Του Δρ. Ευριπίδη Στ. Στυλιανίδη
Αυτό είναι το κεντρικό συμπέρασμα που προέκυψε κατά την παρουσίαση του τελευταίου μου βιβλίου των εκδόσεων ΜΙΝΩΑΣ, με τίτλο: «Θράκη: Το επόμενο βήμα...», που έλαβε χώρα πριν μερικές μέρες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών υπό την αιγίδα του Πρύτανη, Καθηγητή Θάνου Δημόπουλου.
Η ανταπόκριση του υπουργού Εξωτερικών, κ. Νίκου Κοτζιά, στην πρότασή μου που συνυπέγραψαν 57 βουλευτές για τη σύσταση «Διακομματικής Επιτροπής για την Ανάπτυξη και την Ανάδειξη της Θράκης» αποτελεί το πρακτικό πολιτικό δια ταύτα αυτής της πρωτοβουλίας.
Η παρουσία του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου, του πρ. Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή και του συνόλου σχεδόν της πολιτικής, πνευματικής, δικαστικής και οικονομικής ηγεσίας οπλίζει με κύρος την προσπάθεια και την εδράζει πάνω στη στέρεη βάση της Εθνικής Συνεννόησης, που είναι αναγκαία για τέτοιας βαρύτητας ζητήματα.
Το βιβλίο «Θράκη: Το επόμενο βήμα...» επιδιώκει να ξαναβάλει στην ατζέντα του δημοσίου διαλόγου την έννοια «πατρίδα», με τρόπο υγιή –μακριά από εθνικισμούς– και γόνιμο –με γνήσια αναπτυξιακή λογική.
Γι' αυτό προσδιορίζει με ξεκάθαρο τρόπο, όπως τόνισα, το περιεχόμενο της έννοιας αυτής:
«Η έννοια "πατρίδα" στην οικογένειά μου, όπως άλλωστε και σε κάθε προσφυγική οικογένεια από την Ιωνία, τον Πόντο, την Καππαδοκία, τη Θράκη, την Κωνσταντινούπολη, εμπεριέχει διαφορετικό περιεχόμενο και βάρος απ' αυτό που συνήθως της προσδίδουν στο πολιτικό και διοικητικό κέντρο της χώρας. Είναι λέξη "κλειδί" που ξεκλειδώνει την ψυχή και το μυαλό τριών γενεών, προκαλώντας ξεχωριστά συναισθήματα στην καθεμιά από αυτές.
Στη γενιά των παππούδων μου γεννούσε πίκρα και νοσταλγία για την πατρίδα που άφησαν πίσω στις 40 Εκκλησιές της Ανατολικής Θράκης το 1922 μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών. Πόνο για τις ζωές που χάθηκαν πριν ή κατά τη διάρκεια του ξεριζωμού και θυμό για τους μικρόνοες διχασμούς και τα λάθη, τις αστοχίες και την αδυναμία του εθνικού κέντρου να προστατέψει αποτελεσματικά το πιο ζωντανό και δυναμικό κομμάτι του Ελληνισμού.
Στη γενιά των γονιών μου η έννοια "πατρίδα" γεννούσε πίστη και πείσμα, αγάπη και περηφάνια, αποφασιστικότητα και διεκδικητικότητα.
Πίστη στις δυνατότητες της νέας γης, της Νοτιοδυτικής Θράκης που παρέμεινε ελεύθερη. Πείσμα για την ανοικοδόμηση της Νέας Ελλάδας. Αγάπη και υπερηφάνεια για τους νέους τόπους στους οποίους ρίζωσαν ως πρόσφυγες μεταφέροντας εδώ, ότι έσωσαν από ένα μεγάλο πολιτισμό, δίδοντας εκ νέου τα ονόματα των χωριών και των πόλεων που χάθηκαν. Χτίζοντας εκκλησίες για να στεγάσουν τα εικονίσματα των Αγίων τους που έσωσαν, ανοίγοντας σχολεία για να διδάξουν την ιστορία και τη γλώσσα τους, που δεν έπρεπε να σταματήσει ή να χαθεί... μεταφέροντας την τεχνογνωσία τους στα γράμματα, στις τέχνες, στην καλλιέργεια της γης, στο εμπόριο, στον πολιτισμό...
Η γενιά των γονιών μου ήταν γενιά ακριτών αποφασισμένων να τα δώσουν όλα για να μην ξαναδούν την πατρίδα τους να χάνεται. Πάλεψαν ενάντια στη φτώχεια, την περιφρόνηση, το σνομπισμό και την αδιαφορία της ελληνικής πολιτείας και προσπάθησαν να χτίσουν μια καινούρια πατρίδα καλύτερη από αυτή που στερήθηκαν. Δεν εκδικήθηκαν τη μουσουλμανική μειονότητα γι αυτά που οι ίδιοι πέρασαν, αλλά την αγκάλιασαν. Δε μίσησαν το διαφορετικό αλλά το σεβάστηκαν. Πληγώθηκαν συχνά από την αναξιοκρατία, το ρουσφέτι και την υποτιμητική αντιμετώπιση κάποιων επιτήδειων του κέντρου που τους αντιμετώπιζαν τότε ως "παρίες", ως "πρόσθετα βάρη" του εθνικού προϋπολογισμού, ως ξένα σώματα, ως "τουρκόσπορους" όπως έλεγαν κάποιοι κι ας ήταν οι Έλληνες της πρώτης γραμμής, που στάθηκαν στα δύσκολα και σήκωσαν στις πλάτες τους την Ελλάδα συνεχώς από το 1922 έως σήμερα, στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στην κατοχή, στον εμφύλιο, στην Κύπρο. Παρ' όλα αυτά η γενιά των πατεράδων μας στη Θράκη δε μας καλλιέργησε μίσος και συμπλέγματα έναντι του εθνικού κέντρου, αλλά αφοσίωση στην εθνική ενότητα, αυτοπεποίθηση και διεκδικητικότητα...
"Πατρίδα" για τη δική μου γενιά σημαίνει το χρέος να αποκαταστήσουμε τις αδικίες που έζησε ο προσφυγικός Ελληνισμός. Σημαίνει προσπάθεια να διασφαλίσουμε την ισότιμη συμμετοχή των νέων χωρών στα κέντρα των αποφάσεων. Και τέλος σημαίνει ένας συνεχής διεκδικητικός αγώνας, προκειμένου να δώσουμε στην Ελληνική περιφέρεια, στον ακριτικό Ελληνισμό της Θράκης και όχι μόνο, ό,τι αξίζουν και δικαιούνται απ΄την ιστορία, χτίζοντας στην περιοχή μια Ανοιχτή Κοινωνία που να δικαιώνει τον αξιακό κώδικα του Πολιτισμού μας, να αποτελεί καθρέπτη της σύγχρονης Δημοκρατίας μας και πρότυπο ειρηνικής και δημιουργικής συμβίωσης Χριστιανών και Μουσουλμάνων για την ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ευρώπης.
Σας θυμίζω ότι η Θράκη, παρά τις διαχρονικές θυσίες των Θρακών, άλλαξε πάντα χέρια όχι με πολέμους, αλλά με υπογραφές και σας υπενθυμίζω ότι αυτή η περιοχή της χώρας διαθέτει σήμερα τα φυσικά και επίκτητα συγκριτικά πλεονεκτήματα, που της επιτρέπουν είτε να σηκώσει στην πλάτη της την ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας και την επιστροφή της Ελλάδας σε ρόλο περιφερειακού πρωταγωνιστή ή να αποτελέσει το μεγαλύτερο εθνικό ζήτημα που θα κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές.
Απαραίτητη προϋπόθεση για να συμβεί το πρώτο και να αποτραπεί το δεύτερο, είναι η ύπαρξη εθνικής ενότητας και διακομματικής συνεννόησης, ώστε να προετοιμαστεί και να εφαρμοστεί διαχρονικά ένα Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο για την Ανάπτυξη και την Ανάδειξη της Θράκης, που θα την καθιστά:
- Ενεργειακός κόμβος
- Εκπαιδευτικό κέντρο με φάρο το ΔΠΘ
- Πολιτιστικό, ιστορικό και περιβαλλοντικό πάρκο
- Ιδανικός διεθνής επενδυτικός προορισμός
- Όχι απλά πύλη, αλλά γέφυρα της Ευρώπης προς νέες αγορές και κοινωνίες.
Όλα εξαρτώνται από εμάς, τοπικά και κεντρικά. Αν η ενότητα, η διορατικότητα και η εθνική λογική υποκαταστήσουν τη φαυλότητα, τη μικρονοητικότητα και τη μικροκομματική λογική που πολλές φορές οδήγησαν το εθνικό κέντρο στην εγκατάλειψη της Θράκης, τότε να είστε βέβαιοι ότι η Θράκη θα ανταποδώσει για ακόμα μια φορά, πολλαπλάσια τα οφέλη στην Ελλάδα και θα δικαιώσει αυτό που προέβλεψε ο Γιώργος Σεφέρης:
"Είμαι ο τόπος σου. Ίσως να μην είμαι κανείς, αλλά μπορώ να γίνω αυτό που θέλεις..."».
* Ο Δρ. Ευριπίδης Στ. Στυλιανίδης είναι πρ. υπουργός και τ. βουλευτή Ροδόπης.
ΠΗΓΗ
Αυτό είναι το κεντρικό συμπέρασμα που προέκυψε κατά την παρουσίαση του τελευταίου μου βιβλίου των εκδόσεων ΜΙΝΩΑΣ, με τίτλο: «Θράκη: Το επόμενο βήμα...», που έλαβε χώρα πριν μερικές μέρες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών υπό την αιγίδα του Πρύτανη, Καθηγητή Θάνου Δημόπουλου.
Η ανταπόκριση του υπουργού Εξωτερικών, κ. Νίκου Κοτζιά, στην πρότασή μου που συνυπέγραψαν 57 βουλευτές για τη σύσταση «Διακομματικής Επιτροπής για την Ανάπτυξη και την Ανάδειξη της Θράκης» αποτελεί το πρακτικό πολιτικό δια ταύτα αυτής της πρωτοβουλίας.
Η παρουσία του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου, του πρ. Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή και του συνόλου σχεδόν της πολιτικής, πνευματικής, δικαστικής και οικονομικής ηγεσίας οπλίζει με κύρος την προσπάθεια και την εδράζει πάνω στη στέρεη βάση της Εθνικής Συνεννόησης, που είναι αναγκαία για τέτοιας βαρύτητας ζητήματα.
Το βιβλίο «Θράκη: Το επόμενο βήμα...» επιδιώκει να ξαναβάλει στην ατζέντα του δημοσίου διαλόγου την έννοια «πατρίδα», με τρόπο υγιή –μακριά από εθνικισμούς– και γόνιμο –με γνήσια αναπτυξιακή λογική.
Γι' αυτό προσδιορίζει με ξεκάθαρο τρόπο, όπως τόνισα, το περιεχόμενο της έννοιας αυτής:
«Η έννοια "πατρίδα" στην οικογένειά μου, όπως άλλωστε και σε κάθε προσφυγική οικογένεια από την Ιωνία, τον Πόντο, την Καππαδοκία, τη Θράκη, την Κωνσταντινούπολη, εμπεριέχει διαφορετικό περιεχόμενο και βάρος απ' αυτό που συνήθως της προσδίδουν στο πολιτικό και διοικητικό κέντρο της χώρας. Είναι λέξη "κλειδί" που ξεκλειδώνει την ψυχή και το μυαλό τριών γενεών, προκαλώντας ξεχωριστά συναισθήματα στην καθεμιά από αυτές.
Στη γενιά των παππούδων μου γεννούσε πίκρα και νοσταλγία για την πατρίδα που άφησαν πίσω στις 40 Εκκλησιές της Ανατολικής Θράκης το 1922 μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών. Πόνο για τις ζωές που χάθηκαν πριν ή κατά τη διάρκεια του ξεριζωμού και θυμό για τους μικρόνοες διχασμούς και τα λάθη, τις αστοχίες και την αδυναμία του εθνικού κέντρου να προστατέψει αποτελεσματικά το πιο ζωντανό και δυναμικό κομμάτι του Ελληνισμού.
Στη γενιά των γονιών μου η έννοια "πατρίδα" γεννούσε πίστη και πείσμα, αγάπη και περηφάνια, αποφασιστικότητα και διεκδικητικότητα.
Πίστη στις δυνατότητες της νέας γης, της Νοτιοδυτικής Θράκης που παρέμεινε ελεύθερη. Πείσμα για την ανοικοδόμηση της Νέας Ελλάδας. Αγάπη και υπερηφάνεια για τους νέους τόπους στους οποίους ρίζωσαν ως πρόσφυγες μεταφέροντας εδώ, ότι έσωσαν από ένα μεγάλο πολιτισμό, δίδοντας εκ νέου τα ονόματα των χωριών και των πόλεων που χάθηκαν. Χτίζοντας εκκλησίες για να στεγάσουν τα εικονίσματα των Αγίων τους που έσωσαν, ανοίγοντας σχολεία για να διδάξουν την ιστορία και τη γλώσσα τους, που δεν έπρεπε να σταματήσει ή να χαθεί... μεταφέροντας την τεχνογνωσία τους στα γράμματα, στις τέχνες, στην καλλιέργεια της γης, στο εμπόριο, στον πολιτισμό...
Η γενιά των γονιών μου ήταν γενιά ακριτών αποφασισμένων να τα δώσουν όλα για να μην ξαναδούν την πατρίδα τους να χάνεται. Πάλεψαν ενάντια στη φτώχεια, την περιφρόνηση, το σνομπισμό και την αδιαφορία της ελληνικής πολιτείας και προσπάθησαν να χτίσουν μια καινούρια πατρίδα καλύτερη από αυτή που στερήθηκαν. Δεν εκδικήθηκαν τη μουσουλμανική μειονότητα γι αυτά που οι ίδιοι πέρασαν, αλλά την αγκάλιασαν. Δε μίσησαν το διαφορετικό αλλά το σεβάστηκαν. Πληγώθηκαν συχνά από την αναξιοκρατία, το ρουσφέτι και την υποτιμητική αντιμετώπιση κάποιων επιτήδειων του κέντρου που τους αντιμετώπιζαν τότε ως "παρίες", ως "πρόσθετα βάρη" του εθνικού προϋπολογισμού, ως ξένα σώματα, ως "τουρκόσπορους" όπως έλεγαν κάποιοι κι ας ήταν οι Έλληνες της πρώτης γραμμής, που στάθηκαν στα δύσκολα και σήκωσαν στις πλάτες τους την Ελλάδα συνεχώς από το 1922 έως σήμερα, στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στην κατοχή, στον εμφύλιο, στην Κύπρο. Παρ' όλα αυτά η γενιά των πατεράδων μας στη Θράκη δε μας καλλιέργησε μίσος και συμπλέγματα έναντι του εθνικού κέντρου, αλλά αφοσίωση στην εθνική ενότητα, αυτοπεποίθηση και διεκδικητικότητα..."Πατρίδα" για τη δική μου γενιά σημαίνει το χρέος να αποκαταστήσουμε τις αδικίες που έζησε ο προσφυγικός Ελληνισμός. Σημαίνει προσπάθεια να διασφαλίσουμε την ισότιμη συμμετοχή των νέων χωρών στα κέντρα των αποφάσεων. Και τέλος σημαίνει ένας συνεχής διεκδικητικός αγώνας, προκειμένου να δώσουμε στην Ελληνική περιφέρεια, στον ακριτικό Ελληνισμό της Θράκης και όχι μόνο, ό,τι αξίζουν και δικαιούνται απ΄την ιστορία, χτίζοντας στην περιοχή μια Ανοιχτή Κοινωνία που να δικαιώνει τον αξιακό κώδικα του Πολιτισμού μας, να αποτελεί καθρέπτη της σύγχρονης Δημοκρατίας μας και πρότυπο ειρηνικής και δημιουργικής συμβίωσης Χριστιανών και Μουσουλμάνων για την ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ευρώπης.
Σας θυμίζω ότι η Θράκη, παρά τις διαχρονικές θυσίες των Θρακών, άλλαξε πάντα χέρια όχι με πολέμους, αλλά με υπογραφές και σας υπενθυμίζω ότι αυτή η περιοχή της χώρας διαθέτει σήμερα τα φυσικά και επίκτητα συγκριτικά πλεονεκτήματα, που της επιτρέπουν είτε να σηκώσει στην πλάτη της την ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας και την επιστροφή της Ελλάδας σε ρόλο περιφερειακού πρωταγωνιστή ή να αποτελέσει το μεγαλύτερο εθνικό ζήτημα που θα κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές.
Απαραίτητη προϋπόθεση για να συμβεί το πρώτο και να αποτραπεί το δεύτερο, είναι η ύπαρξη εθνικής ενότητας και διακομματικής συνεννόησης, ώστε να προετοιμαστεί και να εφαρμοστεί διαχρονικά ένα Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο για την Ανάπτυξη και την Ανάδειξη της Θράκης, που θα την καθιστά:
- Διεθνές Πρότυπο Ανοιχτής Δημοκρατικής Κοινωνίας που σέβεται απόλυτα τα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα λειτουργώντας ως καθρέπτης της σύγχρονης ελληνικής Δημοκρατίας.
- Μοντέλο εναλλακτικής Οικολογικής Ανάπτυξης
- Ενεργειακός κόμβος
- Εκπαιδευτικό κέντρο με φάρο το ΔΠΘ
- Πολιτιστικό, ιστορικό και περιβαλλοντικό πάρκο
- Ιδανικός διεθνής επενδυτικός προορισμός
- Όχι απλά πύλη, αλλά γέφυρα της Ευρώπης προς νέες αγορές και κοινωνίες.
Όλα εξαρτώνται από εμάς, τοπικά και κεντρικά. Αν η ενότητα, η διορατικότητα και η εθνική λογική υποκαταστήσουν τη φαυλότητα, τη μικρονοητικότητα και τη μικροκομματική λογική που πολλές φορές οδήγησαν το εθνικό κέντρο στην εγκατάλειψη της Θράκης, τότε να είστε βέβαιοι ότι η Θράκη θα ανταποδώσει για ακόμα μια φορά, πολλαπλάσια τα οφέλη στην Ελλάδα και θα δικαιώσει αυτό που προέβλεψε ο Γιώργος Σεφέρης:
"Είμαι ο τόπος σου. Ίσως να μην είμαι κανείς, αλλά μπορώ να γίνω αυτό που θέλεις..."».
* Ο Δρ. Ευριπίδης Στ. Στυλιανίδης είναι πρ. υπουργός και τ. βουλευτή Ροδόπης.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου