και διεισδύσεις σε συνδυασμό με κατοχές, σκλαβωμούς και ερημώσεις κατά τη διάρκεια επεκτατικών εξορμήσεων έχουν κάνει την εμφάνισή τους σε όλα τα σημεία του ορίζοντα.».
Τόσο η Ελλάδα όσο και η υπόλοιπη Ευρώπη βρίσκονται αντιμέτωπες με τις ευθύνες των επιλογών τους και ο χρόνος που διαθέτουν λιγοστεύει ασφυκτικά. Η Ελλάδα συνεχίζει να αμύνεται απεγνωσμένα όπως έπραττε επί αιώνες ενώ η Ευρώπη αδυνατεί να μεταλλαχθεί στο αρχικό της όνειρο, των Ηνωμένων Πολιτειών της Γηραιάς Ηπείρου. Γιατί αυτός ήταν ο σκοπός εξαρχής. Ένας σκοπός που δεν επετεύχθη καθώς δεν υπήρξε ουσιαστικά ποτέ και η Ενωμένη Ευρώπη. Η Ευρωπαϊκή Αλληλεγγύη ήταν ένα παραμύθι που έλεγαν παλαιότερα για να ξορκίσουν την πραγματικότητα. Η Ένωση δημιουργήθηκε ώστε ο «πλούσιος» Βορράς να παράγει και ο «γλετζές» Νότος να καταναλώνει. Και όταν ο Νότος έπαψε να μπορεί να αφομοιώνει όσα είχαν παράξει οι βιομηχανικές πρωτεύουσες της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης έπρεπε να εφευρεθεί κάποια άλλη χρησιμότητα.
Στο μεταξύ έννοιες όπως αλληλεγγύη, συνοχή και συνασπισμός ήταν περισσότερο γνωστές στην Αντάντ (συμμαχία Αγγλίας - Γαλλίας που διευρύνθηκε μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο) παρά στη σημερινή Ευρώπη που μετά την αδυναμία της να νικήσει την οικονομική κρίση (που τεχνητά φυτεύτηκε από τις ΗΠΑ μετά τη στεγαστική κρίση του 2007-2008) αποδεικνύεται πλέον παντελώς ανίκανη να αντιμετωπίσει το γεωπολιτικό bing bang της μετανάστευσης.
Η μεταναστευτική κρίση που είναι άρρηκτα δεμένη με τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή μας, και τεστάρει τις αντοχές των κουρασμένων από την οικονομική λιτότητα ευρωπαϊκών κοινωνιών, έρχεται να ανοίξει νέο μέτωπο στον ορίζοντα με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον. Η αδυναμία του ευρωιερατείου σε συνδυασμό με την απουσία ικανών πολιτικών ανδρών να διαχειριστούν από κοινού το μεταναστευτικό πρόβλημα οδηγεί με γοργά βήματα προς τη διάλυση κάθε μελλοντικού ευρωπαϊκού οράματος. Πλέον η ουσιαστική διάλυση έρχεται και όποιος το αρνείται είτε εθελοτυφλεί είτε κινείται εκ του πονηρού. Βέβαια, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι το μεταναστευτικό πρόβλημα είναι η αφορμή και όχι η αιτία της διάλυσης της Ευρώπης. Τα αίτια για κάποιους ίσως να βρίσκονται στα πρακτικά της Δίκης της Νυρεμβέργης και για κάποιους άλλους χρόνια πίσω στην εποχή των Σταυροφοριών όταν το Βυζάντιο θυσιάστηκε για να σωθεί η Δύση. Η Ελλάδα για μια ακόμη φορά καλείται να παίξει το ρόλο της Ιφιγένειας για να σωθεί η Δύση την ίδια ώρα που το εγχώριο πολιτικό σύστημα τρώει τις σάρκες του, προσπαθώντας να αναγεννηθεί και επεξεργάζεται όλα τα σενάρια. Η Ιστορία δυστυχώς επαναλαμβάνεται και οι Έλληνες, όπως αναφέρει και ο Σιμόπουλος, ανέχθηκαν ξενόδουλα καθεστώτα γιατί είναι ευμετάβολοι και ευχειραγώγητοι. Όμως, είναι πλέον καιρός να αναθεωρηθεί ο ρόλος του Ελληνισμού στο σύγχρονο κόσμο μόνο που αυτό προϋποθέτει κάθαρση και εξυγίανση από καθετί σαθρό και η ώρα είναι τώρα.
Γιώτα Χουλιάρα
giota.houliara@gmail.com
Από το editorial του 17ου τεύχους του περιοδικού Κοινωνική Επιθεώρηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου