Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς, που τυλίχτηκε μέσα στην αχλή του μύθου και χάθηκε από το βλέμμα των συμπολεμιστών του έφιππος, γενναίος, ακατάβλητος και με το ξίφος στο χέρι να σπαθίζει το κακό, εμπνέει διαχρονικά το έθνος μας.
Ο Γέρος του Μoριά, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, εξηγεί στην αυτοβιογραφία του, που υπαγόρευσε στον Γεώργιο Τερτσέτη, πώς ο διαχρονικός Ελληνισμός έκανε αποδοχή της βυζαντινής κληρονομιάς άπαξ διά παντός: «Μίαν φοράν, όταν επήραμεν το Ναύπλιον, ήλθε ο Αμιλτον να με ιδή. Μου είπε ότι: "Πρέπει οι Eλληνες να ζητήσουν συμβιβασμόν και η Αγγλία να μεσιτεύση". Εγώ του αποκρίθηκα ότι: "αυτό δεν γίνεται ποτέ. Ελευθερία ή θάνατος! Εμείς, καπετάν Αμιλτον, ποτέ συμβιβασμόν δεν εκάμαμεν με τον Τούρκο. Αλλους έκοψε, άλλους εσκλάβωσε με το σπαθί και άλλοι, καθώς εμείς, εζούσαμεν ελεύθεροι από γενεά εις γενεά. Ο βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε. Η φρουρά του είχε παντοτινόν πόλεμον με τους Τούρκους και δύο φρούρια ήταν πάντοτε ανυπότακτα". Με είπε: "Ποία είναι η βασιλική φρουρά του, ποία είναι τα φρούρια;" "Η φρουρά του βασιλέως μας είναι οι λεγόμενοι κλέφτες, τα φρούρια η Μάνη και το Σούλι και τα βουνά". Eτσι δεν με ομίλησε πλέον».
Πολλές αλήθειες σε λίγες κουβέντες είπε ο Κολοκοτρώνης. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, που έπεσε σαν σήμερα μαχόμενος εναντίον της μάστιγας της Ασίας, είναι ο βασιλιάς μας, που ουδέποτε συνθηκολόγησε με τους Τούρκους. Το Γένος μας ουδέποτε πρόκειται να βγάλει από το νου, την καρδιά και την ψυχή του το όραμα της Πόλης. Oσα δεινά κι αν μας χτυπήσουν, όσοι εξωμότες κι αν διαχειριστούν τη μοίρα του κράτους, πάντα θα νιώθουμε την Κωνσταντινούπολη δική μας.
Η ηγεσία μόνο λείπει. Oλα τα άλλα, υλικά και άυλα, εδώ είναι και μπορούν να κάνουν τη διαφορά, το θαύμα!
Πάλι με χρόνια και καιρούς...
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου